5. Jak wzrastać w społeczności z Bogiem - Społeczność Kościoła

Drodzy, dzisiaj powiemy sobie o kolejnym niezbędnym elemencie w życiu każdego chrześcijanina, by mógł wzrastać w społeczności z Bogiem.

Tą kolejna niezbędną rzeczą do wzrostu chrześcijańskiego jest bycie w społeczności kościoła. Żaden chrześcijanin o ile jest chrześcijaninem nie może zdrowo funkcjonować bez społeczności z innymi wierzącymi w Chrystusa. W rzeczywistości już przez sam fakt nowego narodzenia jesteśmy ponadnaturalnie pouczeni przez Ducha Św. że potrzebujemy innych wierzących by wzrastać i razem z nimi uwielbiać Boga.  (1 Jana 3,14-1).

Miłość do innych wierzących jest świadectwem nowego narodzenia z Ducha Św. Musimy powiedzieć, że miłość o której pisze Jan, to nie jakieś ciepłe uczucie w sercu, ale aktywna służba na rzecz drugiej osoby, a taka jest możliwa tylko będąc w społeczności. Łatwo jest powiedzieć że kochamy jeśli jesteśmy w swoim domu i z nikim się nie mamy relacji. Ale taka postawa jest przeciwieństwem miłości. Miłość to właśnie pragnienie bycia z tymi, których kocham.

Coraz częściej można spotkać chrześcijan, którzy twierdzą że społeczność kościoła nie jest im potrzebna i równie dobrze mogą być wierzącymi bez kościoła. Traktują oni kościół jako swoisty duchowy hipermarket z którego chcą wziąć tylko to, co im odpowiada. Uważają że będą do niego chodzić jeśli kościół spełni ich oczekiwania lub ma dla nich atrakcyjną ofertę, którą łaskawie mogą zaakceptować.

Taki fałszywy obraz chrześcijaństwa wypływa ze świata, który bardzo mocno w naszej epoce podkreśla naszą indywidualność i konieczność zaspokojenia naszych potrzeb, często egoistycznych.

 Jak myślisz dlaczego niektórzy chrześcijanie uważają, że kościół nie jest im potrzebny?

Powody takich przekonań mogą mieć różne fundamenty:

1.      Jednym z powodów jest brak odpowiedniego nauczania w kościele i znajomości Biblii.

2.       Innym powodem jest przekonanie że najważniejsze jest moja satysfakcja, zadowolenie i komfort. To więc jeśli kościół nie daje mi tego, to rezygnuje z niego.

3.      Indywidualistyczne podejście do chrześcijaństwa, że chrześcijaństwo istnieje dla mnie, mojej wygody, a Bóg powołał mnie ze względu na moje dobro, a nie przede wszystkim dla swojej chwały. Tak więc źródłem takiego poglądu jest nakierowanie ku człowiekowi, a nie Bogu.

4.      Niechęć do ludzi i dzielenia się z nimi swoim życiem.

5.      Lenistwo

6.      Egoizm

7.      Światowość, zamiast spędzać czas w społeczności z kościołem ktoś woli np. oglądać telewizje, kino, czy inna rozrywkę. 

8.      Twierdzenie że kościół wymyślili ludzie, by kogoś zniewolić

9.      Inne...

Zwróć uwagę jak wyglądało życie pierwszego kościoła Dzieje Ap. 2,42; 1,14;2,1

Jakie były cztery filary na których kościół się opierał?

Greckie słowo, tłumaczone jako „kościół”, to „ekklesia” (ek = na zewnątrz, kaleo = wołać). Znaczenie tego słowa to „wywołani”. Kościół to ludzie wywołani przez Boga ze świata, by czcić Boga i uwielbiać Go

Słowo „ekklesia” występuje w Nowym Testamencie 114 razy. Zazwyczaj tłumaczone jest jako „kościół” lub „zbór”, niekiedy oznacza „zgromadzenie” lub „spotkanie”.

Kto założył kościół i do kogo kościół należy?

Niektórzy twierdzą, że kościół wymyślili chrześcijanie lub duchowni. Ale pomysłodawcą i założycielem kościoła jest Pan Jezus Chrystus. Częścią Jego misji było założyć Kościół. Nową wspólnotę ludzi wierzących w Niego, którzy będą uwielbiać Boga w duchu i w prawdzie (Mateusza 16,18).

Do czego ap. Paweł porównuje Kościół w wierszach i co to dla nas oznacza?

1 Kor 12,12; 1 Kor 10,17; Rzymian 12,4-5

Ap. Paweł przyrównuje kościół do ciała i tak jak w ciele potrzebne są wszystkie członki, tak i w kościele potrzebni są wszyscy, których Bóg powołuje. Wszyscy członkowie kościoła są odpowiedzialni przed Bogiem za swój wzrost duchowy i za wzrost duchowy wspólnoty. Rezygnacja i niechęć z życia kościoła jest zaniedbywaniem swoich obowiązków wobec kościoła Chrystusa. Skoro Chrystus mnie do kościoła powołał, to pragnie również bym wspierał kościół przez swoją służbę, modlitwę , obecność i ofiarność.

Zobacz co mówi list do Efezjan o wzroście chrześcijańskim Ef 4,15-16

1.      Mamy wzrastać w Chrystusa pod każdym względem

2.      Wzrost w Chrystusa przekłada się na nasze zaangażowanie w kościele.

3.      Chrystus pragnie by każdy członek ciała wspierał Bożą budowle którą jest kościół i to Bóg będzie błogosławił.

Kościół jako Dom Boży.

Apostoł Paweł powiedział, że Bóg nie mieszka w świątyniach ręką ludzką zbudowanych Dz.17,24. Mieszka za to w kościele pośród swojego ludu, Kościół ten Bóg sam zbudował z nawróconych i odrodzonych ludzi dlatego kościół jest nazwany Domem Bożym 1 Tym 3,15; Efez 2,19-22.

Tak więc kościół Boży, to miejsce przebywania Boga w szczególny sposób. Jeśli ktoś nie chce mieć społeczności z kościołem niech nie liczy na to, że będzie miał społeczność z Bogiem.

Kościół to miejsce zachęty wsparcia i napomnienia

(Hebr. 10,24-25)

Kościół jest miejscem, gdzie jesteśmy zachęcani i wspieramy się nawzajem w naszej duchowej pielgrzymce do niebiańskiej ojczyzny. Rezygnacja ze spotkań kościoła skutkuje zniechęceniem, rozmyciem chrześcijańskiej wizji, apatią duchową, zobojętnieniem na sprawy duchowe, zaniedbywaniem chrześcijańskiej miłości, lenistwem duchowym i wieloma innymi chorobami duchowymi w życiu chrześcijanina.

Kościół jest miejscem gdzie mogę otrzymać pomoc w chrześcijańskich doświadczeniach i pokusach. Jeśli brakuje kościoła, to brakuje takiego wsparcia, a to skutkuje upadkiem w grzech lub nawet poddaniem się w naszej chrześcijańskiej nadziei. (Gal 6,1-2)

Kościół jest miejscem gdzie mogę prosić o modlitwę i gdzie bracia oraz siostry modlą się za mnie, co jest moim zabezpieczeniem

Jak 5,16; Łuk 22,32

Kościół jest miejscem, gdzie mogę wzrastać w chrześcijańskiej miłości i służyć innym. Bez kościoła jak powiedziałem wcześniej miłość jest niemożliwa. Jana 13,34-35

Zauważ również że większość listów Nowego Testamentu jest napisana do Kościołów. Listy w Ks. Objawienia są listami do Zborów.

Jak myślisz co to nam pokazuje?

Słowo Boże wzywa nas do uwielbiania Boga w zgromadzeniu Psalm 111,1; Psalm 149,1