Posługa Starszych, studium 1 listu Piotra 5,1-5

Piotr teraz przechodzi do napomnień dla przywódców zboru i daje im praktyczne zasady w jaki sposób przewodzić kościołowi.

5.1

Jak myślisz kto to są starsi?

Funkcjonowanie społeczności w oparciu o prowadzenie Starszych wywodzi się z synagogi, gdy pojawiło się chrześcijaństwo które wywodziło się z Judaizmu, to przejęto ten model w prowadzeniu Kościoła. W moim przekonaniu jest to najlepszy model, ale nie jedyny.

Starsi są to osoby, wybrane ze społeczności do przewodzenia Zborowi Tyt 1,5-9; Dz Ap 14,23; 1 Tym 3,1-7.

Tak więc starsi są to ludzie, którzy mają duchową dojrzałość i autorytet w Zborze. Mogą być starsi wiekiem, ale nie koniecznie. Przede wszystkim chodzi o to, by mogli w Bożej mądrości przewodzić Zborowi, nauczać, rozpoznawać zagrożenia, dyscyplinować, dawać przykład, szczególnie ich rola jest ważna w chwilach problemów i kryzysów kościoła. 

Starsi powinni być także świadomi swojego autorytetu w kościele, że oni stoją na czele i dają przykład dla wszystkich.

Jak Piotr mówi o sobie?

Zauważ że Piotr mówi o sobie jako o jednym ze starszych, jednym z wielu. Wprawdzie miał on przywilej być jeszcze świadkiem cierpień Pana Jezusa, ale w żadnym razie nie wywyższa się nad innych starszych i nie przypisuje sobie jakiś wymyślonych tytułów jak np. biskup nad biskupami, papież, czy zastępca Chrystusa. Dopiero wiele lat po śmierci Piotra zaczęto jego osobę utożsamiać z pierwszym papieżem i namiestnikiem Chrystusa na ziemi. Biblia uczy o powszechnym kapłaństwie, o tym że wszyscy chrześcijanie są namiestnikami Jezusa na ziemi.

Zauważ że Piotr nazywa się świadkiem cierpień Chrystusa. Kto to jest świadek? Świadek to jest osoba, która świadczy o tym co widziała i słyszała. On widział jak Chrystus cierpiał, jak znosił męki, był z nim niemal do ostatnich chwil jego męczeńskiej śmierci. To więc Piotr nie podaje nam o Chrystusie jakiś bajek 2 Piotr 1,16. Później był świadkiem Jego zmartwychwstania i Pan Jezus kilka razy po swoim zmartwychwstaniu ukazał się mu. Zwróć uwagę w jaki sposób ewangelista Łukasz spisywał swoją ewangelię o czym mówi w 1 rozdz. Ew. Łukasza. Co nam to mówi o świadku?

Czym możemy ufać świadectwu naocznych świadków?

Piotr nazywa się także współuczestnikiem chwały, która ma się nam objawić. Piotr żyje tą samą nadzieją jaką powinni żyć wszyscy chrześcijanie, że czekamy na objawienie się Jezusa Chrystusa i wtedy od Pana otrzymamy nagrodę. Nie uważa on, że Jego pozycja jest w jakiś sposób lepsza niż innych, nie myśli również że jego zbawienie jest pewniejsze niż innych chrześcijan (2 Ptr 1,1). Wiara w Chrystusa zwykłego Kowalskiego jest tak samo wartościowa jak wiara apostoła Piotra. Nie ma lepszych zbawionych i gorszych zbawionych, wszyscy zbawieni dar łaski Bożej i życie wieczne otrzymali w ten sam sposób, nie dzięki własnym zasługom, ale dzięki danej nam złaski sprawiedliwości naszego Boga i Pana Jezusa Chrystusa.  

5.2

Jakie zalecenia Piotr daje starszym?

Starsi mają paść trzodę Bożą. Jak myślisz na czym polega pasienie Bożej trzody?

1.      Starsi mają nauczać i karmić Słowem Bożym trzodę. To jest jedno z najważniejszych zadań starszych Dz. Ap. 6,4

2.      Starsi mają modlić się o trzodę (Dz 6,4).

3.      Mają chronić trzodę przed wilkami drapieżnymi, przed fałszywymi nauczycielami i tymi, którzy chcieliby zniszczyć kościół (Dz 20,28-30).

4.      Napominać z łagodnością  krnąbrnych (2 Tym 2,25).

5.      Starsi też muszą prowadzić społeczność, przewodzić jej.

6.      Starsi muszą pilnować dyscypliny w zborze (Ks. Wyj 32,25)

7.       Starsi też muszą pamiętać, że trzoda którą pasą nie jest ich własnością, ludzie nie należą do nich, ale do Boga. Kościół to trzoda Boża, to więc starsi mają kierować ludzi ku Bogu, a nie ku sobie. Dlatego starsi nie mogą rządzić ich sumieniami, nie mogą panować nad ludźmi jak przełożeni panują nad swoimi podwładnymi w świecie (Mat 20,25-28).

Starsi nie mogą być przymuszeni do tej pracy lub leniwi. Dlatego sprawowanie tej służby powinno wynikać z powołania. Starszymi w kościele nie mogą być ludzie z łapanki, „nie ma kogo to weźmiemy  Zenka”. Jednak w wielu zborach tak to wygląda, starszymi nie zostają ludzie z powołania, ale ci którzy się zgodzą. Problem ten może wynikać z tego że część osób unika wzięcia odpowiedzialności na siebie prowadzenia kościoła, choć Bóg może ich do tego powoływać.

Tak więc starsi mają paść trzodę chętnie, ,mają chętnie służyć trzodzie z zaangażowaniem i być dla niej przykładem (1 Tym 4,12-16).

Dla starszych służenie trzodzie w Zborze powinno być przywilejem, a ciężką koniecznością (Heb 13,17). Jeśli starszy jest leniwy, nie angażuje się i zaniedbuje trzodę, to wtedy wyjdzie jej na szkodę.

Innym zagrożeniem dla starszych jest pasienie trzody dla zysku.

Jak myślisz co to znaczy paść trzodę Bożą dla zysku?

Fałszywi nauczyciele którzy mogą przewodzić kościołowi, często zmotywowani są przez pieniądze. Starsi mogą używać swojej władzy i pozycji w kościele do grabienia wierzących z ich pieniędzy i posiadłości ( 2 Ptr 2,1-3; 1 Tym 6,5).

Choć fałszywi nauczyciele wykorzystują ludzi, to jednak nie powinno powodować, że Zbory przestaną utrzymywać swoich pasterzy. Biblia uczy że kościoły w miarę możliwości powinni godnie wynagradzać swoich prowadzących (1 Kor 9,7-14; 1 Tym 5,17-18).

Kolejną pokusą dla starszych jest sprawowanie swojej posługi w kościele przez władzę, manipulacje i zastraszanie. Zbyt często starsi zamiast być pasterzami stają się panami nad trzodą za co Bóg ich rozliczy.  

5.4

Największy pasterzem jest Pan Jezus Chrystus, On powołuje wszystkich mniejszych pasterzy i On oceni ich służbę w dzień objawienia 1 Kor 3,9-15- 2 Kor 5,9-10; Hebr 13,17.

Nie tylko Pan Jezus wynagrodzi pasterzy za dobrą służbę, ale wynagrodzi wszystkich wiernych chrześcijan. Wszyscy otrzymają od Pana pochwałę i nagrodę, niezwiędłą koronę chwały.

Jest to odniesienie do wieńca który wręczano zwycięzcą. Jednak wieńce te szybko więdły i były do wyrzucenia. Nagroda zaś, którą zwycięzcy otrzymają od Pana Jezusa jest wieczna, nigdy się nie skończy i wiecznie będzie nas cieszyć. Biblia dokładnie nie wyjaśnia czym są nagrody, które Bóg da zwycięzcą. Z pewnością każdy wierzący otrzyma życie wieczne , a ci którzy poświęcili się Panu w większym stopniu również otrzymają odpowiednią zapłatę w stosunku do swojego poświęcenia (2 Tym 4,8; Jk 1,12; 1 Tes 2,19).