Pascha wskazuje na Wieczerze Pańską

Wiemy o tym, że Pan Jezus przekształcił starotestamentową Paschę w Wieczerze Pańską. Ci którzy czytają Stary Testament zapewne pamiętają, że Pascha była jednym z najważniejszych świąt Izraelskich jeśli nie najważniejszym. Miała za zadanie przypominać Izraelitom jak Bóg w cudowny sposób przez Mojżesza wyprowadził ich z niewoli Egipskiej prowadząc ich do ziemi obiecanej. Dzisiaj naszą Paschą jest Wieczerza Pańska, a naszą niewolą z której zostaliśmy wyzwoleni jest niewola grzechu, a osobą która to uczyniła jest Jezus Chrystus. On dla nas dokonał tego, czego kiedyś Mojżesz dokonał dla Izraela z tą różnicą, że Mojżesz Izraela wyzwolił z fizycznej niewoli, a Pan Jezus wyzwolił nas z niewoli duchowej o wiele straszniejszej, bo prowadzącej na zatracenie wieczne.

Bóg chce byśmy szczególnie podczas Wieczerzy Pańskiej myśleli o Bogu jako o naszym wybawicielu, o Jezusie Chrystusie jako o naszym odkupicielu. On wydał siebie samego na okrutną męczeńską śmierć, by każdy kto w Niego wierzy otrzymał przebaczenie i życie wieczne. Tak więc ten chleb i to wino ma za zadanie przypominać nam o tym jak wielką cenę Pan Jezus za nas zapłacił i jak wielkie zbawienie nam zgotował.

Zrobił to dla nas, dla ciebie, dla naszego zbawienia, Jego sińce uleczyły nas. W ten sposób Bóg daje dowód swojej miłości ku nam, że wtedy kiedy nie zasługiwaliśmy na ratunek, On wyciągnął do nas rękę.

Apostoł Paweł powiedział, że czyni to, bo Pan kazał nam to czynić, że czyni to, by nie zapomnieć komu zawdzięczamy wolność i ile ona kosztowała.

I nie chodzi tylko o to, by sobie przypomnieć, by pamiętać że umarł za nas, ale gdy łamiemy chleb i pijemy wino wspominając ofiarę Jezusa powinniśmy to przeżywać w sercu w duszy i umyśle z pełną świadomością, że umarł tam za mnie.

Możemy tutaj przyjść dzisiejszego ranka, spotkać się, zjeść ten chleb, wypić to wino i zupełnie naszym sercem nie być połączonym z Panem.

Po prostu będzie to dla nas zwyczajny pusty rytuał, który bez wiary nie przyniesie nam żadnego pocieszenia, ani nie przybliży nas do Pana, a nie o to chodziło Panu Jezusowi. On mówi, bierz jedz i pij i pamiętaj, pamiętaj głęboko, pamiętaj z całych swoich sił, pamiętaj tak mocno jak to tylko możliwe, pamiętaj, pamiętaj, pamiętaj!

To wymaga od nas oczyszczenia umysłu, oczyszczenia naszych serc, odcięcia się od bieżących spraw, by w tej chwili skupić się na ofierze naszego Pana.

Czy potrafisz to zrobić w tej chwili? Czy możesz teraz odsunąć na bok, te wszystkie sprawy niecierpiące zwłoki, te wszystkie problemy, troski naszych serc i spojrzeć na Krzyż jak to śpiewamy w jednej pieśni, „ten stary szorstki Krzyż na którym cierpiał Pan”. Czy możemy popatrzeć tam na niego, na zakrwawionego cierpiącego człowieka i czy możesz powiedzieć w swoim sercu jestem wdzięczny i na świadectwo tej wdzięczności chce oddać tobie całe życie panie Jezu.

Tak więc, Wieczerza Pańska jest głębokim przypomnieniem, przypomnieniem, które ma nas pobudzać do wdzięczności, ale też wezwaniem. Wezwaniem do poświecenia swego życia Panu, wezwaniem do upamiętania, by odwrócić się od naszych grzechów i oddawać Panu cześć, tak jak jest Mu to miłe w czystości i wszelkiej świętobliwości.

Ilekroć jemy ten chleb i pijemy ten kielich, śmierć pańską zwiastujemy aż przyjdzie (w 26).

Wieczerza Pańska mówi nam o przeszłości, o tym co Jezus uczynił, o Jego śmierci za nas, ale mówi również o przyszłości, o naszym oczekiwaniu na Jego powrót. Wtedy kiedy to się stanie, kiedy On przybędzie z nieba, kiedy przez wielką swoją moc, podniesie nas z martwych lub przemieni nasze ciała na swój wzór, wtedy zacznie się dla nas wspaniałe prawdziwe życie. Wtedy razem z Panem w Jego Królestwie zasiądziemy wszyscy do niebiańskiej wieczerzy i będziemy świętować zwycięstwo Jezusa oraz nasze zbawienie. To będzie najwspanialsza wieczerza na jakiej kiedykolwiek byliśmy. Wtedy Pan nas pocieszy po wszystkich naszych trudach i zobaczymy wyraźnie, że wszelkie nasze zmagania, rzeczywiście nic nie znaczyły w porównaniu do wielkiej chwały, do jakiej nas przeznaczył.