Charles Spurgeon – Zwany Księciem Kaznodziejów

Historia nawrócenia Charles'a Spurgeon'a w jego własnych słowach. Był to 6 stycznia 1850r. Spurgeon miał niecałe 16 lat.

Czasami myślę, że mógłbym być w ciemnościach i desperacji aż do teraz, gdyby nie to, że dzięki dobroci Boga, pewnego poranka zesłał On burzę śnieżną kiedy szedłem do pewnego miejsca uwielbiania. Kiedy nie mogłem iść dalej, skręciłem w boczną ulicę i przyszedłem do pewnej małej kaplicy Pierwotnych Metodystów. W kaplicy tej było kilkanaście osób. ...

Pastor nie przyszedł tamtego poranka; podejrzewam, że zasypało go. W końcu, pewien bardzo chudo wyglądający mężczyzna, szewc albo krawiec przyszedł do pulpitu by głosić. ... Był on zmuszony mówić na temat jednego tekstu z Pisma, z prostego powodu - miał on bardzo mało do powiedzenia. Tekst brzmiał: „Do mnie się zwróćcie [spójrzcie], wszystkie krańce ziemi, abyście były zbawione” [Izajasza 45:22].

On nawet nie wymawiał poprawnie słów, ale to nie miało znaczenia. Był tam, jak myślałem, cień nadziei w tym tekście. Kaznodzieja zaczął mówiąc: „Moi drodzy przyjaciele, jest to rzeczywiście bardzo prosty tekst. Mówi on: 'Spójrz'. Patrzenie się nie powoduje bólu. Nie jest to podniesieniem stopy albo palca; jest to po prostu 'patrzenie się'. Zatem, człowiek nie potrzebuje iść do koledżu aby nauczyć się patrzeć. Możesz być największym głupcem, a pomimo tego możesz patrzeć. Człowiek nie musi być wart tysiąca na rok aby mógł patrzeć.

Każdy może patrzeć; nawet dziecko może patrzeć. Ale następnie nasz tekst mówi: 'Spójrzcie na Mnie'. ... Wielu z was patrzy na siebie, ale to nie o takim patrzeniu tu mowa. Nigdy nie znajdziecie żadnego pocieszenia w sobie. Niektórzy patrzą na Boga Ojca. Nie, na Niego patrzcie później. Jezus Chrystus mówi: 'Patrzcie na Mnie'. Niektórzy z was mówią: 'Musimy czekać na działanie Ducha Świętego'. Teraz nie ma to dla ciebie żadnego znaczenia. Patrz na Chrystusa. Nasz tekst mówi: 'Patrzcie na Mnie'”.

Następnie ten dobry człowiek podążał za swoim tekstem w następujący sposób: „Patrzcie na Mnie; pocę się i wielkie krople krwi. Patrzcie na Mnie; wiszę na krzyżu. Patrzcie na Mnie; jestem umarły i pogrzebany; i powstaję. Patrzcie na Mnie; wstępuję do nieba. Patrzcie na Mnie; siedzę po prawej stronie Ojca. O, biedny grzeszniku, patrz na Mnie! Patrz na Mnie!'”

Kiedy doszedł do około tej długości i przedłużył swoją wypowiedź do około dziesięciu minut, był już u kresu swojej wytrzymałości. Następnie spojrzał na mnie stojącego pod balkonem i oczywiste jest, że z powodu tak małej ilości zgromadzonych, wiedział, że jestem nieznajomym. Po prostu patrząc się na mnie, jak gdyby znał całe moje serce, powiedział: „Młody człowieku, wyglądasz bardzo żałośnie”. Cóż, to była prawda, ale nie byłem przyzwyczajony do słuchania uwag co do mojego osobistego wyglądu z pulpitu. Jednakże, było to dobre uderzenie, trafiło do mnie. Kontynuował: „...I zawsze będziesz żałosny - żałosny w życiu i żałosny w śmierci - jeśli nie usłuchasz się mojego tekstu; ale jeśli się go teraz usłuchasz, w tym momencie, to będziesz zbawiony”.

Następnie podnosząc swoje ręce, zakrzyczał on w sposób w jaki mogą to zrobić tylko pierwotni Metodyści: „Młody człowieku, patrz na Jezusa Chrystusa. Patrz! Patrz! Patrz! Nie masz nic innego do zrobienia, a tylko patrzeć i żyć”. Od razu ujrzałem drogę zbawienia. Nie wiem co poza tym powiedział - nie wiele na to zwracałem uwagę - byłem tak pochłonięty tą jedną myślą. Tak jak kiedy wąż miedziany został wyniesiony, ludzie spojrzeli się na niego i zostali uzdrowieni, tak samo też stało się ze mną. Oczekiwałem na czynienie pięćdziesięciu rzeczy, ale kiedy usłyszałem to słowo: „Patrz!”, cóż za oczarowującym słowem się ono stało! O! Patrzyłem aż mogłem prawie zużyć swoje oczy.

Wtedy i w tamtym miejscu chmura odeszła, ciemność się zwinęła i w tamtym momencie ujrzałem słońce; i mogłem zmartwychwstać w tamtym momencie i śpiewać z najbardziej entuzjastycznymi z nich o drogocennej krwi Chrystusa i o prostej wierze, która patrzy wyłącznie na Niego. ... I teraz mogę powiedzieć:

Odkąd przez wiarę strumień ujrzałem
Płynący z Twoich ran, 
Odkupieńcza miłość moim tematem była, 
I będzie nim aż do śmierci mej. 

1834: Charles Haddon Spurgeon urodził się 19 czerwca w Kelvedon, Essex (pierwszy z 17 dzieci).

1835: Przeprowadzka do Stambourne, gdzie zamieszkuje z dziadkami.

1841: Powrót do domu w Colchester.

1849: Pierwsza książka, 295 stronicowa Popery Unmasked (Katolicyzm Zdemaskowany), zdobywa nagrodę w konkursie pisarskim.

1850: Nawraca się 6 stycznia. Zostaje ochrzczony w Isleham Ferry. Dołącza do kościoła baptystycznego w Cambridge.

1851: Wygłasza pierwsze kazanie, w Taversham. Zostaje pastorem w Waterbeach Chapel w Cambridge.

1854: Zaczyna pastorską służbę w New Park Street Church w Londynie, w wieku 19 lat. Kościół liczył około 200 członków.

1855: Zaczyna publikowanie swoich kazań.

Wygłasza pierwsze kazanie w Exeter Hall.

Zaczyna uczyć swojego pierwszego studenta.

1856: Poślubia Susannę Thompson.

Na świat przychodzi dwóch jego synów, bliźniaki Charles i Thomas.

Siedem osób ginie w katastrofie w Surrey Gardens; co prawie kończy jego służbę.

1857: Zostaje założony College dla pastorów.

1861: Przemawia do największej publiczności pod dachem: 23,654 osób w Crystal Palace, w Londynie.

Otwiera The Metropolitan Tabernacle, z miejscami dla około 5,600 osób, którą kościół kupił za ponad 31,000 funtów.

1865: Zaczyna publikowanie miesięcznika The Sword and the Trowel.

1867: D. L. Moody po raz pierwszy bierze udział w nabożeństwie.

Uroczyste otwarcie budowy Sierocińca Stockwell Orphanage (części dla chłopców).

1868: James Spurgeon, jego brat, zostaje zastępcą pastora his w Tabernacle.

Żona Susannah zostaje inwalidą.

1874: Chrzci swoich dwóch synów, bliźniaków.

1875: Fundacja pani Spurgeon "Książka", inauguruje swoją działalność, która ma zapewnić pastorom chrześcijańskie książki.

1879: Ufundowany zostaje Sierociniec dla Dziewcząt.

1880: Przeprowadza się do nowego domu w Westwood.

1885: Wydany zostaje ostatni tom z serii The Treasury of David (7 tomów).

1887: Początek “Down-Grade Controversy.”

1888: Baptist Union przegłosowuje ocenzurowanie Spurgeon’a.

1891: Ostatnie wygłoszone kazanie w Tabernacle, 7 czerwca.

1892: Umiera w Mentone, Francji, 31 stycznia. Pochowany na cmentarzu West Norwood, w Londynie, 12 stycznia.

1894: Syn Thomas zostaje wybrany na pastora w Metropolitan Tabernacle.

1897-1900: Publikacje czterotomowej Autobiografii.

Artykuł pochodzi ze strony http://spurgeon.one.pl

(C. H. Spurgeon Autobiography, Volume 1, 87-88) 

Tłumaczenie - Michał Stefanoff