Wybrani Boży - Studium 1 Listu Piotra 1,1-2

 Krótka charakterystyka autora

List został napisany przez Piotra,. apostoła Jezusa Chrystusa, co jest wspomniane na samym początku. Piotr pełnił role przywódczą pośród apostołów, co widać podczas przedstawienia listy uczniów, że imię Piotra pojawia się na początku (Mat 10,2; Mk 3,16; Łuk 6,14).

Piotr jest jednym z najbardziej znanych i charakterystycznych uczniów Pana Jezusa. Był synem Jonasza (Mat 16,17) oraz członkiem rodziny rybackiej. Pierwotnie  nosił imię Szymon (grecka odmiana imienia) albo Symeon w hebrajskim znaczeniu. Później Pan Jezus zmienił Jego imię na Piotr (grecka odmiana imienia) lub Kefas (aramejska odmiana Imienia) (Jana 1,40-42)  Razem ze  swoim Ojcem i rodzeństwem pracowali przy połowie ryb (Łuk 5,1-11). Do Pana Jezusa przyprowadził Go jego brat Andrzej (Jana 1,40-42).

Piotr posiadał również żonę, która pomagała mu w służbie (1 Kor 9,5). Jego życie zakończyło się śmiercią męczeńską za wiarę w Pana Jezusa Chrystusa (Jana 21,19). Tradycja Kościoła podaje że Piotr zginął wraz ze swoją żoną. Najpierw zmuszono go, by patrzeć na śmierć krzyżową swojej żony. Piotr wcześniej przed śmiercią umacniał ją duchowo słowami „pamiętaj o Panu”. Kiedy przyszła jego kolej wielokrotnie powtarzał, że nie jest godny umrzeć w taki sposób jak Jego Pan i prosił o ukrzyżowanie głową do dołu, co też wykonano w Rzymie (źródła; list Klemensa Rzymskiego do Koryntian Dionizego z Koryntu w 180 roku (List do Rzymian cytowany w Historii Kościoła u Euzebiusza, II,25,8), który jako pierwszy wyraźnie mówi o męczeństwie Piotra w Rzymie.

Kontekst historyczny

Datowanie listu określa się na 64-65 n.e. Prawdopodobnie został napisany za czasów Cesarza Nerona po wielkim pożarze Rzymu za który obwiniono chrześcijan. Neron potrzebował znaleźć szybko kozła ofiarnego na którego mógłby zwalić winę za tą straszną tragedię. Chrześcijanie doskonale się do tego nadawali, bo budzili nieufność pośród ludzi, często byli już znienawidzeni, a ich sposób życia był inny niż mieszkańców Cesarstwa co wzbudzało podejrzliwość.

To spowodowało wielkie prześladowania chrześcijan w całym Cesarstwie Rzymskim. Wielu chrześcijan stracono przez śmierć krzyżową lub zginęli dostarczając rozrywki pełnemu nienawiści ludowi.

Więc 1 List Piotra jest odpowiedzią na tamte prześladowania. Jest to list mający podnieść na duchu cierpiących chrześcijan. Dla wielu chrześcijan cierpienie z którym się spotkali nie miało racjonalnego wyjaśnienia, było w ich przekonaniu niezasłużone i niesprawiedliwe. Naturalnie pojawiały się pytania dlaczego Bóg do tego dopuścił? Dlaczego na to pozwolił? Dlaczego nie reaguje i nie ratuje swoich wybranych w obliczu tak strasznych cierpień?

Piotr w swoim liście zmierza się z tymi pytaniami (Ptr 1,6-7; 2,19-21.23; 2,13-18; 4,12-19)

List powstał w Babilonie 1 Ptr. 5,13. Może to oznaczać, że była to Rzymska placówka wojskowa znajdująca się w Egipcie o nazwie Babilon. Drugą bardziej prawdopodobną lokalizacją jest Babilon w Mezopotamii na terenie dzisiejszego Iraku. Trzecim wytłumaczeniem jest, że list powstał w Rzymie, a nazwa Babilon jest swoistym kodem odnoszącym się do zepsutego miasta Rzym na wzór Ks. Objawienia 14,8; 17,18.

Odbiorcy listu

List został napisany do chrześcijan wywodzących się głównie z pogan 1 Ptr. 13-14, których Piotr nazywa „uchodźcami rozproszonymi” po Cesarstwie Rzymskim.

1.      Piotr zaczyna od Słów: Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa.

Co Piotr czyni przez ten wstęp? Dlaczego nie podaje wyłącznie swojego imienia, ale dodaje jeszcze określenie, że jest apostołem Jezusa Chrystusa? Czy to ma jakieś znaczenie?

Przez takie przedstawienie się, Piotr kieruje naszą uwagę na autorytet tego listu, że list przez niego napisany wyszedł spod ręki apostoła Jezusa Chrystusa. Wyszedł spod ręki człowieka którego wybrał sam Pan Jezus, by Piotr przewodził Jego kościołowi. To oczywiście oznacza, że należy słów Piotra słuchać tak, jak samego Pana. Słowa Piotra mają charakter natchnionego Bożego Słowa.

Pan Jezus wybrał  12 apostołów jako wyjątkowych ludzi mających utwierdzić fundamenty Kościoła Pana Jezusa Chrystusa (Łuk 6,12-16).

ü  Na apostołach i ich nauce opiera się cały Kościół Jezusa Chrystusa Efez. 20,20; Dzieje 2,42; Obj 21,14.

Co oznacza dla nas to, że fundamentem Kościoła są apostołowie i  kościół zbudowany jest na i ich nauce?

Oznacza, że mamy trzymać się nauki apostolskiej, tego co przekazali nam apostołowie Jezusa Chrystusa, a nie żadnej innej.

Jakie źródła próbują dzisiaj pretendować do nauki apostolskiej i zabiegają o podobny autorytet?

Nauki wynikające z osobistego objawienia, z autorytetu ludzkiego z osobistego przekonania, z dodatkowych ksiąg wyznaniowych itp.

2.      Biblia wyraźnie uczy że apostołowie, to byli absolutnie wyjątkowi ludzie powołani przez samego Chrystusa i po śmierci ostatniego z nich nie mamy już nowych apostołów. Każdy kto stara się o apostolski autorytet lub nazywa siebie apostołem, albo inni go tak nazywają  na wzór dwunastu sprzeciwia się Słowu Bożemu i kłamie. Apostolstwu musiały towarzyszyć specjalne potwierdzenia (Dzieje 1,21-22; 2 Kor 12,12).

Czy znasz jakieś przykłady dzisiejsze kiedy ludzie mówią o sobie, że są apostołami lub ich następcami?

Takim przykładem może być papież Kościoła Rzymskokatolickiego, tzw. apostołowie różnej maści charyzmatycznych ruchów lub jeszcze inni przypisujący sobie ten sam autorytet.

Musimy zrozumieć, że chęć nadawania sobie apostolskiego autorytetu wynika z pragnienia, by w jakiś sposób uzupełniać Boże objawienie, czy dodawać coś do niego. Wynika z pragnienia posiadania wielkiego niekwestionowanego autorytetu, by wszyscy mnie słuchali i zgadzali się ze mną. Nadanie komuś apostolskiego autorytetu jest sprzeczne z Biblią i z pewnością w niedługim czasie doprowadzi do zwiedzenia.

3.      Kolejną rzeczą jest to, jak Piotr nazywa chrześcijan do których Pisze list. Nazywa uchodźcami. Piotr odnosi się tutaj do tego, jak powinien chrześcijanin postrzegać swoją przynależność do jakiegoś miejsca na tym świecie Jana 17,14.

Jak myślisz w jakim sensie chrześcijanin jest uchodźcą, pielgrzymem w tym świecie?

Zwróć uwagę na fragmenty Słowa Bożego które o tym mówią (Filipian 3,20; 2 Kor 4,18; 2 Kor 5,1).

Chrześcijan w tym świecie jest pielgrzymem i przechodniem zmierzając do swojej niebiańskiej ojczyzny. Nie bez powodu ciągle w historii Zbawienia pojawia się ta koncepcja. Abraham był przychodniem i mieszkał w namiotach wędrując z miejsca na miejsce. Miało to za zadanie wskazać idee wędrowania Bożego człowieka do ziemi wyznaczonej przez Boga, ziemi obiecanej, wiecznego domu. Wędrówka Abrahama nie tylko była tylko faktyczną wędrówką do ziemi, którą Bóg miał Mu wskazać, ale była również wędrówką metaforyczną wskazującą na wędrówkę do wiecznego domu.

Podobnie Izrael jak wyszedł z Egiptu zmierzając do ziemi obiecanej mieszkał w namiotach przez 40 lat. Nawet do dzisiaj w Izraelu jest święto namiotów przypominające o tych wydarzeniach. To pokazuje, że Boży lud, to lud w drodze, to lud zmierzający do swojej niebiańskiej ojczyzny. Nasz namiot, nasze ciało, rozpada się, jest to tylko powłoka tymczasowa i pragniemy przyoblec w nasze domostwo z nieba. Tam otrzymamy nasze dziedzictwo, tam otrzymamy naszą nagrodę, tam otrzymamy nowe mieszkanie, nowe ciało, wieczne, nieśmiertelne, niezniszczalne.

4.      Też zauważ jak jeszcze Piotr w 1 wierszu nazywa chrześcijan rozproszonych. Nazywa ich wybranymi.

Co to znaczy, że chrześcijanie są wybrani? W jakim sensie są wybrani?

Chrześcijanie to wybrani ludzie przez Boga, powołani przez Boga do zbawienia i uwielbiania Boga. Biblia często mówi o wierzących w Chrystusa jako wybranych. I tak jak Bóg wybrał Izraela, tak wybrał kościół i powołał nas do zbawienia.

Mat 24,22; 24,31; Łuk 18,7; Rzymian 8,33; 2 Tym 2,10

Wybranie o którym mówi Piotr dotyczy narodzenia na nowo. To nie my sami powołaliśmy się do zbawienia, to nie my wybraliśmy Boga, ale Bóg wybrał nas (Jana 6,44-45.65; Mat 16,17; Jan 10,26-28; Efez 1,4).

5.      Wybranie chrześcijan to odwieczny plan Boga, który został zrealizowany w Chrystusie, I w tym drugim wierszu Piotr bardzo wyraźnie ten plan nakreśla.

ü  Najpierw było Boże wybranie jeszcze przed założeniem świata (Efez 1,4)

ü  Później w odpowiednim czasie następuje odrodzenie duchowe przez Ducha Św. Jana 3,3.

ü  Następnie ma miejsce uświęcenie tych, których Bóg powołał. Bóg zmienia życie takich osób dając im nową osobowość i nowy charakter. Przemiana powołanych jest przemianą wciąż postępującą.  Duch Św. tych których powołał zmienia przez cały czas aż do ich spotkania z Bogiem Efez 1.4; 1 Tes 4,3; 2 Tes. 2,13. (Uświęcenie zaczyna się usprawiedliwieniem grzesznika z Jego grzechów przez łaskę Pana Jezusa Chrystusa, wtedy też Bóg oczyszcza nas i przypisuje nam świętość swego syna. Ale też człowiek przez kroczenie z Chrystusem staje się coraz bardziej czysty i święty w sposób praktyczny. W ludziach tego świata wraz z czasem następuje pomnożenie grzechu w dzieciach Bożych natomiast zmniejszenie.

6.      Kolejną charakterystyczną rzeczą świadczącą o naszym wybraniu jak mówi Piotr jest pragnienie posłuszeństwa Chrystusowi. Bóg powołał nas do posłuszeństwa, do tego skłania nas Duch Św. każdy prawdziwie zbawiony chrześcijanin będzie dążył do tego by być coraz bardziej posłusznym Panu Jezusowi, być posłusznym ewangelii. Jeśli ludzie nie chcą być posłuszni, nie dążą do posłuszeństwa, nie walczą z grzechem w swoim życiu duchowym, to nie mamy podstaw twierdzić, że ktoś się nawrócił. (Hebr 5,9; Mat 7,24-27; 2 Tes 1,8)

7.      Co to znaczy że zostaliśmy pokropieni krwią Jezusa? Tutaj Piotr odnosi się do wydarzenia które miało miejsce w Ks. Wyjścia 24,3-8 kiedy Izrael wstąpił w przymierze z Bogiem. Przymierze to zostało zapieczętowane przez ofiarę i pokropienie krwią ofiary.  Było to przymierze posłuszeństwa, swoista umowa między Bogiem a ludem.

Więc gdy Piotr mówi o naszym pokropieniu krwią Chrystusa ma na myśli nasze przymierze z Bogiem w które wstąpiliśmy przez wiarę w zbawczą śmierć Chrystusa. Wierzymy bowiem, że krew Chrystusa, Jego ofiara, oczyszcza nas z grzechów. Pan Jezus gdy miał umrzeć na Krzyżu podczas ostatniej wieczerzy wskazując na kielich mówił, że on symbolizuje krew nowego przymierza, które wylewa się za Jego uczniów Mat 26,28. Wiara w tą krew, w jego śmierć wprowadza wierzącego w przymierze z Bogiem. Bóg przez wiarę oczyszcza nas z grzechów i daruje nam wszystkie błogosławieństwa nowego przymierza jak: życie wieczne, pokój, radość, Ducha Św. i wiele innych. A z drugiej strony, człowiek przez moc Ducha Św. obiecuje być posłuszny ewangelii,  Jezusowi Chrystusowi i Jego słowu.    

Tak więc zbawienie przez Chrystusa jest nieodłącznie związane z posłuszeństwem. Przyjąć Chrystusa, to znaczy, upamiętać się, odwrócić od grzechów i być Mu posłusznym.

Zwróć uwagę na cztery warunki zbawienia o których mówi Piotr w 2 wierszu

·        Wybranie

·        Odrodzenie

·        Upamiętanie

·        Usprawiedliwienie

8.      Jak myślisz co to znaczy, że łaska i pokój mają nam się pomnożyć?