Modlitwa Jabesa 1 Ks. Kronik 4,9 - 10

 

Chciałem powiedzieć kilka słów ku zachęcie do modlitwy na temat Jabesa z 1 Ks. Kronik 4,9-10.

Każdy kto czytał 1 Księgę Kronik, to wie, że przez 9 rozdziałów ciągnie się tam niemal nieskończona liczba rodowodów. Często jest to dla nas nużące czytać kto od kogo pochodzi, bo niewiele mówią nam kolejne osoby.  Inaczej np. jest, gdy czytamy rodowody własnej rodziny i znamy trochę historię naszych przodków. Więc recepta na znudzenie w ciągnących się biblijnych rodowodach, to poznać trochę los ich bohaterów. W rzeczywistości w 1 Ks. Kronik w pierwszych 9 rozdz. znajduje się ponad 500 osób, ale znaczna większość z nich jest dla nas anonimowa. Jednak pośród tych rodowodów w 4 rozdz. czytamy o takim człowieku jak Jabes, który zapisał się w biblijnej historii tym, że zaczął szukać Boga i modlić się do Niego o zmianę w swoim życiu. Skoro autor księgi kronik przechodząc przez rodowody zatrzymuje się na Jabezie, to historia tego człowieka i jego społeczność z Bogiem wyraźnie musiała ujmować tych, którzy o nim słyszeli.

Matka dała mu na imię Jabes, co po hebrajsku oznacza ból albo smutek. Nie wiemy dokładnie, czy imię Jabesa wynikło z trudnego porodu, czy jakiś traumatycznych wydarzeń w życiu jego rodziny. W każdym razie noszenie imienia „Ból” musiało naznaczyć Jabesa na długie lata. W starożytnej kulturze hebrajskiej do imion przywiązywano duże znaczenie. Często imiona nadawano zgodnie z osobistymi przeżyciami lub skojarzeniami, a także mogły mieć charakter proroczy jak w przypadku Jakuba i Ezawa. Więc nadane Imię w jakiś sposób musiało kłaść się cieniem na przyszłe życie Jabesa. Prawdopodobnie z tego wynika późniejsza jego modlitwa, by Bóg zmienił jego los.

W trudnym położeniu Jabes ma wybór. Może zgodzić się na to, żeby trudna przeszłość dyktowała mu jak będzie wyglądała jego przyszłość, albo dążyć do zmiany sytuacji.

Niestety duża część ludzi godzi się, by trudne doświadczenia przeszłości lub ciężkie położenie w jakim się znaleźli doprowadziło do złości i oskarżeń wobec innych, frustracji, czy nawet rezygnacji, by przyszłość wyglądała lepiej, inaczej. I tak np. jeśli ktoś wychował się w trudnym domu, to później ma tendencje oskarżać rodziców o swoje niepowodzenia. Może uważać, że skoro jego dom był pogrążony w nałogach i grzechach, to on też tak musi żyć. Wielu nawet usprawiedliwia w ten sposób swój charakter.  Gdy ktoś został oszukany i wykorzystany przez innych, to pozwala by jego serce napełniło się nieufnością i podejrzliwością  wobec wszystkich. Ktoś inny jeszcze doświadczył wiele cierpienia i doszedł do wniosku, że Bóg jest zły skoro pozwala na to wszystko. Kościół z kolei, może uważać, że skoro tak wielu odrzuca ewangelię, to zawsze tak będzie i nie ma sensu jej zwiastować, bo to i tak nic nie zmieni. Podobnie chrześcijanie mogą myśleć o modlitwie i służbie dla Chrystusa – rezygnować z niej czując, że nie przynosi ona takich efektów jakich się spodziewali. Możemy również zamiast się radować ze zbawienia jakie Bóg dał wierzącym w Chrystusa poddać się lękom o przyszłość, przygnębieniu i smutkowi. A przecież Słowo Boże zachęca nas, by radować się zawsze 1 Tes 5,16. Rozumiem więc, że w Jezusie Chrystusie mamy dużo więcej powodów, by się cieszyć, niż w świecie jest, by się martwić.   

Widzimy, że Jabes nie poddał się myśleniu, że jest skazany na życie w bólu i smutku, że Bóg go odrzucił i już nic w życiu nie da się zmienić i nic dobrego go nie czeka. Ale postanowił wołać do Boga, by Pan Go poprowadził i odmienił jego los. On różnił się od swoich braci.  Wygląda na to, że oni nie szukali Boga zbyt gorliwie. Ale nie Jabes, On uwierzył że Bóg Izraela, może przynieść prawdziwą zmianę i nową jakość do Jego życia. I co w związku z tym robił? Nic nie robił?

Nie, gdyby nic nie robił, to by się nic nie zmieniło i byśmy w Ks. Kronik na tle tych ponad 500 nazwisk o nim nie przeczytali kilku szczegółów.

Jabes postanowił się modlić, modlić gorliwie i modlić z uporem i wyprosić od Boga błogosławieństwo.

Zobaczmy jak On się modlił. „Obyś mi prawdziwie błogosławił i poszerzył moje granice, oby ręka twoja była ze mną i obyś zachował mnie od złego, aby mnie ból nie dotknął. I Bóg spełnił Jego prośbę – czytamy w. 10

Jabes nie zamierzał zadowolić się tym jak wyglądała teraźniejszość, ale postanowił tak długo wołać do Pana, aż Bóg da mu odpowiedź. Chciał widzieć faktycznie Bożą rękę nad swoim życiem. Chciał widzieć zmiany, które wynikają z Bożego prowadzenia i Bóg wysłuchał go.

W 1 Ks. Kronik w 2 rozdz. 55 wiersz jest miasto, które nazywa się Jabesz. Żydowscy pisarze twierdzą, że miasto to zostało nazwane na cześć biblijnego Jabesa, który wsławił się tym, że był słynnym znawcą prawa i pozostawił po sobie wielu uczniów.

Dzisiaj chciałem nas zachęcić do  modlitwy na wzór Jabesa, modlitwy gorliwej, wytrwałej, pełnej wiary, że Bóg może nam prawdziwie błogosławić i przez nas działać, poszerzać swoje Królestwo, być z nami i kształtować naszą przyszłość. Chciałem nas zachęcić do modlitwy o to, by nasz Pan Jezus Chrystus zmieniał nasze życie i życie naszych bliskich w taki sposób, by te zmiany były oczywiste dla wszystkich, że chodzimy z Bogiem. Chciałem nas zachęcić do modlitwy o to, by Chrystus poszerzał nasze granice - granice poznania go i granice wpływu.