Zanim przejdziemy do tekstu, musimy sobie trochę nakreślić kontekst Ks. Zachariasza. Zachariasz został powołany na proroka za czasów Medo – Perskiego króla Dariusza, po powrocie części narodu Izraelskiego z Babilonu ok. 520 r.p.n.e. O Ageuszu i Zachariaszu wspomina ks. Ezdrasza 5,1-2; 6,14
Imię
Zachariasz oznacza – Pan Pamięta, tak więc właściwie imię dla proroka mówiącego
o odnowie.
Minęło
18 lat od powrotu i niektórzy się już zdążyli zniechęcić wieloma
niepowodzeniami, potrzebowali od Boga dodatkowej zachęty.
Niektórzy
zadają pytanie, skąd wiemy, że Biblia jest prawdziwa, skąd mamy taką pewność,
że jest ona słowem Bożym. Prawdopodobnie największym świadectwem tego, że
Biblia pochodzi od Boga i jest słowem Bożym są proroctwa. Biblia nie boi się
przyszłości, ale wielokrotnie mówi o niej z dużym wyprzedzeniem. Bóg czyni tak
byśmy mieli pewność, że tylko On jest prawdziwym Bogiem i zna przyszłość. Izaj
43,9 – 13; 45,20 – 21; 41,21-26; 44,7-9; 46,10; 48,5-6.
W
starym Testamencie znajduje się około 300 proroctw odnośnie pierwszego
przyjścia Pana Jezusa Chrystusa i szczegółów jego życia, które się już
wypełniły. Wiemy, że są prawdziwe, bo zostały spisane zanim on się pojawił i
mamy na to dowody. Najstarsze księgi Starego Testamentu pochodzą z III wiek p.n.e. Jest również setki proroctw odnośnie drugiego
przyjścia Jezusa.
Od
9 rodz. Ks. Zachariasza aż do 14 mamy opis tego jak powróci Mesjasz i co będzie
się działo z narodami. Na początku 9 rodz. Mamy opis upadku wielu
narodów i sądu nad nimi. Pismo opisuje jakiegoś wielkiego władcę, który podbija
kolejne narody i żaden naród nie może się przed nim ostać. Nie jest wymieniony
ten władca z imienia, ale po opisie i podboju narodów możemy z dużym
prawdopodobieństwem przypuszczać, że chodzi tutaj o Aleksandra Wielkiego, bo
ten opis pasuje tylko do niego. Aleksander Wielki był młodym greckim przywódcą,
panującym w pierwszej połowie IV wieku w latach 336-323 i chyba był jednym z
największych zdobywców w historii.
Z
tekstu wynika, że Aleksander Wielki był Bożym narzędziem, by zniszczyć Bezbożne
narody, choć sam był bezbożnikiem i nie był wyznawcą Boga Izraela.
Widzimy
taki schemat działania Boga w różnych okresach historii, kiedy Bóg z jakiegoś
pogańskiego władcy czynił swoje narzędzie w wypełnieniu swoich planów. Mamy tak
w przypadku Nebukadnesara, króla Babilońskiego, który był Bożym narzędziem, by
ukarać Izraela i mamy tak w przypadku Cyrusa, perskiego władcy, który był Bożym
narzędziem, by uwolnić Izraela z niewoli Babilońskiej, takim też był Aleksander
Wielki w ręku Boga, był sądem Bożym na bezbożne narody. W pewnym sensie był
typem Chrystusa, który osądzi narody podczas swego powrotu z nieba. Jeśli Bóg
mógł wylać swój sąd na narody przez bezbożnego Aleksandra Wielkiego, to jak
skutecznie będzie mógł to uczynić przez powracającego Jezusa. Opis sądu nad
narodami mamy 25 rodz. Ew. Mateusza
Zachariasz ogłasza sąd, który przyszedł do kraju Hadracha, jest to określenie na Królestwo Medów i Persów, które w tamtym czasie było potężne i wydawało się nie do zdobycia. Gdy Medowie i Persowie zostaną osądzeni to sąd pójdzie do Damaszku. Damaszek jest stolicą odwiecznego wroga Izraela – Syrii.
Gdy
Aleksander Wielki pobił Medów i Persów w bitwie pod Isos w 333 roku, to
otworzyły mu się drzwi najazdu na Syrię, a kiedy pokonał Syrię dotarł do ziemi
filistyńskiej, dawnej ziemi północnego Izraela.
Cały
plan najazdu Aleksandra Wielkiego i jak będzie toczył wojny, jest właściwie
tutaj opisany w tym fragmencie na długo przed nim, zanim Aleksander się pojawił
– około 150 lat przed Aleksandrem.
Po
zniszczeniu Damaszku, niszczy kolejne wielkie miasto – Chamat, który graniczył
z Damaszkiem. Następnie Aleksander Wielki podbija kolejne królestwa, całą
Fenicje miasta Tyr i Sydon w.2. Wiemy o tym, bo mamy to opisane w
kronikach, które się zachowały.
Tyr
i Sydon czuły się niepokonane z powodu wielkich bogactw i budowania wielkich
twierdz.
Miasto Tyr zostało zbudowane na ufortyfikowanej skale, a wokół wyspy został zbudowany mur na około 15 metrów. Ale Aleksander wielki oblegał miasto 7 miesięcy i zbudował nawet groble, wielki most łączący Tyr z lądem stałym, by go oblegać. Zbudował również flotę, by pokonać miasto - w końcu Tyr padł. A Tyr był szczególnie Bezbożnym miastem, a Bóg chciał jego zagłady, byli tak pyszni i bezbożni, że król Tyru posłużył w Biblii jako symbol Szatana w Ks. Ezechiela 28. Wiec byli bogaci, mieli wielką twierdzę, prowadzili handel, byli bezbożni i rozpustni myśląc, że nic nie jest w stanie ich pokonać. A tu proszę, Bóg wysyła Aleksandra Wielkiego przez którego przychodzi na nich sąd w. 3-4.
Konflikt
z Tyrem Aleksandra Wielkiego wybuchł po tym, gdy Aleksander powiedział, że chce
od nich zaopatrzenia na dalsze podboje, a oni dumni odmówili mu i powiedzieli,
kim ty jesteś by żądać od nas zaopatrzenia. Po zburzeniu murów Tyru Aleksander
pobudował z nich drogę i stałe połączenie z lądem. Żaden z władców przed
Aleksandrem nie mógł pobić Tyru, choć wielu próbowało, Salamansar król
Asyryjski przez 5 lat oblegał Tyr, a Nebukadnesar przez 13 lat, a Aleksander
zrobił to w 7 miesięcy.
Ciągle
pamiętajmy o tym, że w naszym fragmencie Aleksander Wielki podbijający narody
jest zwiastunem Boskiego nadchodzącego władcy, Jezusa Chrystusa, który osądzi i
podbije wszystkie narody ziemi Łuk 1,32-33; Dan 2, 44; 7,13-14;
W 4 wierszu, jest wprost powiedziane, że Pan wrzuci bastiony Tyru do morza – jest to dokładnie to, co uczynił Aleksander - to grobla usypana przez niego z murów Tyru.
Następnie
Aleksander Wielki wyrusza do Filistei do Aszkalonu i Gazy, to kraj Filistynów
obecna Palestyna, a oni widząc skuteczność Aleksandra Wielkiego, bardzo się
przestraszyli. Większość miast nie chciała walczyć z Aleksandrem i poddała się
jemu, a on dał im sporo swobody, choć byli jego poddanymi. Jednak Gaza nie
chciała tego uczynić i wdała się w wojnę z Aleksandrem, który zwyciężył ją po 5
miesiącach. Jest powiedziane, że zniknie król Gazy 5 wiersz, innym
królom Aleksander pozwolił żyć, ale króla Gazy za bunt strasznie torturował,
wywiercił dziury w jego stopach i przez przywiązane rzemienie ciągał go ulicami
miasta i spełniło się to, co było powiedziane w 5 wierszu.
W wierszu 6 jest powiedziane,
że Pan wytępi pychę Filistynów. A jak Pan wytępi pychę Filistynów? Tak samo jak
Pan wytępił pychę Tyru przez najazd Aleksandra Wielkiego. Powinniśmy być
świadomi, że Bóg tępi pychę człowieka przez sąd i doświadczenia Przyp 16,18;
Izaj 13,11.
Prz 16:18 Pycha chodzi przed
upadkiem, a wyniosłość ducha przed ruiną.
Izajasza 13:11 I nawiedzę okręg
ziemski za jego złość, a bezbożnych za ich winę; i ukrócę pychę zuchwalców, a
wyniosłość tyranów poniżę.
Po
tym najeździe Filistyni już nigdy się nie podnieśli, a naród zmieszał się z
innymi ludami – jak dokładnie jest
powiedziane, że będą bękartami lub mieszańcami w. 6.
Jednak
Pan chce okazać jakąś łaskę Filistynom, co widzimy w wierszu 7.
Przedstawia Filistynów jako człowieka składającego ofiary fałszywym bogom, a później
spożywa je. Te praktyki są nazywane przez Boga jako ohydne i bałwochwalcze.
Duża część z tych, którzy składają te ofiary zostanie osądzona i poniżona, ale
część narodu Filistyńskiego Bóg zachowa. Sąd jaki przyjdzie za czasów
Aleksandra spowoduje ich skruchę i zwrócą się do prawdziwego Boga.
Bóg
potrafi nas sądzić indywidualnie oraz całe narody, by skruszyć zatwardziałość
naszych serc i sprawić, że będziemy pokutować. Bóg nawet tak postępuje ze swoim
ludem, postępował tak z Izraelem i postępuje dzisiaj podobnie z chrześcijanami
karcąc ich, gdy nie słuchają jego głosu 1 Kor 11,29 -32; Hebr 12,6-8.
Choć Pan osądzi Filistynów to część z nich pod wpływem Bożego sądu zacznie pokutować i się nawróci stając się częścią ludu Bożego, będą uchodzić za plemię Judy czytamy. Staną się tacy jak niegdyś Jebuzejczucy w. 7. Jest to odwołanie do tego czasu, gdy Dawid podbił Jerozolimie i uczynił ja stolicą Izraela, wtedy duża część Jebuzejczyków do których należała Jerozolima i nosiła nazwę Jebus nawróciła się do prawdziwego Boga, tak będzie z filistyńczykami po podboju Aleksandra Wielkiego.
Następnie
Bóg mówi rzecz niesamowitą, że w osobie Aleksandra Wielkiego stanie obozem jako
straż dla swego domu w. 8. O co tutaj chodzi? Chodzi o to, że gdy
Aleksander Wielki podbije te wszystkie narody, które były zagrożeniem dla
Izraela i ciemiężyły go stanie się obrońcą Jerozolimy i nie będzie na nich
napadał.
Teraz
posłuchajcie, co niesamowitego się wydarzyło, że Grecki władca stał się obrońcą
Jerozolimy.
W
czasie gdy Aleksander Wielki czynił te podboje i chciał wjechać do Jerozolimy
to zażądał od wtedy panującego arcykapłana, by złożył mu hołd, ale on nie
chciał tego uczynić, bo był poddanym Persów. Wtedy Aleksander zagroził,
że przyjedzie i zniszczy Jerozolimę. Arcykapłan zwołał cały lud Izraela do
modlitwy, złożono ofiary Bogu, padli na kolana i zaczęli się modlić o
wybawienie. W nocy arcykapłan miał sen, a w tym śnie Bóg powiedział mu, by
wyszedł na spotkanie Aleksandra i powitał go wraz z wszystkimi kapłanami
uroczyście ubranymi w biel. Gdy Aleksander to zobaczył, to był jak osłupiały i
zrobiło to na nim ogromne wrażenie. Powiedział, że będąc w Macedonii miał sen,
a w tym śnie widział kapłanów i tą procesje i teraz rozumie, że powinien ich
traktować życzliwe, a następnie oddał chwałę Bogu przez pokłon dla Pana Boga. I
ominął Jerozolimie i poszedł do Egiptu. W ten sposób spełniło się to, co jest
napisane w 8 wierszu.
Niektórzy
nawet mieli pretensje do Aleksandra, że pokłonił się arcykapłanowi w
Jerozolimie, a Aleksander powiedział, że nie oddał pokłonu człowiekowi, ale ich
Bogu.
Więc
widzimy w całym naszym dzisiejszym fragmencie, że Bóg wziął sobie pogańskiego władcę
i osądził nim narody. W ten sposób pokazał Izraelowi, który czuł się pokonany
przez narody po powrocie z niewoli Babilońskiej będąc pod ich butem, że nie ma
dla Boga najmniejszego problemu zniszczyć wszystkich wrogów Bożego ludu, ale
oni musza Panu zaufać.
My
teraz czekamy na przyjście Chrystusa, jeśli Bóg przez człowieka grzesznego
dokonał takiego sądu nad starożytnym światem, to jakiego sądu dokona przez
swego powracającego syna Jezusa Chrystusa Mat 24, 25.
Druga część 9 rodz. od 9
wiersza do 17 jest zapowiedzią przyjścia Mesjasza, który ostatecznie rozgromi i
osądzi bezbożne narody jak wcześniej uczynił to Bóg przez Aleksandra Wielkiego.
Więc najpierw Bóg przepowiada Izraelitom ziemskiego władcę, który przyjdzie w
niedalekiej historii i dokona sądu na ziemi, a jak to się stanie, to zachęci
Boży lud do wyczekiwania na drugiego władcę, Bożego Mesjasza – Jezusa
Chrystusa, który przyjdzie ze swoim zbawieniem i sądem i zaprowadzi na ziemi
wieczną sprawiedliwość.
Więc
od 9 wiersza prorok przenosi nas od Aleksandra do przyjścia Jezusa
Chrystusa.
Ten
9 wiersz Ewangelista Jan oraz Mateusz zacytowali podczas wjazdu Jezusa
do Jerozolimy na osiołku Jana 12,15; Mat 21,5 i widzimy, że ten król
Izraelski, który przyjeżdża wybawić Izraela jest trochę inny niż Aleksander
wielki. Ten król jedzie na osiołku, przynosi pokój, przynosi zbawienie,
przynosi odkupienie swojemu narodowi, On nie jest okrutny, nie jest krwawy jak
był Aleksander.
Jest
innym królem niż ziemscy królowie, ci zdobywają władzę siłą i przemocą
przynosząc wojnę, On przynosi pokój. Widzimy również, że jest to Król
sprawiedliwy, prawy, postępuje zgodnie z Bożą wolą i czyni to co słuszne nigdy
nie naginając prawa.
Jak
wspaniale byłoby mieć takiego króla na ziemi, który nie byłby przekupny, który
nie podlegałby ludzkim słabościom, który nie ulegałby złym nastrojom, ale
zawsze postępował w sposób prawy.
I
Jezus jest takim królem, mamy tutaj opis pierwszego jego przyjścia, kiedy
przyszedł jako łagodny, pokorny Zbawiciel, by umrzeć na Krzyżu za nasze
grzechy, zwyciężyć śmierć, zmartwychwstać i zasiąść na swoim Królewskim tronie
po prawicy Boga.
Pan
Jezus wstąpił na swój tron zupełnie inaczej niż jakikolwiek ziemski Król.
Ziemscy Królowie zasiadają na ziemskich tronach przez twarde, agresywne
zdobywanie władzy. Jezus wstąpił na tron przez uniżenie. Gdy poddał się Ojcu i
stał się doskonałym Bożym sługą zostając poniżony aż do śmierci Krzyżowej. W
sposób doskonały wypełnił Boże prawo i Bożą wolę stając się naszym Zbawicielem,
a Bóg Ojciec wielce Go wywyższył, podniósł Go z martwych i uczynił Go Królem
Królów i Panem Panów. W Ks. Objawienia czytamy o powracającym Jezusie
Objawienie 19:16 A na szacie i
na biodrze swym ma wypisane imię: Król królów i Pan panów.
Jednak
dokładnie to zobaczmy dopiero podczas drugiego przyjścia, kiedy Jezus zapanuje
widzialnie nad światem. Choć dzisiaj już On jest królem Królów i Panem Panów, a
Ew. Mateusza 28 rodz. 18 wiersz
mówi, że Jezusowi dana jest wszelka władza na niebie i na ziemi, to jednak
większość ludzi nie wierzy w to i nie uznaje go Królem, a raczej widzi Jego
porażkę, zdradę, śmierć oraz ukrzyżowanie. Widzimy to, co mówi autor listu do
Hebrajczyków
Hebrajczyków 2:8 …Teraz jednak
nie widzimy jeszcze, że mu wszystko jest poddane;
9 Widzimy raczej tego, który na
krótko uczyniony został mniejszym od aniołów, Jezusa, ukoronowanego chwałą i
dostojeństwem za cierpienia śmierci, aby z łaski Bożej zakosztował śmierci za
każdego.
I
musimy wiedzieć, że ten 9 wiersz opisuje pierwsze przyjście Jezusa. Wtedy
przyszedł jako pokorny baranek, łagodny król wjeżdżający na osiołku do
Jerozolimy. Ale już w następnym 10 wierszu mamy zupełnie inny obraz
Jezusa – prorok czyni duży przeskok czasowy. Jest to obraz drugiego jego
przyjścia, kiedy powraca żeby podbić narody i rządzić nimi laską żelazną, czyli
twardą ręką 19 rozdz. Ks. Objawienia.
I
gdy czytamy Stary Testament, to zauważmy, że proroctwa dotyczące zarówno
pierwszego jak i drugiego przyjścia Pana Jezusa są złączone. Nie widzimy w nich
ery kościoła, przerwy dwóch tysięcy lat. Z tego też powodu Żydzi przyjście
Mesjasza łączyli z Panowaniem i zasiadaniem na fizycznym tronie. Uważali, że
gdy Mesjasz przyjdzie wywyższy Izraela i pobije Jego wrogów. W pewnym sensie
dobrze rozumieli proroctwa, bo stanie się tak, ale podczas drugiego Jego
przyjścia.
Czytamy,
że jak Pan Jezus powróci, to zniszczy wozy wojenne Efraima i rumaki Jeruzalemu.
Prorok zapowiada, że wraz z przyjściem Mesjasza Izrael nie będzie musiał już
walczyć, że nie będzie potrzebował wojska na co wskazują konie i rumaki wojenne
i ogłosi pokój narodom. Oznacza to, że gdy Jezus powróci i podporządkuje sobie
wszystkie narody, to zniszczy wojnę. Jak dotąd nikomu to się nigdy nie udało.
Odkąd Adam i Ewa upadli w grzech, a wraz nimi cała ludzkość na świecie są
ciągłe wojny. Żadnemu człowiekowi nie udało się zaprowadzić pokoju. Może
niektórych z was zaskoczę, gdy powiem, że według Międzynarodowego Instytutu
Studiów Strategicznych obecnie na świecie toczy się 183 wojny, są to dane z
2023 roku. Statystyki wskazują, że w ostatnich latach liczba ta wzrosła. Nie
łatwo też podać dokładną liczbę konfliktów, bo to, co jedni zaliczają do wojny
inni pomijają. W każdym razie w obecnych czasach nie ma dnia bez
kilkudziesięciu wojen. Obecnie jedną spora wojnę mamy tuż za naszą granicą.
Ale,
gdy Jezus powraca na ziemię i ustanawia Tysiącletnie Królestwo niszczy wojnę.
W
Izajasza 2,4 o tym czytamy
Izajasza 2:4 Wtedy rozsądzać będzie narody i rozstrzygać
sprawy wielu ludów. I przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na
sierpy. Żaden naród nie podniesie miecza przeciwko drugiemu narodowi i nie będą
się już uczyć sztuki wojennej.
Również
w Izajasza 9 rodz. jest powiedziane to samo
Izajasza 9:2 Udzielisz mnóstwo wesela, sprawisz wielką
radość, radować się będą przed tobą, jak się radują w żniwa, jak się weselą
przy podziale łupów.
3 Bo jarzmo ciążące na nim i
drąg na jego plecach, kij jego dozorcy połamiesz jak za dni Midianitów.
4 Gdyż każdy but skrzypiący przy
chodzie, i płaszcz krwią zbroczony pójdzie na spalenie, na pastwę ognia.
A
panowanie Jezusa będzie od morza do morza, co jest cytatem z psalmu 72,8
Psalm 72:8 Niech panuje od morza
do morza I od Rzeki aż do krańców ziemi!
Co
oczywiście oznacza, że po powrocie władza Jezusa będzie nad całą ziemią i On
będzie rządził całym światem. Następnie w 11 wierszu prorok składa
Izraelowi obietnice, że Bóg zawarł z nimi przymierze, umowę przez krew, a w tym
przymierzu obiecał im odkupienie, ratunek, wypuszczenie na wolność więźniów z
cysterny bez wody, z miejsca, gdzie czekałaby ich śmierć, a naród uległby
zagładzie. Ale Bóg nie pozwolił na to, nie pozwoli, by zostali zniszczeni, bo
złożył im obietnice. Tą krwią
przymierza, która gwarantuje Izraelowi wypełnienie danych im obietnic przez
Boga jest krew Mesjasza. Wszystkie obietnice dane Izraelowi, które dotyczą
dania im na własność ziemi, przywrócenia ich do chwały, do roli narodu
wybranego i zbawienia dla nich zostaną przez Boga spełnione w tysiącleciu, a
gwarancją ich wypełnienia jest krew Chrystusa przez którego otrzymają
przebaczenie. W 3 rozdz. Dziejów apostolskich, gdy Piotr przemawia do Żydów i
wzywa ich, by przyjęli posłanego do nich Chrystusa, to mówi zróbcie to, by
nadeszły dla was od Pana czasy wytchnienia, czasy obiecanego ratunku Dz.
3,20 mając na myśli przywrócenie Izraelowi Królestwa o które uczniowie
pytali się w 1 rodz. Dziejów ap. gdy Jezus odchodził do Nieba.
A
12 wierszu jest nawoływanie, by Izrael wrócił do twierdzy, do miejsca
pewnego schronienia, którą jest ich Bóg - ich odkupiciel. Chodzi o to, by
zaufali Bożym obietnicom, by uwierzyli w słowa proroka Zachariasza i oparli się
na Bogu. A Bóg obiecuje im w 12 wierszu, że cokolwiek stracili, gdy
dokona się ich odkupienie oddana im w dwójnasób. Ześlę na nich podwójne
błogosławieństwa.
Co
jest również powiedziane w Izajasza 61
Izajasza 61:5 I stawią się obcy,
aby paść wasze owce, a cudzoziemcy będą waszymi oraczami i winiarzami.
6 A wy będziecie nazwani
kapłanami Pana, sługami naszego Boga mianować was będą; z bogactw pogan
będziecie korzystać, a ich sławą będziecie się chełpić.
7 Za to, że hańba ich była
podwójna, a zniewaga i oplwanie były ich udziałem, dlatego odziedziczycie
podwójną cząstkę w swoim kraju i wieczna radość będzie waszym udziałem,
Izrael
został bardzo mocno doświadczony przez Boga za odstępstwo i jeszcze zostanie.
Gdy natomiast nastanie ich odkupienie bardzo mocno zostanie pobłogosławiony.
Następnie
Bóg daje im przez proroka kolejną zapowiedź w 13 wierszu, która ma za
zadanie ich utwierdzić, że słowa Zachariasza pochodzą od Boga i wypełnią się
wszystkie. A mianowicie czytamy, że Bóg pobudzi synów Izraela przeciwko synom
Jawana, a synów Jawana przeciwko Izraelowi i w tym konflikcie Pan sprawi, że Izrael
zasłynie wielkim bohaterstwem.
Kto
to są ci synowie Jawana? O Jawanie czytamy w 10 rozdz. Ks. Rodzaju
Rodzaju 10:2 Synami Jafeta są:
Gomer, Magog, Madai, Jawan, Tubal, Meszech i Tiras.
Gdy
trochę pogrzebiemy w historii, to zobaczymy, że od Jawana wywodzą się
starożytni Jonowie z których powstali Grecy. Widzimy więc tutaj, że Bóg
zapowiada przez proroka, że nastąpi wojna między Izraelem, a grekami i Izrael
okaże się wielkim bohaterem w tej wojnie.
Jest
w historii tylko jedna taka wojna, kiedy Bóg użył Izraela do pokonania Grecji.
Było to w okresie między testamentalnym, który jest opisany przez dwie księgi
Machabejskie. W tym czasie Grecy sprawowali władzę nad Izraelem, chcieli ich
upokorzyć i całkowicie sobie podporządkować. To wywoływało bunty w Palestynie,
doszło do tego, że grecki władca Antioch Epifanes próbuje zakazywać kultu Boga
i z wściekłości profanuje świątynie Jerozolimską stawiając w świątyni posąg Zeusa
Olimpijskiego i składając w ofierze maciorę, a do gardeł kapłanów wepchnął
wieprzowinę, to było wszystko profanacją i obrzydliwością dla Żydów. Takie
działania Antiocha musiały spotkać się z reakcją społeczności żydowskiej,
wybuchło powstanie w Izraelu za sprawą Judy Machabeusza i jego synów. Do
powstania przyłączyło się wielu Izraelitów i narodziła się silna powstańcza
armia, która zwyciężyła Greków i mamy to w tym 13 wierszu
przepowiedziane na ponad 300 lat wcześniej zanim to się stanie.
Tym,
który dał im wtedy zwycięstwo jest Pan Bóg Izraela jak czytamy od 14 do 17
wiersza. To wszystko ma za zadanie zachęcić Żydów do odbudowy świątyni i
oczekiwaniu na Mesjasza. Gdy kolejne pokolenia będą widzieć spełniające się
proroctwa powinny jeszcze bardziej gorliwie czekać na przyjście Chrystusa i
odbudowę Izraela.
Jak chronił ich przed najazdem greckiego władcy, tak kiedyś ochroni ich przed antychrystem, który będzie chciał doprowadzić do zniszczenia i zagłady Żydów. Pan będzie ich osłaniał, pasł i prowadził, by wszystkie Boże obietnice im dane mogły się wypełnić. Wierność jaką Bóg okazuje Izraelowi powinna być wielką zachętą dla nas, jak Bóg wypełni im dane obietnice, tak wypełni każdą obietnicę daną wierzącym w Jezusa.
