Głupi ten kto porzuca łaskę dla prawa List do Galacjan 3,1-9

Paweł na koniec drugiego rozdziału listu Galicjan wyłożył w skrócie Galacjanom ewangelię i wyjaśnił, że zawracanie do zakonu jest kompletnym nieporozumieniem, bo z uczynków zakonu i tak żaden człowiek nie będzie usprawiedliwiony. Teraz Paweł bezpośrednio zwraca się do wierzących w Galacji i mówi w sposób otwarty o ich głupocie i ślepocie duchowej. Nie może też zrozumieć jak można zawracać od zbawienia z łaski do zbawienia z uczynków. Pierwsze jest cudownym zakonem wolności przez który mamy życie wieczne, drugie natomiast jest zakonem niewoli prowadzącym na potępienie.

3,1

Wiec już od pierwszego wiersza trzeciego rozdziału przechodzi Paweł do bardzo ostrego tonu wobec Galacjan mówiąc, o głupi Galacjanie. Jak mogliście się dać oszukać w tak prymitywny i prostacki sposób. Mieliście Łaskę przez Jezusa Chrystusa a zamieniacie ją na zakon.

Postępowanie Galacjan wobec ewangelii jest tak niezrozumiałe dla Pawła, że nawet zastanawia się, czy ktoś nie rzucił na Galacjan jakiegoś czaru lub uroku, omamił ich. I rzeczywiście czasami postępowanie ludzi, którzy wydaje się że powinni znać prawdę jest zupełnie irracjonalne, głupie.

Musimy być świadomi, że grzech i diabeł mają ogromną moc i potrafią skutecznie zamknąć nam oczy naprawdę.

Gdy Paweł mówi, że Galacjanie są głupi, nie ma na myśli ich braków intelektualnych, ale mówi o nieposłuszeństwie prawdzie ewangelii (Łuk 24,25; Tyt 3,3).

Nieposłuszeństwo ewangelii powoduje, że człowiek jest coraz bardziej ślepy na to, co jest ważne, co powinien czynić w w co powinien wierzyć.

Przypomnij sobie sytuacje kiedy zrozumiałeś, że zrobiłeś coś głupiego i powiedziałeś do siebie „jaki ja jestem głupi”. Co ci takie sytuacje uświadamiają?

Jak myślisz dlaczego nieposłuszeństwo ewangelii, Bogu jest głupotą?

Zauważ że Paweł dziwi się, że Galacjanie dali się oszukać i zwieść przez fałszywych nauczycieli. Z pewnością fałszywi nauczyciele uczynili to pochlebstwami i fałszywymi obietnicami Bożego błogosławieństwa i bliższego poznania Boga.

Zwróć uwagę Jak Pan  Jezus nazywa fałszywych nauczycieli w Ew Mat 7,15 i dlaczego?

Co to znaczy że Paweł nauczał ewangelii o Jezusie Chrystusie ukrzyżowanym w przeciwieństwie do fałszywych nauczycieli, którzy nauczali starotestamentowych zasad rzekomo potrzebnych do zbawienia?

 Zwróć uwagę na fragmenty Słowa Bożego  wyjaśniające tą kwestię (Efez 1,7; Kol 1,13-14; 1 Piotr 1,18-19; Hebr 7,25)

Paweł mówiąc o Jezusie ukrzyżowanym ma na myśli wydarzenie w historii, które już miało miejsce. Paweł używa tutaj czasu przeszłego dokonanego stwierdzającego, że dzieło Chrystusa na Krzyżu zostało zakończone, a jego skutki są wieczne (Jan 19,30).

Jak myślisz co to znaczy, że działo Chrystusa na Krzyżu wykonało się, na czym ono polegało?

Jak możemy podważać to wykonane dzieło i pomimo jego pełni próbować je uzupełnić, co oczywiście jest niemożliwe, a nawet jest świętokradztwem?

3.2

Teraz Paweł zadaje retoryczne pytanie dzięki czemu Galacjanie otrzymali Ducha Św. Powinni oni sobie przypomnieć dzięki czemu stali się chrześcijanami, a Bóg potwierdził to dając im Ducha. Czy chrześcijanami stali się w wyniku przestrzegania jakiś uczynków prawa, czy przez słuchanie z wiarą.

Należy tu podkreślić dwie bardzo ważne rzeczy:

ü  Po pierwsze otrzymanie Ducha Św. jest niezbędne do stania się chrześcijaninem, dzieckiem Bożym. Często mówi się że wszyscy są dziećmi Bożymi. Ale Słowo Boże wyraźnie stwierdza że tak nie jest (Jan 1,12). Dziećmi Bożymi są tylko ci co przyjęli Pana Jezusa przez wiarę i w ten sposób otrzymali Ducha Św.  Bez otrzymania Ducha Św. nie jesteśmy biblijnie wierzącymi ludźmi i nie mamy życia wiecznego, nie jesteśmy Chrystusowi Rzym 8,8-11; Jan 14,23

ü  Po drugie zwróć uwagę w jaki sposób człowiek otrzymuje Ducha Św. Czy Duch Św. jest nagrodą za dobrze wykonaną pracę lub wynikiem odprawienia na człowieku jakiś „sakramentów”? Nie, Duch Św. czyni z nas chrześcijan. Otrzymujemy Go przez słuchanie ewangelii z wiarą! Samo słuchanie nie wystarczy do zbawienia. Dopiero Słowo Boże połączone z wiarą człowieka który je słyszy, daje życie wieczne (Rzym 10,17). Duch Św. też nie stępuje na człowieka w wyniku jakiś kościelnych rytuałów, nakazów duchownego, religijnych praktyk. To Bóg udziela Ducha tym, którzy dadzą wiarę Jego ewangelii.

ü  Zwróć uwagę również kiedy Galacjanie otrzymali Ducha w jakim momencie? Czy otrzymali Go w trakcie drogi chrześcijańskiej, czy otrzymali Go jako kolejny etap zbawienia, przejście na wyższy poziom duchowy? Nie, Galacjanie otrzymali Ducha wtedy kiedy uwierzyli, wtedy kiedy się nawrócili, wtedy kiedy zostali zbawieni. Nie można być zbawionym i nie mieć Ducha Św. Jeśli uwierzyłeś w Chrystusa, On stał się twoim Panem i Zbawicielem wtedy otrzymałeś również Ducha Św. (1 Kor 12,13; 1 Jana 3,24)

3.3-5

Czy dodając coś do pełnego dzieła Chrystusa ulepszamy ewangelię? Oczywiście nie. Nie tylko jej nie ulepszamy, czy czynimy ją bardziej skuteczną , ale zaprzeczamy jej. Zaczynać w Duchu a kończyć w ciele jest zaparciem się ewangelii!

Galicjanie choć dobrze zaczęli na co wskazywały duchowe doświadczenia takie jak:

ü  Duchowe doznania. Chodzi tutaj o błogosławieństwa jakich doznali w wyniku przyjęcia ewangelii. Jednak mogą się one okazać daremne, bo choć na początku wydawało się, że zostali zbawieni. Tak teraz, gdy wracają z powrotem do zakonu dają świadectwo tego, że ich zbawienie się nie dokonało. Musimy pamiętać, że duchowe przeżycia jak i cuda których możemy doświadczyć, czy odpowiedzi na modlitwy wcale jeszcze nie gwarantują że nasze zbawienie rzeczywiście się dokonało jak miało to miejsce w przypadku Galacjan. 1 Kor 15,2; 2 Kor 6,1; 2 Kor 13,5; 1 Kor 10,1-6. Tak więc ktoś może mieć różne doświadczenia duchowe, czy nawet twierdzić że ma dary duchowe, a jednocześnie może nie być zbawionym  człowiekiem. Może być również taka sytuacja, że jakieś niezwykłe znaki w życiu danej osoby się nie przejawiają. Po prostu żyje taka osoba pobożnym, biblijnym życiem wierząc w prostą biblijną ewangelię i ta jest zbawiona.

ü  Dziejące się wśród nich cuda. Podobnie z cudami, to że mają miejsce w czyimś życiu, jeśli rzeczywiście mają, nie gwarantuje jeszcze że taka osoba jest zbawiona. Wiara w Chrystusa i trzymanie się Słów ewangelii świadczą o zbawieniu, a nie jakieś mistyczne przeżycia, czy cudowne doświadczenia.

3,6-9

Kolejny argument Pawła za tym, że jedynie ewangelia oparta o łaskę w Jezusie Chrystusie jest ewangelią prawdziwą pochodzi z pism Starego Testamentu.

Paweł przywołuje Abrahama i dowodzi, że nawet Abraham, Ojciec wiary został zbawiony wyłącznie na podstawie wiary w Bożą obietnice.

Paweł cytuje tutaj Ks. Rodzaju 15,6.

Zwróć uwagę kiedy Abraham został usprawiedliwiony, przed jakimi uczynkami?

Abraham uwierzył w Bożą obietnicę, że potomstwo jego będzie liczne jak gwiazdy na niebie, a w jego potomstwie będą błogosławione wszystkie narody chociaż jeszcze wtedy nie miał syna. W ten sposób Abraham uwierzył posłanie Zbawiciela i wszystkie aspekty zbawczego Bożego dzieła. Na podstawie wiary w tą obietnice, Bóg go usprawiedliwił. Wiara Abrahama nie opierała się na swoich zdolnościach, bo był już stary i z ludzkiej perspektywy nie mógł mieć dzieci. Abraham złożył całkowicie swą ufność w Bożej wierności, w Bożym Słowie, w Bożej obietnicy. Podobnie jak obietnica przebaczenia grzechów przez Chrystusa. Galacjanie mają całkowicie zaufać Bożej obietnicy jak Abraham, że Bóg na podstawie wiary w Chrystusa przebaczy im grzechy i ich zbawi.

Abraham nie został przyjęty przez Boga na podstawie swoich uczynków, ale na podstawie wiary. Jego późniejsze uczynki zaś tylko potwierdziły, że wcześniejsza wiara była prawdziwa (Rzym 4,13-20).

Być może fałszywi Judaizujący nauczyciele nauczali, że Galacjanie mogą stać się duchowymi synami Abrahama przez Obrzezanie. Paweł jednak dowodzi, że duchowe synostwo Abrahamowe nie polega na przynależności do narodu Izraelskiego z czego szczycili się Żydzi. Ale duchowe synostwo Abrahamowe, polega na wierze Bogu jak Abraham, który uwierzył że w nim będą błogosławione wszystkie narody ziemi Rodz. 12,1-3; Rzym 4,11.16. Każdy kto posiada taka samą wiarę jak Abraham idzie w ślady Abrahama, stając się jego duchowym synem. Prawdziwym Abrahamowym potomstwem dla którego przeznaczone są Boże obietnice.

Błogosławieństwo dane Abrahamowi miało dotyczyć zbawienia wszystkich narodów przez wiarę w Chrystusa, który był potomkiem Abrahama. W ten sposób wszystkie narody w Abrahamie mogą dostąpić Bożego zbawienia. Galacjanie powinni o tym wiedzieć i nie dać się oszukać fałszywym nauczycielom. Abrahamowi była zwiastowana dobra nowina o Chrystusie, który miał się w przyszłości narodzić i zbawić wszystkich z wszystkich narodów, którzy w tą dobrą nowinę uwierzą jak uwierzył Abraham.

Jednak Galacjanie dali się zwieść, bo odrzucili obraz Chrystusa ukrzyżowanego, który przed ich oczami został wymalowany. Podobnie i z nami, jeśli porzucamy wiarę w prostą ewangelię, a tym samym Chrystusa, który umarł za nas na Krzyżu i przez wiarę w Niego dostępujemy zbawienia. To wtedy w to miejsce próbujemy własną drogę usprawiedliwienia ustanowić, co zawsze skutkuje odejściem od prawdy i przyjęciem fałszywej ewangelii.

Jak stajemy się synami Abrahama?

W jaki sposób dziedziczymy Abrahamowe obietnice?

W jaki sposób został zbawiony Abraham?

W jaki sposób mogą być zbawieni wszyscy ludzie?