Któż wam przeszkodził? Studium listu do Galacjan 5,1-6

5,1

Paweł mówi tutaj o wolności wynikającej z łaski, którą grzesznik został obdarowany w Chrystusie. Prawo potępiało człowieka, łaska go usprawiedliwia. Prawo przynosiło gniew Boży i piętno w sumieniu. Cokolwiek człowiek czynił, nie miał pokoju w sercu, że rzeczywiście jest pojednany z Bogiem. Sumienie zawsze mu przypominało stare grzechy. Dopiero łaska oczyściła je i zapewniła i zapewnia przez Ducha Św. o rzeczywistym przebaczeniu.

Wolność jaką dał nam Chrystus to wolność od tyranii grzechu, że nie musimy już służyć grzechowi, ale Chrystusowi. A także wolność od winy wynikającej z upadku.

·        Jeśli przyjęliśmy łaskę w Chrystusie i uznaliśmy ją za sposób usprawiedliwienia grzesznika, to mamy w tej łasce żyć. Mamy tej łasce ufać że rzeczywiście ona usprawiedliwia grzesznika, a nie szukać jakiś alternatywnych sposobów usprawiedliwienia czy przebaczenia.

Jak myślisz jaki może być problem jeśli człowiek nie ma pewności, że Bóg w Chrystusie przebacza mu wszystkie grzechy?

Jak myślisz co ap. Paweł ma na myśli mówiąc, by stać niezachwianie w tej wolności którą dał nam Pan Jezus Chrystus? (Hebrajczyków 13,9; 2 Tym 2,1) 

Chrześcijanin to ktoś, kto powinien cały czas wzmacniać się w łasce przez narzędzia łaski jakie Bóg nam dał tzn. Jego słowo, społeczność wierzących (grupy biblijne, nabożeństwa, konferencje, spotkania okolicznościowe kościoła), modlitwa, czynienie dobrych uczynków, dobre biblijne nauczanie (dobre książki chrześcijańskie, wykłady, kazania). To wszystko powoduje, że człowiek umacnia się w Bogu i nie chwieje się pod wpływem różnych nauk.

·        Gdy Paweł mówi by nie poddawać się pod jarzmo niewoli, ma na myśli zwierzę, wół który ugina się pod wielkim ciężarem brzemienia. Chrześcijanie którzy poznali łaskę, a później poddają się pod fałszywe nauki, że na zbawienie trzeba w jakiś sposób zapracować wkładają na siebie ciężkie jarzmo jak wyżej wspomniany wół. Chrystus wyzwolił nas spod przekleństwa zakonu i stał się za nas przekleństwem, został przeklęty przez Boga w nasze miejsce (Gal 3,13). Dzięki Chrystusowi możemy dzisiaj stanąć prosto. On zdjął z nas ogromny ciężar, jakże byśmy mogli teraz znowu dać się oszukać, że powinniśmy nałożyć na siebie jakieś brzemię, które sprawi że znów będziemy nim przygnieceni

5,2-4

Fałszywi nauczyciele w Zborach w Galacji nakłaniali chrześcijan do obrzezania się i przyjęcia prawa Starego Testamentu jako dodatkowego środka do uzyskania przebaczenia grzechów.

Można zadać pytanie dlaczego Paweł takie wiele uwagi poświęca obrzezaniu, przecież jest to niewiele zmieniający zabieg chirurgiczny?.

To co chcieli uzyskać fałszywi nauczyciele nie polegało tylko na niewinnym zabiegu chirurgicznym, ale było związane z jednoczesnym przyjęciem setek zasad Starego Testamentu, by podobać się Bogu. Wraz z obrzezaniem chrześcijanie w Galacji przyjmowali na siebie jarzmo przepisów mojżeszowych (Dzieje ap. 15,1-5).

Musimy też wiedzieć, że Paweł nie sprzeciwiał się obrzezaniu samemu w sobie np. jeśli takie obrzezanie mogłoby przysłużyć się rozprzestrzenianiu ewangelii, ale sprzeciwiał się obrzezaniu, które niosło ze sobą konieczność szukania zbawienia przez uczynki (Dz 16:1-3; Flp 3:5).

Jakie znasz inne dzisiaj formy obrzędów religijnych z którymi się spotkałeś, które niosą za sobą idee usprawiedliwienia z uczynków za pomocą ludzkiej sprawiedliwości?

Jednak Paweł wyjaśnia tym, którzy dadzą się obrzezać, że są zobligowani do przestrzegania całego zakonu. Nie mogą sobie wybierać przepisów, czy przykazań które im pasują, ale muszą wypełnić wszystko i być wobec zakonu bez nagany, co oczywiście jest niemożliwe z powodu ludzkiej grzeszności (Gal 3,10-11; Jak 2,10).

Dzisiaj część kościołów, sekt czy społeczności wybiera sobie niektóre starotestamentowe przepisy którymi się charakteryzuje podkreślając ich wagę w dziele zbawienia jednocześnie bagatelizując inne, nie mniej istotne z punktu widzenia Bożego Prawa.

·        Stawianie innych warunków w dziele zbawienia jak tylko wiara w Chrystusa wyrażona przez upamiętaniu jest jednoczesnym podważaniem dzieła Chrystusa. Jeśli do zbawienia jest potrzebne jeszcze coś innego niż ofiara w Chrystusa, to znaczy że Chrystus nie w pełni zapłacił za nasze grzechy. To znaczyłoby, że Jego ofiara nie była doskonała, że miała jakieś ubytki, a to jest całkowicie sprzeczne ze słowem Bożym.

Teraz Paweł ostrzega że ci którzy szukają usprawiedliwienia poza Chrystusem odłączali się od Chrystusa, wypadli z łaski.

Dosłownie oznacza to, że przestali się Go (Chrystusa) trzymać, gdy przyjęli zbawienie z uczynków w oparciu o Zakon Mojżeszowy.

Takie zachowanie pokazuje, że ich wiara nigdy tak naprawdę nie była prawdziwa, nigdy nie narodzili się na nowo, choć doświadczali w jakimś stopniu Bożych błogosławieństw. Słowo Boże mówi, że prawdziwość wiary okazuje się z czasem. Część wierzących pomimo początkowego entuzjazmu i podążania za Chrystusem z czasem odpada od wiary wykazując w ten sposób że ich wiara była płytka i nie wynikała z nowego narodzenia. (Hebr 6,4-6; 10,38-39; Łuk 8,13-14; 1 J 2,19).

5,5-6

Paweł mówi, że człowiek pokładający nadzieje w Chrystusie nie szuka usprawiedliwienia w uczynkach ciała. On czeka na wypełnienie się nadziei usprawiedliwienia w Chrystusie. To oczekiwanie, to czekanie aż działo zbawienia Chrystusa zabłyśnie w całej pełni w wieczności, kiedy wszystkie Boże obietnice wypełnią się (2 Kor 5,6-7; 4,18; 1 Kor 13,12).

Nadzieja w której trwa człowiek wierzący nie jest również efektem Jego starań. On nie trwa w tej nadziei dlatego, że spełnia dobre uczynki, czy jest posłuszny przykazaniom, ale trwa w tej nadziei dzięki Duchowi św. Moc Ducha sprawia, że wierzący oczekuje nadziei w Chrystusie na podstawie wiary.

Na co liczę, na co się powołam w dzień spotkania z Chrystusem jeśli On zadałby mi pytanie dlaczego miałby wpuścić mnie do Królestwa Bożego?

Jak myślisz, co to znaczy, że ani obrzezanie, a ni nie obrzezanie nic nie znaczy?

Pan Jezus świetnie to wyjaśnił samarytance przy studni mówiąc, ze Bóg nie szuka czcicieli którzy będą oddawali mu cześć przez rytuały i obrzędy religijne, ale szuka takich którzy będą czcić Boga w Duchu i w Prawdzie (Jana 4,23; Gal 6,15).

W Bogu jedynie takie uczynki mają sens, które dowodzą prawdziwej wiary, uczynki miłości (Rzym 2,25-29; Izaj 1,10-17; Amosa 5,21).

Gdy Paweł mówi o wierze czynnej w miłości ma na myśli wiarę która działa, wiarę która czyni dzieła Boże, wiarę która przynosi owoce Ducha Św. (Gal 5,22-23; Jak 2,14-26).