Apostoł
Paweł dalej porównuje łaskę i prawo. Tym razem czyni to na podstawie
starotestamentowej historii o Abrahamie i Rachab niewolnicy Sary, oraz Izaaku i
Ismaelu.
4,21. Paweł zwraca się do tych, którzy w Zborach w Galacji chcieli uzyskać
przebaczenie grzechów przez uczynki prawa, to są ci, co wcześniej o nich mówił
że zawracają do żywiołów świata (Gal
4,9). Ap. Paweł daje im wyraźny kontrast między przymierzem prawa, a łaską.
Okazuje
się, że ci wybitni znawcy prawa i drogi zbawienia jak z pewnością o sobie myślą,
zupełnie nie znają duchowego znaczenia prawa.
Paweł
mówi do nich - skoro uważacie, że tak
dobrze znacie zakon (Biblię) to czy nie wiecie co zakon mówi, czego Biblia w
rzeczywistości naucza? A naucza że natura prawa jest o wiele gorsza od
otrzymanej obietnicy w Chrystusie. Prawo Mojżeszowe doprowadziło do niewoli
ponieważ zależy od ciała od mocy człowieka. Starasz się zdobyć zbawienie i je
utrzymać dzięki Bożemu prawu. Czynisz to dzięki swoim wysiłkom, a to prowadzi
do niewolnictwa i zbawienia nie daje. Z drugiej strony obietnica dana
Abrahamowi prowadzi do wolności, bo nie zależy od człowieka, ale od Ducha
Bożego.
Czy to był wyłącznie problem zborów w
Galacji?
Oczywiście
nie, sama znajomość treści Biblii nie gwarantuje właściwego jej zrozumienia.
Jest wiele osób które bardzo dobrze znają treść Słowa Bożego, a jednak nie
rozumieją na czym polega droga zbawienia. Część osób jest w tym kierunku
wykształconych, czy nawet zdobyło tytuły naukowe z teologii, a jednak nie
poznali przesłania Ewangelii.
Jak myślisz dlaczego tak jest, że sama
znajomość treści Biblii nie powoduje że człowiek automatycznie poznaje jej
przesłanie?
Jest
tak dlatego, że przesłanie ewangelii musi zostać człowiekowi objawione przez
Boga żywego. Człowiek sam nie może dojść do poznania Boga i zrozumieć w pełni
ewangelii. Wprawdzie intelektualnie może akceptować wszystkie Biblijne doktryny
jednak w sercu będzie buntował się przeciw nim (Mat 16,17; Mat 15,13).
Też
musimy przypomnieć, powiedzieć, że gdy Paweł mówi o zakonie o przepisach prawa,
które należy odrzucić nie ma na myśli, że całe prawo jest bez znaczenia dla
chrześcijanina. Chrześcijanin wciąż jest zobowiązany przestrzegać prawa
moralnego, które wyraża świętość Boga. Nie jest zbawiony przez to prawo, ale
jest zbawiony do przestrzegania tego prawa, do dążenia do świętości. Ale nie
obowiązuje go już prawo ceremonialne i ofiarnicze, które zostało wypełnione w
Chrystusie.
Czy
zauważyłeś że osoby i kościoły które zawracają do prawa nie są w tym
konsekwentne. Zawsze wybierają sobie tylko niektóre przepisy zamiast
przestrzegać wszystkich.
Oczywiście
Paweł w tym fragmencie używa alegorii
dzięki objawieniu Ducha. Jednak z tym sposobem interpretacji Pisma
należy uważać. Pismo ma przede wszystkim znaczenie dosłowne chyba że wyraźnie
jest powiedziane, że znaczenie jest inne lub znaczenie dosłowne jest nie do
przyjęcia.
W
historii kościoła alegoryczne interpretowanie pisma zrobiło wiele krzywdy
kościołowi. W niektórych okresach wszędzie doszukiwano się ukrytych znaczeń np.
co znaczą pieniądze dane na opiekę samarytanina lub dwa grosze wdowy i inne.
Oczywiście interpretacje były karkołomne.
4,22-23
Paweł
czyni tutaj wyraźne rozróżnienie na dwóch synów Abrahama jeden był z Hagar
drugi z Sary mają oni oznaczać dwa przymierza, przymierze prawa z góry Synaj i
przymierze łaski. Ten z Hagar urodził się w sposób naturalny bez cudownej
interwencji Boga (Rodz. 16,2 – 4;
16,15-16). Izaak natomiast urodził się dzięki Bogu, jest Synem obietnicy.
Sara bowiem była bezpłodna i w sposób naturalny nie mogła mieć dzieci (Rodz 17,15-19; Rodz 18,10-14).
Bóg
sprawił swoją cudowną mocą, że Sara zaszła w ciąże i z niej urodził się Izaak
którego Bóg Abrahamowi obiecał.
Powiedz jakie są zasadnicze różnice
między dwoma synami Abrahama Ismailem a Izaakiem i co te różnice oznaczają w
sensie duchowym?
1.
Pochodzą od
dwóch różnych matek jedna była niewolnicą druga była wolną kobietą.
2.
Ismael jest
poczęty w sposób naturalny, a Izaak jest dzieckiem obietnicy i został poczęty w
wyniku cudownej interwencji Boga.
3.
Ismael wraz z
matką został wypędzony, a Izaak cieszył się dziedzictwem i został spadkobierca
przymierza.
Powiedz jakie znaczenie duchowe ma dwóch
synów Abrahama w kontekście zbawienia?
4,24-27
Stare
przymierze jest jak Hagar która była niewolnicą i urodziła syna Abrahamowi, ale
Ismael pomimo tego że pochodził od Abrahama nie dziedziczył dlatego, że nie był
dzieckiem obietnicy. Podobnie ci którzy chcą być zbawieni na podstawie prawa,
na podstawie uczynków dziedziczyć Bożego Królestwa nie mogą, bo prawo prowadzi
człowieka do przekleństwa i niewoli.
Przymierze
z góry Synaj którego obrazem jest Hagar jest to przymierze zawarte z Izraelem
za pośrednictwem Mojżesza. Najbardziej znaczącym symbolem tego przymierza była
świątynia w Jerozolimie ( w.25)
gdzie żydzi składali ofiary i sprawowali kult. Świątynia w Jerozolimie oznacza
tutaj całe Prawo i naród Żydowski. W
myśl Starego przymierza kto był Bożym ludem? Oczywiście Żydzi oni uważali,
że z tego powodu iż pochodzą od Abrahama, otrzymali prawo za pośrednictwem
Mojżesza, to są Bożym ludem na wieki (Mat
3,9). Jednak samo pochodzenie od Abrahama i nadanie zakonu nie gwarantowało
automatycznie zbawienia i dziedziczenia Bożych obietnic. Wybranie Żydów było
wstępem do objawienia prawdziwej łaski na podstawie której człowiek dostępuje
pojednania z Bogiem. Żydzi jednak, Jeruzalem cielesne uważali że zakon jest
końcem objawienia, a przyszły mesjasz jedynie go utwierdzi.
A w myśl nowego przymierza kto jest
Bożym ludem (w. 26) (Hebr 12,18-22; Filipian 3,20?
W
myśl nowego przymierza Bożym ludem są ci którzy uwierzyli Chrystusowi, oni są
dziećmi obietnicy. Oni zostali poczęci przez Ducha Świętego, narodzili się na
nowo dzięki Bogu (1 Piotr 1,3; Tyt
3,5-6), są potomstwem duchowym Abrahama. Zostali odrodzeni w sposób
całkowicie ponadnaturalny, w sposób Boży przez działo Ducha Św. w ich sercu.
Nie uczynili tego sami podobnie jak Izaak nie narodził się w wyniku naturalnych
starań.
Teraz
27 wierszu Paweł cytuje Izajasza (54,1).
Jest to proroctwo dotyczące odnowy Izraela. Prorok Izajasz zwraca się do
wygnańców znajdujących się w niewoli babilońskiej . Znajdują się właśnie pod
sądem Bożym, ich stan przyrównany jest do kobiety bezpłodnej, która zostaje
ostatecznie porzucona przez swego męża. Jednak Izajasz mówi, że kiedyś
nadejdzie odnowa, po powrocie z niewoli i ta opuszczona będzie miała więcej
owoców, dzieci niż ta która miała męża.
Izrael
został opuszczony przez Boga, ale Bóg dał odnowę temu narodowi po powrocie z
niewoli i odzyskaniu ziemi obiecanej. Ale prawdziwa odnowa nastąpiła gdy Bóg
ofiarował łaskę przez Jezusa i narodził się duchowy Izrael. Dzisiaj duchowy
Izrael (to ci którzy uwierzyli w Chrystusa) ma o wiele więcej dzieci niż
cielesny literalny.
4,28
Podobnie
jak Izaak odziedziczył obietnice dane Abrahamowi (Rodz 26,1-3) tak wierzący w Chrystusa otrzymali od Boga obietnicę
o odkupieniu (Gal 3,29; Heb 10,16-17;
Rzym 4,16-17). A jeśli jesteśmy dziećmi obietnicy przez wiarę w Chrystusa z
pewnością zostaniemy przyjęci przez Boga i otrzymamy dziedzictwo. Syn
niewolnicy został wypędzony, ale syn wolnej dziedziczył obietnice.
4,29
Jeśli
jesteśmy podobni do Izaaka w naszym duchowym pochodzeniu, to podobnie jak Izaak
będziemy traktowani. Ismael wyśmiewał się z Izaaka (Rodz 21,9), prześladował Izaaka, szydził z niego. Podobnego
prześladowania muszą spodziewać się chrześcijanie ze strony tych, którzy chcą
być zbawieni w oparciu o swoje uczynki, czy swoją religię. Arabowie, potomkowie
Ismaela zawsze prześladowali Żydów, niewierzący zawsze będą prześladować
wierzących (2 Tym 3,12)
Galacjanie
nie mieli się dziwić, że żydzi prześladują Kościół i chcą mu narzucić swoje normy postępowania,
czynili tak od początku jak tylko kościół powstał (Dz 13,44-45.50; 17,13; 21,7)
Zwróć
uwagę że często najbardziej przeciwni Bożemu kościołowi są ludzie religijni,
mający swój kult i swoją tradycje. Kościół Rzymski przez wieki prześladował
tych, którzy samodzielnie chcieli czytać Biblię i uważali że zbawienie jest z
łaski przez wiarę. Setki takich osób spłonęło na stosach, a wcześniej byli
poddani torturom. Tak też często czyniły wobec chrześcijan pogańskie religie.
4,30
Paweł
czyni tu aluzję do wypędzenia Hagar z Ismaelem. Tym samym chce powiedzieć, że
każdy kto próbuje otrzymać Boże dziedzictwo jak Ismael, ostatecznie zostanie
odrzucony. Nie ma zbawienia dzięki ludzkim staraniom. Dzięki naszym uczynkom
nie otrzymujemy zbawienia i też nie podtrzymujemy Go. To Bóg obdarza nas
zbawieniem i to On nas uświęca i na drodze zbawienia prowadzi. To On nas
wspiera w niemocy naszej swoim Duchem, to On nas podtrzymuje byśmy zachowali
wiarę aż do samego końca, do dnia spotkania z nim (Mt 8:12; 22:12, 13; 25:30; Łk 13:28; 2Ts 1:9 ; Efez 2,8-10; 1
Piotr 1,5; Filip 1,6)
4,31
Ci
którzy zaufali Chrystusowi są wolni od prawa, nie jest już dla nich ono
środkiem do uzyskania zbawienia. Jeśli rzeczywiście są dziećmi wolnej, dziećmi
obietnicy nie muszą się obawiać odrzucenia, wypędzenia. Tacy ludzie mają życie
wieczne Jana 3,16-18.36; Jana 5,24; Jana
6,40.47; Jana 11,15-26
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz