Modlitwa ratunkiem na kryzys Ks. Daniela 2,1 – 30

Wiemy, że Daniel i jego przyjaciele zostali uprowadzeni z Izraela do Babilonu na tereny dzisiejszego Iraku i Syrii podczas pierwszego uprowadzenia. Mieli zostać przygotowani przez sługi króla Nebukadnesara do służby na dworze królewskim. Tam Daniel i Jego przyjaciele pomimo tragedii jaka ich spotkała postanowili nadal ufać Bogu i prowadzić bezkompromisowe życie w posłuszeństwie Słowu Bożemu. To więc odmawiają potraw ze stołu królewskiego w obawie, by nie zgrzeszyć spożywaniem jedzenia, które zanim zostało podane na stół było ofiarowywane fałszywym bóstwom. Pomimo przejścia na dietę warzywną młodzieńcy nie tracą na wadze, co jest Bożym błogosławieństwem. Ich trzyletnie szkolenie dobiega końca, a Bóg wylewa na nich obfite błogosławieństwo.   

Zaraz jednak po tym jak maja trafić na służbę do króla zdarza się coś, czego nikt nie przewidział, król Nebukadnesar ma sen o wielkim posągu rozkruszonym przez kamień, który bardzo go niepokoi.

Musimy powiedzieć, że jest to dosyć niezwykłe. Bóg objawia pogańskiemu królowi historię jaka ma się wydarzyć, aż do przyjścia Chrystusa.

Dlaczego Bóg tak czyni?

 Jest kilka możliwych odpowiedzi. Jest to Boża odpowiedź dla Izraela, Daniela i innych, którzy kochają Boga, że Bóg nadal ma wszystko pod kontrolą, całą historię. To że Nebukadnesar doszedł do władzy najechał Izrael i dokonał uprowadzenia nie jest wynikiem przypadku, ale Bożego planu ( Jer 1,15; Jer 25,8-14). Więc Boży lud nie powinien tracić nadziei, ale nadal ufać Bogu w okolicznościach w jakich się znalazł.  

Też Bóg uczy w ten sposób pokory Boży lud, że On nie jest zobowiązany działać tylko przez nich, nie jest zakładnikiem Izraela, ale jeśli chce może używać  pogańskich władców do objawiania swojej woli. Bóg może użyć kogo chce i jak chce, bo jest suwerenny i w żaden sposób nie jest zależny od swojego stworzenia. Jedyne co ogranicza, to On sam, zawsze postępuje w zgodzie ze swoją naturą i swoim Słowem.

 Musimy też pamiętać, że król Nebukadnesar jest ważną w postacią w Bożej historii. Jest Bożym narzędziem, przez które Bóg chce zdyscyplinować nieposłuszny Izrael i królem od którego zaczynają się czasy pogan. Czyli czasy kiedy Izrael traci swoją autonomie i jest pod panowaniem pogańskich władców (Łukasza 21,24). W tym sensie Nebukadnesar jest reprezentantem pogan, przez którego Bóg objawia przyszłość pogan, bo sen dotyczy pogańskich królestw.

Skąd król wiedział, że ten sen jest inny niż wszystkie?

Widzimy, że ten sen bardzo go zaniepokoił, tak że nie mógł spać. To więc podejrzewam że musiał być bardzo realny, inny niż wszystkie poprzednie jakie miewał, stąd tak wielkie poruszenie.

Może zastanawiasz się jak to jest, że Bóg przemawia przez sny?

Jak mówi list do Hebrajczyków 1 rozdz. że na wiele sposobów Bóg przemawiał do ludzi jednym z takim sposobów były sny (Liczb 12,6-8).

Bóg tak przemawiał do Józefa w Ks. Rodzaju do Abimellecha, Salomona, Faraona, ap. Pawła, Józefa męża Marii i wielu innych.

Czy każdy sen pochodzi od Boga, nie, ale zdarzało się, że niektóre sny pochodziły od Boga. Wtedy kiedy rzeczywiście pochodziły od Boga, to często wywierały silne wrażenie, niosły niepokój lub odpowiedź na jakieś pytania. Taki właśnie sen otrzymał Nebukadnesar. Czy Bóg może dzisiaj przemawiać przez sny, oczywiście Bóg może wszystko i jeśli chce może to zrobić, ale przede wszystkim przemawia przez swoje słowo, wciąż musimy pamiętać, że „sen to mara, a Bóg to wiara”.

To więc król wzywa wszystkich mędrców i astrologów, by wyłożyli Mu jego sen. Ale w obawie, że wykład snu będzie zmyślony (w 8-9) postanawia, nie opowiadać snu mędrcom, astrologom, wróżbitom i tym którzy byli na królewskim  etacie odpowiedzialni za doradzanie królowi i studiowanie przyszłości. Oni sami mają opowiedzieć ten sen, a później podać jego wykład (w 6). Możliwość opowiedzenia snu króla, będzie dla niego potwierdzeniem, że ten który może to zrobić może też wyjaśnić ten sen.

To więc, nie chce im podać tego snu i każe im opowiedzieć, co się jemu śniło i tu już nie mogą użyć swoich sztuczek, senników, sprytnych wytłumaczeń, tu muszą mieć konkretną wiedzę. Jeśli tego nie zrobią, król zagroził że zostaną posiekani na kawałki prawdopodobnie z rodzinami.

A z drugiej strony, jeśli uda im się opowiedzieć sen, a później wyłożyć go, to zostaną obsypani nagrodami i zaszczytami (w 6). Często właśnie w taki sposób traktowano w starożytnych czasach sługi króla, albo nagroda, albo kara.

Magowie, mędrcy i doradcy Króla mówią, że na całej ziemi nie ma nikogo takiego, kto miałby podobne umiejętności.

Oni mieli racje, nie ma nikogo takiego, kto mógłby znać przyszłość oprócz Boga. Żaden wróżbita, mag i astrolog nie znają przyszłości, a przez swoje mamienie oszukują ludzi i odwodzą ich od wiary. Jeśli Bóg komuś nie objawi tego, co się stanie w przyszłości, to możemy tylko zgadywać i przewidywać. Oczywiście jest wiele horoskopów i wróżek i nieraz coś się sprawdza, bo diabeł ma pewną moc przewidywania, ale oni też nie znają przyszłości, jest przed nimi zakryte.

Taka odpowiedź, że nikt nie zna przyszłości bardzo nie spodobała się królowi, tak bardzo, że postanowił ich wszystkich stracić, wszystkich doradców babilońskich, a 13 wiersz mówi że i Daniel miał stracić życie, bo należał do grona doradców.

Wyrok ten dotarł też do Daniela. Tu jest chwila kiedy Daniel może wykorzystać swój dar o którym czytaliśmy w wierszu 17.

Zachowuje pokój

ü  Zobaczmy na reakcję Daniela, gdy dowiaduje się, że też ma zostać stracony to On nie jest przerażony jak pozostali, ale On ma pokój w Bogu. Wypytuje przełożonego o szczegóły wyroku, a następnie udaje się do króla, by zdobyć trochę czasu i modlić się do Boga, o objawienie snu.

Tu widzimy, że Boży człowiek w kryzysie nie poddaje się, ale ma pokój i postanawia działać.

Wszyscy byli oszołomieni wyrokiem króla, ale nie Daniel bo ufał Bogu, miał pokój w Bogu. To był pokój o którym mówił Pan Jezus i o którym mówił ap. Paweł Filipian 4,7; Jana 14,27.

Podobnie zachowywał się apostoł Paweł Dzieje 27,9-24

Działa

ü  Widzimy również, że dzięki Bogu Daniel był odważny wiersz 16. Nie bał się stanąć przed królem, rozmawiać z nim i prosić o trochę więcej czasu. Człowiek który chodzi blisko Boga otrzymuje od Boga odwagę, by nie bać się innego człowieka. Pamiętajmy o tym, że Daniel jest tutaj nastolatkiem i ma stanąć przed wściekłym królem Izajasza 51,7; Jeremiasza 1,17; Mateusza 10,28,

Na nagrobku znanego szkockiego kaznodziei Johna Knoxa jest napisane „Tutaj spoczywa ten, Który bał się Boga tak bardzo, że nigdy nie bał się stanąć przed żadnym człowiekiem”

Wynikało to z tego, że John Knox zawsze odważnie mówił, co myśli Bóg na temat grzechu.

Taka odwaga bierze się zawsze z ufności Bogu. Daniel widział, że będąc posłuszny Bogu może liczyć na Boże prowadzenie i dlatego mógł stanąć w obliczu tego kryzysu w autorytecie Słowa Bożego. Jeśli będziemy posłuszni Bogu i będziemy chodzili blisko Niego, to w chwilach kryzysów będziemy mieli pokój, bo wiemy że polegamy na Panu Izajasza 31,1.

Modli się i mobilizuje do tego innych

ü  Kolejną rzeczą jaką Daniel zrobił w chwili kryzysu, to zaczął się modlić wraz ze swoimi towarzyszami. Oni szukali rady u Boga w modlitwie, by Bóg im pomógł. Tak i my powinniśmy reagować w chwilach kryzysu i trudności, szukać posilenia u Boga w modlitwie. Pan Jezus tak robił, gdy przyszedł na niego kryzys i kazał tak czynić uczniom i nam (Łuk 22,46; 1 Tes 5,17).

Pomimo całej swojej czystości i sprawiedliwości Daniel wiedział, że musi błagać Boga o miłosierdzie. Nie polegał na sobie na tym, że jest bardzo oddany Bogu, ale miłosierdziu Bożym.

Tak więc co robią Boży ludzie w dniach kryzysu?

 Boży ludzie w dniach kryzysu modlą się. Daniel też gromadzi innych ludzi, aby modlili się razem z nim.

Nieraz ludzie w kryzysie zamykają się na innych i nie chcą z nimi kontaktu, ale Daniel robi coś przeciwnego, On gromadzi ludzi razem, by wojowali w trudnych chwilach. 2 Tes 3,1; Kol 4,3.

ü  Daniel uwielbia Boga

ü  Co robi Daniel, gdy Bóg odpowiada na Jego modlitwę?

W nocy przyszło objawienie od Boga tajemnicy króla. Daniel wraz z towarzyszami otrzymali Bożą odpowiedź. W związku z tym Daniel chwali Boga, wysławia Boga, dziękuje Mu (1 Tes 5,18).

ü  Daniel ma litość w sercu

Co robi Daniel z informacją, którą otrzymał od Boga?

Przez informacje ratuje magów babilońskich. Wstawia się za niewierzącymi, bałwochwalcami i nie chce ich śmierci. Wie, że oni są zgubieni i skazani na piekło jeśli nie poznają Boga. Ma dla nich miłosierdzie i chce przyciągnąć ich do Pana Boga. Mógłby tą informacje użyć, by ocalić tylko siebie i swoich towarzyszy, ale nie robi tak, wstawia się jeszcze za innymi.

ü  Daniel jest wyjątkowo pokorny

Arioch szybko prowadzi Daniela przed króla i też trochę chce ugrać na tym zwracając uwagę, że to on znalazł Daniela, który może wyłożyć królowi sen (w. 25).

Król w związku z tym, że zawiedli go wszyscy najlepsi mędrcy i magowie wątpi, że taki młokos mógłby coś pomóc w tej sprawie (w 26).

Ale Daniel wyjaśniając mówi, że rzeczywiście król ma racje. Żaden człowiek nie jest w stanie rozwikłać tej tajemnicy, ale jest Bóg który może to zrobić (w 28.30).

To więc, Daniel nie kieruje uwagi króla na siebie, ale na Boga, że Bóg Izraela jest tym, który objawia tajemnice. Życie ludzi, którzy naprawdę są blisko Boga charakteryzuje się pokorą. To są ludzie, którzy nie są przeczuleni na swoim punkcie, którzy są dalecy od obrażania się, od zwracania uwagi na siebie, od pogoni za ludzką chwałą. Daniel mógłby się chlubić tym jaki jest wyjątkowy, ale wiedział że byłoby to niewłaściwie i byłoby odbieraniem chwały Bogu, bo jak mówi w 30 wierszu, to nie dzięki Jego mądrości została objawiona ta tajemnica. Więc mówi, słuchaj królu nie jestem nikim wyjątkowym, nie jestem nikim lepszym niż inni, tu nie chodzi o mnie, ale Bóg odsłania tajemnice dla własnych celów. I zauważmy że Daniel zachowuje się pokornie kiedy jest na szczycie. Wiele osób zachowuje w sposób pyszny i arogancki kiedy są na samym dole, a co dopiero kiedy znajdą się na szczycie, czy wtedy będą potrafili przybrać postawę pokory, kiedy ma się powody do chluby? Oczywiście nie. Niektórzy przybierają fałszywy pałasz pokory, bo niewiele znaczą. Pokora jest dla nich narzędziem by się wybić, a później okazuje się ich prawdziwy charakter.  Gal 5,26; Filip 2,3; Jak 3,14-16.

Komu oddajemy chwałę za sukcesy, które nas w życiu spotykają? Kto jest wywyższony przez powodzenie w mim życiu?