Usynowienie

 Często mówi się popularnie, że wszyscy ludzie są Bożymi dziećmi, ale Słowo Boże mówi, że to nie jest prawda. Prawdą natomiast jest, że wszyscy ludzie są Bożymi stworzeniami, ale Bożymi dziećmi są tylko ci, którzy zaufali Bogu przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Ci którzy uwierzyli w Chrystusa zostali usynowieni, adoptowani przez Boga, wcieleni do rodziny Bożej. Uzyskali przed Bogiem specjalny status Bożych wybranych, Bożych dzieci. Usprawiedliwienie jest związane ze zmianą stanowiska, uświęcenie ze zmianą  charakteru, a usynowienie ze zmianą pozycji.

1.      Bóg Ojcem Izraela

Objawienie Ojcostwa Boga nie jest zupełnie czymś nowym. Już wobec Izraela Bóg nazywał siebie ich Ojcem lub mówił o nich że są Jego synem lub narodem wybranym.

Wyjścia 4,22-23; Ozeasza 11,1; Rzymian 9,4

Jaka była różnica między Izraelem a innymi narodami względem Boga?

Co dziedziczył i otrzymywał Izrael od Boga czego nie otrzymały inne narody?

Dlaczego Jezus w ewangelii Jana 8, 41-44 mówi do Żydów, że ich Ojcem jest diabeł, a nie Bóg. Co miał Abraham, czego brakowało Żydom rozmawiającym z Jezusem?

Na jakiej podstawie Żydzi mieli być szczególną Bożą własnością w Wyjścia 19,5

2.      Bóg Ojcem wierzących w Chrystusa.

Bóg najpierw okazał się jako Ojcem dla Izraela, później objawił się jako Ojciec dla Jezusa Chrystusa posyłając swojego syna, by przez Jezusa usynowić tych którzy w Chrystusa wierzą.

W kim są chrześcijanie wobec Boga i jak uzyskują ten status W Ew. Jana 1,12?

a.      Chrześcijanie są Bożymi Dziećmi, to znaczy że są częścią Bożej rodziny.

b.      Status uzyskują przez przyjęcia Jezusa i wiarę w Niego. Jaka zaszła zmiana w porównaniu do Starego Przymierza? W starym  przymierzu Bóg miał się stać Ojcem Izraela przez posłuszeństwo prawu, ale Izrael nie wypełnił tego przymierza. W Nowym Testamencie Bóg staje się Ojcem człowieka przez wiarę w Chrystusa.

Jak apostoł Paweł nazywa wierzących w Chrystusa w Rzymian 8,14-17?

Co Bóg dał wierzącym w Chrystusa, czego inni nie mają w Galacjan 4,5-6

Znaczenie zwrotu „Abba Ojcze”

Aramejski wyraz ʼabbáʼ ma silne zabarwienie emocjonalne; odpowiada poprzedzonemu przedimkiem hebrajskiemu rzeczownikowi ʼaw i znaczy dosłownie „ojcze” lub „[ten] ojciec”. W ten sposób dzieci zwracały się pieszczotliwie do ojca. Słowo to mieściło w sobie ciepło polskiego „tata” czy „tatuś”, a jednocześnie zachowywało godność kryjącą się w wyrazie „ojciec”, świadczyło zarówno o zażyłości, jak i o szacunku. Było więc nie tyle tytułem, ile czułym określeniem i jednym z pierwszych słów, które dziecko uczyło się wymawiać.

Jak apostoł Jan nazywa wierzących w Chrystusa i jakie to ma znaczenie dla nas w 1 Jana 3,1-2?

Chociaż Jan był Żydem i Żydzi od wieków cieszyli się i byli dumni ze szczególnego statusu wobec Boga, to jednak żaden Żyd nie miałby odwagi powiedzieć o sobie, że jest Bożym dzieckiem. Uważano, że Bóg jest Stwórcą, opiekunem narodu wybranego, Bogiem Izraela, ale nazywanie go „tatą” „tatusiem” bo to oznacza zwrot „Abba Ojcze” byłoby w myśli hebrajskiej spoufalać się z Bogiem, czymś niewłasciwym. Tak więc w ten sposób widać wyższość nowego przymierza na starym. W starym człowiek zbliżał się do Boga z bojaźnią i z drżeniem, ale jednak zbliżał się. W nowym natomiast, Bóg nazywa człowieka wierzącego swoim dzieckiem prze usynowienie w Jezusie Chrystusie.  

ü  I tak modlitwa pańska zaczyna się od słów „Ojcze nasz” jest to modlitwa dla ludzi wierzących w Chrystusa dla których Bóg stał się Ojcem Mateusza 6,9

ü  Bóg jako Ojciec troszczy się o swoje dzieci Mateusza 6,32

Ta troska jest ciągła i nigdy się nie zmienia. Bóg cały czas jest aktywny, a Jego oczy są zwrócone w kierunku swoich dzieci, by prowadzić ich, pomagać im, ratować ich, pomagać w składaniu świadectwa i pomagać w zmaganiu się z grzechem z szatanem i ze światem.

Jest pewna historia,  która dobrze to wyraża. Pewien wierzący człowiek widział całą swoją ścieżkę życia. Widział dwa ślady na pisaku swój i Jezusa kroczącego obok niego. Ale zauważył, że wtedy kiedy było mu szczególnie ciężko jeden ślad się urywał i taj jakby szedł sam. Wtedy zapytał się Pana dlaczego mnie zostawiałeś w najtrudniejszych chwilach w moim życiu? A Pan odpowiedział, „wtedy ja cię niosłem  na rękach”

ü  Jezus zachęca, że wierzący w Niego mają śmiało zwracać się do Boga, bo są Jego dziećmi i on ich wysłucha Mateusza 7,8-11

ü  Wierzący mają szukać społeczności ze swoim Ojcem i modlić się do Niego Mateusza 6,6. Dzięki pojednaniu z Bogiem mamy z nim pokój i możemy zawsze i wszędzie wołać do Niego, modlić się do Niego, a On obiecuje że będzie nas słuchał i wysłuchiwał.

Zwróć uwagę na List Pawła do Efezjan 2,19 i co według ciebie znaczą zwroty domownicy Boga, współobywatele świętych?

3.      Co uzyskujemy od Boga w wyniku usynowienia?

Rzymian 8,17-18; Galacjan 4,7

a)      Stajemy się dziedzicami Bożymi i współdziedzicami Chrystusa. Jak myślisz co to znaczy? Cieszymy się szczególnymi błogosławieństwami od Boga.

ü  Obietnicą życia wiecznego.

ü  Obietnicą zmartwychwstania.

ü  Obietnicą zapłaty za wierną służbę i posłuszeństwo Chrystusowi Kolosan 3,24, obietnica nagrody

ü  Obietnica odziedziczenia i wspaniałych bogactw łaski 1 Piotra 1,3-4; Efezjan 1,18

ü  Obietnica dziedzictwa ziemi Mateusza 5,5  władzy Obj. 3,21, oglądania Boga Mateusza 5,8 i wielu innych Bożych błogosławieństw jak wieczna radość i szczęście, pokój bez końca.

ü  Obietnice wychowania chrześcijan 1 koryntian 11,32; Hebrajczyków 12,7-8 i doprowadzenia do świętości.

4.      Relacje w Bożej rodzinie

Mówiliśmy już o tym, że Bóg jest naszym Ojcem, a my jesteśmy Bożymi dziećmi. Ale te relacje rodzinne nie ograniczają się tylko do Boga i nas osobiście. Pismo uczy nas że my stajemy się braćmi i siostrami, że kościół to nowa rodzina dla wierzącego że Jezus staje się naszym starszym bratem, że w tej rodzinie są wszyscy Boży święci jak Noe, Abraham, Mojżesz, Dawid.

Hebrajczyków 2,10-11; Mateusza 12,48-50; Rzymian 8,29; Mateusza 25,40; Mateusza 28,10