Prawda ma znaczenie - Studium 2 Listu Jana 1,1-4

 

Autorem 2 listu Jana jest apostoł Jan i list ma podobną konstrukcje co pierwszy list Jana. Trudno określić dokładną datę napisania listu, ale szacuje się  że powstał niedługo po napisaniu pierwszego listu Jana, to więc około 90-95 rok po Chr. Miało to miejsce podczas służby ap. Jana w Efezie.

Drugi list Jana porusza podobne problemy co pierwszy, problem fałszywych nauczycieli i konieczności pilnowania prawdy, która może być zagrożona wobec fałszywej nauki.

Głównie list ten skupia się na wędrownych kaznodziejach w. 10 z czego korzystali fałszywi nauczyciele, którzy chodzili od zboru do zboru, gdzie przedstawiali się jako słudzy Boży otrzymując tam gościnę, a czasami pieniądze i zwodzili chrześcijan.

Zbór do którego zwraca się Jan jako do wybranej pani mógł przyjąć takich fałszywych zwodzicieli i przez to, prawda w tym zborze była zagrożona.

Apostoł Jan przestrzega Zbór, by nie zadawali się z taki oszustami (w 10-11), bo zwodziciel wykorzysta gościnność Zboru i narobi wielkich szkód. To więc list uczy nas o prawdziwej miłości, która możliwa jest tylko w prawdzie. Tam gdzie praktykuje się miłość kosztem prawdy, czyli wzywa się do tolerowania nieprawdziwej nauki, niemoralności i kłamstwa w imię miłości, nie jest to prawdziwa miłość. Taka miłość jest zwodnicza, bo prowadzi do zaparcia się Boga i ostatecznie zatracenia. Jeśli porzucamy prawdę mówiąc „że najważniejsza jest miłość” ostatecznie tracimy wszystko, prawdę, miłość i jedność, a pozostaje nam jedynie płytki sentymentalizm, który nigdy się nie stanie fundamentem prawdziwej jedności.

Wobec tego Jan wzywa chrześcijan, by powrócili do fundamentów chrześcijaństwa, którym dla Jana jest prawda Słowa Bożego.

W naszych pierwszych czterech wierszach pięć razy pojawia się słowo prawda spróbuj znaleźć te słowa.

Świat cierpi na duży deficyt prawdy, a mówienie że znamy prawdę często nie spotyka się z aprobatą. Raczej jest uważane za brak szacunku i tolerancji wobec tych, którzy mają odmienne zdanie.

Często prawda jest traktowana tak, jak traktował ją piłat, gdy spotkał się z Chrystusem Jana 18,38 zadając pytanie co to jest prawda. Pytanie to, wyraża wątpliwość, czy w ogóle można poznać prawdę, wobec tak wielu twierdzeń i poglądów ze sobą sprzecznych. Wielu doszło do wniosku, że nie ma prawdy absolutnej, ale prawdą jest to, co ja uważam za prawdę. Jednak Słowo Boże ciągle stoi na stanowisku, że Prawda jest objawiona w Bogu w Słowie Bożym w Jezusie Chrystusie (Efez 4,21). Świat jest podzielony na ludzi, którzy nie poznali Chrystusa i żyją w kłamstwie oraz na tych, którzy Go poznali, znają prawdę i żyją w prawdzie. 

w. 1  

Jan zaczyna swój list jako starszy, do wybranej Pani. Mówi o swoim autorytecie i w związku z tym powinni Go posłuchać, a panią prawdopodobnie nazywa Zbór, Kościół do którego pisze swój list.

Od razu przechodzi do zapewnień, że kocha ich w prawdzie, dlatego pisze do nich, by ich przestrzec przed tymi, których oni w swojej chrześcijańskiej gościnności przyjmowali, a którzy stawali się zagrożeniem dla tego Zboru.

Bóg nie chce, by ktokolwiek w kościele był narażony na zwiedzenie, kłamstwo i oszustów, bo to może się przyczynić, do zwiedzenia innych. To więc musimy być ostrożni, nie każdy kto mówi o Bogu o miłości i wierze, pochodzi od Boga. Akurat jesteśmy w czasie, gdy po domach chodzą Świadkowie Jehowy i rozdają zaproszenia na pamiątkę śmierci Pana Jezusa i być może wielu odpowie na to zaproszenie, ale czy poznają tam prawdę? Nie, z jednego fałszu wpadną w kolejny, diabeł bowiem pilnuje, by ktoś, kto  zaczyna poszukiwać prawdy o sensie życia, wieczności i swojej roli na tym świecie, nie znalazł jej, a w zamian znalazł ułudę prawdy.

Być może nie gościmy dzisiaj żadnego fałszywego nauczyciela w naszym domu, ale czy dajemy im posłuch w naszym zborze, czy jeździmy na ich konferencje, czy promujemy ich nauczanie. Aby mieć to właściwe rozróżnienie, czy mamy do czynienia z prawdziwym czy fałszywym nauczaniem, musimy znać dobrze prawdę. 

Teraz spójrz na kilka cech prawdy

W pierwszym wierszu widzimy że prawda nas jednoczy. Jan pisze do tych, których miłuje w prawdzie. Prawdziwa głęboka miłość między Janem a tamtymi wierzącymi mogła zaistnieć tylko na fundamencie prawdy, która był Jezus. Tylko jeśli Jan i oni wierzyli w tego samego Jezusa mogli być napełnieni Duchem Św. Tylko wtedy mogła zaistnieć między nimi jedność ducha. Gdyby oni wierzyli w innego Jezusa, fałszywego którego np. głosili fałszywi nauczyciele w Koryncie 2 Kor 11,4, to nie było szansy na chrześcijańską miłość. Tam gdzie ludzie nie zachowują prawdy nie ma kościoła, nie ma Ducha Św. nie ma Boga. Dlatego nie możemy iść na kompromis z tymi, którzy nie kochają prawdy Słowa Bożego, bo nie mamy z nimi nic wspólnego.

Prawda ewangelii niesie ze sobą moc do miłości wobec innych chrześcijan. Jan miłuje kościół, miłuje zbór, ludzi którzy tam są. Mówi również, że nie tylko On, ale wszyscy, którzy są z prawdy miłują innych chrześcijan. Miłują ich ze względu na prawdę, która dotyczy ewangelii, tego że oni umiłowali Chrystusa Jak to wcześniej było powiedziane w 1 liście Jana 4,7-8; 3,14-16. 

Kolejna rzecz jest taka, że prawda mieszka w prawdziwie wierzących chrześcijanach, a oni mieszkają w Chrystusie Ew. Jana 14,6 Jana 8,32. To znaczy, że Chrystus mieszka w nich przez swego Ducha. Oni znają Chrystusa, znają swojego Pana, a On też ich zna 1 Jana 2,20-21. Jeśli jednak zaprzeczamy Chrystusowi, słowu Bożemu, doktrynie chrześcijańskiej wyraźnie objawionej, to nie ma w nas prawdy. Zbawianie dotyczy przyjęcia treści ewangelii i musimy w nią uwierzyć, bo w niej jest zawarta prawda. 

Prawda również, jeśli stała się częścią naszego życia, jeśli zamieszkała w nas, to jest z nami na wieki (w 2). Nie można raz mieć prawdy w sobie, a później ją stracić. Możemy być blisko prawdy, możemy ocierać się o prawdę, słuchać prawdy, ale wciąż nie musi być ona w nas, nie musi w nas mieszkać. Mamy tego przykład w 8 rozdz. Ew Jana kiedy Żydzi uwierzyli, ale wciąż nie stali się uczniami Chrystusa, nie znali prawdy, a prawda nie stała się częścią ich życia.

Jeśli mamy wokół siebie ludzi ciągle nie rozumiejących czym jest prawda, ciągle błądzących, ciągle mających wątpliwości gdzie jest zbawienie, to oni nie znają prawdy. Prawda wymaga choć minimalnego zrozumienia, że Jezus nas zbawił. Możesz nie wiedzieć wielu rzeczy, ale jedno będziesz wiedział bardzo dokładnie, że Jezus jest zbawicielem, że umarł za ciebie, że jest twoim Panem i Bogiem. Tak więc, ci którzy znają prawdę choćby najprostsi nie potrzebują jakiejś specjalnej filozofii, specjalnej mądrości, oni już maja prawdę na wieki, Chrystus jest w nich i ich prowadzi, a oni są w NIm.

Tak o tej prawdzie pisze Paweł 1 Koryntian 2,2-9 

Kolejna rzecz, to Jan mówi, że przez prawdę, ewangelii którą przyjęliśmy jesteśmy błogosławieni przez Boga.

Nie można cieszyć się Bożą przychylnością, Bożym pokojem, Bożą miłością, Bożym błogosławieństwem, Bożą opieką, Bożym miłosierdziem jeśli nie kochamy prawdy, która jest w Chrystusie.

Te wszystkie Boże błogosławieństwa przychodzą do naszego życia wraz z prawdą ewangelii, którą przyjęliśmy. Autorzy nowotestamentowi, często nam to przypominają 1 Tym 1,2; Rzymian 1,7.

Słowo Boże mówi, że ludzie którzy nie kochają prawdy, nie tylko nie są błogosławieni przez Boga, ale są pod przekleństwem i zagraża im Boży sąd Jana 3,36; 1 Koryntian 16,22. 

Kolejna rzecz o której mówi ap. Jan to, to, że prawda nas kontroluje.

Zobaczmy, że Jan cieszył się z tych, którzy w tym kościele chodzą w prawdzie.

Co to znaczy chodzić w prawdzie?

To znaczy żyć zgodnie z treścią ewangelii. Nie tylko wierzymy w prawdę, ale żyjemy zgodnie z nią, zgodnie ze Słowem Bożym, które nas prowadzi i któremu pragniemy być posłuszni. Wiara w sposób intelektualny nie zmieni naszego życia, dopiero życie w prawdzie sprawa, że stajemy się nowymi ludźmi. 1 Jana 1,6-7; 1 Jana 2,6; Galacjan 2,14; Ozeasza 14,9.