Szczepan - bohater wiary. Studium Dziejów Ap. 6,8-15

 

Dzisiaj przechodzimy do posługi Szczepana. Szczepan był jednym z mężczyzn w pierwszym kościele, wybranym przez Zbór, by zająć się problemem opieki nad helleńskimi wdowami w.5. Wiemy, że jest to człowiek pełen Ducha Św. i mądrości. Najczęściej o Szczepanie myślimy w kontekście męczeństwa,  ale na podstawie opisu jego osoby możemy powiedzieć, że jest jednym z najbardziej pobożnych chrześcijan i bohaterem wiary z którego powinniśmy brać przykład jak mówi list do Hebrajczyków 13,7.

Należy tu zauważyć, że Szczepan pochodził ze środowiska Hellenistów. Żydów, którzy mieszkali poza rejonem Palestyny w Cesarstwie Rzymskim. Helleniści Często byli uważani za Żydów Judaistycznych jako osoby skażone - drugiej kategorii jeśli chodzi o relację z Bogiem, bo mieszkali poza Jerozolimą, Palestyną w obcych pogańskich narodach. W przekonaniu Żydów Judaistycznych byli bardziej zanieczyszczeni.

Jednak Bóg przez Szczepana przełamuje kolejne bariery w myśleniu wielu Żydów. Oto mamy człowieka, mocno używanego przez Boga, który mieszka pośród pogańskich narodów. W ten sposób Bóg wytrąca argumenty przyszłym krytykantom i przeciwnikom, że w Chrystusie nie ma znaczenia pochodzenie. Później dzieje się podobnie, gdy Filip zwiastuje samarytanom, a Piotr poganom. Ewangelia w Chrystusie jest spełnieniem proroctw danych Abrahamowi Rodz. 12, że przez Jego potomstwo, a tym jest Chrystus będą błogosławione wszystkie narody ziemi tzn. że przez potomka Abrahama jakim jest Jezus każdy człowiek w każdym narodzie może otrzymać od Boga zbawienie.

Szczepan głównie dociera z Ewangelią do Żydów rozproszonych w Cesarstwie w. 9 jak Piotr do tych mieszkających w rejonie Palestyny. Odwiedza synagogi i tam zwiastuje im Chrystusa.

Chciałem również zauważyć, ze często zwracamy uwagę na długość życia, jako coś pożądanego, ale na przykładzie Szczepana możemy powiedzieć, że nie od długości życia zależy jego jakość. Można żyć długo i nie zrobić nic dobrego oraz mieć marny lub żadny, a nawet zły wpływ na ludzi. A można żyć krótko jak Szczepan i uczynić wiele dobrego i mieć wspaniały Boży wpływ na ludzi, aż do dzisiaj. To więc nie długość, a jakość życia świadczy o naszej przydatności dla Boga. 

Pierwsze co mi się rzuca w oczy, to Szczepan jest przedstawiony w naszym fragmencie jako wielki  człowiek w oczach Boga, pełen łaski i mocy. Dla świata jego życie nie miało znaczenia, nawet wielu się cieszyło, że został zabity. Cieszyli się przywódcy Żydowscy, może jacyś inni wielcy tego świata, że jest mniej jednego heretyka.

Ale w oczach Boga Szczepan był wielkim człowiekiem, który okazał posłuszeństwo Jezusowi do samego końca i był gotów położyć swoje życie za Chrystusa i cierpieć dla Niego.

Musimy sobie uświadomić, że jest ogromna różnica w byciu wielkim w oczach świata i byciu wielkim w oczach Boga.

Zazwyczaj jest tak, że jeśli jesteś wielki w oczach świata to jesteś daleko od Boga. A jeśli jesteś wielki w oczach Boga, to jesteś daleko od świata i świat nie darzy cię sympatią.  

Czytam co pewien czas książki o znanych misjonarzach i wszyscy oni pomimo czasami wielkich sukcesów w służbie ewangelii, czy wielkich służb charytatywnych które prowadzili byli atakowani przez świat ze względu na swoją żywą wiarę w Jezusa Chrystusa, którą mieli odwagę głosić 1 Kor 1,26-29; Jakuba 4,4; Jana 2,15. 

Teraz zobaczmy dlaczego, co sprawia, że Szczepan jest wyjątkowy i dlaczego możemy go naśladować.

Co wyróżniało Szczepana spośród innych? Czy było to wykształcenie, pozycja społeczna, czy miał dużo pieniędzy, czy jeszcze coś innego, co było cenione w tym świecie? Nie, wyróżniał się mądrością i tym, że był pełny wiary i Ducha Św. Czyli wyróżniał się cechami charakteru, które upodabniały go do Pana Jezusa. 

Pamiętajmy, że to była duża społeczność chrześcijan  cos około 20 tys. może więcej. I z tej dużej liczby mieli wybrać 7 mężczyzn wyróżniających się oddaniem dla Boga. A kto pojawia się na pierwszym miejscu w wierszu 5? Oczywiście Szczepan. Miał on te cechy o których mówił Ap. Paweł w liście do Tymoteusza i Tytusa w przypadku wyboru Starszych i diakonów 1 Tym 3,1-10; Tyt 1,6-9.

Co to znaczy, że Szczepan był pełny wiary?

Gdy jest powiedziane, że był pełny wiary, to znaczy, że całkowicie kierował się w życiu wiarą w Jezusa Chrystusa. Wszystkie jego decyzje, myśli i dążenia wynikały z pragnienia podobania się Bogu. Oznacza to również, że Szczepan nie miał wątpliwości, co do obietnic Bożych. Zazwyczaj część chrześcijan jednego dnia ma pewność, co do Boga i Jego słowa, a innego już mniejszą pewność. Wielu wierzących często też ulega emocjom, jak się lepiej czują i im się powodzi, to mają przekonanie, że Bóg im błogosławi i jest blisko. A gdy pojawiają się gorsze dni, to tracą tą pewność. W przypadku Szczepana to nie miało miejsca, codzienne całym sercem ufał Bogu, wierzył w Jego troskę i opiekę, bez znaczenia na okoliczności.

Gdybyśmy chcieli wgłębić się w co wierzył, to będziemy mieli okazje przyjrzeć się temu bardziej w 7 rodz. kiedy Szczepan wygłasza swoje kazanie. Ale przede wszystkim wierzył w to, że Bóg rządzi całą historią i wszystkimi wydarzeniami na ziemi. Nie ma przypadków, a jedynie realizacja Bożych wyroków, które są ustanowione w Jego nieprzeniknionym i niezgłębionym planie jak powiedział w stosunku do wierzących w Jezusa ap. Paweł, że jeśli żyje, to żyje dla Pana i jeśli umiera dla Pana i zawsze jesteśmy Pańscy Rzym 14,8.

Szczepan również wierzył 100% w Chrystusa i 100% w zmartwychwstanie oraz 100% w jego powrót. W związku z tym, że był pełny wiary, to był też posłuszny Bogu i czynił, co Bóg mówi nie przejmując się konsekwencjami. Wierzył, że Bóg rządzi Jego życiem. Dlatego otwarcie i odważnie zwiastował Słowo Boże wiersz 9. 

Szczepan był Pełen Ducha Św. w. 5

Jeśli wiara, to zaufanie, to bycie pełnym Ducha wyraża się przez posłuszeństwo. Szczepan był posłuszny Bogu, czynił to, co Bóg wymagał od Niego. Chrześcijanie zbyt często nie są pełni Ducha, bo brakuje im posłuszeństwa. Często doskonale wiemy, co należy czynić, ale nie czynimy tego lub nawet czynimy coś, co zasmuca Ducha Św. Efez 5,18; Efez 4,30. 

Szczepan wyróżniał się również tym, że był pełen łaski Bożej i mocy - dokonywał cudów i znaków w Imieniu Pana Jezusa. Po prostu Bóg w odpowiedzi na jego oddanie i posłuszeństwo przyznawał się do tego człowieka i potężnie go używał.

Oczywiście to, że go Bóg używał nie było zasługą  Szczepana, ale wyborem Bożej łaski. Szczepan nigdy nie poznałby mocy Bożej, gdy Bóg nie wybrał go i nie obdarzył Go łaską. Ale wcześniej on poddał się Bogu całkowicie. Wiec widzimy, że te dwie rzeczy, Boża łaska i posłuszeństwo są ze sobą związane. Jeśli chcemy doświadczać Bożej łaski i mocy w naszym życiu, musimy być Bogu posłuszni. Gdy jednak jest brak posłuszeństwa, wtedy  nie możemy spodziewać się, że Bóg będzie obdarzał nas łaską i wylewał na nas swoją moc Łuk 1,28-31. 

Szczepan był również odważny w prezentowaniu ewangelii.

Zobaczmy na wiersz 13, że oskarżali go o to, że nie przestawał mówić prawdy. Cały czas mówił o tym, że świątynia i cały starotestamentowy kult ofiarniczy wskazywał na Jezusa i nie ma potrzeby już tego kontynuować. Wiedział, że takim mówieniem może się narazić wielu osobom, ale nie przestawał mówić prawdy, nie bał się, ufał Bogu, nie dał się uciszyć.

Rozwścieczył ich do tego stopnia, że niektórzy Żydzi z synagog różnych grup żydostwa postanowili dyskutować z nim, by wykazać mu że się myli. W tamtym czasie w Jerozolimie było 480 synagog. Żydzi różnojęzyczni, gdy przychodzili do Jerozolimy, to mieli swoje synagogi, by tam w swoim języku mieć spotkania. Zobaczmy, że Szczepan dyskutował z Żydami z synagogi z Cylicji, a głównym miastem tego regionu jest Tars skąd pochodził ap. Paweł. Prawdopodobnie jednym z tych, którzy spierali się ze Szczepanem był późniejszy ap. Paweł, który pilnował szat tych, którzy Szczepana kamienowali Dzieje 7,58.  Zorganizowano solidną debatę ze Szczepanem. Prawdopodobnie wystawili najlepszych dyskutantów od siebie z odpowiednią wiedzą, ale Szczepana nie przemogli. Czytamy, że nie mogli tego uczynić, bo Duch Św. poddawał Szczepanowi mądrość, której nie mogli sprostać. Pan Jezus obiecywał, że Duch Św. będzie tak działał wobec tych, którzy będą składali o Nim świadectwo Mat 10,19-20. Tu widzimy, że to działanie Ducha jest połączone z odwagą do głoszenia prawdy. Wtedy, kiedy nie boimy się i mówimy o Chrystusie Duch Św. przyznaje się do naszych słów.

W związku z tym, że nie mogli wygrać ze Szczepanem, to zaczęli posługiwać się oszczerstwem, fałszywymi oskarżeniami przedstawiając fałszywych świadków w. 11. Prawdopodobnie przekupili  fałszywych świadków którzy fałszywie zeznawali. Podburzali starszych, lud i kłamali na temat Szczepana.

To też pokazuje ich podejście do Prawa Bożego, że choć uznawali Stary Testament za swój autorytet nie stosowali się do jego słów. Wiara była dla nich tylko zwykła pustą religią.

Podobnie potraktowano Pana Jezusa, Mateusza 26,59-60.

Po prostu ludziom bez prawdziwej wiary w sercu i bojaźni Bożej nie zależy na posłuszeństwie przykazaniom, by zachować swoje tradycje i mieć racje będą posuwać się do różnych brudnych chwytów.

W jaki sposób Szczepan przemawiał, że nie mogli mu sprostać? Z pewnością miał dobrą wiedzę o Słowie Bożym i dobrze je znał. Wiec mógł przez nie wykazywać, że Chrystus jest Mesjaszem, co widzimy późniejszym kazaniu.

Szczepan miał również zapał, ogień, entuzjazm, którego im brakowało. Czasami widzimy świeżo nawróconych chrześcijan jak wielkim entuzjazmem pałają dla Chrystusa, aż się gotuje w ich sercach.

Szczepan również nie wycofał się ze wskazywania na Jezusa się pod wpływem fałszywych oskarżeń o bluźnierstwo, gdy zrobiło się zamieszanie i zagrożenie wzrosło. w. 12.

Widzimy, że sprawy Ewangelii Szczepan traktował bardzo poważnie, poważnej niż cokolwiek innego w życiu, był gotowy za ewangelię umrzeć. Słowo Boże wzywa nas, by tak właśnie traktować ewangelię. Należy traktować ją bardzo poważnie, bronić jej, nie dać się wyprzeć z Biblijnego stanowiska Filipian 1,7; 1 Ptr 3,15; 2 Ptr 3,17.

W końcu ich agresja w stosunku do Szczepana doszła do tego stopnia, że złapali go używając przemocy i przywiedli przed Radę Najwyższą w 13.

Wiemy, że Rada Najwyższa była pełna nienawiści w stosunku do Jezusa i jego naśladowców. A fałszywy świadkowie jeszcze podgrzali atmosferę i wypaczyli nauczanie Szczepana. Z pewnością Szczepan mówił, że Stare Przymierze się skończyło i nadeszło nowe w śmierci Jezusa Chrystusa. Ale Żydzi przedstawiali to jako zniszczenie ich religii, tradycji Mojżesza, zwyczajów, które uważali za święte.

Z powodu tego zamieszania i jego odwagi oraz mądrości wpatrywali się w niego. Być może zastanawiali się jak zastanawiali się nad Jezusem i uczniami skąd u niego ta mądrość. Wtedy zobaczyli oblicze jego jakby anioła.

Nasuwa się pytanie, co oni w nim zobaczyli?

Wydaje się mi, że oni zobaczyli jakiś niebiański blask bijący z jego twarzy oraz niezwykły pokój, który emanował od niego. Biblia mówi, że taki blask chwały emanował od Mojżesza po spotkaniu z Bogiem, tak że nawet Izraelici nie mogli na niego patrzeć Wyj 34,29-30.

Myślę, że możemy powiedzieć, że gdy chodzimy z Panem, również wyraz naszej twarzy się zmienia, może niebiańskiego blasku nie ma, ale z pewnością pojednani z Bogiem stajemy się pogodniejsi i spokojniejsi.