Cierpiący sługa Jahwe spełniający proroctwa Ks. Izajasza 53,1-4

 

Gdy pełniłem służbę w więzieniu i spotykałem się z więźniami często czytaliśmy razem 53 rozdz. Ks. Izajasza. Wtedy zadawałem im pytanie „jak myślisz o kim tutaj jest napisane”, a oni wszyscy odpowiadali, że o Jezusie Chrystusie. Choć wcześniej często nie czytali Biblii i nie znali zbyt dobrze historii Jezusa. Ale to, co wiedzieli o Nim z kultury, domu, kościoła i Pisma, wystarczyło, by skojarzyć  53 rozdz. Izajasza z Jezusem Chrystusem. Wtedy zadawałem inne pytanie, „czy wiesz kiedy ten tekst został napisany”. I najczęściej nie wiedzieli, kiedy żył Izajasz i kiedy to proroctwo zostało wypowiedziane. Gdy mówiłem, że ten fragment pisma pochodzi z około 700 lat przed narodzeniem Chrystusa, to często byli w wielkim szoku. Oto mamy tutaj fragment, o Chrystusie, który Bóg objawił około 2700 lat temu, a 700 lat przed narodzeniem Chrystusa. Tekst ten jest tak niezwykle dokładnym opisem, życia i męki Chrystusa, tak zbieżnym z ewangeliami, że nie możemy mieć żadnych wątpliwości, że właśnie Chodzi tu  Jezusa. Możemy być pewni, że ten fragment Pisma powstał przed Jego narodzinami, bo mamy najstarszą kopię Ks. Izajasza z roku 125 p.n.e. Jest to tzw. Wielki zwój Izajasza mający 734 cm i odkryty w Qumran w 1947 r. Znajdują się w nim 54 kolumny tekstu, wszystkie rozdziały Ks. Izajasza.

Pytałem więc tych więźniów, „jak myślisz jak to możliwe, że prorok wiedział o takich szczegółach męki Jezusa zanim on przyszedł na świat”. Często odpowiadali, że nie są w stanie tego wyjaśnić i nie tylko oni, ale wielu, którym zdawałem to pytane, a nie byli wierzący nie posiadali żadnej odpowiedzi na to, skąd Izajasz miał te informacje. Ale my nie musimy być w rozterce i niepewności, możemy wiedzieć, że prorok otrzymał to jako objawienie od Boga. Bóg objawił mu, że Jego syn cierpieć będzie, że zostanie wydany i zdradzony, a później zabity za nasze winy oraz martwych wzbudzony. 

Prawdopodobnie Ks. Izajasza 53 rozdział jest najgłębszym i najbardziej szczegółowym proroctwem o Mesjaszu – Jezusie Chrystusie w całej Biblii. Jest to tak szczegółowa przepowiednia, że w wielu żydowskich synagogach nie można czytać tego fragmentu Pisam, bo kojarzy się jednoznacznie z Jezusem, a Żydzi uważają Go za fałszywego proroka. Znowu w innych synagogach podkreśla się, że tym sprawiedliwym cierpiącym sługą otrzymującym nagrodę za swe cierpienia jest Izrael, którego Bóg w przyszłości pobłogosławi i stanie się błogosławieństwem dla wszystkich narodów.

Ale gdy przyglądamy się szczegółom tego proroctwa, to wiemy, że nie morze chodzić o Izrael, bo sprawiedliwy sługa umiera za grzechy ludu i dzięki jego cierpieniu otrzymują przebaczenie, czego Izrael nie może zrobić. Proroctwo to jest przedstawione przez Izajasza z perspektywy przeszłości. Prorok wypowiada je w taki sposób jakby spoglądał wstecz na Chrystusa, choć mówiąc to, wydarzenia te miał jeszcze przed sobą. Wygląda na to, że mowa prorocka Izajasza w tym rozdziale jest lamentem Izraela o Jezusie, gdy w przyszłości zorientują się, że odrzucili i zabili swojego Mesjasza. Wtedy będą mówić jak mogliśmy tego nie wiedzieć, że to jest On „wyrósł bowiem przed nami jako latorośl i jako korzeń z suchej ziemi. Nie miał postawy ani urody, które by pociągały nasze oczy i nie był to wygląd, który by nam się mógł podobać. Wzgardzony był i opuszczony przez ludzi, mąż boleści, doświadczony w cierpieniu jak ten, przed którym zakrywa się twarz. Wzgardzony tak, że nie zważaliśmy na niego. Lecz On nasze choroby nosił, nasze cierpienia wziął na siebie. A my mniemaliśmy, że jest zraniony, przez Boga zbity i umęczony. Lecz On zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni”. 

Rozumiem, że lament Izraela będzie w dniu, kiedy nawrócą się do Jezusa podczas Wielkiego Ucisku otoczeni przez wszystkie narody, które będą chciały ich zniszczyć. Wtedy spojrzą na tego, którego przebili i będą go opłakiwać, jak się opłakuje jedynaka o czym wspomina prorok Zachariasz w 12 rozdz. 10 wierszu.

Więc Izajasz zaczyna lament z perspektywy Izraela na końcu czasów, gdy patrzą na Jezusa w wstecz „Kto uwierzył wieści naszej, a ramię Pana, komu się objawiło”. Zaczynają rozumieć, że Bóg przedstawił im swojego Syna, posłał do nich swojego sługę – Zbawiciela, ale oni byli na to ślepi i głusi. Choć objawiło im się ramię Pana i Bóg okazał w swoim synu wobec nich wielką moc, to nie uwierzyli Mu. Czytając dzisiaj ewangelię o historii Pana Jezusa, o tym jak czynił wielkie cuda, jak uzdrawiał, rozmnażał żywność, wskrzeszał ludzi z martwych, chodził po wodzie, jak nauczał i przemawiał. Może nas zastanawiać jak to możliwe, że mieli Go przed sobą, że byli świadkami tych wszystkich wydarzeń i nie dali mu wiary? Bóg zrobił wielką rzecz, posłał na świat Zbawiciela, wydał Go za nasze grzechy i wzbudził Go z martwych. Mało tego, jak mówi list do Hebrajczyków 2,4 Pan zatroszczył się również o to, by uwiarygodnić Pana Jezusa przez znaki, cuda oraz przejawy mocy nie tylko czynione przez Chrystusa, ale także Jego apostołów. Chrystus działał również jawnie wobec wielu świadków, a sprawa Jego procesu i skazania była znana w całej Judei. Sam Pan Jezus się na to powoływał w Ew. Jana odpowiadając arcykapłanowi

Jan18:20 …jawnie mówiłem światu; ja zawsze uczyłem w synagodze i w świątyni, gdzie się wszyscy Żydzi schodzą, a potajemnie nic nie mówiłem.   

Inaczej mówiąc Jezus odpowiada arcykapłanowi, że nie ma niczego do ukrycia, w jego motywacjach nie ma żadnego podstępu, ale kieruję się wyłącznie wolą swego Ojca i miłością do ludzi. W ten sposób zadaje pytanie, kto uwierzy wieści naszej, możesz uwierzyć, kto da wiarę Bogu, kto zaufa Chrystusowi? Ludzie potrafią wierzyć w różne rzeczy, teorie spiskowe, niepotwierdzane pogłoski, plotki, wymysły swojej wyobraźni, ale tak naprawdę niewielu chce uwierzyć Bogu, chociaż Bóg na wszelkie możliwe sposoby potwierdził swojego syna.

Rozważamy tutaj tylko jeden krótki fragment z Ks. Izajasza, który jak wspomniałem wcześniej został napisany setki lat przed przyjściem Chrystusa. Ale tych fragmentów w całym piśmie przepowiadających misję Jezusa jest znacznie więcej -  około 300.   

Powiem wam ciekawostkę, że Pan Jezus wypełnił 27 proroctw jednego dnia w dzień kiedy miał być ukrzyżowany. Nie jestem w stanie zając się nimi w tej chwili szczegółowo, ale przywołam 10 z nich

1.      Pan Jezus został zdradzany przez przyjaciela – Judasza który był jednym z jego apostołów

Ew. Marka 14:10  A Judasz Iskariot, jeden z dwunastu, poszedł do arcykapłanów, aby im go wydać.

Zapowiedź tej zdrady znajdujemy w Psalmie 41

 Psalm 41:10  Nawet przyjaciel mój, któremu zaufałem, Który jadł mój chleb, Podniósł piętę przeciwko mnie.

2.      Chrystus został opuszczony przez swoich  przez swoich umiłowanych uczniów

Mar 14:50  Wtedy wszyscy go opuścili i uciekli.

Zapowiedź tego wydarzenia znajdujemy w Ks. Zachariasza 13,7

Zach 13:7  Ocknij się, mieczu, przeciwko mojemu pasterzowi i przeciwko mężowi - mojemu towarzyszowi! - mówi Pan Zastępów. - Uderz pasterza i będą rozproszone

3.      Również zostało przepowiedziane, że Jezus zostanie zdradzony za 30 srebrników, w Ew Mateusza czytamy:

Mat 26:14  Wtedy odszedł jeden z dwunastu, którego zwano Judasz Iskariot, do arcykapłanów

15  I rzekł: Co mi chcecie dać, a ja go wam wydam? Oni zaś wypłacili mu trzydzieści srebrników.

Zapowiedź tej zdrady także znajdujemy w Ks. Zachariasza

Zachariasza 11:12  Wtedy rzekłem do nich: Jeżeli uznacie to za słuszne, dajcie mi należną zapłatę, a jeżeli nie, zaniechajcie! I odważyli mi jako zapłatę trzydzieści srebrników.

4.      Inne mniej znane proroctwo dotyczy tego, co się stanie z pieniędzmi za zdradę Jezusa

Proroctwo mówiło w Ks. Zachariasza 11,13, że te pieniądze wrócą do świątyni.

Zobaczmy co mówi Ew. Mateusza 27,3-5

Mateusza 27:3  Wtedy Judasz, który go zdradził, widząc, że został skazany, żałował tego, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom oraz starszym

4  I rzekł: Zgrzeszyłem, gdyż wydałem krew niewinną.

5  Wtedy rzucił srebrniki do świątyni, oddalił się, poszedł i powiesił się.

5.      Biblia przepowiadała tortury jakie czekają Jezusa.

W Ks. Izajasza 50,6 jest powiedziane:

Izajasza 50:6  Mój grzbiet nadstawiałem tym, którzy biją, a moje policzki tym, którzy mi wyrywają brodę; mojej twarzy nie zasłaniałem przed obelgami i pluciem.

Wypełniło się to podczas maltretowania Jezusa przed ukrzyżowaniem

Mateusza 27:26  Wtedy wypuścił im Barabasza, a Jezusa po ubiczowaniu wydał na ukrzyżowanie.

29  I uplecioną z ciernia koronę włożyli na głowę jego, a trzcinę dali w prawą rękę jego, i upadając przed nim na kolana, wyśmiewali się z niego i mówili: Bądź pozdrowiony, królu żydowski!

30  I plując na niego, wzięli trzcinę i bili go po głowie.

6.      Psalm Dawida 22  wiersz 17 mówi o tym jak Jezus zostanie zabity.

Ps. 22:17  Oto psy otoczyły mnie, Osaczyła mnie gromada złośników, Przebodli ręce i nogi moje.

Proroctwo mówi, że przebiją jego nogi i  ręce, co się wypełniło jak Jezus był przybijany do Krzyża, za ręce i nogi.

Mat 27:35  A gdy go przybili do krzyża, rozdzielili szaty jego, rzucając o nie losy,

Warto tu wspomnieć, że to proroctwo zostało wypowiedziane przez Dawida około 1000 lat przed narodzeniem Chrystusa. Gdy Dawid mówił o tym, ten sposób kary śmierci nawet nie był znany. Rzymianie przyjęli krzyżowanie ludzi od Kartagińczyków z którymi prowadzili wojny w III w.p.n.e.

7.      Innym proroctwem które się wypełniło tego samego dnia obok wspomnianych było rozdzielenie szat Jezusa przepowiedziane w psalmie 22

 Psalm 22:19  Między siebie dzielą szaty moje I o suknię moją los rzucają.

Ewangelista Jan, który był pod krzyżem i widział dramat Pana Jezusa mówi, że dokładnie tak się stało.

Jana 19:23  A gdy żołnierze ukrzyżowali Jezusa, wzięli szaty jego i podzielili na cztery części, każdemu żołnierzowi część, i zwierzchnią suknię. A ta suknia nie była szyta, ale od góry cała tkana.

24  Tedy rzekli jedni do drugich: Nie krajmy jej, rzućmy losy o nią, czyja ma być; aby się wypełniło Pismo, które mówi: Rozdzielili między siebie szaty moje A o suknię moją losy rzucali. To właśnie uczynili żołnierze.

8.      Kolejnym proroctwem jest pogarda i nienawiść tłumu do Pana Jezusa o czym mówi nam ewangelia Mateusza

Mateusza 27:41  Podobnie i arcykapłani wraz z uczonymi w Piśmie i starszymi wyśmiewali się z niego i mówili:

42  Innych ratował, a siebie samego ratować nie może; jest królem izraelskim, niech teraz zstąpi z krzyża; a uwierzymy w niego.

43  Zaufał Bogu; niech On teraz go wybawi, jeśli ma w nim upodobanie, wszak powiedział: Jestem Synem Bożym.

Pogardę tą przepowiada psalm 22

Psalm 22:8  Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, Wykrzywiają wargi, potrząsają głową;

9  Zaufał Panu, niechże go ratuje! Niech go wybawi, skoro go miłuje!...

Zwróćmy uwagę, że dokładnie takimi słowami szydzono z Jezusa jakie przepowiedział Pan. Mówili zaufał Bogu, niech teraz On go wybawi. W ten sposób chcieli udowodnić sobie i innym, że Jezus jest fałszywym Mesjaszem, bo Bóg nie przybył na Jego ratunek. Ale wiemy, że Bóg nie uratował Pana z Krzyża, by nas uratować od piekła.

9.      W Ks. Zachariasza jest powiedziane, że bok Mesjasza zostanie przebity

Zachariasza 12:10  Lecz na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalemu wyleję ducha łaski i błagania. Wtedy spojrzą na mnie, na tego, którego przebodli, i będą go opłakiwać, jak opłakuje się jedynaka, i będą gorzko biadać nad nim, jak gorzko biadają nad pierworodnym.

Wypełniło się to podczas ukrzyżowania, gdy jeden z żołnierzy przebił włócznią bok Pana Jezusa.

Jana 19:34  Lecz jeden z żołnierzy włócznią przebił bok jego i zaraz wyszła krew i woda.

10.   Zostało również przepowiedziane milczenie Pana Jezusa. Spójrzmy na nasz dzisiejszy fragment:

Izajasza 53:7  Znęcano się nad nim, lecz on znosił to w pokorze i nie otworzył swoich ust, jak jagnię na rzeź prowadzone i jak owca przed tymi, którzy ją strzygą, zamilkł i nie otworzył swoich ust.

Biblia mówi, że Mesjasz będzie milczał podczas niesprawiedliwego procesu i gdy będą się nad nim znęcać.

Mateusza 27:12  A gdy go oskarżali arcykapłani i starsi, nic nie odpowiedział.

13  Wtedy rzekł mu Piłat: Czy nie słyszysz, jak wiele świadczą przeciwko tobie?

14  Lecz On nie odpowiedział mu na żadne słowo, tak iż namiestnik bardzo się dziwił. 

Przywołałem tutaj dzisiaj tylko 10 proroctw, które wypełniły się podczas ukrzyżowania Zbawiciela, a jak powiedziałem wcześniej jest ich 27. To są tylko te, które Pan wypełnił w jednym dniu. Nie jest przypadkiem, że akurat Biblia przepowiada tak wiele szczegółów śmierci Pana. To właśnie był najważniejszy moment Jego misji. Pan Jezus przede wszystkim przyszedł w tym celu, by stać się przebłagalną ofiarą za grzechy każdego, kto w niego uwierzy Rzym 3,25.

Izajasz mówi, że wyrósł jako latorośl z suchej ziemi, jako młoda roślina, wątła i słaba. Nie był jako wielki okazały dąb. Z ludzkiej perspektywy nie wzbudzał szacunku, nie miał pieniędzy i nie pochodził z wielkiej rodziny z wpływami. Ludzie go odrzucili ponieważ wychowywał się w Galilei w Nazarecie, gdzie było sporo pogańskiego wpływu, a ludzie żyli zazwyczaj bezbożnie.

Również nie wyglądał na Króla, nie miał postawy ani urody, nie był to wygląd, który mógłby się nam podobać. Po ludzku w Jezusie nie było cech w wyniku których chcielibyśmy obwołać go królem. Bóg nie chciał, by do Jezusa pociągała ludzi jakaś powierzchowność, ale chciał by ludzie do niego przychodzili z prawdziwą potrzeba serca, po przebaczenie i ukojenie w swoich grzechach, to właśnie czytamy w 4 wierszu, lecz On nasze choroby nosił, nasze cierpienia wziął na siebie. A mniemaliśmy, że jest zraniony, przez Boga zbity i umęczony.  Później apostoł Piotr zacytuje ten fragment w swoim pierwszym liście w 1 rozdz. 24 wierszu, że te choroby, te cierpienia są synonimami grzechu. On wziął na siebie nasze grzechy, a skuteczność Jego ofiary realizuje się w życiu grzesznika przez wiarę w Niego. Wierząc w Jezusa możemy mieć pewną nadzieje, że kiedyś on usunie z naszego życia wszystkie skutki grzechu, jak choroby, cierpienia, ból i smutek. Będzie to w dniu, kiedy pójdziemy do niego albo on przyjdzie do nas dając nam nowe ciała, zmartwychwstanie na które czekamy, a o którym więcej będziemy mówić w niedziele wielkanocną. I to wszystko, co zrobił Bóg jest wspaniałe, jest warte tego, by zgłębiać te prawdy i nimi żyć. Ale kto w to uwierzy, pyta Bóg? Kto uwierzy wieści naszej, ramię Pana Nam się objawiło w Chrystusie. Bóg oferuje nam przebaczenie i życie wieczne, kto uwierzy!? Czy ty uwierzysz? Ten kto uwierzy, będzie zbawiony, kto nie uwierzy będzie potępiony.