Uwalniające prześladowania Studium 1 Listu Ptr. 4,1-5

Jak reagujemy na prześladowania z powodu wiary w Chrystusa, czy boimy się ich? Jak mocno dbamy o nasze bezpieczeństwo i chronimy siebie?

Odpowiedź na te pytania pozwoli nam lepiej zrozumieć naszą osobistą postawę w prześladowaniach, które mogą spotkać każdego wierzącego.

4,1

Człowiek wierzący, powinien nastawić się na to, że jeśli będzie żył z Chrystusem, to będzie cierpiał. Choć dla wielu chrześcijan dzisiaj takie stwierdzenie może wydawać się nowym, to w kontekście ewangelii nie jest to nic nadzwyczajnego. Cały Nowy Testament mówi o tym, że pobożne życie dla Chrystusa związane jest z cierpieniem, które dla chrześcijan zgotuje świat, diabeł i przeciwnicy ewangelii. Podobnie jak pisał Piotr, mówił Chrystus i inni (Mat 10,21-25; Jan 16,1-3; 1 Tes 3,3-4; 2 Tes. 1,3-4; 2 Tym 3,11-12; Dzieje 14,22

Co to znaczy, że chrześcijanin powinien być uzbrojony na cierpienie?

Każdy chrześcijanin ma być przygotowany, że życie dla Chrystusa przynosi prześladowanie ze strony świata. Dla żadnego wierzącego prześladowanie nie powinno to być czymś  nadzwyczajnym Właściwie wtedy kiedy nie znosimy w ogóle prześladowań, to wtedy powinniśmy się niepokoić, czy rzeczywiście jesteśmy wierzący w myśl słów Pana Jezusa (Łuk 6,26).

Uzbrojenie ma polegać na wcześniejszym oswojeniu się z ta myślą, że idąc za Chrystusem spotkamy się z przeciwnościami. Dla każdego wierzącego prześladowania raczej powinny być potwierdzeniem, że idzie właściwą drogą niż powodem do zmartwień.

Jak myślisz dlaczego niektórzy ludzie wierzący gorszą się z powodu prześladowań i przeciwności?

O jakich dwóch drogach mówi Piotr, które chrześcijanin może obrać podczas prześladowań?

Chrześcijanin podczas prześladowań może obrać, cierpienie dla Chrystusa i twardo trzymać się swojej wiary. Może też wybrać grzech, zaprzeć się Pana i poddać się swoim prześladowcom. Zaparcie Pana może oznaczać wyrzeczenie się Chrystusa i norm etycznych, przykazań Bożych wzywających do wierności Chrystusowi.

Wierność Chrystusowi może oznaczać nawet śmierć. Śmierć teoretycznie jest najgorszą rzeczą jaką prześladowcy mogą zadać wierzącemu. Jednak jednocześnie jest najlepszą rzeczą jaka wierzącemu może się przytrafić. (Mat 10,28-33; Filipin 1,21-24)

Jak myślisz dlaczego tak jest?

Piotr mówi, że wybór cierpienia, uwalnia nas od grzechu, w tym sensie że nie wybraliśmy zaparcia się Pana Jezusa. Chrześcijanin to ktoś, kto pragnie być całkowicie uwolniony od grzesznej natury i wszystkiego co z grzechem związane. Cierpienie dla Chrystusa może prowadzić też do śmierci, ale jeśli śmierć umożliwia całkowite wyzwolenie się z grzechu, to chwała Bogu.

Przeciwnicy chrześcijan mogąc wprawdzie grozić nam śmiercią, by wyprzeć się Chrystusa, ale skoro Jezus pokonał śmierć, a my przez wiarę w Niego zwyciężyliśmy ją razem z Nim, to wszelkie ich zastraszania stają się nieskuteczne.

Kiedy wierzący świadomie wybiera cierpienie dla Jezusa, by nie grzeszyć wtedy grzech traci nad nim kontrole.

4.2

Wierzący powinien być świadomy, że od momentu swojego nawrócenia już nie żyje dla świata i jego przyjemności, ale żyje dla Chrystusa. Jeśli ktoś pomimo wiary w Chrystusa nadal żyje wyłącznie dla doczesnego życia, to tak naprawdę nie nawrócił się.

 Przypomnijmy sobie jak żyliśmy kiedyś będąc w świecie? Co się dla nas liczyło i co było najważniejsze?

Świat żyje wyłącznie dla siebie, dla wygody, dla przyjemności doczesnego życia. Świat głównie goni za rozrywką, modą i doczesnymi wartościami. Często jest całkowicie pochłonięty wyłącznie sprawami tego świata jak: rodzina, praca, wychowywanie dzieci, polityka, pieniądze  itp.  Świat tylko tym się zajmuje i nie ma czasu na nic innego spełnianie woli Bożej świata nie interesuje. Jest gotowy zaakceptować jakąś religię, ale nie ma w nim miejsca na Boga i Boże Słowo.

Jak myślisz co to znaczy, że od momentu nawrócenia pozostały czas powinniśmy poświęcić woli Bożej? Czym jest wola Boża?

Wola Boża to postępowanie według Słowa Bożego Ps. 40,9; Kol 1,8-10; 1 Tes. 4,3; 1 Tes 5,18; 1 Ptr 3,18; Mat 12,50; 1 Jan 2,17

Wymień inne rzeczy, które są wolą Bożą (Mat 28,19; Mat 10,37-38; Jana 15,12; Mat 18,35)

4.3

Jak Słowo Boże patrzy na życie sprzed nawrócenia?

Życie człowieka przed nawróceniem jest życiem zmarnowanym, jest życiem dla grzechu. Takie życie nie ma wartości przed Bogiem i zasługuje na potępienie. Wszyscy, którzy dzisiaj żyją  w ten sposób spotka sąd i kara (Rzym 2,8). Kiedyś wszyscy tak żyliśmy i gdyby Bóg nie zmiłował się nad nami i nie objawił nam swojego syna Jezusa Chrystusa nasz koniec byłby taki sam jak koniec tego świata. Rzymian 6,20-21; Filip 3,17-19

Dla nawróconych chrześcijan życie na sposób świata się skończyło, a zaczęło się nowe życie na sposób Boży. Z życia według wzoru świata nie było żadnego pożytku, życie z Bogiem zaś daje żywot wieczny (1 Jana 2,17)

Jak patrzymy na życie sprzed nawrócenia, czy widzimy wyraźnie że było to życie bez wartości przed Bogiem i wstydzimy się go?

Czasami widzę jak niektórzy chrześcijanie o życiu sprzed nawrócenia opowiadają tak kwieciście i z takim entuzjazmem jakby żałowali, że się nawrócili. Opowiadają często z tęsknotą o libacjach, imprezach, niemoralnych rozrywkach, a Słowo Boże mówi, że mamy się tego wstydzić.

4.4

Jak reagują dawni przyjaciele i znajomi wierzącego człowieka, gdy on nie chce brać udziału w poprzednich świeckich rozrywkach?

Dawni znajomi dowiadując się o naszej zmianie z grzesznego stylu życia na Chrystusowy, mogą być zdziwieni, a nawet czuć się obrażeni lub urażeni kiedy odmawiamy im uczestniczenia we wspominanych przez Piotra libacjach. To może powodować oczernianie chrześcijan. Często przybiera to formę wyśmiewania, że teraz już nic nam nie wolno, że co my mamy z tego życia. Czasami przybiera formę fałszywych oskarżeń np. bycia w sekcie, która wyprała nam mózg, braku wolności, czy oskarżeń o niemoralne życie i inne. (1 Ptr, 2,12; 3.16)

Czy ty spotkałeś się w swoim życiu z takimi właśnie fałszywymi oszczerstwami w stosunku do twojej osoby, jak reagowałeś?

4.5

Jednak ostatecznie ci, którzy nas oskarżają i spotwarzają zapłacą za to przed Bogiem wysoką cenę. Są to ci którzy żyją w rozwiązłości i nieposłuszeństwie Bogu, oraz ci którzy prześladują, kłamią i oczerniają wierzących. Bóg odpłaci im uciskiem i sądem za prześladowanie chrześcijan.

Według Boga życie w zatwardziałości i buncie wobec Jego Słowa jest gromadzeniem sobie gniewu Bożego na dzień gniewu Boga (Rzym 2,5).

Każdy człowiek, który odmawia Bogu posłuszeństwa, upamiętania i wiary w Chrystusa gromadzi sobie niespłacalny dług u Boga, który będzie spłacał przez wieki. (Mat 12,36; Hebr. 4,13; Kazn Sal 12,13-14; 2 Tes 1,8)

Wspomnianym sędziom jest Chrystus. Z jednej strony Pan Jezus jest barankiem i Zbawicielem, a z drugiej jest Panem i sędziom żywych i umarłych (Dz. ap 10,42; 2 Tym 4,1).