Bracia poznają Józefa, przyjazd Jakuba do Egiptu. Rodzaju 45,1 – 46,7
1. Konieczność wybaczania.
2. Boże Słowo nigdy nie zawodzi.
Dzisiaj chciałem powiedzieć ostatnie kazanie z serii kazań o Józefie. Bracia Józefa są zmuszeni po raz kolejny pójść po żywność do Egiptu. Jak wcześniej mówiliśmy w całej ziemi ich zamieszkania panował srogi głód tylko dzięki zapobiegliwości Józefa w Egipcie było pod dostatkiem pożywienia. Bracia Józefa także zostawili podczas ostatniej wizyty w Egipcie swojego brata Symeona, obiecali Józefowi, że przybędą po raz kolejny by zaświadczyć, że nie są szpiegami i przyprowadzą Beniamina, najmłodszego swojego brata. Co ciekawe mimo tego, że zostawili Symeona jakoś specjalnie nie troszczyli się o to, żeby szybko wydostać go z więzienia. Do Egiptu ponownie wyruszyli wtedy gdy skończyło im się zborze i byli zmuszeni tam iść w wyniku głodu, nakłaniając ojca by posłał z nimi Beniamina. To pokazuje, że relacje między nimi były dosyć płytkie, sprzedali Józefa, a teraz nie spieszą się by zabrać Symeona. Może pochodzenie braci Józefa od innych kobiet osłabiało te relacje a ponadto z Pisma dowiadujemy się, że często sobie zazdrościli kłócąc się nawzajem. Próby jakim ich poddaje Józef mają też za zadanie zbliżyć ich do siebie i uświadomić, że są rodziną.
Gdy Józef poddał już pewnej próbie swoich braci i przekonał się, że żałują swojego dawnego postępowania. Teraz widać, że bardziej troszczą się o Beniamina niż troszczyli się o niego. Wyprosił wszystkich Egipcjan prawdopodobne z tego powodu, że była to sytuacja bardzo prywatna między Józefem a jego braćmi i dał się poznać swoim braciom mówiąc, że on jest tym bratem, którego sprzedali. Bracia Józefa przerazili się z pewnością myśleli, że Józef w tej sytuacji zemści się na nich za doznane krzywdy, ale Józef zapewnił ich o swoim przebaczeniu i płakał wobec nich z tęsknoty i miłości do nich, a nawet poinformował, że cała ta sytuacja jest Bożym planem.
Postawa Józefa wobec braci jest wspaniałym przykładem wybaczania i zapominania krzywd. Ostatnio gdy zwiastowałem o Józefie pytałem co ty byś zrobił gdyby Bóg wydał twojego wroga w twoje ręce jak Bóg wydał braci Józefa w Jego ręce? Czy równie szlachetnie byś się zachował rozumiejąc, że tylko Bóg ma prawo sądzić. Dzisiaj chce więcej uwagi poświęcić na temat wybaczania. Józef zachował się w tej sytuacji jak prawdziwy chrześcijanin i naśladowca Chrystusa wielu na jego miejscu odpłaciłoby za wyrządzone krzywdy. Ale człowiek, który zna Boga i narodził się na nowo powinien wybaczać na wzór Chrystusa. Grzech nienawiści i korzeń nieprzebaczenia trawią ludzką duszę jak ogień papier.
Mateusza 18:21 Wtedy przystąpił Piotr do niego i rzekł mu: Panie, ile razy mam odpuścić bratu memu, jeżeli przeciwko mnie zgrzeszy? Czy aż do siedmiu razy?
22 Mówi mu Jezus: Nie powiadam ci: do siedmiu razy, lecz do siedemdziesięciu siedmiu razy.
23 Dlatego Królestwo Niebios podobne jest do pewnego króla, który chciał zrobić obrachunek ze sługami swymi.
24 A gdy zaczął robić obrachunek, przyprowadzono mu jednego dłużnika, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów.
25 A ponieważ nie miał z czego oddać, kazał go pan sprzedać wraz z żoną i dziećmi, i wszystkim, co miał, aby dług został spłacony.
26 Wtedy sługa padł przed nim, złożył mu pokłon i rzekł: Panie! Okaż mi cierpliwość, a oddam ci wszystko.
27 Tedy pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował.
28 A gdy ów sługa wyszedł, spotkał jednego ze swych współsług, który był mu winien sto denarów; i pochwyciwszy, dusił go, mówiąc: Oddaj, coś winien.
29 Wtedy współsługa jego, padłszy na kolana, prosił go mówiąc: Okaż mi cierpliwość, a oddam ci wszystko.
30 On jednak nie chciał, lecz odszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.
31 A współsłudzy jego widząc to, co zaszło, zasmucili się bardzo i poszedłszy, opowiedzieli panu swemu wszystko, co się stało.
32 Wtedy przywołał go pan jego i rzekł mu: Sługo zły! Wszystek tamten dług darowałem ci, boś mnie prosił.
33 Czy i ty nie powinieneś był zlitować się nad współsługą swoim, jak i ja zlitowałem się nad tobą?
34 I rozgniewał się pan jego, i wydał go katom, żeby mu oddał cały dług.
35 Tak i Ojciec mój niebieski uczyni wam, jeśli każdy nie odpuści z serca swego bratu swemu.
Musimy być świadomi jako chrześcijanie, że Bóg darował nam dług jakiego żaden z nas nie mógł spłacić, darował nam nasze grzechy za, które nie byliśmy w stanie zapłacić. Ten dług był tak ogromny, że Bóg w swojej łaskawości w Osobie swego Syna, Jezusa Chrystusa wziął karę za grzechy na siebie, a nam dał przebaczenie z łaski ze względu na Chrystusa.
Według rabinicznej nauki człowiek winien przebaczyć swemu bratu trzy razy. Rabbi Jose ben Hanina powiedział: „Nie wolno prosić bliźniego swego o przebaczenie więcej niż trzy razy”. Rabbi Jose ben Jehuda powiedział: „Jeżeli człowiek popełni jakiś czyn godny kary jeden raz, przebaczą mu; jeżeli popełni czyn godny kary drugi raz, przebaczą mu; jeżeli popełni czyn godny kary trzeci raz, przebaczą mu. Za czwartym razem nie przebaczą mu.” Biblijny dowód na słuszność takiego stanowiska znaleziono w Proroctwie Amosa. Pierwsze rozdziały księgi Amosa zawierają szereg zapowiedzi kar, jakie spadną na różne narody za trzy występki i za cztery (Am 1,3.6.9.11.13; 2,1.4.6). Z tego wydedukowano wniosek, że miłosierdzie Boże rozciąga się na trzy występki, natomiast za czwartym Bóg posyła karę. Ponieważ nie jest do pomyślenia, by człowiek mógł być bardziej miłosierny niż Bóg, ograniczono przebaczenie do trzech razy. Piotr myślał, że w swej propozycji posuwa się bardzo daleko naprzód. Wziął przecież rabiniczne trzy razy, pomnożył je przez dwa, dla dobrej miary dodał jeszcze jeden raz, i teraz z miną wielce zadowolonego z siebie człowieka mówi, że jeżeli przebaczy siedem razy, to na pewno starczy ale pan mówi 77 razy, to znaczy, że przebaczenie nie ma końca. Następnie Pan Jezus przedstawia człowieka, który był obciążony potężnym długiem 10000 tys. Talentów (talent biblijny ok. 34 kilogramów złota) więc dług tego człowieka był niewyobrażalny. Nawet pracując całe życie nie byłby w stanie go spłacić. Było to więcej niż cały budżet przeciętnej prowincji. Cały dochód prowincji, która obejmowała Idumeę, Judeę i Samarię wynosił jedynie sześćset talentów, a dochód tak zamożnej prowincji, jaką była Galilea, nie przekraczał trzystu talentów. Wielkość tego długu trudno sobie wyobrazić. Pan jego okazał wielkie miłosierdzie darował mu ten dług. Ale sługa ten gdy wyszedł od pana swego spotkał człowieka, który był mu winien 100 denarów, a sto denarów było dniówką robotnika i ten go prosił, by mu dług podarował, ale tym razem człowiek, któremu okazano wielkie miłosierdzie wtrącił do więzienia swojego dłużnika i kazał mu oddać cały dług.
Bóg jest tym wielkim miłosiernym Panem dla każdego z nas odpuszczając nam dług, którego nie mogliśmy spłacić musimy uważać by nie zachowywać się jak sługa, który nie chciał darować małego długu. Pojawia się niebezpieczeństwo, że nieprzebaczając i nie odpuszczając zachowamy się jak niewdzięcznicy Jak ludzie którzy zapomnieli jaki wielki dług im darowano. Człowiek, który odpuszcza jest świadomy swoich grzechów i tego, że mu je przebaczono a ten który nosi w sercu urazę zachowuje się jak ktoś, który nie dostąpił przebaczenia. Następnie pan Jezus mówi, że przebaczenie i odpuszczenie win jest warunkiem przebaczenia u Boga. Wiara w Chrystusa wiąże się z przebaczeniem dla drugiego człowieka. Bóg przebacza nam grzechy byśmy byli przykładem dla innych. Jeśli chcesz by Bóg ci przebaczył i ty również musisz odpuścić ze swego serca drugiemu człowiekowi jak i Chrystus uczy nas w Modlitwie Pańskiej „Odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom” W Nowym testamencie znajdujemy wspaniałe przykłady odpuszczenia win i przebaczenia.
Na przebaczenie pan Jezus stosuje greckie słowo „afeimi” tłumaczone po angielsku „forgive” a po polsku „odpuścić” „przebaczyć”. To słowo w grece oznacza (odstąpić od kogoś zrezygnować wobec roszczeń w stosunku do kogoś, zrezygnować z jakiś rzeczy dla kogoś, odstąpić od chęci zemsty, złorzeczenia, zawiści, umorzenie długów.
I właśnie w taki sposób postąpił Józef ze swoimi braćmi. Oni byli mu winni kilkanaście lat i wiele krzywd. Józef darował im ten dług nie dochodził swego, ale i w taki sposób postąpił Szczepan, który był kamienowany przez Żydów.
(Dzieje Apostolskie 7:60 A padłszy na kolana, zawołał donośnym głosem: Panie, nie policz im grzechu tego. A gdy to powiedział, skonał.) Tak też postąpił Chrystus, który umierał na Krzyżu i prosił Ojca by nie policzył tego grzechu wobec tych, którzy go skazali.
(Łukasza 23:34 A Jezus rzekł: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią. A przy dzieleniu się jego szatami rzucali losy.)
(Świadectwo mojego przyjaciela Leszka, który odpuścił dług firmie, która była winna mu pieniądze.)
Tak więc jak jest z tobą czy odpuściłeś z serca swego tym którzy zawinili lub zranili cię, czy przebaczyłeś im. A może wspominasz jeszcze jakieś stare długi z powodu, których nie masz pokoju. Niekiedy może nie być łatwo odpuścić komuś kto bardzo nas skrzywdził, ale zawsze wtedy powinniśmy popatrzeć na Krzyż i prosić Ducha Św. By pomógł nam przebaczyć. Jeśli ty przebaczysz dostąpisz odpuszczenia grzechów i przebaczenia od Boga.
Ad2. Boże Słowo nigdy nie zawodzi.
Kolejną rzecz jaka chciałem zauważyć biorąc pod uwagę nasz dzisiejszy tekst, to przybycie ostatecznie całej rodziny Józefa do Egiptu. Tu nie ma przypadków wszystkie te wydarzenia są pod wpływem Boga, który zapowiedział je o wiele wcześniej. Bóg powiedział do Abrahama:
Rodzaju 15:13 I rzekł do Abrama: Wiedz dobrze, że potomstwo twoje przebywać będzie jako przychodnie w ziemi, która do nich należeć nie będzie i będą tam niewolnikami, i będą ich ciemiężyć przez czterysta lat.
Wydarzenia, które Bóg zapowiada Abrahamowi miały mieć miejsce ponad 250 lat później. Jest, to dla nas wspaniały przykład tego jak wypełnia się Boże słowo. Żaden człowiek nie mógł przewidzieć tych wydarzeń, Abraham nie miał pojęcia, że okoliczności przybycia do Egiptu będą takie zawiłe. Boża niewidzialna ręka czuwała nad tym żeby zapowiedziany plan Abrahamowi wypełnił się. Bóg jest panem Historii. Historycy piszą ją, ale Bóg ją układa i kształtuje. Dlatego możemy być 100% pewni, że jeśli Bóg zapowiedział pewne rzeczy, to One się wypełnią. Józef rozumiał, że Bóg go tam wcześniej posłał żeby mogło wypełnić się Słowo Boże. Nie wiemy skąd Józef wiedział o tym. Może Bóg mu to objawił wcześniej lub znał słowa zapowiedziane Abrahamowi. W Słowie Bożym znajdujemy bardzo wiele przykładów na to że Biblia nie jest zwykłą księgą. Dużą część Biblii stanowią proroctwa.
„Nadzwyczajny dowód spełnionych proroctw jest tylko jednym z wielu. Setki biblijnych proroctw wypełniło się, dosłownie i ze szczegółami, niejednokrotnie jeszcze przed śmiercią proroka.
Na przykład, Daniel przepowiedział w roku 538 p. n. e. (Dan. 9:24-27) że Chrystus przyjdzie jako przyobiecany Izraelowi Zbawiciel i Książę 483 lata po tym, jak perski cesarz dał Żydom prawo do odbudowy Jerozolimy, która była wówczas zburzona. To spełniło się dokładnie i definitywnie setki lat później.
Istnieją obszerne proroctwa odnoszące się do poszczególnych narodów i miast nawiązujące do historii powszechnej, i wszystkie spełniły sie dosłownie. Więcej niż 300 proroctw wypełniło się jedynie w życiu Chrystusa, w czasie Jego pierwszego przyjścia. Inne proroctwa związane są z rozszerzaniem się chrześcijaństwa, jak również mówią o fałszywych religiach i wielu innych zagadnieniach.
Wśród wielu ksiąg, starożytnych i współczesnych, Biblia nie ma sobie równej. Pełne niejasności i z reguły błędne proroctwa takich ludzi jak Jeanne Dixon, Nostradamus, i temu podobne nie dopowiadają zupełnie tej kategorii, jak również księgi innych religii, jak Koran, Pisma Konfucjusza i temu podobne pisma. Jedynie Biblia zawiera nadzwyczajne dowody prawdziwości proroctw, i występują w takiej ilości, że byłoby absurdem nie widzieć w tym Bożej inspiracji”.
Objawienie 22:6 I rzekł do mnie: Te słowa są pewne i prawdziwe, a Pan, Bóg duchów proroków posłał anioła swego, aby ukazać sługom swoim, co musi się wkrótce stać.
7 I oto przyjdę wkrótce. Błogosławiony, który strzeże słów proroctwa tej księgi.
Drodzy wszystko w życiu zawodzi. Zawodzą nasi przyjaciele, najbliżsi, zawodzimy my sami. Płonne są nadzieje pokładane w medycynie, postępie technicznym, sukcesie finansowym. Historia pokazuje, że wszyscy którzy uchwycili się tych nadziei zostali oszukani. Gdy powstawał komunizm wielu ludzi upatrywało w tym systemie niemalże zbawienie i wiązało z nim wielkie nadzieje. Komunizm okazał się wylęgarnią niesprawiedliwości i przemocy. Dzisiaj żyjemy w czasach kiedy mówi nam się, że nie potrzebujemy Słowa Bożego, że jesteśmy na tak wysokim poziomie, który umożliwi nam szczęście i spełnienie bez Boga. Próbuje się podważać biblijne fundamenty dotyczące rodziny, moralności, wartości społecznych, celu istnienia, a na to miejsce podaje się nam nowe rzekomo lepsze pomysły na szczęście, spełnienie. A jednocześnie zasypuje się nas informacjami, że wskaźnik przestępczości regularnie wzrasta coraz młodsi są coraz bardziej agresywni i wokół nas coraz więcej patologii, takich jak rozwody, małżeństwa tych samych płci, eutanazja. Owoce tego wspaniałego świata do którego zmierza człowiek możemy oglądać już dzisiaj. I znowu Słowo Boże pokazuje nam, że czym dalej człowiek jest od Boga tym bardziej jest zepsuty. My możemy zaufać Bogu, potwierdził swoja autentyczność, poprzez działanie i swoje Słowo, które się nie zmienia. Wiele proroctw Biblijnych się wypełniło, ale stoimy w obliczu wypełnienia się jeszcze wielu z nich. Biblia Mówi o przyszłym powrocie Chrystusa, Zmartwychwstaniu, Sądzie Ostatecznym, Nowej Ziemi i Nowym Niebie.
Łukasza 1:69 i wzbudził nam mocarnego Zbawiciela w domu Dawida, sługi swego,
70 jak od wieków zapowiedział przez usta świętych proroków swoich,
Zapowiedział Abrahamowi, że Jego potomkowie będą w Egipcie i wypełniły się te słowa w życiu Józefa i jego braci, zapowiedział zbawiciela i odpuszczenie grzechów dzisiaj tego doświadczamy, Zapowiedział powtórne jego przyjście i nagrodę na to czekamy. Więc uchwyćmy się tych Słów mocno przebaczając sobie nawzajem i odpuszczając winę tym którzy przeciw nam zawinili.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz