Żyć w nowy sposób Studium 1 Listu Piotra 4,8 – 11

W związku z tym, że nadchodzi nowy porządek w którym i wszystko co stare ma ulec zagładzie, chrześcijanie mają przylgnąć do nowych Bożych wartości, pielęgnować to, co ma wartość przed Bogiem.

4,8

Pierwsza rzecz, którą powinien kierować się nowonarodzony chrześcijanin, to „żarliwa miłość” do innych chrześcijan.

Piotr na określenie żarliwej miłości stosuje greckie słowo, które oznacza „naciągnięty” lub „napięty”. Używane ono było w stosunku do biegacza, który biegnie z maksymalną prędkością i w ten sposób naciąga swoje siły do maksimum. To więc gdy Piotr mówi o żarliwej miłości jednych do drugich ma na myśli wysiłek niemalże ponad swoje siły, przedłożenie dobra bliźniego nad swoje własne. Miłość taka wymaga od nas zapierania się samych siebie, nie przychodzi nam naturalnie, ale konieczne jest podejmowanie świadomych wyborów, by taką miłość okazywać. Miłość tą opisał ap. Paweł 1 Liście do Koryntian 13 rozdz.

Okazywana miłość musi także założyć, że może spotkać się z niezrozumieniem, a nawet odrzuceniem lub z wrogim potraktowaniem. Ale chrześcijanin nawet w takich sytuacjach nie może okazywać wrogości, mścić się w jakikolwiek sposób. Wciąż powinien szukać zgody, porozumienia i dobra z drugą osobą.

Jak myślisz w jaki sposób możesz okazywać żarliwą miłość innym w kościele?  

Jak myślisz co to znaczy, że miłość zakrywa mnóstwo grzechów?

Oczywiście wiemy, że tu nie może chodzić o nasze zbawienie, czy oczyszczenie z naszych grzechów. Biblia wyraźnie naucza, że to co oczyszcza z grzechów grzesznika, to zastępcza ofiara Pana Jezusa złożona za nasze winy (1 Jana 1,7).

Chodzi o to, że żarliwa miłość nie jest prędka do osądzania drugiego człowieka, potrafi wiele wybaczyć, przymyka oko na wady których każdy z nas ma wiele. Żarliwa miłość nie wyciąga grzechów na wierzch i nie mówi, a ty jesteś „taki i owaki”, stara się nie dostrzegać złego. Nie chodzi o to, że przymyka oko na grzech, ale miłość akceptuje człowieka z jego słabościami i wadami. Przede wszystkim wierzący stara się przebaczać grzechy, które ktoś popełnił przeciw niemu Oczywiście to nie przeczy dyscyplinie w zborze, tych którzy grzeszą i nie chcą się upamiętać te osoby mamy dyscyplinować, (Mat 18,15-18).

4.9

Kolejna praktyczna zasada to okazywanie gościnności bez szemrania. Miłość wyraża się w tym, że świadczymy innym dobro.

W czasach Piotra gościnność wyrażała się w tym, że otwierano swój dom dla innych chrześcijan, którzy wymagali pomocy, opieki lub byli w drodze i nie mieli noclegu oraz strawy. Inną formą gościnności były sytuacje kiedy otwierano swój dom na spotkania biblijne i nabożeństwa. (Hebr 13,1-2) (Rzym 16,15).

Musimy mieć świadomość, że okazywanie gościnności, czy pomoc wierzącym, którzy takiej pomocy od nas potrzebują jest okazywaniem miłosierdzia samemu Panu Jezusowi, ani jeden  dobry uczynek, choćby najmniejszy wyświadczony wierzącym nie będzie zapomniany  (Mat 25,40) . Bóg tym, którzy świadczą dobro braciom i sistrom w zborze da wspaniałą nagrodę za ich poświęcenie i okazane miłosierdzie.

Jak myślisz dlaczego mamy okazywać gościnność bez szemrania, narzekania?

Chodzi o to, że nie powinniśmy narzekać, że komuś pomagamy i okazujemy gościnność. Wiemy że gościnność jest związana z dodatkowymi kosztami i wysiłkiem. Czasami niektórzy oferują swoją gościnność, a później tego żałują lub czują się w jakiś sposób do gościnności przymuszeni. Niekiedy gościnność może być bardziej z poczucia obowiązku i brakuje entuzjazmu w jej okazywaniu. Wtedy ludzie zazwyczaj nie mówią wprost lecz pokątnie narzekają. Zdarzyło się mi też być zaproszonym do domu przez jednego ze współmałżonków, a drugi był z tego faktu niezadowolony, co było dosyć stresujące i niekomfortowe.

4.10 

Kolejne praktyczne okazywanie miłości, to usługiwanie sobie nawzajem darem Bożej łaski, który każdy z nas otrzymał od Ducha Św.

Wszyscy wierzący w Chrystusa otrzymali jakieś Boże obdarowanie, którym powinni usługiwać w zborze. Zauważmy, że duchowe dary nie są nam dane w tym celu byśmy się nimi chwalili lub z powodu nich wywyższali jak np. miało to miejsce w kościele w korynckim do którego Paweł napisał 2 listy.

Duchowe dary otrzymaliśmy, by budować innych, by budować Kościół Jezusa Chrystusa i w takim celu powinny być używane. Inne wykorzystywanie duchowych darów np. do budowania własnego autorytetu, czy w celach gromadzenia dóbr materialnych jest sprzeniewierzeniem się Bożym zamierzeniom.

Mamy być dobrymi szafarzami, zarządcami powierzonych nam przez Boga darów, dobre szafowanie, które Bogu się podoba, to wykorzystywanie swojego obdarowania na budowanie w wierze innych.

Biblia wymienia wiele darów łaski jakie może otrzymać chrześcijanin od Boga. Zauważmy, że dary te są darami łaski Boga. Bóg udziela każdemu jak chce za darmo. Żaden z nas na żaden dar łaski nie zapracował i nie zasłużył własną gorliwością, mądrością, czy czymkolwiek jeszcze innym. Dlatego wykluczone wszelkie chlubienie się darami duchowymi.

1 Kor 12,7-11.

Zwróć uwagę że Duch Boży daje dary jak sam uważa za stosowne. Człowiek nie ma wpływu na to jaki dar otrzyma. Oczywiście może prosić Boga o konkretne dary, ale decyzja zawsze należy do Boga.

Biblia wymienia różne dary łaski, które możemy otrzymać od Boga  i każdy chrześcijan powinien dążyć do odkrycia swojego obdarowania i służenia nim (1 Kor 12,7-13; Rzym 12,3-8).

Czy wiesz jaki ty otrzymałeś/aś dar od Boga?

4,11

Jeśli ktoś jest obdarowany w jakieś dary przemawiania, nauczania, wykładnia, to ma to czynić zgodnie ze Słowem Bożym. Dar wykładania słowa nie upoważnia człowieka, do przekazywania treści, których w Słowie Bożym nie ma lub jemu są przeciwnie 2 Tym 2,15. Kaznodzieja nie może również mówić tego co chce i co ślina mu na język przyniesie, ale ma zwiastować Boże Słowo dla pouczenia i zbudowania wiernych. Dlatego kazanie musi być osadzone w tekście biblijnym i tego też tekstu ma być wykład. Nie może być tak, że kazanie jest na temat polityki, artykułu z gazety, czy wczorajszego odczucia lub osobistych przemyśleń, czy doświadczeń kaznodziei. Oczywiście usługujący słowem może podawać różne przykłady, ale one wszystkie mają wspierać przekaz biblijnego przesłania. Czasami usługujący Słowem mówią same historyjki, ale w ogóle nie przekazują pouczenia biblijnego tekstu. Dary mogą mieć różny charakter, mogą objawiać się w wykładzie słowa, napomnieniu, mowy mądrości w doradzeniu i inne.

Paweł ostrzegała że wielu posługujących słowem to puste gaduły (2 Tym 2,16; Tyt 1,10). Chodzi o taki którzy gadają byle co i nie przekazują żadnych treści, a ich zwiastowanie nie ma ani ładu, ani składu.

Inną grupą darów są dary posługiwania, pomocy, działalności charytatywnej. Ci którzy posiadają te dary mają czynić służbę posługiwania z mocą. Chodzi tutaj o zaangażowanie, nie unikanie z naszej strony wysiłku dla tych którzy takiej posługi wymagają. W ten sposób możemy okazać moc Bożą dla osób, które są słabe, strapione i potrzebują opieki.

Wszystko zaś ma być czynione na chwałę Bożą, by Bóg był uwielbiony przez Pana Jezusa Chrystusa. To właśnie przez miłość i wzajemne usługiwanie Bóg będzie uwielbiony w Kościele (Rzym 11,36; Efez 3,21; 1 Kor 10,31).