Dawid człowiekiem według Bożego serca

Dzisiaj chciałbym byśmy odpowiedzieli sobie na pytanie dlaczego Dawid był człowiekiem według Bożego serca. Zastanowimy się nad tym, co to znaczy być człowiekiem według Bożego serca?

W Biblii wiele napisano o Dawidzie, więcej niż o jakiejkolwiek innej postaci Starego Testamentu. W Starym Testamencie jest sześćdziesiąt sześć rozdziałów o królu Dawidzie, a w Nowym Testamencie znajdujemy 59 odniesień do Dawida. Osoba Dawida pojawia się w 1 i 2 Ks. Samuela w 1 Ks. Królewskiej i 1 Ks. Kronik, przypisuje mu się również ponad 70 psalmów w których mamy lepszy wgląd w charakter tego człowieka.

Biblia dwa razy nazywa Dawida człowiekiem według Bożego serca. Czyni to w 1 Ks. Samuela 13,13-14 po tym jak Bóg odrzucił Saula za nieposłuszeństwo

1 Samuela 13:13  Tedy rzekł Samuel do Saula: Popełniłeś głupstwo! Gdybyś był dochował przykazania Pana, Boga twego, które On ci nadał, Pan byłby utwierdził królestwo twoje nad Izraelem na wieki.

14  Lecz teraz królestwo twoje nie utrzyma się. Pan wyszukał sobie mężą według swego serca i Pan ustanowił go księciem nad swoim ludem za to, iż nie dochowałeś tego, co ci Pan rozkazał.

Drugi fragment znajduje się w Dziejach Apostolskich  13,21-22 podczas kazania Pawła do Żydów w Antiochii

Dzieje Ap 13:21  Potem zażądali króla i Bóg dał im Saula, syna Kisza, męża z pokolenia Beniamina, który panował czterdzieści lat;

22  A gdy go odrzucił, powołał im na króla Dawida i wystawił mu świadectwo w słowach: Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według serca mego, który wykona całkowicie wolę moją.

Pomimo takiego chlubnego świadectwa jakie wystawia Dawidowi Duch Św. że był człowiekiem według Bożego serca, możemy mieć z nim pewien problem. Gdy zaczynamy badać jego życie, to znajdziemy tam cudzołóstwo, morderstwo, kłamstwo i głębokie problemy rodzinne. Syn Dawida Amnon zgwałcił swoją siostrę, inny jego syn Absalom zamordował swojego brata, a później zbuntował się przeciw Dawidowi próbując pozbawić go władzy oraz zabić.

Pojawia się pytanie jak ktoś taki jak Dawid, człowiek który moralnie odbiegał od Bożych standardów delikatnie mówiąc, może być nazwany przez Boga człowiekiem, który ma Boże serce? Po człowieku, o którym wiemy, że jest według Boga spodziewamy się więcej. Wydaje się, że na kartach Pisma Św. możemy znaleźć bardziej doskonałe sługi Boże niż Dawid takich jak Eliasz, Samuel, Elizeusz, Daniel Hiob czy inni, a jednak, to o Dawidzie jest powiedziane, że było coś w Jego sercu, co różniło go od innych. Był człowiekiem o którym Bóg powiedział, że całkowicie wykona Jego wolę w przeciwieństwie do Saula, który okazał się nieposłuszny.

Widzimy również na przykładzie życia Dawida, że bycie według Bożego serca nie oznacza, że człowiek nie popełnia żadnych grzechów, gdyby tak było, to nikt nie mógłby podobać się Bogu, bo wszyscy ludzie są grzeszni, upadają, zawodzą i nie dochowują Bogu całkowitej wierności. To Bóg jest zawsze wierny, nawet wtedy, kiedy my zawodzimy On dochowuje wiary czytamy  2 Tym 2,13.

Czytałem ostatnio słowa pastora Paul Washera, które dotknęły mojego serca, „że nie ma kogoś takiego jak wielcy Boży ludzie; są tylko słabi, żałośni i niewierni ludzie wielkiego i miłosiernego Boga, takim był Dawid i tacy jesteśmy my wszyscy.

1.      Dawid ufał Bożej łasce

Po pierwsze Dawid rozumiał, że być według Bożego serca polega przede wszystkim na zaufaniu Bożej łasce i przyjęciu usprawiedliwienia od Boga.

Dawid został namaszczony na króla w wieku 16 lat, i o d tej chwili mówi Słowo Boże spoczął na Dawidzie Duch Św. (1 Sam 16,13) i już na nim został do końca Jego życia. Ale Królem od razu nie pozostał, mieniło długich 14 lat zanim Dawid wstąpił na tron 2 Sam 5,4. W wieku około 17-18 lat Dawid zwyciężył Goliata, jego osoba zaczęła zyskiwać na znaczeniu, awansował na dowódcę wojska i miał kolejne sukcesy w walce z filistynami. Wywołało to gniew króla Saula, był zazdrosny o sukcesy Dawida jakimi Bóg go darzył. Zazdrość Saula przybrała takie rozmiary, że przez 13 lat Dawid musiał uciekać przed Saulem, by ocalić życie. W tym okresie napisał część psalmów jak chociażby psalmy 34, 52, 54 , 56, 63, 142. Padają w nich takie słowa jak

Psalm 34:19  Bliski jest Pan tym, których serce jest złamane, A wybawia utrapionych na duchu.

Psalm 52:10  Lecz ja jestem jak oliwka zielona w domu Bożym; Zaufałem łasce Bożej na wieki wieków.

Widzimy po Jego słowach jak Dawid ufał Bogu, polegał na jego łasce, a nie na swojej sprawiedliwości. Jeszcze bardziej to dostrzegamy, gdy król Dawid uczynił poważne grzechy.

Największe upadki Dawida jak cudzołóstwo w wyniku gwałtu na Batszebie oraz zamordowanie jej męża Uriasza, by ukryć swój postępek miały miejsce, gdy był już utwierdzonym królem. Ale gdy grzech się wydał, gdy Bóg posłał do niego proroka Natana z napomnieniem i sądem od Boga, Dawid uznał swoja winę, pokutował i prosił Boga o przebaczenie. Nie buntował przeciw Bożemu wyrokowi, nie próbował się usprawiedliwiać czy udawać, że nic się nie stało. Jego myśli o nim samym i o swoim grzechu były Bożymi myślami. Więcej o stanie jego serca w tym czasie możemy przeczytać w psalmach, które powstały w wyniku tych okoliczności jak słowa z Psalmu 32

Psalm 32:1  Dawidowy. Pieśń pouczająca. Błogosławiony ten, któremu odpuszczono występek, Którego grzech został zakryty!

2  Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczytuje winy, A w duchu jego nie ma obłudy!

3  Gdy milczałem, schły kości moje Od błagalnego wołania przez cały dzień.

4  Bo we dnie i w nocy ciążyła na mnie ręka twoja, Siła moja zanikła jak podczas upałów letnich. Sela.

5  Grzech mój wyznałem tobie I winy mojej nie ukryłem. Rzekłem: Wyznam występki moje Panu; Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego. Sela.

Lub psalm 51

Psalm 51:3  Zmiłuj się nade mną, Boże, według łaski swojej, Według wielkiej litości swojej zgładź występki moje!

4  Obmyj mnie zupełnie z winy mojej I oczyść mnie z grzechu mego!

5  Ja bowiem znam występki swoje I grzech mój zawsze jest przede mną.

6  Przeciwko tobie samemu zgrzeszyłem I uczyniłem to, co złe w oczach twoich, Abyś okazał się sprawiedliwy w wyroku swoim, Czysty w sądzie swoim.

7  Oto urodziłem się w przewinieniu I w grzechu poczęła mnie matka moja.

8  Oto miłujesz prawdę chowaną na dnie duszy I objawiasz mi mądrość ukrytą.

9  Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony; Obmyj mnie, a ponad śnieg bielszy się stanę.

10  Daj, bym usłyszał radość i wesele, Niech się rozradują kości, które skruszyłeś!

11  Zakryj oblicze swoje przed grzechami moimi I zgładź wszystkie winy moje.

12  Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, A ducha prawego odnów we mnie!

Widzimy jak Dawid prosi o przebaczenie, wyznaje swój grzech Bogu, wierzy że błogosławiony jest człowiek, któremu Bóg odpuszcza grzech na podstawie swojej łaski niezależnie od ludzkich uczynków. Woła do Boga w Psalmie 51,3 mówi „zmiłuj się nade mną Boże według swojej łaski, według wielkiej litości swojej zgładź występki moje”  Dawid rozumiał, że nie zasługiwał na przebaczenie, rozumiał że zasługiwał na śmierć z powodu swojego grzechu, a jeśli Bóg okaże mu miłosierdzie, to uczyni tak tylko na podstawie swojej łaski. Rozumiał, że jego grzech jest zawsze przed nim (Psalm 51,5) i nic nie jest w stanie zgładzić jego występku, ani jego dobre uczynki, żadne ofiary, czy religijne praktyki.  Dawid rozumiał, że przebaczenie u Boga, jest na podstawie Bożego zmiłowania, wierzył w Boże miłosierdzie. Dokładnie tak mówi Nowy Testament, że przebaczenie u Boga nie jest z uczynków, ale jest darmo z łaski przez wiarę w wyniku ofiary Jezusa na Krzyżu, a my mamy w przebłagalną ofiarę Jezusa uwierzyć (Efez 2,8-10; Rzym 3,24). To nie my sami się zbawiamy, nie dzięki nam stajemy się sprawiedliwie, ale dzięki Bożemu miłosierdziu.

To więc jednym z powodów dla którego Dawid jest nazwany człowiekiem według Bożego serca jest to, że rozumiał Boży sposób przebaczenia. Rozumiał że droga do Boga wymaga Bożej łaski, upamiętania, pokuty i Bożego miłosierdzia. Wiedział, że choć jego grzechy są wielkie, to Bóg jest w stanie mu je przebaczyć i oczyścić go wszelkiej nieprawości. Z tego powodu może być dla każdego zachętą, że jeśli przyjdziemy do Boga w szczerym upamiętaniu ufając Jego łasce i wierząc w ofiarę Jezusa, to kążdy grzech może zostać przebaczony nawet jeśli cudzołóstwo, czy morderstwo pod warunkiem szczerej pokuty. Wielu Boża łaska obraża, oburzają się słysząc, że Bóg chce nam dać przebaczenie darmo, przez odkupienie w Jezusie Chrystusie.

Niektórzy twierdzą, że pod koniec swojego życia nawrócił się w więzieniu Hitlerowski zbrodniarz Rudolf Höss, komendant obozu w Oświęcimiu Auswitch Birkenau. Ostatnie jego słowa przed wykonaniem wyroku śmierci były prośbą o przebaczenie u Boga u ludzi i u Narodu Polskiego. Nie wiem czy on naprawdę się nawrócił, czy nie. Nie mnie to oceniać. Ale gdyby ktoś taki znalazł się w niebie czy byłbyś zdziwiony? Czy mielibyśmy do Boga pretensję i przekonanie, że to jest  niesprawiedliwe i nie powinien mu Bóg przebaczyć? Czy bylibyśmy oburzeni, gdyby ofiary tego hitlerowskiego oprawcy poszły do piekła, a on przez wiarę w Chrystusa znalazł się w niebie? Czy jesteśmy oburzeni, że przebaczono Dawidowi? Apostołowi Pawłowi, który wcześniej był prześladowcą Kościoła i wielu innym strasznym grzesznikom. Czy oni na to zasługiwali? Nie! Podobnie jak i my nikt z nas nie zasługuje dlatego zbawienie z łaski, darmo, jest zbyt cenne, by kogoś z nas było na nie stać, bo kosztowało śmierć Syna Bożego. Ten który zasługiwał, Chrystus, je dla nas wyjednał, kupił swoim życiem i teraz daje przebaczenie tym, którzy w niego uwierzą.

2.      Dawid przebaczał swoim wrogom

Drugi powód dlaczego Dawid jest nazwany człowiekiem według Bożego serca, to Dawid przebaczał swoim wrogom. Mógł dwa razy zgładzić swojego wroga Saula, który bez powodu go prześladował, ale nie uczynił tego w myśl słów z Nowego Testamentu, „…nie mścijcie się sami, ale pozostawcie to gniewowi Bożemu, albowiem napisano: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę, mówi Pan” (Rzym 12,19).

Pierwszy raz Dawid ocalił Saula, gdy Saul ścigając go wszedł do jaskini za potrzebą, a w głębi jaskini ukrywał się Dawid wraz z jego wojownikami. Saul był tam sam i w bardzo łatwy sposób Dawid z towarzyszami mogli pozbawić go życia, ale Dawid nie uczynił tego, ruszyło go sumienie, złożył zemstę na Boga. Odciął jedynie skrawek płaszcza Saula, by później pokazać mu, że mógł go zabić, ale zlitował się nad nim, czytamy o tym w 1 Ks. Samuela 24 rozdz. Drugi przypadek, gdy Dawid mając okazję zgładzić Saula i darował mu życie znajdujemy w 1 Ks. Samuela 26 rozdz. Jest to sytuacja, gdy kolejny raz Saul ścigając Dawida dotarł za nim do pustyni Zyf wyżynna część pustyni Judzkiej na południe od Jerozolimy. Znajdują się tam liczne doliny, wzniesienia, jaskinie i skały wapienne. Było to doskonałe miejsce do ukrycia się. Gdy Saul rozbił tam obóz z wojownikami, to Dawid wysłał zwiad, który upewnił go, że Saul przybył za nim na to miejsce. Wtedy Dawid wyruszył sam w miejsce, gdzie stacjonował Saul i zastał cały zastęp Sula we śnie. Mógł zgładzić Saula, ale kolejny raz nie uczynił tego, darował mu życie, wziął jedynie jego dzidę przez którą później udowodnił, że był dla niego łaskawy.

Innym razem Dawid darował życie słudze Saula, Szymeiemu który strasznie obrażał go i rzucał w niego kamieniami podczas buntu Absaloma czytamy o tym 2 Ks. Samuela 16 rozdz. Dawid nie chciał go zabić twierdząc, że to Bóg go wysłał i pogodził się z tą zniewagą.

W takiej postawie Dawid okazał Boże serce, bo Bóg jest dobry dla złych i niewierzących, choć zasługują na jego gniew. Bóg ma wszystkie narzędzia i moc, by w jednej chwili wymierzyć grzesznikom sprawiedliwość, ale okazuje im miłosierdzie i daje deszcz oraz słońce na ich pola, pozwala zbierać im plony, błogosławi kolejnym dniem okazując w ten sposób miłosierdzie. Dawid znowu uczynił to, do czego wzywa nas Pan Jezus mówiąc:

Łukasza 6:35  Ale miłujcie nieprzyjaciół waszych i dobrze czyńcie, i pożyczajcie, nie spodziewając się zwrotu, a będzie obfita nagroda wasza, i synami Najwyższego będziecie, gdyż On dobrotliwy jest i dla niewdzięcznych, i dla złych.

3.      Dawid kochał Boże Słowo

Trzecia rzecz dlaczego Dawid był człowiekiem według Bożego serca wynika z jego miłości do Bożego słowa. Dawid kochał Boże Słowo i napisał  psalm 119 najdłuższy w całej Ks. Psalmów wychwalający wartość Bożego słowa w życiu człowieka. Miał pragnienie w swoim sercu kierować się w całym swoim postępowaniu tym, co Mówi Bóg w swoim słowie. Choć zdarzały mu się upadki i bolał w sercu swoim, że zawodził Boga, jak każdy z nas, to jednak w głębi swojej duszy miał pragnienie, by być we wszystkim Bogu posłusznym, a Bóg widział to. podobne zmaganie wyrażał ap. Paweł w 7 rozdz. listu do Rzymian, gdy mówił, że ma zawsze pragnienie w sercu służyć Bogu, ale niekiedy robi to, czego nie chce i ulega swemu grzechowi. W ten sposób Paweł opisał walkę, którą toczy każdy chrześcijanin, aż do wyzwolenia z tego grzesznego ciała i taką również walkę toczył Dawid.

W Psalmie 119 Dawid mówił o swojej miłości do Bożego słowa

Psalm 119:16  Mam upodobanie w przykazaniach twoich, Nie zapominam słowa twego.

Psalm 119:47  Rozkoszuję się przykazaniami twoimi, Które pokochałem.

48  Wznoszę ręce do przykazań twoich, które kocham, I rozmyślam o ustawach twoich.

Dawid również dziękował Bogu, że słowo Boże chroni go przed grzechem, gdy mówił:

Psalm 119:11  W sercu moim przechowuję słowo twoje, Abym nie zgrzeszył przeciwko tobie.

Kierował się Słowem w swoim codziennym postępowaniu:

Psalm 119:105  Słowo twoje jest pochodnią nogom moim I światłością ścieżkom moim.

Wierzył, że Boże Słowo ożywia go w utrapieniu:

Psalm 119:50  To jest pociechą moją w niedoli mojej, Że obietnica twoja mnie ożywia.

Pokładał ufność w Bożym Słowie, co dawało Mu ogromy spokój ducha

Palm 119:165  Pokój pełny mają ci, którzy kochają twój zakon, Na niczym się nie potkną.

Jaki jest nasz stosunek do Bożego słowa, czy przechowujemy Go w sercu, czy pociesza nas ono w chwilach dla nas trudnych? Czy Boże obietnice dają nam nadzieje i przynoszą pokój do naszej duszy? Czy kierujemy się Bożym słowem w codziennym życiu, w relacjach z naszymi znajomymi, sąsiadami, rodziną, w służbie Bogu? Pragnieniem Pana Jezusa dla każdego z nas jest, byśmy żyli Jego słowem codziennie i pamiętali, że nie samym chlebem żyje człowiek.

4.      Dawid kochał chwalić Boga

Kolejna rzecz z powodu której Dawid jest nazwany człowiekiem według Bożego serca, to jest to, że kochał chwalić Boga. W psalmie 119 wierszu 64 Dawid powiedział

Psalm 119:164  Siedem razy dziennie wysławiam cię Za sprawiedliwe sądy twoje.

Dawid wysławiał Bożą sprawiedliwość, wielkość Boga, wychwalał Jego przymioty, jego moc, mądrość, wszechmoc, troskę nad całym stworzeniem, miłosierdzie, łaskę, suwerenność, świętość, niezmienność i wszechobecność. Te wszystkie Boże przymioty cieszyły Dawida do tego stopnia, że dziękował za nie Bogu, głosił je i wysławiał Jego imię 7 razy dziennie. Miłość Dawida do wysławiania Boga wyraziła się również w tym, że Dawid jako król zorganizował całą służbę muzyczną w świątyni, by grano i śpiewano na cześć Boga wysławiając Jego imię. 1Kronik 25:1  Następnie Dawid i dowódcy wojska wyodrębnili synów Asafa, Hemana i Jedutuna, ludzi natchnionych, do służby przez grę na lutniach, cytrach i cymbałach:..

1 Kronik 25:6  Wszyscy oni śpiewali pod kierownictwem swoich ojców: Asafa, Jedutuna i Hemana w świątyni Pana przy wtórze cymbałów, lutni i cytr, pełniąc służbę w świątyni Bożej, według wskazówek samego króla,

7  Liczba ich zaś wraz z ich braćmi wyćwiczonymi w śpiewie dla Pana - a wszystko to byli mistrze - wynosiła dwieście osiemdziesiąt osiem.

Sam Dawid chciał śpiewać Bogu na chwałę, tak długo jak będzie żył mówiąc:

Psalm 104:33  Będę śpiewał Panu, pókim żyw, Będę grał Bogu memu, póki jestem.

5.      Dawid był człowiekiem modlitwy

Kolejna rzecz, która czyni z Dawida człowieka według Bożego serca to, to, że Dawid był człowiekiem modlitwy. Często modlił, co widzimy w Jego Psalmach jak mówi o tym, że wołał do Boga i Bóg go wysłuchał.

Psalmie 141 Dawid mówi tak:

Psalm 141,1„…Panie, wzywam cię, pośpiesz mi z pomocą, Usłysz głos mój, gdy wołam do ciebie!

2  Niech wznosi się ku tobie modlitwa moja jak kadzidło, A podniesienie rąk moich jak ofiara wieczorna!

Dawid rozumiał, że modlitwa zbliża go do Boga i w jej wyniku Bóg wylewa na niego swoje błogosławieństwo, wysłuchuje go.

Tą samą postawę widzimy w życiu Pana Jezusa, który często się modlił. Jak uczniowie kładli się spać, On szedł na modlitwę, a gdy oni wstawali On już był na modlitwie. Uczył uczniów, by trwać w nieustannej modlitwie dając nam za przykład wdowę która nachodziła sędziego (Łuk 18,1-7) oraz modlić się, by popaść w pokuszenie (Mat 26,41). Mówił, że wytrwała modlitwa przynosi Boże odpowiedzi. Jeśli chcemy być ludzi według Bożego serca, to bądźmy ludźmi modlitwy.

6.      Dawid kochał jedność między braćmi

Szósta rzecz, która sprawiała że Dawid jest nazwany człowiekiem według Bożego serca, to jego upodobanie w jedności. Dawid kochał jedność, kiedy bracia i siostry żyli w zgodzie i dbali by być jednego ducha i jednej myśli. Napisał wspaniały psalm 133, który wyraża pragnienie jego serca, które jest odbiciem Bożej woli dla Bożego ludu. W tym psalmie Dawid mówi

Psalm 133:1  Pieśń pielgrzymek. Dawidowa. O, jak dobrze i miło, Gdy bracia w zgodzie mieszkają!

2  Jest to jak cenny olejek na głowie, Który spływa na brodę, Na brodę Aarona, Sięgającą brzegu jego szaty.

3  Jest to jak rosa Hermonu, Która spada na góry Syjonu. Tam bowiem Pan zsyła błogosławieństwo, Życie na wieki wieczne.

Pan Jezus również kochał jedność, a nawet modlił się o to w 17 rozdz. Ew. Jana, byśmy byli jedno jak On jedno jest z Ojcem.

Tam gdzie Boży lud dba o jedność, tam Pan posyła swoje błogosławieństwo. Czy my troszczymy się o jedność w kościele w naszym zbiorze? Czy porzucamy i przebaczamy wzajemne urazy, rezygnujemy z naszych racji i nie dopuszczamy do kłótni, które burzą Boży pokój?   

7.      Dawid nienawidził fałszywej czci dla Boga

Ostatnia rzecz, która charakteryzowała Dawida jako człowieka według Bożego serca, to nienawiść do każdej fałszywej drogi. Zarówno do fałszywego oddawania czci Bogu jak i do sposobu życia, który był daleki od Bożego wzoru. W Psalmie 119,104 Dawid powiedział:

Psalm 119:104  Z przykazań twoich nabrałem rozumu, Dlatego nienawidzę wszelkiej ścieżki kłamliwej.

 Mówiąc o kłamliwej ścieżce Dawid ma na myśli wszystkie drogi życia jakie obiera człowiek i sposoby chwalenia Boga, a także dobór przyjaciół, który jest sprzeczny z Bożym  Słowem, a który Bóg ma w nienawiści. Dotyczy to również hipokryzji w naszym życiu w podążaniu za Jezusem, grzesznych kompromisów na jakie się decydujemy, czy naszej niechęci w służeniu Bogu.

Jeśli chcesz być człowiekiem  według Bożego serca, to ufaj wyłącznie Bożej łasce, uchwyć się całym sercem odkupienia danego nam w Jezusie Chrystusie. Umiłuj gorąco Boże Słowo, niech ono będzie pochodnią w twoim życiu dla twoich nóg.  Przebaczaj swoim wrogom i tym, którzy ci złorzeczą i cię nienawidzą. Wychwalaj Boga zarówno indywidualnie jak i z Bożym ludem oraz bądź człowiekiem modlitwy. Dbaj również o jedność między braćmi i miej odrazę, do każdej fałszywej życiowej drogi, która jest sprzeczna z Bożym słowem. Żyjąc tak, możemy mieć niezachwianą nadzieję, że w dzień, gdy staniemy przed Chrystusem otrzymamy od Niego świadectwo jakie otrzymał Dawid, że jesteśmy ludźmi według Jego serca, a bramy Królestwa Bożego będą szeroko dla nas otwarte.