Wizja chwały Ks. Daniela rozdz. 10,1-12

 

W 10 Rozdziale Daniel otrzymuje wspaniałe doświadczenie chwały Bożej, a zarazem czwarte ostatnie objawienie. Czytając Ks. Daniela może nam się wydawać, że w życiu Daniela cały czas zdarzały się wspaniałe i cudowne rzeczy jak cuda i wizje. Ale powinniśmy być świadomi, że zanim Daniel otrzymał wizje, to przez kilkadziesiąt lat około 50-60 żył codziennym życiem posłuszeństwa Bogu. A i później wydarzenia o których czytamy miały miejsce co kilka lat. Niektórzy oczekują od Boga, że codziennie będą doświadczać jakiś niezwykłych rzeczy, ale Bóg przede wszystkim oczekuje codziennego wytrwałego posłuszeństwa, a co pewien czas w swojej łasce i dobroci pozwala nam doświadczać jakiegoś cudownego namacalnego dotknięcia nieba jak w przypadku Daniela.

W tym rozdziale Daniel otrzymuje ostatnie swoje objawienie od Boga. W całym 10 rozdziale jest wprowadzenie do objawienia i opis w jaki sposób Danie ją otrzymał. W 11 rozdziale mamy opis wizji, a 12 rozdziale jest zakończenie wizji wraz z czasami końca.

Widzimy, że Daniel ma widzenie w trzecim roku Cyrusa króla Perskiego. Jego wizja miała miejsce kilka lat po tym, jak czytał proroka Jeremiasza i zobaczył, że zbliża się wypełnienie obietnic Bożych dotyczących powrotu Izraela na swoje ziemie.

Jak wiemy z historii Król Cyrus w pierwszym roku swego panowania wydał dekret, by mieszkańcy południowego królestwa Izraela uprowadzeni przez Nebukadnesara wrócili do swoich domów. Czytamy o tym w 1 rozdz. Ks. Ezdrasza 1,1-4. W Ks. Izajasza w 45 rozdz. jest również proroctwo o tym, że narodzi się taki król jak Cyrus i on odbuduje Jerozolimie Izaj 45,13. Proroctwo to zostało wypowiedziane, na około 150-200 lat przed tym zanim  Cyrus się pojawił.

Daniel teraz jest świadkiem wypełnienia się proroctwa Izajasza i proroctwa Jeremiasza, bo dwa lata wcześniej przed tą wizją, król Cyrus wydał dekret powrotu rodaków Daniela do kraju. Jednak do Jerozolimy nie wróciło tak wiele osób jak można by było przypuszczać, wróciło tylko 42 tys. Izraelczyków. Reszta nie chciała wrócić, bo już była zasiedlona w Babilonie. Wizja Daniela, która pojawiła się dwa lata po powrocie Żydów prawdopodobnie ma zachęcić jeszcze innych do powrotu z niewoli Babilońskiej i podnieść na duchu tych, którzy wrócili by nie tracili nadziei i nie rezygnowali z obietnic, które dał Bóg narodowi. Nawet ci którzy wrócili byli bardzo zniechęceni, bo miasta były zburzone, świątynia zniszczona i zajęło im aż 7 miesięcy zanim usunęli sam gruz ze świątyni. Na czele narodu stał   Zerubbabel, a kapłanem, duchowym przywódcą był Jozue. Do tego z każdej strony byli wyszydzani, wyśmiewani i pogardzani przez wrogów, aż w końcu praca odbudowy zatrzymała się na wiele lat, można o tym wszystkim przeczytać w Ks. Ezdrasza i Nechemiasza.

Podczas widzenia Daniel ma już około 90 lat i od dwóch lat jest na emeryturze na którą przeszedł z 1 rokiem panowania Cyrusa Dan 1,21.

Najwidoczniej Daniel nie wrócił już z niewoli i pozostał w Babilonie do samego końca. Dlaczego tak uczynił?

Być może był już zbyt stary i zmęczony na taką podróż, albo został by motywować Żydów którzy zostali do powrotu? A może czuł się odpowiedzialny i miał jeszcze jakąś odpowiedzialność w związku ze stanowiskiem jakie wcześniej zajmował? 

Teraz zobaczmy na pierwszy wiersz, że treścią proroctwa jest wieli ucisk, lub możemy przetłumaczyć wielka wojna.  W moim przekonaniu wszystko zmierza do tego kulminacyjnego momentu, „Wielkiego Ucisku” albo wielkiej wojny, między tym co Boże, a tym co diabelskie. Gdy czytamy Biblie o czasach ostatnich, to widzimy wojny na ziemi  i wojny na niebie między aniołami Boga, a demonami. Prawdziwa  wojna toczy się o dusze ludzkie i będzie ona coraz bardziej agresywna, aż dojdzie do zwiedzenia całej ziemi. 

Daniel jest w żałobie

Widzimy Daniela poszczącego i oddanego modlitwie przez trzy tygodnie. Mówi że jest w żałobie. Chodzi o to, że ma czas modlitwy i postu oraz pokuty za grzechy swoje i narodu, bo chce, by Jerozolima została podniesiona i odbudowana. Post w Biblii czasami dotyczył pozbawiania się całkowicie pokarmów i picia tylko wody, a innym razem odmawiano sobie jak w tym przypadku, smacznych potraw. Przypadało to na miesiąc w którym była Pascha, był to 24 dzień pierwszego miesiąca (czyli Nisann).

Czy Daniel od razu otrzymał tą niebiańską wizje?

Nie, dopiero w 24 dniu postu Bóg dał Danielowi widzenie, ale Daniel się nie zniechęcał, przez długi czas wołał do Boga i odmawiał sobie przyjemności cierpliwie czekając na Bożą odpowiedź.

Nie powinniśmy myśleć, że zawsze jak będzie taki długi czas postu, to Bóg wysłucha, ale raczej, że jak miłujemy Boga i czym bardziej go miłujemy, tym łatwiej nam trwać przed Bogiem i ofiarowywać mu nasze poświęcenie.

Widzimy to w sytuacji wielu osób rozmiłowanych w Bogu Wyjścia 24,15 – 18. 

Kiedy Daniel trwał przed Bogiem niebo przyszło do niego. Jeśli mamy właściwą postawę serca, jeśli szczerze szukamy Pana i pragniemy Go lepiej poznać przez modlitwę i oddanie siebie na służbę, Bóg wysłuchuje nas. Wtedy możemy doświadczać jakiejś części nieba w naszym życiu. 

Gdy Daniel tak się modli nagle staje przed nim niezwykła niebiańska postać 5-6 wiersz.

Pytanie kogo widzi Daniel, co to, za niezwykła osoba?

Niektórzy twierdzą, że to jakiś niezwykły anioł. Ale opis Daniela odpowiada innemu opisowi w Biblii i łudząco przypomina Syna człowieczego Obj 1,13-17.

Najwyraźniej Daniel widzi Pana Jezusa przed wcieleniem, doświadcza Chrystofani, objawienia Chrystusa zanim stał się człowiekiem.

W Starym Testamencie mamy wiele Chrystofani, objawień Chrystusa przed wcieleniem. Często Biblia mówi nam o tym że pojawiał się ktoś, kogo nazywa Aniołem Pańskim.

Zobaczmy kilka miejsce w Biblii, gdzie pojawia się ta niezwykła postać Rodz. 16,6-10; Ks. Wyjścia 3; Jozuego 5,13-15; Sędziów 6,11-21; Sędziów 13,3 i jeszcze w wielu miejscach, występuje około 50 razy. 

Z Danielem byli jacyś ludzie, którzy nie widzieli tej postaci. Zobaczmy, że Bóg musi zechcieć byśmy mogli zobaczyć coś ze świata duchowego. Normalnie ten świat duchowy jest dla nas niewidoczny, ale jeśli Bóg chce możemy go zobaczyć. 

Zwróćmy uwagę jaka jest reakcja Daniela i Jego towarzyszy na to niezwykłe zjawisko w. 7-9. We wszystkich podobnych niezwykłych wizjach reakcja na świętość i wielkość Boga jest zawsze taka sama, strach, lęk, przerażenie, słabość, upadanie twarzą do ziemi Izajasza 6,5; Joba 42,5-6; Obj 1

Zawsze jak grzeszny człowiek jest skonfrontowany ze świętym Bogiem, to czuje lęk.

Wszystkie doświadczenia, gdzie osoby rzekomo były w niebie i było tam tak fajnie jakby na pikniku należy traktować z przymrużeniem oka i w moim przekonaniu są nieprawdziwe. Lęk strach i obawy jakie czują ludzie w obecności Boga wynika z ich grzeszności, nagle staje się jasne dla człowieka jak wielkim jest grzesznikiem i jak bardzo Bóg jest święty oraz oddzielony od wszelkiego zła. Tak naprawdę ludzie będąc strasznymi grzesznikami nie czują ciężaru swojego grzechy, bo są daleko od Boga. Czym bardziej zbliżasz się do Boga, tym bardziej czujesz jak wielki jest twój grzech. Wyjścia 33,20. 

Po tym jak Daniel widział tą niezwykłą postać, przychodzi do niego anioł, który podniósł Daniela i posilił w. 10-11. Anioły mogą przybierać ludzka postać i mają moc, by podnieść człowieka, lub  odebrać mu siłę albo porazić chorobą. 

W 11 wierszu, Anioł wystawia szczególne świadectwo Danielowi, że jest miłym Bogu podobnie jak w 9 rozdz. 23 wierszu. Biblia wystawia kilku osobom takie świadectwo, mówi tak o Dawidzie, że był człowiekiem według Bożego serca, o Abrahamie, Hiobie, Mojżeszu, że był człowiekiem najskromniejszym z ludzi i np. Mari, że znalazła łaskę w oczach Pana. Zawsze takie świadectwo Boga o człowieku jest odpowiedzią na postawę jego serca i konsekwentne posłuszeństwo jakie ci ludzie przejawiają. 

Jeśli chcemy doświadczać wyjątkowej bliskości Boga, poznać Go bliżej i coś więcej uszczknąć z Jego chwały, to musimy okazywać mu ciągłe posłuszeństwo. To właśnie przez posłuszeństwo uwielbiamy Boga, tak jak przez posłuszeństwo uwielbiał Go Chrystus Jan 14,21; 15,8-10;15,14. 

Wiersz 12

Dlaczego przyszedł Anioł do Daniela?

Zobaczmy, że Daniel poszukiwał odpowiedzi, by zrozumieć Boże Słowo i zgłębić Boże tajemnice. Od trzech tygodni zaczął pościć i modlić się, by Bóg objawił mu, jak dalej potoczy się historia Jego ludu i dlaczego nie wszyscy wrócili z Babilonu.

Zobaczmy, że gdy człowiek szuka odpowiedzi, prosi Boga, ma serce pragnące by zrozumieć Jego Słowo, to Bóg nie pozostaje głuchy na te pragnienia, ale daje zrozumienie. A gdy ludzie nie pragną, nie szukają, nie są specjalnie zainteresowani Bogiem i nie mają duchowego głodu poznania bliżej Pana, to Bóg nie daje im zrozumienia.

Jeremiasza 33,3; Pwt 4,28-29; Łuk 11,9-10.