Apostolstwo Pawła - Studium listu do Galacjan 1,1-4

Wstęp listu do Galacjan

Nazwa listu pochodzi od nazwy regionu „Galacja” w Azji mniejszej teren dzisiejszej Turcji.

Autorem Listu jest Ap. Paweł Gal 1,1; 5,2.

Galacja była jedną z prowincji Rzymskich i polem misyjnym apostoła Pawła. W obrębie Galacji było wiele Zborów Bożych wywodzących się z pogan, które Paweł ze współpracownikami założył. I tak był Zbór w Antiochi, Ikonum, Listrze i Derbe. Prawdopodobnie Paweł nie kierował swojego listu do jakiegoś pojedynczego kościoła, ale adresował je do grupy Zborów na południu Galacji. Nie znajdujemy potwierdzeń, by Paweł założył jakieś Zbory Chrześcijańskie w północnej części Galacji.

Tak wieć Paweł założył:

ü  Kościół w Antiochii Pizdyjskiej (Dz. Ap 13,14-50)

ü  Kościół w Ikonum (Dz. Ap 13,51-14,7)

ü  Kościół w Listrze (Dz. Ap. 14,8-19)

ü  Kościół w Derbe (Dz 14,20)

Celem napisania listu jest konfrontacja Pawła z fałszywymi nauczycielami, którzy pojawili się w Zborach w Galacji, podważając Jego autorytet(Gal 1,1; Gal 2,6-10; 1,11-12) i doktrynę usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę. Fałszywi nauczyciele głosili fałszywą ewangelię nakłaniając Galacjan do przestrzegania Żydowskich praw i obrzezania by mogli być zbawieni (Gal 1,7;4,17.21;5,2;6,12-13)

Paweł był zszokowany tymi herezjami i napisał list, by podjąć w ten sposób walkę o wiarę i dusze Galacjan.

1.1-2

Jak myślisz dlaczego Paweł zaczyna swój list do Galatów słowami „Paweł apostoł nie od ludzi lecz przez Pana Jezusa Chrystusa i Boga Ojca”?

Co świadczyło o apostolstwie Pawła?

ü  Nie sam mianował się apostołem, ale został wybrany przez Jezusa Chrystusa i Boga

ü  Nie został mianowany też na apostoła przez żadnego człowieka, mianował go Bóg.

Fałszywi nauczyciele podważali apostolstwo Pawła i Jego autorytet wobec Galacjan i chcieli ich przekonać, że to oni mają racje. Paweł na samym początku wyjaśnił że sam się nie mianował na stanowisko apostoła, ale uczynił to Bóg, by w ten sposób wykonać przez niego swoją wolę.

Bycie apostołem Chrystusa wiązało się ze szczególnym autorytetem, więc fałszywi nauczyciele mówili, że Paweł nie jest apostołem, bo nie został wybrany bezpośrednio przez Jezusa.

Do grona apostołów zaliczała się bardzo wąska Grupa. Słowo „apostoł” oznacza wysłannika Jezusa i w ewangeliach jest zarezerwowane wyłącznie dla apostołów Chrystusa.

Jednak Paweł powołuje się na swoje wybranie przez Jezusa, że jest apostołem i ma apostolski autorytet. Był zmuszony również czynić tak w stosunku do koryntian.

Jakie są biblijne wymagania potwierdzające apostolstwo? 1 Kor 9,1; 2 Kor 12,12; Dz1,21-22; Rzym 11,13

ü  Apostoł musiał być bezpośrednio wybrany przez Pana Jezusa i powołany przez niego do służby

ü  Apostoł musiał widzieć Pana Jezusa.

ü  Musiał być świadkiem Jego zmartwychwstania

ü  Apostołowie mieli dar czynienia cudów i uzdrawiania.

Jak myślisz czy w związku z tym są apostołowie dzisiaj?

Oczywiście dzisiaj nie ma żadnych apostołów na wzór dwunastu i nie ma sukcesji apostolskiej, a papież nie jest następcą Piotra. Papież nie widział Pana, nie został przez Niego mianowany, tylko przez ludzi i Jego autorytetu nie wspierają znaki i cuda oraz przejawy mocy jak w przypadku apostołów Chrystusa.

Również wszyscy którzy uzurpują sobie apostolski autorytet twierdząc że otrzymali go od Pana Jezusa, kłamią. Apostolstwo skończyło się wraz z dwunastoma i śmiercią apostoła Pawła.

Dzisiaj w wielu kościołach charyzmatycznych i tzw. Ruchu trzeciej fali rozpoznaje się nowych apostołów, ale są oni kłamcami.

Przede wszystkim chodzi o autorytet, by ludzie szli za nimi i ich słuchali, a nie za Chrystusem. Era apostołów skończyła się w raz ze spisaniem Nowego Testamentu. Dzisiaj naszym autorytetem jest Biblia.

Zwróć uwagę jak często Paweł mówił że został powołany na apostoła (Rzym 1,1; 1 Kor 1,1; Kol 1,1; 1 Tym 1,1; 2 Tm 1,1)

Jak myślisz dlaczego Paweł tak zaciekle broni swego apostolstwa? Czy chodzi mu o ludzkie ambicje, stanowisko, a może wyniku pychy?

Nie, Paweł broni apostolstwa, bo tu chodzi o Ewangelie. Jeśli on nie jest apostołem Jezusa, to ludzie jego ewangelię mogą odrzucić bez żadnych konsekwencji, jeśli natomiast jest apostołem, to jego przesłanie pochodzi od Boga, a zignorowanie go prowadzi do potępienia.

Podobnie z dzisiejszymi apostołami, papieżem i im podobnymi, chcą mieć autorytet, chcą nam wmówić że ich wizje, objawienia, proroctwa i cuda pochodzą od Chrystusa byśmy ich słuchali. Ale dzisiaj tego czego mamy słuchać, to nauka apostolska zapisana w Słowie Bożym (Dz Ap. 2,42).

1.2

Paweł miał szereg współpracowników, którzy także martwili się stanem duchowym kościołów w Galacji. Wszyscy ci ludzie pozdrawiają te kościoły. Wszyscy oni są braćmi zarówno Pawał jak i jego współpracownicy Galackich chrześcijan.

Od chwili gdy człowiek został chrześcijaninem i narodził się na nowo został przyjęty przez Boga do dużej duchowej Bożej rodziny. W ten sposób pozyskał braci, siostry Mk 10,29-30.

1.3

Łaska i pokój od Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa. Ale łaska i pokój nie są dla wszystkich są tylko dla tych, którzy wierzą w Pana Jezusa. Dla tych natomiast co nie uwierzyli jest Boży gniew (Jana 3,36; 1 Tes. 1,10) bo cechą charakterystyczną zbawienia jest łaska od Boga dla wierzących w Chrystusa.

Łaska jest to niezasłużona Boża przychylność, Boży dar którym Bóg nas obdarzył w Chrystusie Efez 1,6; Efez 2,8-10.

Oznacza ona, że w żadnym razie nie zasłużyliśmy na żadne Boże błogosławieństwa i nie wypracowaliśmy ich sobie, a Bóg z własnej woli obdarzył i obdarza nas łaską swoją w Chrystusie na którą składa się Jego zbawienie które nam dał, usprawiedliwienie, uświęcenie, uczynienie nas swoimi dziećmi i wszelkie Jego błogosławieństwa, które na nas wylewa.

Paweł niemal za każdym razem, gdy zwraca się do chrześcijan przypomina im dlaczego w ogóle mogą chwalić Boga i cieszyć się życiem wiecznym. Mogą to czynić w wyniku Bożej łaski, a nie dzięki własnym staraniom, uczynkom i zasługom (1 Kor 1,3; Rzym 1,7; 2 Kor 1,2; Efez 1,2; Filp 1,2; Kol 1,2)

Pokój o którym mówi Paweł jest wynikiem pokoju jaki człowiek ma z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa (Rzym 5,1). Człowiek, który pojednał się z Bogiem przez Jezusa Chrystusa już nie jest wrogiem Boga, zbuntowanym stworzeniem. Już nie zwraca się przeciw niemu Boży Gniew. Ale przez przyjęcie Chrystusa jako Zbawiciela został taki człowiek pojednany z Bogiem, teraz ma z Nim pokój. I w wyniku pokoju z Bogiem mamy również pokój w sercu rozlany przez Ducha Św. który każdego dnia zapewnia nas o tym, że Bóg jest naszym Ojcem, a my jesteśmy Jego dziećmi. W ten sposób też Bóg jednając nas ze sobą usunął z naszego serca strach i lęk przed śmiercią, a wlał w nie pewność życia wiecznego. On jest nasz a my jesteśmy Jego Jana 14,27. On daje nam swój pokój, który strzeże naszych serc przed bojaźnią, strachem i wszelkimi obawami.

Łaska i pokój pochodzą od Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa, a są nam darowane przez i w mocy Ducha Św. Wszystkie te trzy osoby są zaangażowane w nasze zbawienie. Bóg zaplanował Zbawienie, Syn wykonał, Duch kontynuuje to dzieło w świecie i w wierzących.

1.4

Teraz Paweł w 4 wierszu mówi, dlaczego w ogóle możemy cieszyć się Bożą łaską i pokojem od Boga, dlaczego więc?

Dlatego, że Chrystus wydał samego siebie za grzechy nasze.

Czym więc jest i nie jest śmierć Chrystusa?

Śmierć Jezusa nie jest przykładem heroizmu, czy tylko objawieniem się miłości Boga, ale jest ofiarą za grzech (Gal 3,13; 2 Kor 5,21; Rzym 3,25)

Zwróć uwagę, że Chrystus wydał samego siebie. Nikt nie zmusił go do śmierci na Krzyżu, ale sam chciał to uczynić z miłości do ludzi. Nie zmusiły Go do tego okoliczności, nie uczyniły tego Rzymskie władze, czy nawet Żydzi. Nie musiał Go zmuszać również Ojciec, chociaż Chrystus realizował Jego plan. Pan sam chciał oddać za nas życie, bo umiłował nas do końca Jan 10,18.

Od samego początku do samego końca Pan Jezus miał pod kontrolą wszystkie okoliczności tego wydarzenia i gdyby nie wydał i nie chciał wydać samego siebie żadna moc we wszechświecie nie zdołałaby Go zgładzić (Mat 26,53)

A po co wydał samego siebie za nas?

Uczynił to by wyzwolić tych, których wybrał, tych którzy mają uwierzyć i być wyrwani z mocy grzechu, z mocy szatana (2 Kor 4,4) i z mocy śmierci (Rzym 6,23)  i z mocy świata (Efez 2,2). Rozważając głębiej, wydał samego siebie by wyzwolić nas z bezowocnych uczynków ciemności i marnowania czasu na to, co nieistotne, chwilowe, skończy się wraz z tym światem. Wydał samego siebie byśmy mogli służyć Bogu żywemu i prawdziwemu w pewności, że trud nasz w Panu nie jest daremny.

Celem Chrystusa jest, by przez swoją śmierć wyprowadzić ludzi na wolność, bo ludzie są niewolnikami grzechu (Jan 8,34). Grzech zaś pociąga za sobą śmierć i wieczne potępienie.

Tak więc gdy Paweł mówi, że Chrystus umarł by nas wyzwolić z teraźniejszego wieku złego, ma na myśli cały zły upadły system. Nie chodzi o to, że Chrystus umarł by wyzwolić nas z tego świata na którym żyjemy. Ale byśmy już nie żyli w mocy złego i tego świata, bo ten wiek, ten czas jest czasem złego, aż do ponownego powrotu Jezusa kiedy diabeł zostanie wtrącony do więzienia, a ostatecznie zniszczony.  

Chrześcijanie już zostali wyzwoleni z tego wieku złego i przeniesieni do Królestwa Jezusa (Kol 1,13). Chociaż żyją w tym świecie już nie żyją tym światem, ale żyją oczekując nowego wieku, nowej ery, ery panowania Chrystusa, który był, który jest i który nadchodzi.

Widzimy również że śmierć Chrystusa była wolą Boga Ojca jak i nasze wyzwolenie. To Bóg uczynił przez Jezusa i w Jezusie. Wszystko co czynił Chrystus było wolą Ojca i było wolą również Pana Jezusa Chrystusa. Ani wola syna, ani wola Ojca nigdy w wieczności nie były ze sobą sprzeczne Jana 5,30; Jana 5,19