Dawca Życia Dzieje Ap. 3,12 – 15

 Dzisiaj bliżej  przyjrzymy się temu w jaki sposób Piotr z Janem wykorzystali cud jaki Pan Jezus sprawił uzdrawiając chromego przy świątyni przez ich ręce.

Po tym jak Piotr z Janem dokonali uzdrowienia człowieka chromego od urodzenia, o którym wszyscy wiedzieli, że był chory powstało niemałe zamieszanie. Zbiegł się tłum, człowiek skakał, cieszył się, wysławiał Boga i przyciągał tłum.

W takiej chwili apostołowie mogli zdobyć wielką popularność i zbić jakiś kapitał dla siebie. Ale zobaczmy w jaki sposób Piotr z Janem odnoszą się do tego uzdrowienia.

Widzą, że ludzie są tym zadziwieni i myślą, że apostołowie są tacy wyjątkowi, ale Piotr od razu zwraca uwagę na Jezusa Chrystusa, by ani przez chwilę nie odbierać chwały Bogu. To Jezus Chrystus i Jego ewangelia już od samego początku jest tematem przesłania apostołów.

w. 12

Piotr odwraca uwagę słuchaczy od siebie i od cudu jaki się zdarzył, a  kieruje ją na Jezusa Chrystusa. Taka powinna być służba całego kościoła i wszystkich sług Chrystusa. Choćby byli najbardziej znamienici ludzie, najwięksi Boży słudzy, to jeśli są prawdziwymi Bożymi sługami, nie będą chcieli chwały dla siebie i bycia w centrum, ale będą pragnęli, by jedynie Bóg był uwielbiony. Musimy pamiętać, że to nie my i nie kościół obdarza życiem wiecznym, ale to Jezus zbawił i zbawia ludzi. On za nich umarł, to Jemu mają być posłuszni, to On ma być w centrum ich życia i On ma być uwielbiony przez życie tych, którzy w Niego wierzą. Tą zasadę widać w całym Nowym Testamencie. Jest takie niebezpieczeństwo w kościele, że kościół zamiast skupić się na Chrystusie i Jego ewangelii będzie akcentował jakiś ludzi, nauczycieli, uzdrowicieli lub jakieś wyjątkowe wydarzenia, służbę lub  czy cuda. Ale to wszystko, co czyni Bóg przez ludzi ma tylko jedno zadanie, przyciągnąć ludzi do Jezusa Chrystusa i oddać chwałę Bogu, a nie człowiekowi, czy jakiejś denominacji.

Jana 3,28-30; 1 Kor 3,4-8; Dzieje Ap. 10,26; 14,14-15; Obj 19,10. 

Następnie Piotr wyrysowuje przed oczami słuchaczy obraz Jezusa Chrystusa, kim rzeczywiście Jezus jest i kogo Żydzi odrzucili skazując go na śmierć przez ukrzyżowanie. Chlałbym byśmy bardziej się na tym skupili, co nam Piotr chce powiedzieć o Panu Jezusie przez tytuły którymi określa Chrystusa. 

Wiele osób słyszało o Jezusie jako o postaci historycznej, wielkim dobrym człowieku lub filozofie głoszącym wspaniałe nauki. Nawet w jakiś sposób wierzą w Niego, ale często nie widzą w Nim tego kim On jest w rzeczywistości i przez to nie mogą Go poznać i być zbawieni.

w.13

1. Po pierwsze Piotr mówi, że Pan Jezus jest Synem Boga lepsze tłumaczenie tego zwrotu, jest, że Jezus jest Sługą Boga „Pais Theos”, którego Bóg chce uwielbić i wywyższyć.

Piotr w ten sposób, chce zwrócić uwagę Żydów na to, że Pan Jezus jest tym samym sługą Boga, którego Słowo Boże zapowiada w Starym Testamencie jako Mesjasza na którego Żydzi od wieków czekają.

Podkreśla to w pierwszych słowach trzynastego wiersza, że Bóg który posyła Jezusa jest Bogiem Ojców, Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba. Pan Jezus nie jest samozwańczym Mesjaszem, ale wszystkie cuda i znaki jakie czyni wskazują na to, że Bóg się do Niego przyznaje. O tym nadchodzącym słudze Boga, Bożym Synu, często możemy przeczytać w Starym Testamencie Izajasza 42,1-9; Izajasz 52,13-15; Izajasz 49,6-9; Izajasza 53,11. Mat 12,15-21

Sługa Boży miał służyć Bogu w 100% posłuszeństwa i później  cierpieć za grzech ludu, ale po wszystkim miał być uwielbiony i wywyższony przez Boga. Pan Jezus o tym mówił w Ew. Jana 17,1-5. Jezus często mówił o sobie jak o słudze, że nie przyszedł wykonywać swojej woli, ale Ojca. Mówił o tym, że nie przyszedł aby Mu służono, ale służyć i oddać życie swe jako okup za ludzki grzech. Mówił, że Jego nauka nie jest Jego, ale Ojca który Go posłał.

Piotr chce by wszyscy słuchacze wiedzieli, że Bóg wywyższył Jezusa - Jezus jest sługą Boga, który wykonał całkowicie Jego wolę, a przez którego dzisiaj oni mają dostęp do Boga. Choć Chrystus cierpiał, to nie cierpiał za swój grzech, ale za grzech ludzi. To również my powinniśmy komunikować światu, że Bóg wywyższył Jezusa swego Jednorodzonego Syna  i uczynił Go jedynym pośrednikiem między ludźmi a Sobą 1 Tym 2,5.

Tego właśnie sługę Żydzi odrzucili, tego na którego zawsze czekali. Wyparli się Go i wydali Piłatowi, który okazał się lepszy od nich, bo uważał że należało Jezusa wypuścić.

W ten sposób Piotr chce słuchaczom uświadomić jak straszny grzech mają. Myśleli że są lepsi od pogan, a tymczasem są nawet gorsi od znienawidzonego Piłata.

Póki człowiek nie uświadomi sobie swojego grzechu, jak bardzo jest zgubiony bez Zbawiciela, to zawsze będzie uważał, że nie jest tak źle -  inni są gorsi ode mnie. 

2. Kolejnym ważnym tytułem jakim określa Piotr Pana Jezusa w wierszu 14 jest, że Pan Jezus jest Sprawiedliwy i Święty „dikaios i hagios”. Piotr tutaj chce uświadomić Żydów, że śmierć Jezusa nie wskazuje na to, że Jezus jest grzesznikiem jak mogło myśleć wielu Żydów, bo zawisł na drzewie Gal 3,13; Pwt 21,23. Ale wprost przeciwnie, Jezus jest sprawiedliwy i Święty - umarł nie za swój grzech, ale za grzech ludzi. Jego zawiśnięcie na drzewie było spełnieniem biblijnych proroctw, że przeklęty, kto wisi na drzewie. Przekleństwo Jezusa musiało być jasne i oczywiste i takie było w oczach wielu Żydów. Jednak nie rozumieli tego, że On dźwigał na sobie nasze przekleństwo, a nie swoje.

Jest mnóstwo ludzi dzisiaj, którzy uważają, że Pan Jezus poniósł porażkę, bo umarł i nie zrealizował  swoich obietnic zaprowadzenia Królestwa Bożego.

Jednak jak komunikuje Piotr, Jezus był Święty i Sprawiedliwy, a to Żydzi są grzesznikami. Woleli od Jezusa mordercę Barabasza, a Jezusa kazali ukrzyżować. Piotr chce, by słuchacze mocno poczuli swoją winę. Nie umniejsza ich grzechów, nie oszczędza ich, nie obawia się, że ich obrazi.

Jak często przy zwiastowaniu ewangelii staramy się unikać dotknięcia jakiegoś czułego punktu słuchacza, który wskazywałby na Jego grzech w obawie że się obrazi? Jednak Piotr tak nie czyni, mówi wyraźnie, że to Żydzi są grzesznikami, a Jezus jest sprawiedliwy. W zwiastowaniu ewangelii powinniśmy wskazywać na ludzkie grzechy, że wszyscy jesteśmy kłamcami, zazdrośnikami, cudzołożnikami, buntownikami w oczach Boga itp. i potrzebujemy upamiętania, bo Bóg jest Święty i nienawidzi grzechu. Jana 8,46; 2 Kor 5,21; Hebr 4,15; 1 Ptr 2,22. 

Jeśli chcemy widzieć prawdziwe nawrócenia powinniśmy jednoznacznie pokazywać, że my jesteśmy grzesznikami, a jedynie Jezus jest święty i sprawiedliwy i jako jedyny ratuje nas od grzechów. Cały Świat wciąż wybiera Barabasza na swego przewodnika zamiast sprawiedliwego Jezusa. Obierają za swoich idoli niesprawiedliwych często zepsutych ludzi w miejsce Jezusa zapierając się cały czas sprawiedliwego jak powiedział Piotr. 

3. Następnie Piotr określa Pana Jezusa Sprawcą Życia, nie tylko zabili sprawiedliwego i świętego sługę Boga, ale również Sprawcę życia. Tego, który obdarza życiem wiecznym. Tak strasznie obrazili Boga, że odrzucili jedyną osobę, która mogła dać im życie wieczne.

Tytuł „Dawca Życia” - Archegos oznacza wodza i przewodnika oraz zawsze w Nowym Testamencie odnosi się do Jezusa. Piotr przedstawia Jezusa jako tego, który otworzył nam drogę zbawienia i prowadzi ludzi na tej drodze do nowej ziemi obiecanej jak kiedyś Mojżesz prowadził  Izraela do ziemi którą dał im Bóg. Dla wierzących dzisiaj w Jezusa nową ziemią obiecaną jest nowe niebo i nowa ziemia, gdzie na wieki będą cieszyć się z Bożej obecności. Jezus nie tylko otwiera dla nas tą nową drogę i prowadzi nas na niej, ale także uzdalnia nas, by tą nową drogą iść. Zbawienie Bez Pana Jezusa jest niemożliwe. Słowo Archegos  - Sprawca życia występuje w Hebr 2,10 i jest przetłumaczone, że Pan Jezus jest sprawcą naszego zbawienia, On daje nam życie wieczne, czyli dokończyciel naszej wiary, autor jej, Pionier, ten który zapoczątkował drogę zbawienia – Archegos Heb 12,1.

Jeśli Jezus jest dawcą życia, to znaczy że jest Bogiem. Tym samym Piotr mówi do nich, zabiliście swojego Boga –  dawcę życia, - wielkie i straszne oskarżenie.

Słowo Boże uczy nas, że to Pan Jezus obdarza nas życiem wiecznym:  Jana 10,28; 11,25; Jana 14,6; Jana 6,40 – Jezus nas wzbudzi w dniu ostatecznym, Jana 17,2. 

Tego to Jezusa Bóg wzbudził z martwych, uwielbił Go, wywyższył i posadził po swojej prawej stronie w niebie Hebr 8,1; Mk 16,19; Filipian 2,8-11; Efez 1,21-22; psalm 91,14; 110,1.

Oznacza to, że Jezus jest Panem, jest wywyższony i wszyscy powinni Mu być posłuszni.