Owoce ciała i owoce Ducha Gala 5,19-25

Apostoł Paweł teraz pokazuje Galacjanmom, że życie pod zakonem i w legalizmie nie przynosi pożądanego rezultatu i nie uwalnia ludzi z grzechu, ale wprost przeciwnie, rodzi kolejne grzechy. Jeśli Galacjanie chcą zawrócić do zakonu  to bardzo szybko przekonają się, że zamiast owoców Ducha Św. pojawią się lub już są owoce ciała. Jest tak dlatego, że zakazy, nakazy i przykazania nie mogą uwolnić człowieka spod mocy grzechu, może to jedynie uczynić łaska w Chrystusie

Też lista grzechów ciała umieszczona przez Pawła nie wyczerpuje listy wszystkich uczynków ciała Paweł inne grzechy wymienia w innych miejscach np. (Rzym 1,24 – 32; 1 Kor 6,9-10)

5,19 - 21

Paweł mówi, ze uczynki ciała są jawne. Tam gdzie jest fałszywa doktryna nie ma również prawdziwej świętości. W miejscu gdzie ludzie odchodzą od ewangelii, a pojawia się legalizm i fałszywe nauczanie to zaraz zobaczymy mnóstwo uczynków ciała zamiast pobożnego świętego życia.

Wystarczy przyjrzeć się różnym denominacją religijnym, kościołom które odeszły od zdrowej biblijnej doktryny i porzuciły zasadę zbawienia z łaski przez wiarę, czy zasadę tylko pismo, a zobaczymy że życie członków tych kościołów nie różni się z byt wiele od życia ludzi w świecie. Oczywiście to nie znaczy, że w zdrowych kościołach nie występują grzechy, które wymienia ap. Paweł. Jeśli takowe się pojawiają kościół ma wzywać do upamiętania swoich członków, a jeśli nie chcą się upamiętać kościół jest zobowiązany takie osoby wykluczyć.

Paweł dzieli tutaj uczynki ciała na różne kategorie:

1.      Pierwszą kategorią uczynków ciała są grzechy nieczystości w sferze seksualnej.

·        Wszeteczeństwo – Paweł używa tu słowa Porneia odnosi się ono do wszystkich stosunków seksualnych poza sferą małżeństwa, cudzołóstwo, życie na kocią łapę, homoseksualizm, zoofilia, kazirodztwo, pedofila, prostytucja, gwałty natury seksualnej, i inne.

·        Nieczystość – Słowo to odnosi tutaj Paweł do wszelkiej nieczystości seksualnej, oglądania pornografii, masturbacji, wyuzdanych seksualnych żartów itp.

·        Rozpusta, oznacza tutaj że rozpasanie w sferze seksualnej, że nigdy tym którzy żyją w takich grzechach nie dość grzechu. Zawsze chcą wymyślać nowe sposoby zaspokajania swoich pragnień seksualnych.

2.      Kolejną grupą grzechów które wynikają z baraku życia w łasce Bożej są grzechy natury religijnej

·        Bałwochwalstwo – oznacza oddawanie czci czemuś co nie jest Bogiem, co zastępuje nam Boga. Mogą to być przedmioty które obdarzamy boskim kultem np. obrazy, posągi, jakieś „święte przedmioty”. Ale mogą to być pieniądze, inni ludzie, zmarli, dosłownie wszystko co darzymy boską czcią w naszym życiu, wszystko co jest ważniejsze dla nas od Boga. Zauważ też że bałwochwalstwo jest wyrazem upadłej cielesnej natury ludzkiej, która stawia często na miejscu Boga coś co Bogiem nie jest i ma w życiu człowieka większą od Boga wartość.

·        Wróżbiarstwo jest to greckie słowo od którego pochodzi farmacja i kiedyś odnosiło się ogólnie do stosowania leków, później zaczęło też oznaczać środki odurzające i wszelkiego rodzaju narkotyki przez które poganie wchodzili w kontakt z bóstwem. Oznacza też sztuki magiczne, okultyzm, chodzenie do wróżki, czy wróżenie, czary, magie i przesądy.

3.      Trzeci rodzaj grzechów które wymienia Paweł to grzechy z dziedziny życia społecznego, grzechy przeciw bliźniemu.

·        Wrogość, nieprzyjaźń, chodzi i niechęć do drugiej osoby, nie załatwiony konflikt, nienawiść, zazdrość, zawiść itp.

·        Spór, chodzi o kłótnie sprzeczki, chęć kłócenia się i spierania.

·        Zazdrość, uczycie które powoduje że rodzi się niechęć do drugiej osoby z powodu jej stanu posiadania lub innych rzeczy, które należą do niej a ich pragniemy. Prowadzi także do niezdrowej rywalizacji oraz niechęci do tych, którzy osiągnęli sukces w naszym rozumieniu.

·        Gniew unoszenie się złością, wybuchowość, często jest połączone z agresją wobec innych. Może to być agresja słowna, lub fizyczna. Często pod wpływem gniewu działamy nieprzemyślanie i później żałujemy.

·        Knowania, to podstępne działania dla osiągnięcia osobistej korzyści, jakiś podstęp, nieszczere działanie wobec drugiej osoby np. bycie miłym by coś od niej uzyskać.

·        Waśnie, to szerzenie podziałów i rozłamów.

·        Odszczepieństwo to greckie słowo które oznacza herezje, fałszywe nauki.

·        Morderstwo, bezprawne pozbawianie życia innych, też nienawiść.

·        Pijaństwo, chodzi tu o alkohol i inne formy odurzania się.

·        Obżarstwo i hulańczy tryb życia, dogadzanie sobie, wygodnictwo.

Tam gdzie nie ma Ducha Św. gdzie nie ma prawdziwego odrodzenia Duchowego znajdziemy to wszystko na pęczki i jeszcze więcej. W życiu prawdziwe wierzących też takie grzechy mogą się zdarzyć, ale wierzący dążą do upamiętania, do wyznania do porzucenia grzechu. Nieodrodzeni zaś trwają w nich.

Teraz ap. Paweł przestrzega, że ci którzy nieprzerwanie trwają w takich grzech i nie chcą się upamiętać, nie są zbawieni i nie są sługami Chrystusa (1 Jana 3,4-10; Mat 7,15-20).

5,22-23

O jakich owocach mówi apostoł Paweł?

Paweł mówi o owocach Ducha Św. te wszystkie dobre rzeczy które wymienia Paweł nie są wynikiem pracy człowieka, ale to Duch Św. tak przemienia charakter i sposób myślenia że owoce Ducha pojawiają się. Z jednej strony są uczynki ciała, produkt ludzki, a z drugiej owoce Ducha produkt Boży. Ludzka religa produkuje ludzkie uczynki, Boża religia rodzi Boże owoce.

·        Miłość – Paweł mówi o miłości agape, bezinteresownej miłości jaka panuje w Zborze tam gdzie ludzie są odrodzeni przez Ducha Św. Miłość taka jest również rozlana w sercu każdego Bożego dziecka. Nie chodzi tutaj o jakieś emocjonalne uczucie, fizyczną miłość, czy rodzinne relacje, ale miłość z wyboru charakteryzującą się w czynach poświęcenia.  1 Kor 13 rozdz.

·        Radość – w życiu każdego dziecka Bożego jest radość wynikająca ze zbawienia i niezmienności Bożych obietnic. Jest to rodzaj wewnętrznego radosnego uczucia pomimo różnych niesprzyjających okoliczności (1 P 1,8; Fil 4,4). Tak więc radość jest darem od Boga, nie możemy jej wyprodukować. Możemy się z niej cieszyć i za nią dziękować.

·        Pokój – Wierzący w Boga ma ponadnaturalny pokój od Ducha Św niezależny od okoliczności J 14,27. Jest to pokój który daje Bóg. Wynika on z pojednania z Bogiem, pewności zbawienia i ponadnaturalnego działania Boga w życiu wierzącego który rozlewa swój pokój w Jego sercu dając wierzącemu przez to pewność Bożej opieki w każdej sytuacji.

·        Cierpliwość – chodzi o taką cierpliwość która sprawia, że wierzący może przetrwać największe trudności, przeszkody ze strony ludzi, czy prześladowania Efez 4,2.

·        Uprzejmość – czuła troska o innych, objawia się w tym, że traktujemy ludzi z wyrozumiałością i łagodnością, tak jak traktował ich Pan Jezus. Wierzący pod wpływem Ducha nie chce traktować braci lub siostry lub innych ludzi lekceważąco, źle, opryskliwie.

·        Dobroć – to bycie dobrym dla innych, okazywanie im pomocy (Gal 6,2)

·        Wierność – chodzi o lojalność i wiarygodność. Duch Św. sprawia że można na tobie polegać, że jesteś stały w służbie Bogu i wierzącym (Fil 2,8; Obj 2,10).

·        Łagodność – chodzi o pokorę i łagodne zachowanie wobec obelg, oskarżeń, niechęć do mszczenia się, być łagodnym wobec innych, być łaskawym.

·        Wstrzemięźliwość – to umiejętność powstrzymania naszych zachcianek, pasji, chęci, czy pożądliwości które nas pociągają i nęcą. Słowo to odnosi się do samodyscypliny, powstrzymujemy się przed tym, co mogłoby zaszkodzić naszemu rozwojowi duchowemu, lub kogoś zranić albo zgorszyć.

Przeciwko takim, którzy żyją mocą Ducha Św. nie ma prawa, bo oni czynią to, co prawo nakazuje. Nawet więcej nie tylko czynią to, co Bogu się podoba, ale kochają to, co jest dobre miłe i pożyteczne w wyniku przemiany serca jakiej doświadczyli.

Tak więc Paweł wzywa Galacjan by żyli pod łaską Bożą, bo życie pod łaską przynosi Ducha Św. to z kolei uwalnia od przekleństwa prawa i prowadzi do życia zgodnego z Bożymi przykazaniami. Jeśli jednak zawrócą do prawa jako środka usprawiedliwienia, to nie ustrzegą się przed produktami ciała, bo prawo nie przynosi wolności i Ducha Św. W ten sposób to, do czego chcą zawrócić zwróci się przeciwko nim, miało ich zbawić, a tymczasem ich potępi.

 5,24

W wyniku czego następuje ukrzyżowanie naszej cielesnej natury?

Cielesna natura zostaje ukrzyżowana w człowieku w wyniku poddania się Chrystusowi. Chrześcijanin ciągle musi odwracać się od siebie samego, od tego czego pragnie jego cielesna natura i przyjmować na siebie to, czego pragnie Chrystus, podporządkować się słowu Bożemu. W chwili gdy chrześcijanin postanawia że Pan Jezus będzie Jego Panem musi odrzucić również pragnienia i chęci zaspokajania żądzy cielesnej, rokosze grzechu, życie dla świata, dla świeckich przyjemności i przyjąć na siebie Krzyż na wzór Chrystusa (Mat 16,24).

Chrześcijanin musi bezlitośnie tępić starą naturę, zwalczać ją z całą mocą przez posłuszeństwo Chrystusowi.

Z czym związane jest ukrzyżowanie?

Tępienie starej natury będzie bolesne, bo krzyż to nic miłego jest ciężki i bolesny. Podobnie w życiu chrześcijańskim. Rozkosz grzechu jawi się wspaniale i pociąga nas, jednak jest zwodnicza i zabójcza, przynosi śmierć a nie prawdziwe życie. To więc zapieranie się siebie wymaga od nas wysiłku, niekiedy ciężkiej walki duchowej, ale Krzyż Chrystusa przychodzi nam z pomocą, tam możemy zostawić to co stare i wziąć to co nowe.

Ukrzyżowanie to śmierć długotrwała, wciąż mamy krzyżować z całą mocą nasza cielesną naturę i starać się jak najmocniej żyć na sposób Boży.

Paweł też stosuje tutaj czas przeszły, że chrześcijanin już ukrzyżował swoją cielesna naturę i tak powinien myśleć o sobie i każdego dnia takie myślenie w sobie utwierdzać, że to, co stare zostało na krzyżu, zostało tam przybite razem z Panem Jezusem, a narodziło się to, co nowe i teraz należy cały czas biec ku nowości w Duchu Św.

5,25

Walka w życiu chrześcijanina między tym co cielesne i duchowe będzie toczyć się do momentu śmierci, ale dzięki Duchowi Św. możemy zwyciężać każdego dnia.

 Prawdziwy chrześcijanin poddaje się Duchowi Św. zaleceniom Słowa Bożego, dąży do przestrzegania tego co mówi Bóg w swoim słowie. A jest to możliwe, bo został odrodzony przez Ducha właśnie i w tym Duchu chodzi (kol 3,1-2 Rzym 8,5-6; Filip 4,8).