Dary duchowe – jak się do tego zabrać 1 list do Koryntian rozdz. 12

 Drodzy chciałbym byśmy dzisiaj zajęli się tematem darów duchowych. Być może kwestia darów jest jedną z najbardziej niezrozumianych rzeczy w kościele. Jest również całkiem prawdopodobne, że wyniku tego niezrozumienia w związku z tym tematem  dochodziło do podziałów w kościele częściej niż z innego powodu. Przykładem jest chociażby nasz dzisiejszy fragment Słowa Bożego. Paweł poświęca aż dwa rozdziały, by szczegółowo omówić tą kwestię. Najwyraźniej w korynckim kościele były problemy w zrozumieniu istoty darów, po co zostały dane i jak mają one służyć.

Istnieje również bardzo wiele pytań na temat darów: czym one są, jak wiele ich jest, jak je zdobyć, jak ich używać, a jeśli już jakiś dar mam, to czy mogę go rozwijać? Czy nadal występują tzw. cudowne dary jak: uzdrawiania, czynienia cudów, proroctwa, języków, rozróżniania duchów, czy mowa wiedzy.

Zanim jednak przejdziemy do samych darów należy powiedzieć, ze żaden z darów Ducha Św. nie został dany i nie zostanie dany człowiekowi dla jego indywidualnych potrzeb. Niestety często tak z darami bywa, że ludzie, którzy utrzymują że mają jakiś dar, szczególnie bardziej spektakularny zamiast nim służyć chcą budować przez niego swój autorytet. Ale celem darów duchowych nie jest budować mnie, czy zapewnić mi jakikolwiek zyski, ale budować kościół Jezusa Chrystusa. W tym właśnie celu Bóg udziela charyzmatów, by ciało Chrystusa jakim jest kościół mogło wzrastać pod każdym względem. Bóg pragnie żeby obdarowany służył braciom i siostrom dla chwały naszego Boga i Pana Jezusa Chrystusa. Jest jakaś dziwna prawidłowość odnośnie darów, że duża część chrześcijan chce posiadać obdarowanie, które sprawi, że zaczną się cieszyć większym autorytetem w kościele. Najczęściej są to dary proroctwa, czynienia cudów, uzdrawiania rozróżniania duchów, wiedzy, nauczania, ale stosunkowo niewielu chce mieć dar usługiwania lub obdarowywania. W ten sposób ujawnia się, że często myślenie na temat darów jest myśleniem na sposób ludzki.  

Kolejna rzecz o której należy wspomnieć zanim zaczniemy omawiać kwestię darów Ducha Świętego, to że dary nie są naturalnymi zdolnościami. Dary Ducha nie są czymś z czym się rodzimy, ale są umiejętnościami nadprzyrodzonymi, cudownymi, danymi od Boga chrześcijanom, by uzdalniać ich do służby w kościele. 

Biblia mówi, że obdarowanie charyzmatami nie wynika z naturalnych predyspozycji, czy chęci posiadania jakiejś zdolności, ale z suwerennej woli Ducha Św. który obdarowuje wierzących jak sam chce o czym mówi nam ap. Paweł

1 Koryntian 12:11  Wszystko to zaś sprawia jeden i ten sam Duch, rozdzielając każdemu poszczególnie, jak chce.

Oczywiście możemy modlić się o posiadanie poszczególnych darów Ducha Św., a nawet powinniśmy tak czynić, ale nie możemy w żaden sposób zmusić Ducha Bożego., by dał nam jakiś dar i kiedy go nam dał.

Następna zasada jest taka, że każdy nowownarodzony chrześcijan otrzymał jakiś dar od Boga, choć nie zawsze może być tego świadomy. Zobaczmy, że ap. Paweł mówi w 7 wierszu, że w każdym przejawia się Duch, ku wspólnemu pożytkowi. Wiemy, że każdy nowonarodzony chrześcijanin ma Duch Św., a jeśli ma, to otrzymał również jakiś dar. Niestety z powodu naszej ułomności, grzeszności, lenistwa, a także przeceniania niektórych darów nad inne możemy nie służyć obdarowaniem, które już mamy.

Jest także różnica w darach, co do ich wartości. Niektóre z darów są bardziej potrzebne, a inne mniej.

Zwróćmy uwagę na 28 i 29 wiersz

  1Ko 12:28  A Bóg ustanowił w kościele najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, następnie moc czynienia cudów, potem dary uzdrawiania, niesienia pomocy, kierowania, różne języki.

1Ko 12:29  Czy wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokami? Czy wszyscy nauczycielami? Czy wszyscy mają moc czynienia cudów?

30  Czy wszyscy mają dary uzdrawiania? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszyscy je wykładają?

Zobaczmy, że Paweł mówi iż Bóg ustanowił nadrzędność i podrzędność niektórych darów. Jest obdarowanie, które jest bardziej kościołowi potrzebne i takie bez którego kościół sobie poradzi.

Tą samą zasadę przypomina Paweł w 14 rozdz. listu do koryntian 5 wierszu

1 Koryntian 14:5  A pragnąłbym, żebyście wy wszyscy mówili językami, lecz jeszcze bardziej, żebyście prorokowali; bo większy jest ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami, chyba żeby je wykładał, aby zbór był zbudowany.

Weźmy choćby pod uwagę dary nauczania, ewangelizacji i głoszenia słowa Bożego. Gdy brak jest takich darów, to dużo trudniej kościołowi rozwijać się niż wtedy, gdy brakuje daru obdarowywania czy języków. I dokładnie to chce powiedzieć apostoł Paweł, że są dary, które bardziej służą kościołowi i ote bardziej powinniśmy zabiegać.

I ostatnia ważna ogólna uwaga odnośnie charyzmatów. Jeśli chcemy, by były właściwe używane i służyły zbudowaniu w kościele Jezusa Chrystusa muszą być używane w miłości czemu Paweł poświęcił cały 13 rozdz. 1 listu do Koryntian. Czyli nadrzędną zasadą w wykorzystywaniu Darów Ducha Św. jest kwestia służenia, budowania innych, to jest droga jeszcze doskonalsza o której mówi Paweł w 31 wierszu naszego rozdziału. Wyjątkowość jakiegoś daru, który otrzymaliśmy nie sprawia, że jesteśmy wyjątkowo duchowi, więc nie powinniśmy oceniać dojrzałości chrześcijan na podstawie obdarowania, a raczej jak się z obdarowaniem obchodzą, czy w jego wyniku służą z miłością innym, czy się wywyższają.

Niestety z Darami Ducha Św., możemy zrobić to, co z każdym bożym obdarowaniem – źle je wykorzystać. Możemy źle wykorzystać czas który Bóg nam dał, źle wykorzystać zdrowie które od Niego otrzymaliśmy, pieniądze, zasoby, umiejętności, talenty i to samo możemy uczynić z Darami Ducha Św. Doskonały tego przykład widzimy w liście do Koryntian, że dary zamiast służyć stały się przyczyną podziałów choć nie brakowało żadnego z nich w tej społeczności 1 Kor 1,7 .

Co do ilości darów w Nowym Testamencie nie ma jednoznacznej odpowiedzi, bo choć Nowy Testament podaje wiele darów, to wielu biblistów uważa, że ta lista nie jest zamknięta, a jak czytamy różnie może przejawiać się Duch Św. w nas ku wspólnemu pożytkowi. Ja naliczyłem na podstawie Nowego Testamentu ponad 20 darów o których mówi Biblia.

Postaram się je wymienić, ale nie mamy czasu, by szczegółowo każdy z nich omówić. Każdemu mogę poświęcić jedynie kilka słów, a później spróbuje zająć się tzw. cudownymi darami i odpowiedzieć na pytanie, czy wciąż są obecne.

1.      Pierwszy dar o jakim mówi Paweł, to dar mowy mądrości w. 8. Z pewnością ten dar dotyczy rozumienia i omawiania słowa Bożego, a także osoby Boga jego działania i prowadzenia. Osoby mające ten dar potrafią wyjaśnić nie łatwe do zrozumienia Boże drogi i ich charakter oraz właściwe zastosowanie Słowa Bożego w naszym życiu.

2.       Dalej jest słowo poznania lub mowa wiedzy. Dar ten dotyczy wejrzenia w tajemnice Bożego Słowa i odkrycia jego głębi. W pierwszym kościele mógł mieć również charakter objawienia jak np. widzimy to w przypadku Daniela, który potrafi wyjaśnić sny.

3.      Następnie mamy dar wiary. Dar ten nie jest tym samym, co wiara którą Bóg wymaga od grzesznika do zbawienia. Dar wiary jest wyjątkowym darem charakteryzującym się wielką ufnością w Boże obietnice i gorliwe zabieganie o nie w modlitwie.

4.      Czwartym darem wspomnianym przez apostoła Pawła jest dar uzdrawiania. Widzimy jego działanie w przypadku Pana Jezusa Chrystusa, apostołów i niektórych ich współpracowników oraz w przypadku 72 uczniów których Pan Jezus wysłał na misję (Łuk 10,1).  Dar ten charakteryzuje się tym, że osoba która go posiada, gdy modli się o osoby chore, to natychmiast zostają przez Boga uzdrowieni.

5.      Piątym darem jest dar czynienia cudów. Widzimy go w służbie Pana Jezusa, gdy zamienił wodę w wino, spowodował, że drzewo figowe uschło, rozmnożył chleb i ryby oraz chodził po wodzie. Owy charakteryzował się możliwością dokonania niezwykłych ponadnaturalnych rzeczy za sprawa mocy Bożej. Celem nigdy nie były same cuda, ale miały być one świadectwem posłania Chrystusa i prawdziwości ewangelii.

6.      Szóstym darem jest dar proroctwa. Dotyczył on przemawiania publicznie w imieniu Boga zarówno wykładając Słowo Boże jak i przepowiadając Boże zamiary i przyszłość. Najczęściej mówiąc o darze proroctwa podkreślamy element przepowiadania przyszłości. Ale w dużo większej mierze ten dar dotyczył nauczania i wykładnia Słowa Bożego. Gdy spojrzymy na proroków w Starym i Nowym Testamencie, to zobaczymy, że główne ich zadanie polegało na mówieniu kazań, wzywaniu do upamiętania oraz napominaniu Bożego ludu.

7.      Siódmy dar, to dar rozróżniania duchów. Powinniśmy być świadomi, że szatan ma wielką umiejętność zwodzenia ludzi i podszywania się pod Boże przesłanie i podrabiania Bożych dzieł. Człowiek posiadający dar rozróżniania duchów potrafi szybko rozpoznać zwodnicze działanie szatana. Widzimy ten dar w przypadku Pawła, gdy zgromił czarnoksiężnika Elymasa w 13 rozdz. Dziejów Apostolskich rozpoznając z jakiego ducha przemawiał.    

8.      Ósmym darem wymienionym przez Pawła są dary języków. Dar ten umożliwiał opowiadanie wielkich dzieł Bożych w ludzkim języku, którego człowiek wcześniej się nie uczył, a przykład tego mamy choćby w 2 rozdz. Dziejów Apostolskich, kiedy apostołowie w nieznanych sobie językach za sprawą Ducha Św. mogli opowiadać ewangelię w Jerozolimie. Dzisiaj wiele osób uważa, że ma ten dar mówiąc, że przemawiają anielskimi językami. Ale Nowy Testament wyraźnie pokazuje, ze dar ten dotyczył ludzkich języków i miał być używany tylko wtedy, kiedy było ich tłumaczenie. Czyli wtedy, kiedy wiadomo było, co mówi człowiek przemawiający innymi językami, bo wszystko miało służyć ku zbudowaniu, a nie popisywaniu się, czy wywyższaniu swojej osoby. Niestety koryntianie nadmiernie wywyższali ten dar nad inne, bo w ich kulturze istniał bardzo ceniony pogański odpowiednik tego daru, więc osoby które uważały że go mają czuły się wyjątkowo ważne.

9.      Dar wykładania Języków był umiejętnością od Ducha Św. by móc rozumieć, co mówi osoba mająca dar języków.

10.  W 28 wierszu apostoł Paweł wymienia dar niesienia pomocy, Jest to obdarowanie polegające na skutecznym i mądrym okazaniu pomocy osobom potrzebującym znajdującym się w trudnym położeniu.

11.  11 darem są dary zarządzania. Czyli cudowna Boża umiejętność kierowania, administrowania i organizowania różnych wydarzeń oraz zarządzeniem potencjałem ludzkim. Osoby mające ten dar potrafią ogarnąć wszystkie szczegóły tego, co i jak trzeba zorganizować oraz przydzielić do tego odpowiednich ludzi w kościele, a także przewodzić im.

12.  Kolejna lista darów znajduje się w liście do Rzymian 12,6-8. Mamy tu wymieniony dar posługiwania. Jest to dar, który przejawia się umiejętnością służenia w różnych posługach w Zborze i przy różnych pracach praktycznych. Sami wiemy ile rzeczy jest potrzebne do zorganizowania nabożeństwa, ewangelizacji, obozów, czy agape.

13.  Trzynastym darem jest dar nauczania, to umiejętność usystematyzowania, poukładania objawienia zawartego w Słowie Bożym i zrozumiałego wykładania tego słowa. O niektórych nauczycielach Biblii mówimy, że jak ten powie kazanie, to wiadomo o co chodzi i wszystko jest zrozumiałe. To są właśnie osoby, które mają ten dar.

14.  Czternastym darem Ducha Św. jest dar napominania, a bardziej zachęcania. Osoby posiadające ten dar, to takie które potrafią w mądrości i z miłością pobudzać nas do gorliwości dla Boga i podtrzymywać na sile.

15.  Piętnastym darem jest dar obdarowywania. Chodzi tutaj o ofiarne dzielenie się z innymi swoimi dobrami, czasem, pieniędzmi, umiejętnościami i wszystkim czym Bóg nas obdarował. Oczywiście wszyscy mamy to robić, ale osoby mające ten dar czynią to szczególnie hojnie i szczerze.

16.  Jest również dar miłosierdzia. Osoby mające ten dar potrafią w wyjątkowy sposób współodczuwać i być wrażliwym wobec ludzi cierpiących. Organizują dla nich pomoc i niosą ulgę w trudnych sytuacjach.

17.  Nowy Testament wymienia jeszcze gościnność w 1 liście Piotra 4,9, czyli chętne przyjęcie i udostepnienie swego domu dla podróżnych.

18.  Dary przemawiania 1 Piotra 4,11, czyli lekkość mowy, właściwego doboru słów i płynność wypowiadanych zdań.

19.  Mamy jeszcze kilka darów z listu do Efezjan 4,11 czyli dar duszpasterstwa, to umiejętność zatroszczenia i poprowadzenia innych. Polega to na objęciu ich opieką, okazania im wsparcia i przewodzenia im. Widzimy taki dar w życiu Barnaby z Dziejów Apostolskich, który odnalazł Pawła i wdrożył go do służby, a później szczególnie duszpasterzował Janowi Markowi.

20.   Jest również dar apostolski. Nie mam na myśli autorytetu apostolskiego jaki mieli apostołowie pierwszego wieku. Dzisiaj dar ten nosi miano obdarowania misjonarskiego. Czyli to jest ktoś, kto dobrze się odnajduje w zakładaniu nowych kościołów i pracy na terenach, gdzie nie ma zboru.

21.  Jeszcze innym darem wspomnianym w Efezjan 4,11 jest dar bycia ewangelistą. Jest to dar z rodzaju przemowy, ale przemowy w sposób ewangelizacyjny, który konfrontuje człowieka z ewangelią i wzywa Go do upamiętania. Dar ten widzimy w życiu Filipa jednego z diakonów wybranych w Jerozolimie w 6 rozdz. Dziejów ap., gdy idzie do Samarii i tam przez liczne ewangelizacyjne kazania przyprowadza wielu do wiary Chrystusa.

Jak powiedziałem lista darów przeze mnie wymieniona nie jest listą zamkniętą i Bóg może wyposażyć człowieka w różne inne cudowne umiejętności jak sam tego chce. W Starym Testamencie gdy budowano przybytek Bóg dał rzemieślnikom zmysł piękna i umiejętności wykonania różnych przedmiotów, które były na wyposażeniu przybytku służyły do posługi Wyj 31,3-6. 

Teraz chciałbym krótko się zając odpowiedzią na pytanie jak to jest dzisiaj z tzw. cudownymi darami jak dar prorokowania, uzdrawiania, czynienia cudów itp.

Ubolewam nad tym, że wiele kościołów i osób  tak bardzo skupia się na tej kwestii, że podnosi ją do spraw kluczowych w Królestwie Bożym. Stąd mamy wiele kościołów które twierdzą, że służba chrześcijańska jest czyniona w mocy, kiedy są cuda uzdrowienia i proroctwa jakby mogli zmusić Boga żeby w ten sposób działał. Przecież powiedzieliśmy sobie na początku, że Duch Św. obdarowuje jak chce i nie jesteśmy w stanie Go przymusić do działania jak my chcemy. Niestety wydaje się, że wielu tego nie rozumie. A nadto umyka im, co najbardziej istotne w życiu kościoła, czyli niesienie ewangelii i wywyższenie Boga przez Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Dzisiaj wiele się dyskutuje o tym szczególnie w kręgach charyzmatycznych, czy cudowne dary nadal istnieją. Szczerze powiem, że mam co do tego wątpliwości, które wynikają ze studium Biblii, ale nie jestem w stanie podać ostatecznych odpowiedzi. Chce jednak przedstawić pewne sugestie, które rzucają światło na ten temat.  

Po pierwsze w liście do Efezjan 2,20 czytamy, że kościół jest zbudowany na fundamencie apostołów i proroków którego kamieniem węgielnym jest Jezus Chrystus. Zobaczmy, że apostołowie i prorocy należeli do fundamentu. A kiedy się zakłada fundament, w jakiej fazie budowy się to czyni? Na początku, czy na końcu? Oczywiście na początku. Fundament został już założony i istnieje raz na zawsze i nie ma potrzeby dalej go budować. Teraz na tym fundamencie my wznosimy budowę kościoła. Na początku kościoła zanim pojawił się Nowy Testament była potrzeba, by apostołowie i prorocy przez kilkadziesiąt lat pouczali i instruowali chrześcijan jak powinna wyglądać doktryna i życie chrześcijańskie. Ale po powstaniu pism Nowego Testamentu i zebraniu całej apostolskiej nauki w jedną całość nie będzie już nowego objawienia, bo Bóg przemówił do nas w ostateczny sposób przez Jezusa Chrystusa (Hebr 1,2). W moim przekonaniu prorocy i apostołowie zakończyli swoją rolę. Nie znaczy to, że Bóg nie może się posłużyć dzisiaj proroctwem, czy coś komuś objawić, ale skłaniam się do przekonania, że nie ma już proroków i apostołów na wzór tych, którzy byli w Nowym Testamencie, bo fundament już stoi.

Inny ciekawy fragment, który poszerza ten temat znajduje się w 2 rozdz. Listu do Hebrajczyków 3 i 4 wiersz.

Hebrajczyków 2:3  To jakże my ujdziemy cało, jeżeli zlekceważymy tak wielkie zbawienie? Najpierw było ono zwiastowane przez Pana, potem potwierdzone nam przez tych, którzy słyszeli,

4  A Bóg poręczył je również znakami i cudami, i różnorodnymi niezwykłymi czynami oraz darami Ducha Świętego według swojej woli.

Autor listu do Hebrajczyków kieruje nasze oczy na doniosłość i ważność ewangelii czyli zbawienia w Jezusie Chrystusie. Mówi nam, że Bóg zadał sobie trud żeby ponad wszelką wątpliwość uwiarygodnić Jezusa Chrystusa i dobrą nowinę o zbawieniu przez wiarę w Niego, którą nam przyniósł. Spójrzmy na to w jaki sposób Pan Bóg uwiarygodnił swojego syna, co mówi autor listu do Hebrajczyków? On wskazuje na świadków, cuda, niezwykłe znaki i nie zwykłe czyny których dokonywali słudzy ewangelii w mocy Bożej.

Celem cudownych darów: uzdrawiania, cudów, wskrzeszania z martwych było uwiarygodnić Chrystusa i ewangelię oraz potwierdzić apostolski autorytet uczniów Chrystusa, by mogli założyć fundament dla wzrostu przyszłego kościoła. Zobaczmy, że jak apostoł Paweł udowadnia swoje apostolstwo wobec koryntian, to powołuje się na cuda

2 Koryntian 12:12  Znamiona potwierdzające godność apostoła wystąpiły wśród was we wszelakiej cierpliwości, w znakach, cudach i przejawach mocy.

 Innym argumentem jest, argument historyczny. Gdy przyjrzymy się historii kościoła, to zobaczmy, że wraz ze śmiercią apostołów cudowne dary w kościele zanikły. Niektórzy twierdza, że to z powodu utraty świętości i gorliwości kościoła, ale przecież kościół w Koryncie miał wiele nadużyć, a jednak wszystkie cudowne dary w nim były.

Nie chodzi o to, że Bóg nie może dzisiaj uzdrowić, bo może, uzdrawia i czyni cudowne rzeczy przez modlitwę. Sam wiele z tych cudownych rzeczy doświadczyłem i doświadczam we własnym życiu. Ale skłaniam się ku temu, że nie mamy dzisiaj ludzi z cudownymi darami, bo zostały dane w tym celu, by uwiarygodnić Jezusa Chrystusa i poświadczyć autorytet apostolski, a to już zostało zrobione. Zwróćmy również uwagę na charakter nowotestamentowych cudów znaków i uzdrowień - były natychmiastowe, nadprzyrodzone, wskazywały na Chrystusa, czynione wyłącznie przez apostołów lub najbliższe ich otoczenie. Pamiętajmy, że każdy z nas został obdarowany przez Ducha Św. jeśli jest dzieckiem Bożym jakimś darem łaski. Staraj się go odkryć, poznać, a jeśli go odkryjesz i poznasz, to powinieneś służyć tym darem w swoim zborze ku zbudowani całej społeczności.