Dlaczego zło spotyka dobrych ludzi?

Drodzy od jakiegoś czasu chodzę z pytaniem w swoim sercu z którym próbowało zmierzyć się już wielu wierzących „dlaczego zło spotyka dobrych ludzi”. Dlaczego pomimo najlepszego życia jakie mógłbyś prowadzić na tym świecie, życia które jest najbardziej jak to tylko możliwe skupione na Chrystusie, nie możemy być pewni, że nie przydarzy się nam  żadne cierpienie, czy tragedia? 

Nie musimy specjalnie szukać, by zauważyć, że żyjemy w świecie niekończących się nieszczęść. Wystarczy włączyć codzienne wiadomości, by usłyszeć o kolejnych dramatach. Tajfuny, powodzie, trzęsienia ziemi, głód na masową skalę, zabijają rocznie setki tysięcy osób. Mamy również choroby, terroryzm, wojny, codzienne tragedie tysięcy ludzi sprzedawanych jako niewolnicy o których losie pewnie nigdy się nie dowiemy.

Często nie zdajemy sobie sprawy, że każdego roku na ziemi umiera ponad 50 milionów ludzi, 6000 tys. na godzinę około 100 na minutę. Tylko podczas tego wykładu na ziemi umrze więcej niż 5000 tys. osób. A większość z nich wcale nie umiera w starszym wieku, odchodząc spokojnie do wieczności. Najczęściej umierają młodo, niekiedy po długich zmaganiach z ciężkim bólem, często z powodu wyrządzonego zła jednego człowieka przeciwko drugiemu człowiekowi.

Kilka lat temu spotkałem Agnieszkę, miłą sympatyczną kobietę zbliżającą się do czterdziestki, która pomagała mi w sprawach urzędowych, trochę się zaprzyjaźniliśmy. Później miałem okazję poznać jej rodzinę i plany na przyszłość. Z ludzkiego punktu widzenia była tzw. dobrą pomocną osobą. Któregoś dnia dowiedziałem się, że zachorowała na raka żołądka, a choroba postępowała bardzo szybko. W tym okresie miałem przywilej odwiedzać ją kilka razy najpierw w szpitalu później w domu i czytać z nią ewangelię. Każdego dnia była coraz słabsza, strasznie cierpiała i nie przypominała siebie, choć starała się nie dać po sobie tego poznać. Jej agonia trwała kilka miesięcy, zmarła pozostawiając męża i dwoje małych dzieci. Byłem na jej pogrzebie, wiele smutku i płaczu oraz pytań, dlaczego taka osoba jak Agnieszka, osoba o której moglibyśmy powiedzieć „do rany przyłóż” musiała odejść, tak nagle? Dlaczego spotkało ją to, co ją spotkało? Pamiętam że przynajmniej kilka razy modliliśmy się o jej uzdrowienie, ale nic się nie wydarzyło.  Czy Bóg nie mógł tego zatrzymać, czy nie mógł pomóc, czy był bezsilny w tej sytuacji, a może mógł i nie chciał? A jeśli nie chciał, to dlaczego? Czy jest niewrażliwy na nasze dramaty i tragedie?

Krytycy chrześcijaństwa przyglądając się tumu jak zło spotyka dobrych ludzi wciąż na nowo w różnych wersjach  podnoszą kwestię greckiego filozofa Epikura z którą próbował się zmierzyć znany chrześcijański autor C.S Lewis w książęce  „Problem Cierpienia” „że jeśli Bóg jest dobry, to powinien chcieć szczęścia ludzi, a jeśli jest wszechmocny, to powinien uczynić ich szczęśliwymi, skoro zaś tego nie czyni, to albo nie jest dobry, albo nie jest wszechmocny, albo nie jest ani taki, ani taki”.

Lewis odpowiada na ten zarzut, że często źle rozumiemy wszechmoc Boga. Biblijna definicja wszechmocnego Boga nie oznacza, że Bóg może absolutnie wszystko. W pojęciu Bożej wszechmocy nie mieści się np. to, że Bóg chrześcijański może działać w sposób sprzeczny ze swoją naturą. Bóg np. nie może czynić niczego co jest moralnie złe jak kłamstwo lub bycie złośliwym. Jakub w swoim liście mówi, że u Boga nie ma żadnej odmiany, ani nawet chwilowego zaćmienia (Jak 1,7).

To więc wszechmoc nie może oznaczać, że Bóg niczym dżin z butelki lub filmowy supermen będzie reagował na każdą tragedię, na każdą katastrofę naturalną i powodował, że ustanowione przez Niego prawa fizyki będą ciągle naginane. Dopiero takie działanie spowodowałoby chaos i niemożliwość wszelkiego planowania. Bóg tak czynił, ale były to wyjątkowe sytuacje ściśle związane z Bożym planem (Ks. Wyjścia 14,21 Ks. Joz 10,12-13). Często tego nie dostrzegamy, ale to właśnie możliwość przewidywania z dużym prawdopodobieństwem kolejnych wydarzeń jak to, że jutro nastanie wschód słońca i pójdziemy do pracy, dzieci do szkoły, a później  będzie wieczór, noc i znowu ranek. To, że po zimie nastanie wiosna, a później kolejna przewidywana pora roku, to wszystko jest dla naszego bezpieczeństwa.

W inną stronę natomiast w odpowiedzi na pytanie dlaczego zło spotyka dobrych ludzi poszedł autor znanej książki o tym samym tytule Harold Kushner.

Był on zmuszony zmierzyć się tym tematem, gdy będąc Żydowskim rabinem doświadczył choroby swojego syna, która zakończyła się jego śmiercią w wieku 14 lat.

Syn Harolda Aron, zachorował w 8 miesiącu życia na progerię, czyli przyśpieszone starzenie się. Kushner opisuje jak codziennie musiał obserwować, gdy jego syn będąc dzieckiem stawał się staruszkiem i nic nie mógł zrobić.

Wprawdzie nie był on chrześcijaninem, ale stawiał pytania, które podejrzewam w podobnych sytuacjach zadaje wielu z nas.

„Co się nie zgadzało. Byłem dobrym człowiekiem. Starałem się żyć wedle przykazań Bożych. Co więcej, moje życie było bardziej poświęcone religii, niż życie większości moich znajomych, którzy mieli zdrowe dzieci. Sądziłem że szedłem ścieżkami wytyczonymi przez Boga, służąc Jego dziełu. Jak coś takiego mogło spaść na moją rodzinę? Jeśli Bóg istniał i miał najmniejsze choćby poczucie sprawiedliwości, by nie wspomnieć o miłości i przebaczeniu, jak mógł mi to zrobić. A nawet gdybym mógł przekonać samego siebie, że zasługiwałem na karę za jakiś grzech czy zaniedbanie, którego nie byłem świadomy, to dlaczego miał cierpieć Aron? Był niewinnym dzieckiem, szczęśliwym i ufnym trzylatkiem. Dlaczego miał cierpieć fizyczne i psychiczne udręki?

Kushner zmagając się z tym pytaniem doszedł do wniosku, że Bóg nie chce ludzkiego cierpienia i nie jest za nie w żaden sposób odpowiedzialny. Ale świat przez grzech stał się taki, jaki się stał i Bóg  nic nie może zrobić w takich sytuacjach, bo nie jest wszechmocny i nie kontroluje praw natury. Nie może uzdrowić, nie może zmienić okoliczności, zapobiec katastrofie i nie może sprawić, że cierpienie się skończy. Wprawdzie może współczuć, może pocieszyć, ale nie może uczynić cudu i nie ma wpływu na ludzkie tragedie.

Kushner przedstawia nam obraz dobrego słabego Boga, by go usprawiedliwić i dać nam pocieszenie w przypadkowym losie na który nikt nie ma pływu.

Takie przedstawienie sprawy odpowiada wielu -  mówią -  „w końcu mamy odpowiedź dlaczego zło spotyka dobrych ludzi, w końcu wiemy dlaczego dobry Bóg nic nie robi, gdy morderca idzie zabić bezbronne dziecko, a fanatyk religijny podkłada bombę pod kościół doprowadzając do śmierci setek osób”.   

Jednak to, co mówi Kushner jest nieprawdzie i sprzeczne ze Słowem Bożym, bo Biblia przedstawia nam Boga, który panuje nad każdą sprawą, dobrą czy złą i nad wszystkimi prawami natury.

Spójrzmy na kilka wierszy z Pisma Św.

Psalm 135:5  Zaiste, wiem, że wielki jest Pan, A Pan nasz jest nad wszystkich bogów.

6  Pan czyni wszystko, co zechce, na niebie i na ziemi, W morzach i we wszystkich głębinach.

7  On sprowadza chmury z krańców ziemi, Wywołuje błyskawice z deszczem, Wypuszcza wiatr ze swoich komór.

Izajasza 46:10  Ja od początku zwiastowałem to, co będzie, i z dawna to, co jeszcze się nie stało. Ja wypowiadam swój zamysł, i spełnia się on, i dokonuję wszystkiego, czego chcę.

11  Przywołuję ze Wschodu ptaka drapieżnego, a z ziemi dalekiej męża, który wykona mój zamysł; jak powiedziałem, tak to wykonuję, jak postanowiłem, tak to czynię.

Mateusza 28:18  A Jezus przystąpiwszy, rzekł do nich te słowa: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi.

 Widzimy więc, że Bóg Biblii jest wszechmogący, panuje nad całym wszechświatem, nad wszystkimi żywiołami i nad wszystkimi stworzeniami jak mówi Izajasz, że ma moc nakazać każdemu stworzeniu, by wykonywało Jego wolę, przywołuje zwierzę jakie chce i człowieka jakiego chce, by uczynić przez nich to, co zamierza.

Żeby bardziej skomplikować sprawę, to chciałbym byśmy zobaczyli szukając odpowiedzi na pytanie dlaczego zło spotyka dobrych, że Bóg nie tylko suwerennie wszystkim rządzi i wykonuje wszelkie dobro, ale także całe zło jest jemu podporządkowane, a nawet służy do Jego wiecznych celów będąc na Jego usługach.

Jak pokazują nam to poniższe fragmenty

Amosa 3:5  Czy wpada ptak w sidła na ziemi, jeżeli nie było przynęty? Czy odskoczy sidło od ziemi, jeżeli nic nie złapało?

6  Czy nie lęka się lud, gdy w mieście zabrzmi trąba? Czy zdarza się w mieście nieszczęście, którego by Pan nie wywołał?

Lamentacje Jeremiasza 3:37  Któż może powiedzieć, że staje się coś, czego Pan nie nakazał?

38  Czy z ust Najwyższego nie pochodzi zarówno złe, jak i dobre?

Również cała historia Hioba tego dowodzi, że zło nie działa niezależnie od Boga. Choć diabeł dotknął Hioba, to jednak wyraźnie uczynił to na Boże przyzwolenie i zgodnie z Bożą wolą, a Hiob w kilku miejscach mówi, że to Bóg go dotknął:

Hioba 6:4  Gdyż strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, mój duch pije ich jad, strach przed Bogiem ogarnia mnie.

Hioba 16:11  Bóg wydał mnie przewrotnym i wtrącił mnie w ręce bezbożnych.

12  Żyłem spokojnie, lecz On skruszył mnie, a pochwyciwszy za kark, zdruzgotał mnie i postawił mnie sobie za cel.

13  Dookoła mnie świszczą jego pociski, drą bezlitośnie moje nerki, wylewa się na ziemię moja żółć.

14  Zadaje mi cios za ciosem, Naciera na mnie (Bóg) jak wojownik

Co do tego, że Hiob był sprawiedliwym człowiekiem, chyba nikt z nas nie ma wątpliwości. Już na samym początku tej księgi pojawia się dialog między Bogiem, a Szatanem i tam Bóg mówi o Hiobie  w takich słowach:

Hioba 1,8 …Czy zwróciłeś uwagę na mojego sługę, Hioba? Bo nie ma mu równego na ziemi. Mąż to nienaganny i prawy, bogobojny i stroniący od złego.

Pomimo swojej dobroci, Hioba spotykają tragedie: strata majątku, bliskich oraz choroba. Wielu by chciało przypisać winę za cierpienie Hioba diabłu, a o Bogu powiedzieć, że nie miał z tym nic wspólnego. Ale to nieprawda, szczęście i nieszczęście Hioba było w Bożych rękach i Hiob doskonale to wie. Gdyby tylko Bóg chciał mógłby nie pozwolić diabłu dotknąć Hioba i nadal cieszyłby się On szczęściem. Ale nie było tak! Bożą wola było, by Hiob znosił swoje męki i dla wielu, to jest trudne do przyjęcia. Księga Hioba nie daje jednoznacznej odpowiedzi dlaczego Hiob cierpi. Wiemy, że nie cierpi za swoje grzechy, co próbowali mu udowodnić jego przyjaciele.

Ale na podstawie całej księgi możemy wysunąć wniosek, że Hiob cierpi, bo Bóg tak chciał i nie musi mu odpłacać dobrem za jego dobro. Bóg nie jest niczyim zakładnikiem i jeśli błogosławi, to nie dlatego, że Hiob swoim pobożnym życiem jakoś zmusił do tego Boga, ale Bóg w swej łasce tak zdecydował.  Lecz tak właśnie myśli wiele osób, że jak oni będą dobrzy, to Bóg musi im odpłacić. Myślą że własną sprawiedliwością zasłużą na Bożą przychylność. Ale Biblia mówi, że nie ma ani jednego człowieka sprawiedliwego (Rzym 3,10). Nikt nie jest tak dobry, by Bóg musiał otoczyć go ochroną nawet Hiob. Wszyscy potrzebujemy Bożej łaski w Chrystusie i Bożego zmiłowania. Tak naprawdę choćby najlepsi z nas nie zasługują na dobro ze strony Boga, ale na potępienie, bo zapłatą za grzech jest śmierć (Rzym 6,23). Czy nam się to podoba, czy nie, Bóg miał prawo postąpić z Hiobem, tak jak chciał. A jego stworzenie nie może kwestionować Jego decyzji, bo pełny Boży plan dla człowieka jest niezgłębiony, co Bóg doskonale podkreśla, gdy objawia Hiobowi swoją chwałę. Nikt nie może być sędzią Boga, tym bardziej grzeszny człowiek, który nic nie wie.

Hioba 38:1  Potem Pan odpowiedział Hobowi spośród zawieruchy i rzekł:

2  Któż to zaciemnia mój plan słowami bezmyślnymi?

3  Przepasz jako mąż swoje biodra, będę cię pytał, a ty mnie pouczysz.

4  Gdzie byłeś, gdy zakładałem ziemię? Powiedz, jeśli wiesz i rozumiesz.

5  Kto wyznaczył jej rozmiary? Czy wiesz? Albo kto rozciągnął nad nią sznur mierniczy?

6  Na czym są osadzone jej filary albo kto założył jej kamień węgielny?

Inaczej mówiąc, Bóg mówi do Hioba, nie rozumiesz mojego planu i moich praw. Nawet nie rozumiesz jak działa stworzenie, jak funkcjonuje ziemia, jak działają chmury, skąd się biorą ciemności i jak wiatr rozchodzi się po ziemi, a wydaje ci się, że rozumiesz jaki jest Bóg i chciałbyś decydować jakie powinien wydawać wyroki. Słowo Boże aż dwa rozdziały Ks. Hioba (38-39) poświęca na to, by wykazać niewiedze Hioba i każdego człowieka.

Podobną odpowiedź daje apostoł Paweł w Liście do rzymian 9 rozdz. w kontekście Bożego wybrania Jakuba, a odrzucenia Ezawa, że Bóg ma prawo postępować ze swoim stworzeniem jak sam chce, a Jego wybory nie podlegają ludzkiemu osądowi, kimże jest człowiek, że wdaje się w spór ze swoim Stwórcą (Rzym 9,20).

Musimy wyraźnie powiedzieć, że w tym upadłym w grzech świcie zło istnieje zgodnie z Bożą wolą, aż do całkowitego wyzwolenia stworzenia. Nie mogę zgodzić się koncepcją jaka często jest rysowana przez wielu i wiele kościołów szczególnie charyzmatycznych, że Bóg nie chce cierpienia i zła, to więc robi wszystko, by zło zakończyć, ale diabeł jest taki sprytny i Bóg nie może go dorwać. Nie, to jest zupełnie nieprawdziwy obraz, Bóg panuje niepodzielnie jako suwerenny władca nad całym stworzeniem i cierpienie zakończy wtedy, kiedy zaplanował, a nie wtedy, kiedy uda Mu się to zrobić.

    

Teraz ktoś mógłby pomyśleć, że skoro Bóg panuje nad złem nad cierpieniem, a nawet planuje je w swoich wiecznych celach, to czy Bóg w  ogóle jest dobry.

Tak, Bóg jest dobry, bo nie planuje zła, by czynić zło i nie jest bezpośrednią przyczyną zła, ale wpisuje zło w swoje plany, by uczynić z tego dobro w życiu wierzących w Chrystusa ludzi i w swoim wiecznym planie. Więc czasami Bóg pozwala, by dobrych ludzi spotkało zło, by uczynić z tego większe dobro i objawić swoją chwałę.

Jak mówi o tym Józef do swoich braci w kontekście cierpienia jakie oni mu zadali:

Rodzaju 50:20  Wy wprawdzie knuliście zło przeciwko mnie, ale Bóg obrócił to w dobro, chcąc uczynić to, co się dziś dzieje: zachować przy życiu liczny lud.

Podobną myśl powtarza apostoł Paweł w liście do Rzymian, ale już w kontekście zbawienia wiecznego, tych którzy wierzą w Jezusa Chrystusa.

Rzymian 8:28  A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani.

Niezwykłym przykładem kiedy zło spowodowało wielkie dobro jest życie Joni Eareckson. Przyszła na świat w rodzinie w której kochano sport. W wieku czternastu lat oddała swoje życie Jezusowi, ale w szkole średniej zauważyła, że raczej nie jest chrześcijanką i pomodliła się "Panie, nie żyję po chrześcijańsku i wiem o tym. Zrób coś z moim życiem, aby je wyprostować". Jakiś czas po tej modlitwie poszła popływać w zatoce ze swoją siostrą. W trakcie kąpieli Jony skoczyła do zbyt płytkiej wody i uszkodziła rdzeń kręgowy. Obudziła się dopiero w szpitalu sparaliżowana, a pierwsza myśl jaka przyszła jej do głowy

"Boże, czy w taki sposób wyobrażasz sobie odpowiedź na moją modlitwę? W taki sposób postanowiłeś przybliżyć mnie do siebie?"

Dowiedziała się również, że nigdy już nie będzie poruszać się o własnych siłach. Później ktoś przyszedł ją odwiedzić do szpitala i przeczytał fragment Ks. Jeremiasza 29,11 Albowiem Ja wiem, jakie myśli mam o was - mówi Pan - myśli o pokoju, a nie o niedoli, aby zgotować wam przyszłość i natchnąć nadzieją.

Wtedy Jony zrozumiała, że Boży plan względem niej sięga znacznie głębiej niż wydawało się jej do tej pory. Uwierzyła że Bóg pragnie zbawienia jej duszy i szczęścia. Zaakceptowała stan w jakim się znalazła i zaczęła służyć Bogu. Bóg użył jej cierpienia do rozsławienia imienia Jezusa na cały świat. Jony wygłosiła tysiące świadectw, napisała ponad 50 książek, zaśpiewała dziesiątki chrześcijańskich pieśni nagrywając wiele płyt i namalowała ustami dziesiątki obrazów.

Nasz Bóg ma taka moc, by ze zła i cierpienia uczynić dobro.  

Powiem nawet więcej, że w bezbożnym i upadłym świecie cierpienie musi istnieć, by ograniczało grzech. Gdyby Bóg pozwolił żeby upadły człowiek pomnażał grzech bez konsekwencji i nie doświadczał z tego tytułu żadnego bólu, to wszyscy byśmy się w naszej grzeszności zatracili.

Weźmy choćby pod uwagę holokaust jedno z najstraszniejszych wydarzeń w historii ludzkości. To właśnie ból i cierpienie, które doświadczali skazańcy przemawia do nas najmocniej. Z jednej strony holokaust jest straszną tragedią, ale z drugiej spowodował wiele działań, by w przyszłości podobnym wydarzeniom zapobiec. Oczywiście nie mam złudzeń, że już nigdy do czegoś takiego nie dojdzie, ale przynajmniej na pewien okres spowodowało otrzeźwienie i poprawienie stanu ludzkości. I tak jest po każdej podobnej tragedii, po każdej wojnie i po wielu kolejnych cierpieniach, jakby ludzkość na chwile się podnosi, dostrzega że jest straszna i zepsuta, by za chwilę znowu o tym zapomnieć i upaść.

Największym dobrem dla ludzkości, które przyszło przez ludzki grzech i cierpienie jest śmierć Chrystusa na Krzyżu i zbawcze jej skutki. Jeśli już jesteśmy przy pytaniu dlaczego zło spotyka dobrych ludzi, to jest ono najbardziej zasadne w kontekście Jezusa. On jako jedyny nie zasługiwał na żadne zło, bo nigdy nie popełnił żadnego grzechu (1 Ptr 2,22). Nigdy nie popełnił niczego za co musiałby być ukarany. A jednak cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych. Bóg posłużył się ludzką grzesznością i cierpieniem swojego Syna, by z tego wywieść największe możliwe dobro, zbawienie, życie wieczne dla wszystkich, którzy w Jezusa uwierzą. Skoro Syn Boży cierpiał jako niewinny, czy my mamy prawo pytać dlaczego cierpimy skoro jesteśmy winni?

Apostoł Paweł w liście do Rzymian mówi,

Rzmian 8:20  Gdyż stworzenie zostało poddane znikomości, nie z własnej woli, lecz z woli tego, który je poddał, w nadziei,

Bóg poddał całe stworzenie słabości, marności, śmierci oraz skutkom grzechu, byśmy dostrzegając fizyczne zepsucie i zgniliznę tego świata dostrzegli jak straszny jest grzech i jak straszne są wieczne jego skutki. Niewiele osób czuje ciężar swojego grzechu i nie wielu widzi jak bardzo oddziela on nas Boga i jakie wielkie zniszczenie powoduje w sferze duchowej. Nie wiele osób wie jak bardzo potrzebują Boga, Chrystusa w swoim życiu i Jego ratunku, aż do chwili gdy spotka nas cierpienie. Doświadczając fizycznego bólu, chorób, tragedii, niedomagań, zaczynamy sobie zdawać sprawę jak bardzo jesteśmy znikomi, a doświadczenia są niczym Boży megafon przez który Bóg do nas krzyczy, byśmy mogli zobaczyć, że potrzebujemy Jego interwencji i łaski w Chrystusie. Fizyczne cierpienie często jest dla nas Bożym ostrzeżeniem, że jeśli nie zatrzymamy się i nie uwierzymy w Jezusa, to wszyscy poginiemy (Łuk 13,4-5). A co jeśli ci, którzy są dobrzy, (choć wiemy że w oczach Bożych nie ma żadnego dobrego, bo wszyscy zgrzeszyli Rzym 3,23), muszą cierpieć mocniej, by dostrzec że oni również potrzebują Zbawiciela? Czy nie jest tak, że ulegamy ułudzie własnej dobroci, a tak naprawdę jesteśmy źli.

C.S Lewis autor Książki problem cierpienia mówił o tym w ten sposób:

„Możemy spoczywać w zadowoleniu, ignorując nasze grzechy i naszą głupotę; każdy, kto obserwował żarłoków ładujących w siebie najbardziej wyszukane potrawy niemal bez świadomości, co jedzą, przyzna, że nawet przyjemność można zignorować. Lecz cierpienie nalega, aby się nim zająć. W naszych przyjemnościach Bóg zwraca się do nas szeptem, w naszym sumieniu przemawia zwykłym głosem, w naszym cierpieniu – krzyczy do nas; cierpienie to Jego megafon, który służy do obudzenia głuchego świata”.

Tak właśnie cierpienie stało się Bożym megafonem w życiu Jony i wcześniej wspomnianej Agnieszki. To właśnie choroba spowodowała, że zainteresowała się wiarą w Chrystusa. To Choroba spowodowała, że jej serce stało się wrażliwe na ewangelię. Podejrzewam, że wielu z nas, mogłoby przywołać jeden lub kilka takich przypadków, kiedy cierpienie otworzyło człowiekowi oczy na swój grzech i poprowadziło do Jezusa.

Na początku zadałem pytanie „dlaczego zło spotyka dobrych ludzi” ale czy to pytanie nie jest przewrotnie, czy nie sugeruje, że Bóg jest coś nam winny. Czy nie próbuje przedstawiać Boga w złym świetle i oskarżyć Go, że my jesteśmy dobrzy, a On jest zły, bo pozwala na złe rzeczy w naszym życiu?

W Ew. Marka 10,18 Pan Jezus powiedział, że nikt nie jest dobry, tylko jeden Bóg

Tak więc nie ma dobrych ludzi, którym dzieją się złe rzeczy. Raczej powinniśmy zapytać Dlaczego Bóg sprawia, że dobre rzeczy przytrafiają się złym ludziom? A przytrafiają się, bo Bóg w swym miłosierdziu darował nam Zbawiciela, swego Syna Jezusa Chrystusa. W nim wszyscy możemy mieć przebaczone grzechy jeśli uwierzymy w ewangelię. Zamiast wątpić w Bożą dobroć, powinniśmy Bogu ufać  jak to powiedział Hiob 13,15 Choćby Bóg mnie zabił, Jemu ufam…