Złóżmy dziękczynienie Bogu Psalm 104

Szacuje się, że na ziemi żyje obecnie około 8,7 miliona gatunków różnych stworzeń zarówno lądowych jak i morskich. Należy przyjąć, że te liczby są mocno zaniżone, bo jeszcze niedawno uważano że jest kilkadziesiąt tysięcy gatunków. Wiele z tych gatunków to setki tysięcy, czasami miliony różnych organizmów, możemy powiedzieć, że ziemia na tle wszechświata jest wyjątkową, żyjącą planetą. Katalogi spisywane od XVIII wieku obejmują tylko 14% gatunków około 86% nie zostało jeszcze opisanych. Prawdopodobnie duża cześć z tych organizmów nie została jeszcze odkryta szczególnie w trudno dostępnych terenach jak oceany, lasy tropikalne. A należy wspomnieć, że nie obejmuje to bakterii i wirusów. Czy potrafimy sobie w ogóle wyobrazić jak zróżnicowane jest życie na naszej planecie i jak wiele żyje na niej stworzeń.  

Drodzy dzisiaj pochylimy się nad Psalmem 104 który objawia nam wspaniałe dzieła Boga i uświadamia, że nasze życie, życie każdego człowieka, każdej istoty jest od Boga zależne. Ten psalm został napisany w tym celu byśmy widzieli, to co Bóg czyni i chwalili Go za to. Pamiętam jak kiedyś podczas pewnej ulicznej ewangelizacji jedna z osób powiedziała, że nie chce mieć nic wspólnego z Bogiem i ma nadzieje,  że Bóg całkowicie się od niej odczepi. Ale gdyby Bóg spełnił życzenie tej osoby, to przestałaby ona istnieć, bo Bóg swoją mocą nieustannie podtrzymuje na ziemi życie każdej istoty.

Nie mamy pewności jaki autor napisał ten psalm, Septuaginta – najwcześniejsze greckie tłumaczenie Starego Testamentu przypisuje słowa tego psalmu Dawidowi co jest całkiem możliwe. Psalm 104 zaczyna się podobnie jak 103 i podobnie się kończy co sugeruje nam, że Dawid rzeczywiście może być jego autorem. Zaczyna się od wezwania do chwalenia Boga „Błogosław duszo moja Panu” i od słów „Panie Boże mój jesteś bardzo wielki” Dawid wzywa sam siebie, by wysławiał dzieła Pańskie i zaczyna je rozważać. Późniejsze słowa Dawida są wyjaśnieniem jego zachwytu, dlaczego Bóg jest bardzo wielki? Z powodu naszej krótkowzroczności i nieumiejętności uchwycenia dzieł Bożych, przywiązania do naszych własnych spraw nie zawsze dostatecznie widzimy ten ogromny wspaniały majestat Boga. Czytając ten psalm mam wrażenie że jest to, takie osobiste uwielbienie kiedy psalmista zastanawia się nad dziełami Bożymi w zaciszu swego domu. Gdy rozmyśla o tym jak Bóg to wszystko cudownie uczynił, jak wspaniałe jest stworzenie i jak wiele go jest. Wtedy z ust Dawida wyrywa się zachwyt nad mądrością  Bożą, nad wszechmocą Bożą, nad Jego troskliwością wobec wszystkich organizmów i  nad wszystkimi Bożymi dziełami.

Bóg stwórca

Gdy czytamy pierwsze 6 wersetów to są dla nas bardzo znajome i odsyłają nas do księgi rodzaju. Jest to opis w jaki cudowny sposób Bóg stworzył ziemię. Zwrócmy uwagę na pierwsze 5 wierszy Ks. Rodzaju. Na początku nic nie było, był tylko Bóg i chaos. Bóg mocą swojego słowa powołał niebo i ziemię do istnienia, stworzył również światło. Później wszystkie żywioły, które opisuje Dawid, wiatr, ogień, wodę i zakreślił Bóg temu wszystkiemu odpowiednie granice, a także to wszystko uporządkował. Dla nas żywioły te, są po za granicami naszego panowania, ale jak czytamy w  naszym psalmie natura i stworzenie wciąż służy Bogu, Bóg przyodziewa się światłością (w.2), czyni obłoki rydwanem swoim (w.3), posługuje się wiatrem i ogniem (w.4). Wszystko jest na służbie u Boga. Dzisiaj fakt stworzenia jest wielokrotnie podważany, a kreacjonizm jest w pogardzie u wielu naukowców. Promuje się za to teorię ewolucji, że świat jest dziełem przypadku i nie ma żadnego architekta. Niemalże już w każdej placówce edukacyjnej w książkach przyrodniczych, historycznych, programach publicystycznych materiał układa się w taki sposób, by stwórcę usunąć po za nawias i powiedzieć nam, że jesteśmy tylko zlepkiem komórek, że nie mamy tu żadnego nadrzędnego celu na ziemi, po za tymi które sami sobie wyznaczymy. Ale celem człowieka jak i całego stworzenia jest przede wszystkim chwalić Boga, jak czyni to Dawid.  Uczy się nas i nasze dzieci, że cały czas rozwijamy się z niższych form życia zmierzając do wyższych, że kiedyś byliśmy bakteriami, później płazami, później wyszliśmy na ląd, by dojść do takiej formy jak dzisiaj. Tymczasem Biblia uczy nas, że kiedyś byliśmy wysoko, teraz jesteśmy coraz niżej przez grzech i odrzucenie Boga. Musimy sobie powiedzieć, że ewolucja to wymysł szatana, by dać usprawiedliwienie człowiekowi tysięcy morderstw nienarodzonych dzieci, obozów zagłady, ideologii komunistycznej, rozwiązłości seksualnej i wszelkich innych grzechów. Jak do dzisiaj nie znaleziono żadnych dowodów ewolucyjnych, a jednak nie rezygnuje się z tej teorii, bo doskonale ona odpowiada grzesznemu człowiekowi dzięki niej myśli, że może nie odpowiadać przed Bogiem.

Gdyby ktoś pojechał do dalekiego kraju i tam zastał wspaniałe i okazałe budowle, to czy pomyślałby że one powstały tam same? Oczywiście że nie, każde rozsądny człowiek powiedziałby że musiał być jakiś budowniczy który je zbudował, tym bardziej jeśli chodzi o ziemię i wszechświat. Trzeba być naprawdę głupim żeby widzieć to wszystko i wierzyć, że powstało same, „rzekł głupi w sercu swoim nie ma Boga” Ps. 14,1

 Adam z Ewą zostali od razu stworzeni przez Boga jako dojrzali inteligentni ludzie. Jezus mówił, że od początku Bóg uczynił ich mężczyzna i kobietą (Marka 10,6)  Stworzenie zostało uczynione jako pełne i gotowe do wszystkich procesów do jakich przeznaczył go Bóg. Świat nie powstawał miliony lat,  ale rzeczywiście powstał w sześć literalnych dni jak czytamy w 1 Ks. Mojżeszowej. Później w Biblii jest napisane że:

Ks. Wyjścia 20:11  Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświęcił go.

 Po każdym dniu był wieczór i poranek. Bóg jest Panem i Królem świata, przywdziewa się światłością jak szatą, mieszka w światłości niedostępnej 1 Tym 6,16, jest pełen chwały majestatu i splendoru. A zadaniem stworzenia jest ogłaszać jego wielkość, majestat i moc. Jeśli tylko chcemy możemy dostrzec chwałę Boga w przyrodzie w tym co Bóg czyni każdego dnia, możemy widzieć jego  rękę w jego dziełach. Dlatego Apostoł Paweł powiedział:

Rzmian 1:18  Albowiem gniew Boży z nieba objawia się przeciwko wszelkiej bezbożności i nieprawości ludzi, którzy przez nieprawość tłumią prawdę.

19  Ponieważ to, co o Bogu wiedzieć można, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił.

20  Bo niewidzialna jego istota, to jest wiekuista jego moc i bóstwo, mogą być od stworzenia świata oglądane w dziełach i poznane umysłem, tak iż nic nie mają na swoją obronę,

21  Dlatego że poznawszy Boga, nie uwielbili go jako Boga i nie złożyli mu dziękczynienia, lecz znikczemnieli w myślach swoich, a ich nierozumne serce pogrążyło się w ciemności.

Wyjdź na zewnątrz popatrz na stworzenie i zobacz chwałę Boga w palącym słońcu, w gwiazdach, w pasmach górskich. Spójrz na morze i zobacz cuda Boże w głębinach. (Ps. 107:24). Kilka tygodni temu byłem z dziećmi w oceanarium w Gdyni, nie mogliśmy się nadziwić nad wspaniałością tych stworzeń, nad jaskrawymi pięknymi kolorami jakimi przyozdobił je stwórca chociaż te istoty są głęboko w morzu. Popatrz w powietrze, wsłuchaj się w melodie ptaków, które śpiewają o chwale swojego Boga. Zobacz jak ziemia wspaniale jest ustrojona kwiatami, przeróżne kolory, zapachy, kształty, spójrzcie na lilie powiedział Jezus nawet Salomon wspanialej nie wyglądał. Bóg uczynił stworzenie jakby wyszywając jakiś haft,. „O, jak liczne są dzieła twoje, Panie! Tyś wszystko mądrze uczynił: Ziemia jest pełna dzieł twoich! (24).

Ale często człowiek widzi to stworzenie, widzi piękno tego  dzieła, widzi te palce architekta, jego dusza przemawia w nim, że stwórca musiał to uczynić. Człowiek jednak buntuje się przeciw temu.  Nie chce uznać Boga i nie chce oddać Mu chwały. Rozum człowieka występuje przeciw Bogu, występuje przeciw wewnętrznemu głosowi sumienia i duszy który krzyczy, że to są dzieła Boga. Ale człowiek mówi nie, bo kocha własne grzechy. Weź sobie dziś do serca Słowa Dawida i powiedz „chwal duszo moja Pana”

Bóg opiekuje się swoim stworzeniem

Kolejną rzeczą za jaką wychwala Dawid Boga, to Jego ciągła opieka nad stworzeniem. Bóg niczym Ojciec wszystkiego, dawca życia nieustanie zajmuje się swoim dziełem. Zwróćmy uwagę  na wersety od 10 – 20. Bóg wypuszcza źródła i poi mieszkańców ziemi, zrasza góry i stwarza owoc (13), sprawia że rośnie trwa dla bydła, zioła na użytek człowieka, warzywa i owoce, pszenica na chleb i wszelkie inne zborze (14). Jedna z modlitw przed posiłkiem w czasach Jezusa, którą być może sam Jezus się modlił brzmiała: Bądź błogosławiony Jahwe, nasz Boże, Królu Wszechświata, który sprawiasz, że ziemia rodzi chleb”. Drodzy to Bóg daje nam chleb z ziemi, daje nam pogodę odpowiednią do siewu i odpowiednią do wzrostu roślin. Daje nam odpowiedni czas na żniwa byśmy mogli zebrać to co urośnie. Kiedyś będąc na polu wziąłem ziemię do ręki i pozwoliłem jej przesypywać się przez moje palce. Myślałem sobie Boże jaki ty jesteś mądry i jaki ty jesteś wielki, że niby takie nic, ziemia! A posiada wszystkie niezbędne minerały i składniki, że wrzucisz do niej ziarno i ziarno wyrośnie a później wyda plon. Albo weźmy pod uwagę ziarno, małe ziarenko pszenicy, czy jakiejkolwiek innej rośliny. W tym małym ziarenku znajdują się wszystkie potrzebne informacje by wydać z siebie owoc według swego rodzaju. Chociaż ziarenko pszenicy ma podobną wielkość jak ziarenko jabłka to jednak wyrosną z tego dwie zupełnie inne rośliny. Z pszenicy wyrośnie wątły słaby kłos, a z ziarenka jabłka wyrośnie wspaniałe mocne drzewo, podobnie jest ze wszystkimi nasionami.

To że daje Bóg nam chleb wielokrotnie jest w Biblii podkreślone. Jezus gdy uczył uczniów  modlić do Boga to mówił:  „daj nam chleba naszego powszedniego”. Pod pojęciem chleba rozumiemy wszystko co nam jest potrzebne do życia. Mamy na myśl wszystkie nasze potrzeby, które Bóg zaspokaja. Zarówno powinniśmy każdego  o  nie prosić jak  i za nie dziękować. To wcale nie jest takie oczywiste, że jutro będziemy mieli co zjeść, w co się przyodziać, że będziemy mieli ciepło w naszych domach, że nasze dzieci bezpiecznie pójdą do szkoły. Słowo Boże mówi, że „jeśli Pan domu nie zbuduje na próżno trudzą się ci którzy go budują” jeśli On nas nie strzeże, jeśli On nie udzieli nam swojej łaski na jutrzejszy dzień, to jutra nie będzie.  (Ps 127,1)  Czasami możemy myśleć, że to my wszystko sami sprawiamy swoją mądrością i zapobiegliwością. Pamiętam kiedyś podczas jednej z ewangelizacji gdy zwiastowałem pewnemu mężczyźnie i mówiłem, że wszystko co ma jest za przyzwoleniem Bożym. On wtedy rozłożył swoje ręce i mówi „to te ręce na to wszystko zapracowały” ale kto człowieku dał ci te ręce? Kto dał ci na tyle zdrowia, żeby te ręce mogły zapracować? Więc co to znaczy, że Bóg daje nam chleb, że Bóg buduje ten dom? Znaczy to, że daje nam siły byśmy mogli to uczynić,  że nie pozwala, by to, na co pracowałeś zostało zniszczone, zjadło robactwo czy pochłonął ogień. Znaczy  to, że Bóg pozwala nam zebrać owoc z tego czym się  zajmujemy i dosłownie daje wszystkie te dobra.

Gdy Bóg zawarł Przymierze z Izraelem, to przestrzegał ich że jeśli złamią tą umowę i nie będą Go słuchać jedną z kar miała być mało owocna praca.

Kapłańska 26:20  Daremne będą wysiłki wasze, ziemia wasza nie wyda swego plonu, a drzewo tej ziemi nie wyda swego owocu.

Za posłuszeństwo natomiast miało być błogosławieństwo

Kapłańska 26:4  To dam wam deszcze w swoim czasie właściwym, a ziemia dawać będzie swój plon i drzewo polne swój owoc.

5  Młocka trwać będzie u was do winobrania, a winobranie trwać będzie do siewu, będziecie jedli swój chleb do syta i będziecie mieszkać bezpiecznie w swojej ziemi.

Te wszystkie fragmenty mówią nam, że chleb dla nas jest w Bożym ręku. Dzisiaj w czasach sztucznych nawozów, środków ochrony roślin, gotowych materiałów budowlanych, farm nawadniających, marketów i globalizacji runku, gdzie rzodkiewka przyjeżdża do nas z drugiej części świata jeśli u nas zabraknie. Wiara w to, że to wciąż jednak Bóg zaopatruje może dla niektórych być staroświecka lub nawet śmieszna. Jednak ja wciąż wierzę, w to co  mówi Boże Słowo, że Bóg strzeże, że Bóg ochrania i jeśli cofa swoją rękę wszystko ginie (w. 29).

Jest taka teoria jak Deizm głosi ona, że Bóg stworzył ten świat nakręcił go, ustanowił w nim pewne prawa i wszystko zostawił, być może teraz tylko się przygląda jak to działa. Czasami ludzie wokół nas tak mówią, że Bóg pozostawia nas własnemu losowi i nie zajmuje się nami. Ale takie poglądy są sprzeczne z przesłaniem Słowa Bożego, Bóg zajmuje się osłami gasi ich pragnienie (w. 11), zajmuje się bydłem, roślinami (w. 16), ptakami którym pozwala budować gniazda, Jezus powiedział o ptakach, że nie zbierają  do spichlerzy, nie martwią się, a Bóg żywi je i pamięta o nich i nawet jeden wróbel nie spada na ziemię bez woli ojca. Pamięta o bocianie który gdzieś tam sobie wije gniazdo (w.17) i pamięta o każdym robaczku.  Dawid mówi, że lwy ryczą do Boga domagając się od Niego posiłku (w. 21). Bóg nasyca całe stworzenie, nasyca i nas.

Psalm 145:15  Oczy wszystkich w tobie nadzieję mają, A Ty im dajesz pokarm ich we właściwym czasie,

16  Otwierasz rękę swą i nasycasz do woli wszystko, co żyje.

Psalm 136:25  Daje pokarm wszelkiemu ciału, Albowiem na wieki trwa łaska jego!

tak więc całe stworzenie rozpoznaje w Stwórcy swojego dobroczyńcę i zaopatrzyciela jak czytamy (27 w) „wszystko to oczekuje na ciebie Abyś im dał pokarm we właściwym czasie”. Chociaż świat pogrążył się w grzechu i ciemności, a stworzenie jest skażone nieprawością. Bóg nie porzucił swojego dzieła, nie porzuci również i nas. Czy ty rozpoznajesz w Bogu tego, który daje ci każdego dnia chleb i pracę? Czy widzisz, że twoje życie w każdym calu zależne jest od łaski Bożej? Wszystko co masz, co posiadasz czym jesteś, co zamierzasz uczynić zależy od Boga. Jakże krótkowzroczny jest każdy człowiek, który myśli, że może żyć i planować niezależnie od Bożego postanowienia. W liście do Hebrajczyków czytamy O Jezusie

że On ….podtrzymuje wszystko słowem swojej mocy… (Hebr 1,3). W jego ręku znajduje się każda sekunda naszego życia, nasza praca, zdrowie, rodzina, realizacja planów i dosłownie wszystko. Dlatego nieustannie powinniśmy Go chwalić i dziękować za to Kim Jest i co dla nas uczynił i cały czas czyni.

„Pańska jest ziemia i to, co ją napełnia, Świat i ci, którzy na nim mieszkają” (Ps 24). Dlatego  Bóg może domagać się dla siebie chwały, bo uczynił nas, należymy do Niego.  „Wg prawa stworzenia, jesteśmy mu winni siebie”. Jeśli ktoś dawałby nam utrzymanie byśmy byli wdzięczni takiej osobie i mieli pewne poczucie obowiązku wobec kogoś takiego. Wiele bardziej powinniśmy służyć i być posłusznym Bogu, który daje nam życie i wszystko. „W Nim żyjemy i poruszamy się.” (Dz 17:28). Bóg również dał stworzenie na służbę człowiekowi, zboże na pożywienie, zwierzęta do użytku, ptaki by pięknie śpiewały, zaś człowiek powinien być gotowy dla służby Bożej.  

Niezwykle wymowne są wersety naszego psalmu od (w 27-30) przeczytajmy. Do czego zmierza Dawid?  Co chce nam pokazać i uświadomić każdemu z nas. Drodzy chce nam uświadomić, że bez Boga nie możemy istnieć. Jak nie moglibyśmy oddychać bez powietrza, tak nie moglibyśmy żyć gdyby Bóg przestał się nami interesować, odciął się od nas. Sama ta myśl że Bóg daje nam  pokarm we właściwym czasie, że pozwala sadzić, budować, że czuwa nad nami, że jest blisko chociaż jest potężny i wyniesiony wysoko, jest niezwykle pokrzepiająca dla naszej wiary. Myśl, że nasze życie nie jest bez sensu i nie jesteśmy zdani na ślepy los, ale obok nas jest wspaniały, wielki, mądry Bóg, który realizuje wszystko według planu swojej woli i nasyca dobrem dusze nasze. W końcu myśl, że nie jestem sam z własnymi grzechami, ale Bóg posyła  swojego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, by odkupił mnie od moich nieprawości i bym mógł bez przeszkód cieszyć się ze wspaniałego Bożego stworzenia i z Bożej dobroci, bym mógł cieszyć się chwalić Boga na wieki. Tak więc czy możesz dzisiaj powiedzieć razem z Dawidem nie tylko ustami, ale przede wszystkim stanem swojego serca?

Psalm 104:31  Niech chwała Pana trwa na wieki, Niech się raduje Pan dziełami swymi!

33  Będę śpiewał Panu, pókim żyw, Będę grał Bogu memu, póki jestem.

34  Oby mu miła była pieśń moja! Ja radować się będę w Panu!

Czy możesz to dzisiaj powiedzieć w tej chwili i wiedzieć jaka jest waga tych słów? Czy twoje serce przepełnia wdzięczność dla Niego z tego powodu kim jest Bóg i co robi dla ciebie? Czy wiesz, że jesteśmy na Jego łasce i na służbie u Niego, bo Jego jest ziemia i wszystko co na niej.  Mam nadzieje że tak, oddajmy Mu chwałę, pomódlmy się. Amen