Zesłanie Ducha Św. było wypełnieniem obietnicy jaką Pan Jezus dał swoim uczniom, że po jego uwielbieniu otrzymają Pocieszyciela - trzecią osobę trójcy, Ducha Św., Który będzie dalej kontynuował misje Chrystusa. Misja ta ma polegać na przekonywaniu tych, którzy słyszą poselstwo ewangelii do wiary w Jezusa i wspomagania kościoła oraz chrześcijan w służbie.
W
naszym dzisiejszym fragmencie mamy do czynienia z pierwszym chrześcijańskim
kazaniem jakie zostało wygłoszone po zesłaniu Ducha Św. W ten sposób głoszenie
kazań staje się jednym z głównych narzędzi danym nam przez Boga, by budować
Kościół i wzywać do nawrócenia niewierzących.
Jednak
coraz częściej w nowoczesnych kościołach odchodzi się od kazań, skraca się ich
czas, a miejsce to zaczyna zajmować muzyka, przedstawienia, motywujące przemowy
oparte o idee coachingu, które czerpią
więcej z psychologii niż Biblii. Zmiany te wynikają z chęci uatrakcyjnienia
nabożeństw, by były bardziej przystępne i strawne dla uczestników. Ale musimy
pamiętać, że czym mniej jest Słowa Bożego w kościele, czym mniej Jego wykładu
tym bardziej kościół jest słaby i ślepy na Bożą wolę. Wynikiem tego jest, że
coraz mniej ludzi w zborach, gdzie nie ma odpowiedniego wykładu Słowa Bożego
zna Chrystusa, a ci którzy Go znają, uciekają z nich, bo nie ma tam duchowego
pokarmu i nie mogą wzrastać.
Gdy
przyjrzymy się Ks. Dziejów Ap. to zobaczymy, że w większości jest to zbiór kazań
jakie wygłaszali pierwsi chrześcijanie: kazanie Piotra w Dzień Zielonych Świąt,
kazanie Szczepana, kazanie Piotra do Żydów w świątyni w 3 rozdz. kazania filipa, który głosił ludziom. Kazanie Piotra w
domu Korneliusza 10 rozdz. A później kazania Pawła w Antiochii
Pizdyjskiej, kazanie Pawła na Areopagu 17
rozdz. oraz do starszyzny efeskiej 20
rozdz., kazanie w twierdzy Antonina 22
rozdz., przed prokuratorem Feliksem 24
rozdz., Agrypą i kazanie Pawła do Żydów w Rzymie 28 rozdz. Dzieje Ap 15,32;
Dz 20,7. To jest nasz wzór budowania kościoła, głównym elementem ma być
wyjaśnianie w kazaniach Słowa Bożego, wykładanie doktryny i wskazywanie
zastosowania.
Musimy być świadomi, że Łukasz zapisuje
jedynie skrót kazań, a nie całą ich treść. Tak też jest z kazaniem Piotra z 2
rozdz. Dziejów Ap
Wiersz 14
Tak
więc po wylaniu Ducha Św. i napełnieniu apostołów, gdy pojawił się tłum i
zeszło mnóstwo ludzi, by dowiedzieć się, skąd pochodzi ten dziwny szum. Piotr
powstał i zaczął głosić Słowo Boże. Dla nas głoszenie Piotra i innych przemówień
z Dziejów apostolskich powinno być wzorem kaznodziejstwa, jak powinno wyglądać
biblijne kazanie.
Studiując kazanie Piotra i inne, zawsze zobaczymy, że w centrum głoszenia jest Chrystus - kazanie powinno być chrystocentryczne. Proroctwa Starego Testamentu zmierzały do Chrystusa i w nim mają swoje wypełnienie. Podkreślają również boskość Chrystusa i koncentrują się na jego służbie i pracy, szczególnie na śmierci i zmartwychwstaniu.
14-15
W
pierwszych wierszach Piotr wyjaśnia, że to, co ma miejsce, mówienie językami,
szum jakby wiatru który słyszeli, nie wynika z upicia się uczniów i nie jest
dziełem przypadku, ale celowym działaniem Boga, by dotrzeć do ludzi z ewangelią
Chrystusa i dać im odpuszczenie grzechów.
Zobaczmy,
że kazanie Piotra zaczyna się od jasnego, zdecydowanego przekazu. Mówi że to,
co teraz się dzieje pochodzi od Boga i nie jest wynikiem jego przemyśleń, czy
doświadczeń ludzkich. Widzimy tutaj zdecydowanie i odwagę apostioła, on jest
pewny tego poselstwa.
Podobnie
wszyscy kaznodzieje i każdy z nas powinien zwiastować Słowo Boże. Należy czynić
to zdecydowanie, pewnie, by w ten sposób nasi słuchacze widzieli, że jesteśmy w
pełni przekonani, co do prawdziwości tego poselstwa ewangelii. Musimy być
pewni, że to, co chcemy przekazać innym pochodzi od Boga. Mamy przekaż o którym
możemy powiedzieć „tak mówi Pan”, bo
rzeczywiście tak mówi. Apostoł Piotr
był całkowicie o tym przekonany, że zwiastuje słowo Boże, a nie swoje.
Następnie
Piotr powiedział, że to, co ma do przekazania jest bardzo ważne. W ten sposób
podkreślił powagę ewangelii, by nie dopuścić do tego, że ci którzy jej słuchają
potraktują to przesłanie niezbyt poważnie.
Pomyśl o tym w jaki sposób my dzisiaj
możemy dbać o powagę ewangelii, a w jaki sposób tą powagę możemy umniejszać?
Piotr w zwiastowaniu ewangelii odwołał się do panujących zwyczajów, gdy powiedział, że jest dopiero trzecia godzina dnia, czyli godzina 9 rano, a żaden Żyd nie jadł i nie pił przed 9. Również my powinniśmy w zwiastowaniu wykorzystywać pomocne nam narzędzia i zwyczaje kultury, które mogą przekonać człowieka do Chrystusa. Ap. Paweł wykorzystał dzieła greckich filozofów i pogańskie bóstwa, by ateńczykom przekazać ewangelię Dz. Ap rozdz. 17,23.28 mówiąc „że w nim żyjemy i w nim się poruszamy” – cytat Epimenidesa z knossos „z jego bowiem rodu jesteśmy”- Fainomena Aratosa z Sycylii.
Następnie
Piotr odwołuje się do zaistniałych wydarzeń jako potwierdzenie, że Jezus jest
Mesjaszem i wypełniają się obietnice Boże, które Bóg dał przez proroków tekst z
Ks. Joela 3,1-5.
W jaki sposób proroctwa Starego
Testamentu pomagają przekonać człowieka o prawdziwości ewangelii 2 Ptr 1,16;
2,19?
W
naszym zwiastowaniu Słowa Bożego powinniśmy wykorzystywać proroctwa i przez nie
pokazywać, że przyjście Chrystusa, jego życie i śmierć, nie jest przypadkowe,
ale było setki lat wcześniej zapowiadane
przez Boga i te fakty są dobrze udokumentowane choćby 53 rozdz. z Ks. Izajasza. Powinniśmy znać Stary Testament,
proroctwa dotyczące przyjścia Chrystusa, czas działalności proroków. Należy
również stawiać pytania pobudzające do zastanowienia jak to jest możliwe, że prorok
o tym wszystkim wiedział. W moim przekonaniu zbyt często skupiamy się na
emocjonalnych przeżyciach, a pomijamy fakty, dowody, które wskazują na
Chrystusa jako Zbawiciela świata. Zbyt często sami ulegamy zwątpieniu lekceważąc
Boże Słowo, jego wnikliwość i potwierdzoną prawdziwość przez historię.
Fragment z Ks. Joela mówi o Dniu Pana, przyjściu
i panowaniu Mesjasza, że w dniu kiedy to się stanie, będą temu towarzyszyć
niezwykłe znaki.
Piotr
przekonuje Żydów, że właśnie to się stało i znaki jakie mają miejsce wskazują,
że Mesjasz już przyszedł i należy w niego uwierzyć. Wprawdzie proroctwo nie
wypełniło się do końca, bo skupia się na Dniu Pańskim, czyli ostatecznym
trumfie Mesjasza, Jego przyjściu w chwale z aniołami i panowaniu oraz sądzie,
ale już zaczęło się wypełniać. Dzień Pana w Biblii zawsze przedstawiany jest w
kontekście apokaliptycznym, Iz. 13,6-12;
Joela 1,15; Amosa 5,16-18
Proroctwo
mówiło, że będzie to w dniach ostatecznych. Nie wiem jak rozumiemy dni
ostateczne, ale Piotr wskazuje, że te ostatnie dni zaczęły się gdy przyszedł
Pan Jezus, złożył ofiarę z samego siebie, zmartwychwstał, wstąpił do nieba i
zasiadł po Prawicy Ojca posyłając Ducha Św. a zakończą się wraz z Jego powrotem
i wszystko się wypełni, co przepowiada Pismo.
Od
tego czasu zaczęły się dni ostatnie, rozpoczął się czas łaski, który zakończy
się powrotem Jezusa i sądem. Od około 2000 tys. lat żyjemy w czasach
ostatecznych, kiedy Bóg postanowił dać łaskę upamiętania ku żywotowi wiecznemu
dla pogan. Czasy ostateczne się skończą, kiedy poganie w pełni wejdą do
Królestwa, a na Izraelu wypełni się Boża kara za odrzucenie Mesjasza Łuk 13,34-35; Łuk 21,24. Hebr 1,1-2; 1 Jana
2,18; 1 Piotr 4,7. Kiedy poganie wypełni wejdą, czyli ci którzy mają być
zbawieni uwierzą, wtedy Bóg zwraca się w kierunku Izraela na ostatni tydzień z
Ks. Daniela z 9 rozdz., czyli
ostatnie 7 lat. Żydzi wierzyli, że przyjście Mesjasza jest jednocześnie czasem
końca i odbudowy Królestwa Izraela, bo Bóg ukrył czas łaski dla pogan i okres
przerwy między jednym a drugim przyjściem Jezusa Efez 3,5-6. Możemy powiedzieć, że gdyby Żydzi przyjęli Mesjasza
podczas swego pierwszego przyjścia, to nie byłoby drugiego.
Piotr
powołując się na proroka Joela, chce powiedzieć, że dzięki Jezusowi zaczął się
zupełnie nowy okres, kiedy Bóg w osobie swego Ducha będzie z każdym, kto
uwierzy. Nie tylko z tymi, którzy mieli specjalne namaszczenie w Starym
Testamencie. Dzisiaj Każde ciało, każdy człowiek, który uwierzy w Chrystusa
otrzyma dar Ducha Św. będą to zarówno młodzieńcy, starcy, synowie, córki, a
nawet słudzy i służebnice. Piotr przez zacytowanie tego proroctwa nie mówi, że
teraz każdy będzie miał sny i cudowne doświadczenia, czy czynił cuda, ale chce
powiedzieć w czasie tego okresu czasów ostatecznych, Duch Św. w taki sposób,
będzie działał, kiedy będzie chciał i uzna to za właściwe. Ale w pełni i
cudowny sposób Bóg będzie komunikował się z ludźmi w Tysiącletnim Królestwie,
kiedy ono już nadejdzie i nastanie wielki Dzień Pana.
Przez wiarę w Jezusa, każdy człowiek dzisiaj może poznać Boga, mieć przebaczone grzechy oraz stać się Bożym dzieckiem Ew. Jana 1,12.
19-20
Piotr zacytowane proroctwo Joela kończy znakami jakie mają wystąpić podczas przyjścia Chrystusa, kiedy słońce się zaćmi, a barwa księżyca przybierze barwę krwi Mateusza 24,29; Izajasz 13,10
w. 21 Piotr w 21 wierszu mówi, że
by być zbawionym należy wzywać imienia Pańskiego, jak myślisz co to znaczy?
Zauważ
że Piotr wskazuje na Chrystusa jako na Zbawiciela i pokazuje, że zbliża się sąd
i należy w niego uwierzyć, by być uratowanym.
Żeby człowiek został zbawiony musi wzywać imienia Jezusa jako swego Zbawiciela, dopiero wtedy może zostać uratowany przed dniem sądu. Nie chodzi tutaj o jakieś intelektualne wzywanie imienia Jezusa, ale wzywanie z wiarą, że On jest posłanym przez Boga Zbawicielem świata i może uratować mnie przed potępieniem i sądem, bo zapłacił za ludzkie grzechy na Krzyżu Rzym 10,9-13, Dzieje Ap, 4,12; Jana 5,25-29.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz