Dawid – dobry przywódca, słaby mąż i ojciec

W tym wykładzie chciałbym przyjrzeć się życiu rodzinnemu króla Dawida i płynącym dla nas z niego wnioskom. Przyglądając się relacjom rodzinnym w domu Dawida, odniosłem wrażenie, że w środowisku chrześcijańskim mamy tendencje do zbytniego idealizowania jego życia. Dawid oczywiście był człowiekiem według Bożego serca, ale jak każdy człowiek miał sporo wad i podjął wiele złych decyzji, które miały przykre konsekwencje w przyszłości. Podejrzewam, że wobec dzisiejszych wymagań raczej niewiele kościołów pozwoliłoby Dawidowi być pastorem w swoim zborze. Bo jakie zdanie mielibyśmy o człowieku, który zgwałcił żonę swego przyjaciela, później posłał go na śmierć; o człowieku, w domu którego syn zgwałcił swoją siostrę, brat zamordował brata, syn chciał zamordować ojca i pozbawił go władzy?

Zbytnie idealizowanie Dawida wynika z tego, że często skupiamy się na jego sukcesach, patrzymy na niego przez pryzmat jego psalmów pochwalnych, zwycięskich bitew, zdolności przywódczych, a rzadziej mówimy o jego porażkach.

A szkoda, bo z porażek Dawida możemy wyciągnąć cenne lekcje dla nas, w myśl słów apostoła Pawła z Listu do Rzymian, że  „cokolwiek bowiem przedtem napisano, dla naszego pouczenia napisano”… (Rzym 15,4). 

Błędne wzorce kulturowe Dawida

Drodzy, najpierw chcę przedstawić jak wyglądała rodzina Dawida, bo to pozwoli nam lepiej zrozumieć panujące w niej relacje (1 slajd). Tylko proszę skupmy się, bo jest to dosyć skomplikowane.

Dawid był 7 najmłodszym synem Jessego z plemienia Judy, miał jeszcze dwie siostry - Seruję i Abigail.

Jeśli chodzi o jego żony, to był dosyć kochliwym mężczyzną, mającym słabość do kobiet.

Z tego powodu miał przynajmniej 8 żon, których imiona znamy, a być może było ich więcej, ale o tych nie wiemy. Pierwszą żoną króla Dawida była córka króla Saula Michal, którą Saul obiecał Dawidowi, jeśli zabije on 100 Filistynów. W ten sposób chciał go doprowadzić do zguby. Dawid natomiast zabił 200 i otrzymał ją za żonę (1 Sam 18,27). Z Michal Dawid nie miał żadnych dzieci, bo była bezpłodna.

Kolejną żoną Dawida była Abigail, która jest wspomniana w 1 Ks.  Samuela 25 rozdz. Pierwotnie była to żona Nabala, bogatego hodowcy bydła, który zmarł. Z tego powodu, że wcześniej okazała pomoc Dawidowi i zyskała jego względy, Dawid wziął ją za żonę. Z Abigail Dawid miał jednego syna, Daniela. Kolejną żoną Dawida była Batszeba, wcześniejsza żona Uriasza, którą Dawid przymusił do współżycia, a później zabił jej męża. Po wszystkim pojął ją za żonę. Biblia wspomina, że miał z nią 4 synów o imionach: Szimea, Szobab, Natan i Salomon (1 Kr 3,5).

Pozostałe żony Dawida to Achinoam, Maaka, Haggith, Abital i Eglah (2 Sam 3,2-5). Z Achinoam urodził się Amon, z Makii urodził się Absalom oraz Tamar, z Abitali urodził się Szefatiasz, z Egli urodził się Jetram, z Haggith urodził się Adoniasz.

W 2 Ks. Samuela czytamy, że oprócz tych ośmiu, Dawid miał jeszcze inne żony oraz nałożnice, o których niewiele wiemy. Wszystkich kobiet, z którymi Dawid miał bliskie relacje było prawdopodobnie kilkadziesiąt.

2 Samuela 5:13  Gdy Dawid przeniósł się z Hebronu, dobrał sobie jeszcze nałożnice i żony z Jeruzalemu; urodziło mu się też jeszcze więcej synów i córek.

Znamy jednak niektóre imiona dzieci z tych żon i nałożnic: Ibhar, Eliszama, Elifelet, Nogah, Nefeg, Jafija, Eliszama, Eliada, Elifelet, Jerimot (1 Kr 3,1-9; 2 Kr 11,18). Gdy zsumujemy wszystkich synów i córkę, których wymienia Biblia, to daje nam dwadzieścioro dzieci. A prawdopodobnie to nie są wszyscy. Gdy dodamy jednego syna z Batszeby, który zmarł, to mamy 21 dzieci.

Zważywszy na to, że Dawid był również królem i miał wiele obowiązków królewskich, nie mógł też poświęcać tym dzieciom zbyt wiele uwagi. Z powodu tego, że pochodziły z innych matek, relacje między nimi były napięte i miały ze sobą płytką więź. Wiemy, że jeśli dzieci pochodzą od jednych rodziców, to i tak są co jakiś czas między nimi zgrzyty, zazdrość, kłótnie, rywalizacja. A co musi się dziać, gdy mamy do czynienia z takimi złożonymi powiązaniami rodzinnymi jak w sytuacji Dawida?

Pierwszym błędem Dawida, jaki widzę w Jego relacjach rodzinnych, jest posiadanie zbyt wielu żon i nałożnic, co doprowadziło do późniejszych problemów. Wprawdzie wtedy Bóg pozwalał na poligamię, ale Bożym wzorem dla człowieka od początku był związek jednego mężczyzny i jednej kobiety - monogamia. Poligamia zawsze przynosiła dodatkowe problemy, rywalizacje, intrygi, zazdrość, nienawiść, co możemy chociażby zobaczyć w życiu biblijnego Jakuba, gdy dwie siostry Rachela i Lea rywalizowały ze sobą o względy męża.  Później bracia nienawidzili Józefa, który pochodził z Racheli i chcieli go zabić. Podobnie było w życiu Gedeona, który zostawił po sobie wielu synów z wielu żon. Później oni rywalizowali ze sobą o władzę, co doprowadziło do morderstw i zniszczenia rodziny. Także  w życiu Abrahama z powodu poligamii były napięcia i problemy, urodził się Ismael z Hagar, który rywalizował z Izaakiem. Ostatecznie Hagar z synem zostali wypędzeni.

Dawid odszedł od Bożego wzoru i uległ kulturze swoich czasów, przyczyniając się do rozpadu swojej rodziny. Nie wziął sobie do serca Bożego przykazania, które Bóg kierował do króla w

5 Ks. Mojżeszowej

Powtórzonego Prawa 17, 17  Niech też nie bierze sobie wiele żon, aby nie odstąpiło jego serce. Także srebra i złota niech wiele nie gromadzi.

Bóg przestrzegał, że król ma nie brać sobie wiele kobiet, a jednak Dawid nie posłuchał tego ostrzeżenia. W ten sposób też dał zły przykład swoim  dzieciom, co później widzimy w życiu jego syna Salomona, który naśladuje Dawida, a nawet go wyprzedza w lekceważeniu Bożych zasad odnośnie posiadania żon -  miał on bowiem 700 żon i 300 nałożnic. Jak wiemy, kobiety te odciągnęły serce Salomona od Pana i doprowadziły do jego upadku.

Podobnie jak w czasach Dawida, w naszej dzisiejszej kulturze mamy również bezbożne wzory, które są akceptowane społecznie w życiu rodzinnym, a których powinniśmy unikać. Jeśli się im poddamy, to przyniosą napięcia, problemy, a w niektórych przypadkach nawet tragedie. Silna rodzina, to silny kościół i silne społeczeństwo. Jednym z takim wzorów, który coraz bardziej w ostatnich dziesięcioleciach zyskuje na znaczeniu, jest rozwód i powtórne małżeństwo. Obecnie w Polsce około 1/3 małżeństw rozpada się (2 slajd). Często osoby po rozwodach zawierają kolejne małżeństwa, z bagażem doświadczeń z poprzedniego związku, mając też dzieci z poprzednich małżeństw.  Posiadanie dzieci z pierwszego związku, często powoduje napięcia między małżonkami, zachwianie rozwoju emocjonalnego dzieci, konieczność płacenia alimentów, konflikty i wiele innych trudności, których moglibyśmy uniknąć trzymając się biblijnego wzoru (3 - 4 slajd). Innym zagrożeniem wynikającym z kultury naszych czasów jest życie par bez ślubu, na tzw. „kocią łapę”, kiedy para nie decyduje się na zawarcie małżeństwa z różnych powodów. Niekiedy jest to niechęć do zobowiązań małżeńskich, przeszkody finansowe, chęć pozostania niezależnym i pozostawienia sobie furtki, że gdyby coś poszło nie tak, zawsze mogę zrezygnować bez konsekwencji.

Jak wiemy, życie w nieformalnym związku jest sprzeczne z Bożym Słowem, jest trwaniem w grzechu, co automatycznie skazuje nas na brak błogosławieństwa Bożego w takiej relacji. Decydowanie się na nieformalne związki niesie ze sobą szereg innych problemów. Badania z 2001 r. na uniwersytecie Virginia w USA pokazały, że dla mężczyzn unikanie małżeństwa jest wygodnym sposobem życia, by unikać odpowiedzialności, a dla kobiet niesie wiele rozczarowań, bo mają nadzieję, że ta nieformalna relacja skończy się małżeństwem i ostatecznie w większości przypadków są zranione i zawiedzione.  Życie w nieformalnych związkach powoduje znaczny wzrost liczby dzieci bez pełnej rodziny.

Najczęściej brakuje ojca, co z kolei prowadzi do różnych zaburzeń emocjonalnych w życiu dzieci, wzrostu przestępczości i słabego społeczeństwa. W Polsce, już co 4 dziecko rodzi się z nieformalnego związku, a statystyki pokazują, że ilość ta każdego roku wzrasta. Dla przykładu podam, że nieślubnych dzieci w 1980 r. było 33 tys., a w roku 2016, 95 tys..  (slajd 5). Inne badania pokazują, że tam, gdzie pary decydują się na nieformalny związek, nie ma pełnego zaangażowania w budowanie relacji oraz brak prawdziwej wspólnoty, dlatego, że każde z partnerów lub jedno z nich nie chce zawierać małżeństwa, by mieć możliwość swobodnego zerwania relacji. Jest to trochę tak jak z mieszkaniem w wynajmowanym lokalu, nie chcesz włożyć w nie zbyt dużo pieniędzy, bo nie należy do ciebie.

Kolejnym problemem wynikającym z wielożeństwa Dawida były słabsze więzi rodzinne między Jego dziećmi. To między innymi zadecydowało o braku rezerwy seksualnej, która jest o wiele silniejsza i bardziej naturalna, gdy dzieci pochodzą od jednych rodziców. Badania dowodzą, że w rodzinach, gdzie dzieci pochodzą z różnych związków, o wiele częściej dochodzi do gwałtów i nadużyć seksualnych.

W 2 Ks. Samuela czytamy, że najstarszy syn Dawida Amnon zakochał się w swojej siostrze Tamar.

2 Samuela 13:1 …Absalom, syn Dawida, miał siostrę nader piękną imieniem Tamar, w której zakochał się Amnon, syn Dawida.

2  Amnon tak się trapił, że aż zachorował z powodu Tamar, swojej siostry. Była ona dziewicą i Amnonowi się wydawało rzeczą niemożliwą, aby coś u niej wskórać.

Jednak Amnon podstępem zwabił Tamar do swojego domu i tam ją zgwałcił, a później wyrzucił ją precz.

2 Samuela 13:11  A gdy mu je podawała do jedzenia, on porwał ją w objęcia i rzekł do niej: Chodź do mnie i oddaj mi się, moja siostro!

12  Lecz ona mu odpowiedziała: Nie, bracie mój, nie zhańb mnie! Tak się nie robi w Izraelu, nie popełniaj takiego bezeceństwa!

13  Co do mnie, to dokąd miałabym pójść z moją hańbą? A co do ciebie, to będziesz jak jeden z nikczemników w Izraelu. Pomów raczej z królem, a on mnie tobie nie odmówi.

14  Lecz on nie chciał jej posłuchać, ale zgwałcił ją i zhańbił, gdyż z nią obcował.

2Sm 13:15  Potem zaś Amnon poczuł do niej bardzo wielką nienawiść, a jego nienawiść ku niej była większa niż poprzednio miłość, jaką do niej żywił; rzekł więc Amnon do niej: Ruszaj stąd!

16  Wtedy ona rzekła do niego: Nie tak, bracie mój, gdyż odprawiając mnie w ten sposób, popełniasz większą niegodziwość niż poprzednia, której się dopuściłeś wobec mnie. Lecz on nie chciał jej usłuchać,

17  A nawet przywołał swego sługę, który mu usługiwał, i nakazał mu: Wyprowadźże tę precz ode mnie i zarygluj za nią drzwi!

Gdy spojrzymy na pochodzenie Amnona i Tamar, to stanie się dla nas bardziej  zrozumiałe, jak mogło dojść do czegoś takiego.

Amnon był synem trzeciej żony Dawida Ahinoam, a Tamar była córką czwartej żony Dawida Maaki. Choć byli rodziną po ojcu, to ich relacje rodzinne były o wiele słabsze niż te, które miał Absalom z Tamar, który był jej rodzonym bratem. Dlatego Absalom tak się przejął jej losem i postanowił pomścić jej krzywdę. Z tego też powodu, że Amnon nie był rodzonym bratem Absaloma trudniej było mu wybaczyć, co później doprowadziło do morderstwa w domu Dawida, gdy Absalom zabił Amnona.   

 Dawid dobry przywódca, ale zły ojciec

Druga rzecz, która wpłynęła na późniejszy rozpad i tragedie w rodzinie Dawida, to brak ojcowskiej dyscypliny i zaangażowania w życie rodziny. Choć Dawid był dobrym przywódcą i dzielnym wojownikiem, to jednak był słabym ojcem.  Możemy to dostrzec, analizując kilka sytuacji z jego życia rodzinnego.

Po tym, gdy Amnon zgwałcił swoją siostrę Tamar i obszedł się z nią bardzo haniebnie, Dawid nie uczynił nic, by go ukarać.

2 Sm 13:21  A gdy król Dawid dowiedział się o tym wydarzeniu, bardzo się rozgniewał, lecz nie wyrządził żadnej przykrości Amnonowi, gdyż go miłował jako swojego pierworodnego.

Dawid miał niewłaściwe zrozumienie miłości, był zbyt pobłażliwy w stosunku do swoich dzieci i nie napominał ich za ich wykroczenia. Być może wynikało to z grzechów przeszłości, kiedy sam postąpił haniebnie wobec Batszeby i czuł się winny, co spowodowało zaniechanie działań dyscyplinujących wobec własnych dzieci. Możliwe też, że pozwalał im na tak dużo, bo jako król i głowa tak licznej rodziny był często zajęty i nie miał dla nich czasu. W ten sposób chciał im wynagrodzić swoją nieobecność. Czasami rodzice nie mogą lub nie chcą poświęcać dzieciom dużo czasu, bo spędzają go w pracy lub w inny sposób i chcą im to wynagrodzić zabawkami, rzeczami lub większym luzem. Znam przypadek, że córka powiedziała do ojca, który był kierowca tira i często nie było go w domu, że on ją nie kocha, bo na wszystko jej pozwala.  Miłość ojcowska, rodzicielska, polega zarówno na opiece i trosce o dzieci, ale też na biblijnej dyscyplinie i wzywania do tego, co dobre. Dawid nie uczynił tego wobec Amnona, choć zasłużył on na karę.

Ks. Przyp. Salomona wzywa nas do karcenia naszych dzieci, gdy ich postępowanie tego wymaga. Oczywiście to powinno być karcenie w miłości. Ale rezygnacja z rodzicielskiej dyscypliny w myśl dzisiejszych nowoczesnych poglądów tzw. „bezstresowego wychowania”, które polega na tym, że nie napomina i nie dyscyplinuje się dzieci, by nie sprawiać im przykrości, prowadzi do zepsutych dzieci i kłopotów w przyszłości. Niektórzy rodzice boją się dyscyplinować dzieci, w obawie, że dzieci ich znienawidzą. Mówią że wolą być tzw. kumplami dzieci, zacierając granice między rodzicem, a kolegą. Jednak Biblia powołuje nas przede wszystkim, do bycia rodzicem, do tego by dbać o rodzicielski autorytet, co pomaga we właściwym wychowaniu naszych pociech.  

Oto kilka cytatów z Ks. Przypowieści Salomona

Przypowieści 29:17  Karć swojego syna, a oszczędzi ci niepokoju i sprawi rozkosz twojej duszy.

Przypowieści 22:15  Głupota tkwi w sercu młodzieńca, lecz rózga karności wypędza ją stamtąd.

Efezjan 6:4  A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu dzieci swoich, lecz napominajcie i wychowujcie je w karności, dla Pana.

Brak działań ze strony Dawida pociągających Amnona do odpowiedzialności, spowodował rozgoryczenie ze strony jego brata Absaloma, który postanowił sam wymierzyć sprawiedliwość Amnonowi i podstępem go zabił. Być może nie doszłoby do tego, gdyby Dawid odpowiednio wcześnie zareagował i właściwie ukarał syna za gwałt na własnej siostrze.

Absalom odczekał dwa lata, a gdy wrzawa po zgwałceniu Tamar przycichła, zorganizował uroczystość, na którą zaprosił swoich braci i kazał w akcie zemsty zamordować Amnona.

2 Sm 13:28  Absalom zaś rozkazał swoim sługom: Uważajcie! Gdy Amnon podochoci się już winem, a ja dam wam rozkaz: Zabijcie Amnona! wtedy go uśmiercicie. Nie bójcie się, wszak to ja wam tak nakazuję. Bądźcie odważni i okażcie się dzielnymi mężami!

29  Słudzy Absaloma postąpili z Amnonem tak, jak im Absalom nakazał. Zerwali się więc wszyscy synowie królewscy i dosiadłszy każdy swojego muła, pierzchnęli.

Po wszystkim Absalom uciekł do Talmaja, Aramejskiego Króla Geszur, który był ojcem  Maaki żony Dawida  i dziadkiem Absaloma (2 Sam 3,3).

Po jakimś czasie Dawid pozwolił mu wrócić, niby mu wybaczył, ale nie chciał się z nim widywać, nie rozmawiał z nim o stanie jego serca oraz jego postępowaniu. Kolejny raz pozwolił na to, by jego syn pozostał bezkarny. Gorycz w sercu Absaloma pozostała i sprawy nie zostały rozwiązane. W końcu pobłażliwość Dawida doprowadziła do jego buntu, przewrotu w królestwie, a ostatecznie do śmierci Absaloma, o czym możemy przeczytać w 2 Ks. Samuela od 15 do 18 rozdz.

Jest jeszcze jedna sytuacja, która pozwala nam zobaczyć, jak pobłażliwość Dawida wobec swoich dzieci doprowadziła je do zguby. Gdy Dawid się zestarzał, Adoniasz - prawdopodobnie najstarszy jego syn, uważał, że przejmie po nim władzę i chełpił się tym przed innymi.

1 Królewska 1:5  Wtedy Adoniasz, syn Chaggity, chełpił się i mawiał: Ja zostanę królem. I sprawił sobie wozy i konie, i dobrał sobie świtę z pięćdziesięciu mężów.

6  Jego ojciec nigdy go nie karcił, mówiąc: Dlaczego tak postępujesz? Również i on był bardzo urodziwy, a według czasu urodzenia szedł zaraz po Absalomie.

Choć Dawid jeszcze żył i wcale nie obiecał Adoniaszowi tronu, złożył to przyrzeczenie Batszebie, że jej syn Salomon zostanie po nim królem. Pozwalał jednak myśleć Adoniaszowi, że to on obejmie panowanie. I jak widzimy w naszym tekście w 6 wierszu Dawid w ogóle go za to nie napominał. To doprowadziło, do próby przejęcia władzy przez Adoniasza, konfliktu między nim a Salomonem i ostatecznie zakończyło się jego śmiercią, kiedy naraził się Salomonowi i został stracony (1 Ks. Kr 2 rozdz.). Być może, gdyby Dawid wcześniej napominał Adoniasza, wychowywał go w karności, nauczył go zasady, że przekraczanie granic przynosi przykre konsekwencje, to Adoniasz by żył.

Nie lekceważmy tej ważnej lekcji z życia Dawida, kochajmy swoje dzieci, troszczmy się o nie, ale nie bądźmy dla nich zbyt pobłażliwi, gdy zasługują na karcenie z powodu nieposłuszeństwa. Dla kochającego ojca, rodzica, dyscyplinowanie dzieci nigdy nie jest przyjemne, ale konieczne. Mamy wychowywać je w karności i kierować ich serca ku Bogu. Nawet jeśli nasze dzieci się nie nawrócą, to nasz wysiłek wychowawczy polegający na trosce i dyscyplinie, uratuje je od wielu problemów w doczesnym dorosłym życiu.

Pamiętajmy, że wierzącym rodzicom nie może tylko chodzić o korektę zachowania. Należy pracować nad sercem dzieci, pokazywać im ich grzeszną naturę, wskazywać na źródło nieposłuszeństwa, kierując je ku Chrystusowi oraz Jego ofierze na krzyżu.

Tam, gdzie rodzice wycofują się ze świadomego rodzicielstwa i brakuje dyscypliny połączonej z miłością, szczególnie w rodzinach, gdzie ojcowie są nieobecni, z powodu odejścia lub nadmiernego zaangażowania w pracę, czy wycofani, trzykrotnie częściej niż w rodzinach o dobrym biblijnym modelu rodzicielstwa, dochodzi do przestępstw, problemów w nauce, ryzykownych zachowań.

Zjawisko to jest dosyć dobrze przebadane i opisane w opracowaniach akademickich np.  Sheldon i Eleanor Glueck z University Harvard dowiedli, że w domach, gdzie ojcowie mają autorytet nad dziećmi i angażują się w życie rodzicielskie, a zdanie „poczekaj niech tylko ojciec wróci do domu” jest zdaniem, które ma znaczenie i miało charakter dyscyplinujący, bo osoba ojca kojarzyła się z autorytetem, miało kluczowe znaczenie w zapobieganiu przestępczości dzieci. Z kolei wykazano, że chłopcy pozbawieni obecności ojca o wiele częściej mieli poczucie braku bezpieczeństwa osobistego i przejawiali niezdrowe agresywne zachowania.

Wydaje się, że Dawid pod koniec swojego życia w jakiś sposób zrozumiał swoje błędy, co mogą wyrażać zalecenia, które przekazał swojemu synowi  Salomonowi, który miał objąć po nim panowanie.

1 Król 2:2  Ja idę drogą całej ziemi. Bądź tedy mocny i okaż się mężem!

3  Przestrzegaj wiernie służby Pana, Boga swego, i chodź jego drogami, przestrzegając jego ustaw, jego przykazań, jego praw i jego ustanowień, jak są zapisane w zakonie Mojżeszowym, aby ci się wiodło we wszystkim, co będziesz czynił, i wszystko, dokądkolwiek się zwrócisz,

4  Aby i Pan dotrzymał obietnicy, jaką mi dał, mówiąc: Jeżeli synowie twoi spełniać będą swoje obowiązki i postępować wobec mnie wiernie z całego swego serca i z całej swojej duszy, to nie braknie ci potomka na tronie Izraela.

Dawid był mądrzejszy o doświadczenie, rozumiał o wiele bardziej, jak ważne jest w życiu dokonywać wyborów, które podobają się Bogu. Wiedział, że to uchroni Salomona od wielu problemów, a Bóg będzie z nim i będzie mu błogosławił.  

Być może nie udało się nam lub naszym rodzinom, uchronić od niektórych błędów Dawida tu wspomnianych lub innych. Spowodowało to, że relacje lub struktura naszej rodziny nie wyglądają jak w biblijnym wzorze.Nie udało się tego dokonać z różnych przyczyn, może nawróciliśmy się zbyt późno lub w trakcie naszej drogi z Bogiem popadliśmy w grzechy, których żałowaliśmy. Może popełniliśmy zaniedbania lub dokonaliśmy złych wyborów i z tego powodu ponieśliśmy konsekwencje. To powinniśmy pamiętać, że choć przeszłości zmienić nie możemy, to możemy mieć wpływ na przyszłość. I na tyle, na ile to możliwe, z całego serca wprowadzać Boże zasady w życiu naszych rodzin, by czerpać z tego w przyszłości błogosławieństwo. Jeśli będziemy starali się być wierni Bogu, by kształtować naszą rodzinę w biblijny sposób, Bóg będzie nas w tym wspomagał.

Biblijny wzorzec rodziny to jeden mężczyzna i jedna kobieta w związku małżeńskim przez całe życie (Mat 19,5-6), a relacje i role jakie maja panować w rodzinie są podane w liście do Kolosan 3,18 – 21

18  Żony, bądźcie uległe mężom swoim, jak przystoi w Panu.

19  Mężowie, miłujcie żony swoje i nie bądźcie dla nich przykrymi.

20  Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim; albowiem Pan ma w tym upodobanie.

21  Ojcowie, nie rozgoryczajcie dzieci swoich, aby nie upadały na duchu.

Powinniśmy również pamiętać, że pomimo wszystko, Dawid miał jednak świadectwo od Boga, że był człowiekiem według Bożego serca. Bóg przez niego wypełnił swoją wolę. Jest on także bohaterem wiary w Biblii, nie dlatego, że prowadził idealne, moralne życie, ale dlatego, że w swoich upadkach i grzechach szukał przebaczenia u Boga, szczerze pokutował, wierzył w miłosierdzie Boże, pragnąc Bożej łaski, a Bóg mu przebaczył. To daje nam nadzieję, że choć nie jesteśmy idealni, czasami upadamy, niekiedy możemy popaść nawet w poważne grzechy, to jednak, gdy pokutujemy, Bóg przebacza nam i używa nas w swoim dziele.