Błogosławieństwa część II Ew. Mat 5, 6 – 12

Drodzy dzisiaj zajmiemy się drugą częścią błogosławieństw na górze. Jak już sobie powiedzieliśmy wcześniej błogosławieństwa nie są wynikiem naturalnych zdolności, ale są działaniem Boga w nas. To Bóg sprawia, że czujemy się ubodzy w duchu, smucimy się z tego powodu, stajemy się cichymi i przestajemy walczyć z Bogiem. Dzisiaj dochodzimy do kolejnych błogosławieństw.

Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.

Błogosławieństwo to, jak poprzednie przede wszystkim dotyczy stanu duchowego człowieka. Gdy człowiek ma już świadomość swojego grzechu i widzi swój stan przed Bogiem, przestając się usprawiedliwiać zaczyna pragnąć Bożej sprawiedliwości w swoim życiu. Zastanawia się jak mogę okazać się przed Bogiem sprawiedliwy, jak to może się stać skoro jestem grzesznikiem, a Bóg jest Święty?

Ludzie gdy nie znają sprawiedliwości pochodzącej od Boga własną próbują ustanowić (Rzym 10:3). Ludzie stosują własne normy sprawiedliwości przed Bogiem, mając nadzieje, że Bóg zaliczy te ich normy pozytywnie na ich konto. Więc chcąc się okazać przed Bogiem sprawiedliwymi, dobrymi, czynią dobre uczynki i mając nadzieje, że to przysłoni ich grzechy i Bóg łaskawie na nich spojrzy. Inni są bardzo religijni często chodząc do kościoła i biorą udział we wszystkich uroczystościach religijnych, rytuałach, przyjmują sakramenty, chodzą na pielgrzymki, (w naszym polskim środowisku). W innych religiach również jest podobna pobożność, przez, którą ludzie próbują pojednać się z Bogiem.  Próbują ustanowić własną drogę zbawienia. Ale gdy człowiek przeżywa stan, o którym mówi Jezus, to zaczyna dostrzegać, że te wszystkie własne wysiłki usprawiedliwienia się przed Bogiem są bezwartościowe i  nie mogą go przybliżyć do Boga. W tedy taki człowiek mówi „jak mogłem być tak głupi”? „Jak mogłem myśleć, że sam mogę zapłacić za swoje grzechy”? „Teraz wiem  i widzę, że moje wysiłki nie mogą mi dać zbawienia”. Gdy Bóg doprowadzi nas do tego momentu, wtedy człowiek nie ma oporów by odrzucić wszystko co kiedyś przed Bogiem było dla niego jakąś dobrą monetą i myślał, że dzięki temu uzyska zbawienie.

Wtedy zaczyna patrzeć na Jezusa, jako na jedyną drogę zbawienia i pojednania z Bogiem i widzi, że nie ma wielu dróg do Boga. Nie ma innej możliwości okazania się przed Bogiem sprawiedliwym jak tylko przez przyjęcie Ofiary Jezusa na Krzyżu za nasze grzechy. Pozwólcie, że przeczytam dwa fragmenty Pisma:

 Rzymian 3:24  i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie,

25  którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej przez to, że w cierpliwości Bożej pobłażliwie odniósł się do przedtem popełnionych grzechów,

26  dla okazania sprawiedliwości swojej w teraźniejszym czasie, aby On sam był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który wierzy w Jezusa.

27  Gdzież więc chluba twoja? Wykluczona! Przez jaki zakon? Uczynków? Bynajmniej, lecz przez zakon wiary.

28  Uważamy bowiem, że człowiek bywa usprawiedliwiony przez wiarę, niezależnie od uczynków zakonu.

Jana 14:6  Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.

Czy ty to widzisz, że Jezus Chrystus i wiara w Jezusa jest jedyną drogą usprawiedliwienia przed Bogiem? Pan Jezus zapłacił za każdy nasz grzech na krzyżu, i jeśli w niego uwierzymy wszystkie nasze grzechy będą przebaczone.

Tak, więc Jezus mówi że szczęśliwi są ci, którzy poszukują Bożej sprawiedliwości, a nie ludzkiej. Tylko Boża sprawiedliwość, która jest w Jezusie daje nam prawdziwe poczucie sytości i pokoju z Bogiem. To uczucie pragnienia sprawiedliwości również dotyczy pragnienia bycia wolnym od grzechu. Od tego wszystkiego, co Bogu się nie podoba i czego Bóg nie akceptuje. Świat postępuje zupełnie inaczej, on odczuwa przyjemność z grzechu, ludzie cieszą się gdy mogą zaspokajać własne pożądliwości i nic nie robią sobie z tego, że Bóg tego nienawidzi. Człowiek będący pod wpływem tego błogosławieństwa chce być wolny od tego wewnętrznego pragnienia czynienia zła, łamania Bożego prawa. Wie, że grzech zanieczyszcza go i oddala od Boga. Taki człowiek ma pragnienie bycia świętym i tęskni za czasem, kiedy Bóg wyzwoli go z tego ciała śmierci i będzie całkowicie wolny od wszelkiego zepsucia.

Zastanawiam się czy byłeś kiedyś porządnie głodny? Czy cierpiałeś kiedyś głód? Może doświadczyłeś innego ogromnego pragnienia, które musiało być natychmiast zaspokojone? Jezus właśnie mówi o takim doświadczaniu. Zwróćcie uwagę na fragment psalmu:

Psalmów 63:2  Boże! Tyś Bogiem moim, ciebie gorliwie szukam, Ciebie pragnie dusza moja; Tęskni do ciebie ciało moje, Jak ziemia zeschła, spragniona i bezwodna.

O takim właśnie pragnieniu mówi Jezus. Czego ty pragniesz w życiu? Co cię kręci? Co sprawia, że twoje serce mocnej bije? Czy jest to właśnie łaska Boża?  Czy pragniesz Boga i Jego sprawiedliwości jak głodny pragnie chleba? Czy pragniesz Boga jak psalmista, on mówi: ciebie gorliwie szukam, ciebie pragnie dusza moja, tęskni do ciebie ciało moje. Jak mocno? Jak ziemia spragniona i bezwodna?

Drodzy greckie słowa opisujące to pragnienie z wersetu 6 oznaczają namiętną tęsknotę, bez której nie można żyć tak człowiek Boży powinien pragnąć Bożej sprawiedliwości. Jezus nie mówi tutaj o głodzie, on mówi o głodowaniu o poszukiwania usprawiedliwienia od Boga o poszukiwaniu świętości.

Psalmów 42:2  Jak jeleń pragnie wód płynących, Tak dusza moja pragnie ciebie, Boże!

A najwspanialsze jest to, że Bóg chce obdarzyć nas tą sprawiedliwością i świętością za darmo, dając nam to, za co zapłacił Jego Syn Jezus Chrystus. Jak pisze Paweł:

Filipian 3:9  I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, opartej na zakonie, lecz tę, która się wywodzi z wiary w Chrystusa, sprawiedliwość z Boga, na podstawie wiary,

Jeśli zaufasz Bogu i odrzucisz własne drogi sprawiedliwości czy to uczynki, religia, usprawiedliwianie się, porównywanie się z innymi, swoje filozofie na zbawienie, a przyjmiesz przez wiarę Bożą drogę zbawienia masz obietnice, że pragnienie twojej duszy, zostanie zaspokojone.

Następnie Jezus mówi, że Błogosławieni miłosierni, bo oni miłosierdzia dostąpią.

Gdy człowiek doświadczy Bożej łaski i staje się dzieckiem Bożym, to zaczyna dostrzegać beznadzieje, w jakiej znajduje się świat i wszyscy ludzie. Będąc pojednanym z Bogiem zaczynasz wiedzieć, w jakim strasznym stanie i niebezpieczeństwie są ludzie, którzy nie znają Boga. Chodzą codziennie do pracy, szkoły, załatwiają swoje sprawy, ale każdy ich dzień jest dniem nad przepaścią. W każdej chwili mogą zostać odwołani z tego świata i muszą stanąć przed Bogiem w swoich grzechach, a to skutkuje potępieniem na wieki.  Człowiek wierzący będący pod wpływem tego błogosławieństwa nie jest obojętny na stan duchowy ludzi. Nie mówi jak często się słyszy „każdy ma swoje poglądy i swoją prawdę wszyscy zostańmy przy swoim”, Nie! Człowiek próbuje ratować tych ludzi, pomóc im. Chce powiedzieć im o Zbawicielu i o tym, co dla nas uczynił na Krzyżu.

Pamiętasz o tym, że całkiem niedawno byłeś w podobnym opłakanym stanie i zmierzałeś do piekła i teraz współczujesz ludziom, którzy nie znają Boga. Swoim sąsiadom, znajomym, rodzinie, chcesz im pomóc i przykro ci jest, gdy widzisz że grzech niszczy ich życie. Nie cieszysz się gdy oni wszyscy doświadczają niepowodzenia i kłopotów związanych z nałogami, złymi decyzjami, rozpadem rodziny nie mówisz wtedy „moje jest na wierzchu, zobaczcie ja jestem wolny od tego wszystkiego”. Ale naprawdę boli cię serce i jesteś dla nich miłosierny, chcesz ulżyć im w cierpieniu i nie chełpisz się ich niepowodzeniami, ale wskazujesz im drogę ratunku, którą jest Ewangelia

Miłosierdzie jest cechą Boga, dlatego człowiek mający z Bogiem społeczność będzie kochał innych ludzi i będzie dla nich dobry, jak był dla ludzi dobry nasz Pan i będzie im współczuł. Posłuchajcie co Jezus powiedział o Bogu:

Łukasza 6:35  Ale miłujcie nieprzyjaciół waszych i dobrze czyńcie, i pożyczajcie, nie spodziewając się zwrotu, a będzie obfita nagroda wasza, i synami Najwyższego będziecie, gdyż On dobrotliwy jest i dla niewdzięcznych, i dla złych.

36  Bądźcie miłosierni, jak miłosierny jest Ojciec wasz.

Bóg jest dobry i miłosierny dla ludzi, jest dobry nawet dla złych i niewierzących dając im życie, środki do życia i czas na upamiętanie.

Jezus mówiąc o miłosierdziu używa dwóch greckich słów pierwsze z nich to eleēmōn – miłosierny – jest to przymiotnik i pochodzi od czasownika eleeo – i oznacza zmiłowanie się, niesienie pomocy cierpiącym, pomoc w nędzy (Mt 5,7). A drugie słowo to oiktirmōn -  miłosierny, przymiotnik, który pochodzi od czasownika oiktirō (Łk 6,36) i  oznacza mieć litość, mieć współczucie.

Tak więc miłosierdzie o którym mówi Jezus to zarówno współodczuwanie z ludźmi w ich cierpieniach i troskach, ale też pomoc. Chrześcijanin nie może tylko mówić „jak mi przykro, że masz problemy, naprawdę jestem przejęty”. Ale chrześcijanin autentycznie dzieli ból i cierpienie drugiego chcąc mu pomóc.

Jednym z najwspanialszych przykładów miłosierdzia jest historia o miłosiernym samarytaninie (Łuk 10, 30 – 36). Zostawia pobitego Kapłan i Levita, którzy byli zobowiązani pomóc, może czuli jakieś współczucie, ale nic nie zrobili. A pomaga mu Samarytanin po którym najmniej byśmy się tego spodziewali, on chce uczynić coś co, by ulżyło temu człowiekowi w cierpieniu.

Również w wspaniałym przykładem miłosierdzia jest posłanie przez Boga swojego Syna na świat i wydanie go za nasze grzechy

 Rzymian 5:8 "Bóg zaś daje dowód swojej miłości ku nam przez to, że kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł."

Bóg widział nasz opłakany stan, widział naszą nędzę duchową, pogrążenie w śmierci i zaradził tej sytuacji, pomógł nam dając swojego Syna, by nas uratował.

Zachariasz ojciec Jana Chrzciciela doskonale rozumiał na czym miłosierdzie polega gdy Bóg posłał swojego Syna na świat:

Litując się nad ojcami naszymi… (Łuk 1,72) i Przez wielkie zmiłowanie Boga naszego (Łuk 1,78)

Zwróćcie uwagę na służbę Jezusa jak często uzdrawiał ludzi, uwalniał ich od demonów, karmił. Uzdrowił trędowatego bo był przejęty Jego sytuacją:

Marka 1:41  Zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: "Chcę, bądź oczyszczony.

Mateusza 20:34  Ulitował się tedy Jezus, dotknął ich oczu i zaraz przejrzeli, i poszli za nim.

Marka 6:34 A wyszedłszy, ujrzał mnóstwo ludu i ulitował się nad nimi, że byli jak owce nie mające pasterza, i począł ich uczyć wielu rzeczy.

Tak więc Jezus nie tylko mówił o miłości i miłosierdziu. On czuł empatię, współodczuwał razem z ludźmi i niósł im pomoc jak w przypadku Łazarza gdy Jezus się rozpłakał. Żeby lepiej to, zrozumieć powiedzmy jakie miłosierdzie nie jest: ono nie mściwe, złośliwe, nieczułe, niezainteresowane, pamiętliwe.

 Odpuszczaj ludziom winy jeśli zrobili ci co złego, nie gniewaj się na nich, nie złorzecz im, daruj im  długi, nie pamiętaj ich przewinień taki jest nasz Ojciec w Niebie.

Drodzy z tego płynie pewien wniosek, że jeśli naprawdę doświadczyliśmy Bożego miłosierdzia, to nie jesteśmy już obojętni na stan duchowy ludzi wokół nas. Wiemy, że musimy coś zrobić, powiedzieć im o tym o wspaniałym Jezusie, który wziął grzechy świata. Nie możemy być bezczynni i cieszyć się z tego, że mamy zbawienie. A reszta? A reszta niech idzie do piekła! Nie, nie możemy tak myśleć mamy nieść ludziom pomoc, bo to potwierdza nasze zbawienie.  Miłosierni dostąpią miłosierdzia, nie bądźmy jak sługa, któremu darowano ogromny dług, a on nie chciał darować swoim dłużnikom małych przewinień (Mt 18, 21 – 35).

(8) Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

Przede wszystkim Biblia uczy nas, że Bóg patrzy na serce (1 Sam 16, 7). Bogu nie zależy tylko na zewnętrznym zachowaniu czy zachowywaniu pozorów. Nie zależy Mu tylko na tym żeby robić, to co należy jak np. czynili Faryzeusze. Na zewnątrz wydawało się, że są bardzo pobożni, a tymczasem serce ich było zupełnie zepsute (Mat 23,27). Ale Bóg oczekuje od człowieka miłości, zaangażowania i zwracania uwagi na stan naszego serca, naszych myśli, osądów i motywacji. Często ludzie uważają, że dopóki robią to, co trzeba w sprawach pobożności to są w porządku. Myślą, że jak chodzą do kościoła, czytają Biblię, dają ofiarę, angażują się, są sprawiedliwi, to podobają się Bogu. Ale chrześcijaństwo, to o wiele więcej niż sprawa etyki, przestrzegania przykazań. Boże życie zanim objawi się na zewnątrz zaczyna się wewnątrz nas, musi zacząć się w naszym wnętrzu. Człowiek musi zostać odrodzony przez Boga Mocą Ducha Świętego. Bóg musi zmienić nasze serca z kamiennego i zepsutego na żywe i mięsiste (Ezechiela 36,26). Serce, które nie będzie pragnąć grzechu, ale będzie pragnąć Boga. Pismo Święte uczy nas, że nasze serce, to źródło wszystkich naszych problemów:

 Mateusza 15:19 Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, rozpusta, kradzieże, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa.

Jeremiasza 17:9 Podstępne jest serce, bardziej niż wszystko inne, i zepsute, któż może je poznać?

Dlaczego pojawiają się te wszystkie złe myśli w głowie? Dlaczego w moim sercu pojawia się zazdrość, złość, nieprzebaczenie, nienawiść, bunt, chciwość, morderstwo? Pomyślcie o tym chwile skąd, to się wszystko bierze, jakie jest źródło takiego stanu. Słowo Boże ma racje nasze serce jest zepsute, źródłem tego wszystkiego jesteśmy my sami, grzech mieszka wewnątrz nas.

W książęce „My dzieci z Dworca Zoo” jest pewna historia, która dobrze to wyraża. Rząd niemiecki w pewnym okresie doszedł do wniosku, że wysoka przestępczość, narkomania, alkoholizm i inne patologie są wynikiem slumsów, w których ludzie mieszkają. Postanowiono przesiedlić ludzi ze zniszczonych mieszkań i osiedlić ich na zupełnie nowe, świeże i zadbane miejsca. Urzędnicy mieli nadzieje, że gdy ludzie przeprowadzą się do takich mieszkań, to ich życie się odmieni. Ale bardzo szybko okazało się, że te świeże zadbane domy, lokale, place zabaw, zostały zamienione w slumsy, śmierdzące odrażające zniszczone miejsca.  Nie wystarczyło zmienić środowiska, ci ludzie potrzebowali odmiany serca, gdyby tak się stało, to wtedy swoje śmierdzące środowisko zmieniliby na czyste i pachnące.  I to robi Bóg, zmienia nasze serce w taki sposób że nie pragniemy już tego co złe i grzeszne, uciekamy od tego. Bóg daje nam nową naturę, nowe pragnienia i moc do zmiany życia.

Głównie chodzi oto, by nasze serce przestało być obłudne, nieszczere, byśmy przestali udawać, że wszystko jest w porządku i byśmy zaczęli kochać Boga ze wszystkich sił i cały swój potencjał i energię poświęcili na poznawanie Boga. Wtedy, gdy zbliżamy się do Boga dostrzegamy, coraz wyraźniej stan naszego wnętrza i przez społeczność z Bogiem nasze wnętrze zmienia się, nasze serce staje się inne, lepsze, Bóg je oczyszcza. Przez chodzenie z Bogiem stajemy się coraz bardziej podobni do Jezusa Chrystusa (Rzymian 8, 29). Więc Bóg zmienia twoje serce byś mógł Go oglądać i dostrzegamy Jego osobę już teraz w Jego dziełach, historii, trosce, Słowie, ale któregoś dnia zobaczymy Go w całej pełni i to będzie najwspanialszy dzień w naszym życiu.

(9) Szczęsliwi pokój czyniący

Drodzy żyjemy w świecie, który charakteryzuje się walkami, wojnami, sporami. Wystarczy włączyć telewizor, lub wziąć gazetę do ręki i na jednej ze stron z pewnością przeczytamy o jakiejś wojnie małej lub wielkiej. Wojnie miedzy państwami, ludźmi, rodzinami. Nasz świat jest zdominowany przez wojny i niepokój, choć ludzie ciągle pragną pokoju. Tworzą organizacje mające dbać o pokój na świcie jak ONZ, Liga Narodów, to jednak nie ma żadnej poprawy. (To tylko pokazuje głębie problemu)

Statystyki mówią, że na około 4000 tys. lat spisywanej historii tylko 286 lat było bez wojny, podczas tego okresu zostało zawartych i złamanych około 8000 tys. traktatów pokojowych.

W czym tkwi problem, no właśnie musimy wrócić do poprzedniego błogosławieństwa i powiedzieć sobie szczerze, że problem nie jest polityczny, ani społeczny, ale problemem jest zepsute serce. Gdy Bóg odmienia nasze serce już nie pragniemy, wojny, konfliktu, kłótni, swary, ale pragniemy czynić pokój. Pragniemy nieść pokój. Przede wszystkim niesiemy pokój z Bogiem przez Jezusa Chrystusa i czynimy pokój wokół nas.  Polega, to na tym, że mamy pokojowe nastawienie do ludzi. Nie chcemy już być kłótliwi, spierać z zawziętością o racje, walczyć.  Gdy widzimy skłóconych ludzi i konflikty, to jeśli jest to w naszej mocy chcemy pomóc i doprowadzić do zgody. Tak więc osoba czyniąca pokój, to nie tylko ktoś, kto nie angażuje się w konflikty, ale ktoś, kto chce pomóc w ich rozwiązaniu.  Chrześcijanin ma głębokie zrozumienie takich sytuacji wie że, źródłem wszelkich konfliktów jest brak pokoju z Bogiem i by móc czynić pokój i być człowiekiem pokoju ludzie muszą mieć czyste nowe serce od Boga.

I ostatnie błogosławieństwo to (11) Szczęśliwi, którzy cierpią prześladowanie z powodu sprawiedliwości.

To jest ciekawe, że Pan Jezus kończy błogosławieństwa w taki sposób. Najpierw podał charakterystykę nowej natury, która staje się udziałem Dzieci Bożych, Synów Królestwa. A na koniec podsumował, to w ten sposób, że ludzie Królestwa Bożego, pokorni, smutni z powodu zła, cisi, pomagający innym, niemający złych motywacji, rozwiązujący konflikty będą przez ten świat odrzuceni i prześladowani. Czy to nie jest dziwne? Czy nie jest to pewien paradoks? Ludzie chcieliby żeby świat był dobrym miejscem do życia, wychowywania dzieci, realizowania marzeń. A tu mają przed sobą człowieka, który wie jak to wszystko osiągnąć i chce żyć w taki sposób, a jednak go prześladują i chcą go zgładzić z powodu sprawiedliwości. To  pokazuje straszną ślepotę tego świata i wewnętrzne umiłowanie zła.

Można powiedzieć, że wszystkie te Błogosławieństwa są pewnym podsumowaniem służby naszego Pana Jezusa Chrystusa, On tak żył, a jednak ludzie zabili Go, pluli na niego, śmiali się z niego, a w końcu zaprowadzili Go na Krzyż. Główną tego przyczyną było to, że On mówił im prawdę, pokazywał źródło ich choroby, którą jest grzech. Dlatego też ludzie nie chcą słuchać Boga i dlatego nienawidzą chrześcijan, bo ludzie często chcą żyć w kłamstwie i ciemności (Jana 3,20).  Tak samo i my będziemy doświadczali prześladowań jeśli będziemy żyli Bożym, czystym świętym życiem. Będziemy doświadczali prześladowań, gdy będziemy ludziom głosić ewangelię.  Apostoł Paweł powiedział:

2 Tymoteusza 3:12  Tak jest, wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, prześladowanie znosić będą.

Chrześcijanin swoją postawą, sposobem życia oskarża ludzi oni wtedy widzą swój grzech i złoszczą się na niego, zgrzytają na niego zębami. Myślę, że prześladowanie jest pewnym testem dla chrześcijan. Wielu ludzi jest gotowych uważać się za wierzących tylko do momentu, gdy napotkają trudności. Wtedy, gdy one się pojawią odstępują od wiary w Jezusa mówiąc, że to jest zbyt ciężkie, a cena jest zbyt wysoka. Ale prawdziwa wiara jest gotowa znosić cierpienia ze względu naprawdę, ewangelię, Jezusa. W wielu krajach dzisiaj tysiące chrześcijan jest prześladowanych i prawdopodobnie ten procent będzie wzrastał. Ale nie podawajmy się pamiętajmy, że wtedy jesteśmy szczególnie błogosławieni zostaniemy wynagrodzeni za wszelkie trudy. Pan mówi Radujcie się i weselcie się, bo obfita jest wasza zapłata w niebie. Amen

Posłuchaj tego kazania - kliknij link