Wolność w Chrystusie Studium listu do Galatów 5,13-15

5,13

Fałszywi nauczyciele chcieli zaprząc Galacjan w kajdany zakonu mojżeszowego. Chcieli by każde ich postępowanie było regulowane przez prawo Starego Testamentu. Apostoł Paweł wyraził to w Kol 2,21 "nie „dotykaj nie kosztuj, nie ruszaj”. I twierdzili, że na podstawie zachowywania tych przekazań Galacjanie będą zbawieni.

Ale Paweł cały czas konsekwentnie przypomina Galacjanom (Gal 5,1; 5,6; 3,8.11; 2,16), że Zbawianie jest z łaski Bożej przez wiarę, a nie w wyniku zachowywania Starotestamentowych zasad.

Przyjęcie zakonu jako środka pozyskania Bożej łaski przez chrześcijan w Galacji byłoby poddawaniem się z powrotem pod jarzmo niewoli. A Chrystus przecież przyszedł, by wyzwolić chrześcijan spod niewoli prawa, które nie dawało wolności, a jedynie pokazywało grzech i oskarżało człowieka.

To więc co ma ap. Paweł na myśli mówiąc, że wy jesteście powołani do wolności?

Czy ma na myśli to, że chrześcijan w ogóle nie obowiązują żadne przykazania Boże? Czy ma na myśli to, że chrześcijanin może żyć jak mu się podoba włącznie z grzechem jak np. nauczali fałszywi nauczyciele z listu Judy 1.4?

No nie, takie rozumienie wolności byłoby absurdem.

Niektórzy oponenci Pawła oskarżając go fałszywie uważali, że on zachęcając do wolności tym samym zachęca chrześcijan do grzechu Rzym 6,1.15.

Jednak ap. Paweł już w 13 wierszu uprzedził podobne oskarżenia i powiedział, że pod pozorem wolności chrześcijańskiej nie możemy pobłażać ciału tzn. pobłażać cielesnym pożądliwością, które nas pociągają nęcą.

Tak więc chrześcijanin został wyzwolony z kajdan zakonu, ale wyzwolony nie do grzechu, wyzwolony do miłości ku Bogu i bliźniemu (w 13). Wyzwolony by swoją energię koncertować na ofiarnej służbie dla drugich, dla braci i sióstr dla tych którzy naszej pomocy potrzebują.

Na czym polega wolność chrześcijańska?

1.      Po pierwsze wolność chrześcijańska polega na wolności sumienia, że na człowieku nie ciąży już poczucie winy z powodu naszych grzechów jak wiemy w Chrystusie mamy pokój z Bogiem Rzym 5,1.

2.      Po drugie wolność chrześcijańska polega na życiu w wolności od grzechu. Wolności od potępienia, które pociąga za sobą grzech i wolności od mocy grzechu, bo grzech zmusza nas do czynienia swojej woli Jana 8,34-36. W starym życiu człowiek choć miał zakon i wiedział co jest dobre, to jednak nie mógł pokonać w sobie pociągu do grzechu. Nie mógł pokonać pragnienia do tego, co Biblia nazywa rozkoszą grzechu, namiętnościami ciała, dogadzaniu sobie, zaspokajaniu grzesznych popędów wyrażających się w wygodnictwie, lenistwie, obżarstwie, pijaństwie, nieczystości itp. Dzisiaj chrześcijanin dzięki mocy Ducha Św. może skutecznie uciekać od grzechu, walczyć z nim i dać mu odpór

3.      I po trzecie wolność chrześcijańska polega na wyzwoleniu człowieka z egoizmu i skupianiu się na sobie samym ku służeniu innym. Chrześcijanin to ktoś, kto nie patrzy już na ofiarne życie dla innych jako na stratę czasu, bo mógłby w tej chwili wiele rzeczy robić dla siebie. Właściwie w chrześcijańskiej perspektywie życie dla siebie, to jest właśnie strata czasu. Życie natomiast dla innych w miłości bliźniego jest życiem w wolności. Jest tak dlatego, że już nie czynisz tego co każe ci twój egoizm, twoje ja, ten świat, ale żyjemy na wzór Chrystusa, który oddał samego siebie za nas 1 Piotra 2,15-17; Rzym 14,1-15.

4.      Po czwarte wolność chrześcijańska polega na tym, że życiem chrześcijanina nie rządzą religijne zasady wynikające z nakazów ludzkich i oparte o tradycje i kulturę (np. post w piątek, żegnanie się, szczególny ubiór, czy jakieś rytualne modlitwy, zakaz spożywania pokarmów, czy nawet niektórych używek jak kawa, słodycze, alkohol itp) 1 Kor 6,12. Chrześcijanin kieruje się w żuciu przede wszystkim miłością Chrystusową i wiele rzeczy dotyczących grzechu musi rozsądzać we własnym sumieniu. Z jednej strony wszystko może, ale z drugiej, nie czyni niczego co byłoby przeciwko Bogu i bliźniemu, niczego co prowadziłoby go do ponownej niewoli.

Jakie są ograniczenia wolności chrześcijańskiej?

Przede wszystkim ograniczenia polegają na tym, że wolność chrześcijańska jest wolnością od grzechu a nie do grzechu.

Gdy ap. Paweł miał na myśli wolność od zakonu, to nie chodziło o to, że mamy w ogóle nie przestrzegać Bożych przykazań. Wszystkie zasady moralne i etyczne dotyczące przykazań Bożych są podtrzymane w Nowym Testamencie Efez 4,28 – 32; Kol 3,8-9; 1 Kor 6,9-10.

Wiele osób wykorzystuje wolność chrześcijańską jako możliwość do grzeszenia. Z jednej strony chcieliby być w porządku wobec Boga, a z drugiej chcą realizować pożądliwości swego ciała. I tak mamy np. homoseksualistów, lub osoby żyjące bez ślubu i powołujące się na wolną miłość, że przecież się kochają, a Bóg kazał kochać. Inni dogadzają sobie w życiu kosztem innych twierdząc, że wszystko otrzymują od Boga. Jeszcze inni twierdzą że są wolni zupełnie zaniedbując praktyczną miłość bliźniego żyjąc dla siebie i własnych celów.

Ale wolność chrześcijańska to zasada z Galacjan 5,24.

Tak więc wolność chrześcijańska nie jest czynieniem tego co mi się podoba, tego do czego wzywają mnie moje grzeszne instynkty, moje namiętności nie biorąc pod uwagę dobra bliźniego. „Ważne żeby mi było dobrze”, takie podejście jest zaprzeczeniem wolności chrześcijańskiej, właściwie jest niewolą.

5,14

Teraz Paweł dokładniej wyjaśnia Galacjanom, że to, co oni chcą przyjąć jako drogę usprawiedliwienia, zakon. On wypełnia się w miłości bliźniego, a do tego wyzwala nas Chrystus. Gdy Galacjanie przyjmą zakon, to nigdy go nie wypełnią i nigdy nie uzyskają przebaczenia z grzechów, a gdy przyjmą wiarę w Chrystusa jako drogę zbawienia uzyskają jedno i drugie. Czyli drogą do Zbawienia nie jest zakon, który wzywa także do miłości bliźniego, ale Chrystus, który nie tylko wzywa, ale daje moc do miłości bliźniego i wypełnienia zakonu.

Widzimy więc na czym polega chrześcijańska wolność? Ona polega na służbie ku bliźnim. Ew. Mat 22,36-40.

Ktoś kto rozumie, że miłość bliźniego jest drugim największym przykazaniem będzie przestrzegał też wszystkich innych dotyczących jego relacji z innymi ludźmi. Zakon regulował relacje człowieka wobec Boga i relacje człowieka wobec drugiego człowieka. Ale ktoś kto kocha z całego serca Boga i bliźniego nie będzie zaniedbywał żadnych swoich obowiązków wobec Boga i człowieka. Dla takiej osoby nie trzeba dodatkowych regulacji Rzym 13,8-10; Gal 6,2.

Mamy ciągle pamiętać we wszystkich naszych relacjach i we wszelkim naszym postępowaniu, że zasada wolności w naszym życiu rządzi zasadą miłości chrześcijańskiej.

5,15

W Galackich kościołach już pojawiły się pierwsze owoce legalizmu, przyjęcia zakonu jako drogi usprawiedliwienia. Jakie to były owoce?

Kłótnie, swary, zazdrość, obmowy, osądzanie się i wiele innych grzechów przeciw bliźniemu. Wydaje się że Paweł chciał wykazać, że zakon wymaga miłości bliźniego. Jeśli Galaccy chrześcijanie chcą przyjąć zakon jako drogę usprawiedliwienia z grzechów, to jak się to ma do tego jak teraz postępują?

W ten sposób mówi ‘’zobaczcie do jakich absurdów dochodzicie, chcecie być zbawieni przez zakon, a przecież go nie przestrzegacie”.

Paweł stosuje tutaj terminy mówiąc o kąsaniu i pożeraniu które porównują Galackich chrześcijan do dzikich zwierząt rzucających się na siebie nawzajem. To samo dzieje się w społecznościach, gdzie ludzie odchodzą od Chrystusa, a przyjmują legalizm. 

Musimy być świadomi że odrzucenie Chrystusa jako jedynego Zbawiciela, a tym samym Bożej łaski prowadzi do wielu wypaczeń? No właśnie do czego?

1.      Do legalizmu i pustej religijności. Ludzie zamiast skupiać się na miłości do Chrystusa, a miłość ta prowadzi nas do służby innym, skupiają się na pustych rytuałach i gestach religijnych.

2.      Do braku miłości w społeczności i chęci poświęcania się w służbie dla siebie nawzajem, bo to właśnie miłość Chrystusowa przymusza nas i poucza byśmy kochali innych. Gdy zamieniamy Chrystusa na coś innego, nawet na zakon, to nie mamy siły walczyć z grzeszną naturą człowieka. Zaraz pojawią się kłótnie, zazdrość, podziały i inne.