Bóg ma być uwielbiany 1 Kronik 16,7-36

Spójrzmy krótko dzisiaj na pieśń, psalm Dawida jaką ułożył gdy sprowadził Arkę Przymierza do Jerozolimy. Jest to pieśń uwielbiająca i wywyższająca Boga. Jest to pieśń chwały wzywająca całe stworzenie do uwielbiania Stwórcy. Wzywająca całe stworzenie do dziękczynienia Jemu. Mamy pamiętać, że Bóg chce być przez nas uwielbiony, chce być wywyższony, chce byśmy pamiętali o wszystkich dziełach Jego. O tych dziełach, które są w słowie Bożym i tych działach które się wydarzyły w naszym życiu. Mamy pamiętać o trosce Jego i dobroci, którą okazuje nam każdego dnia. Czasami możemy się zastanawiać, czy wywyższanie i uwielbianie Boga, to jest taka ważna sprawa, czy rzeczywiście to takie istotne? Tak, to jest bardzo ważne, to jest jeden z najważniejszych powodów dla którego Bóg nas powołał, byśmy przyczynili się do uwielbienia chwały Jego (Ef 1,12). To jest główny powód istnienia całego stworzenia, że wszystko co żyje ma chwalić Pana (Ps 150). Nie bez przyczyny księga psalmów kończy się psalmem uwielbiającym i wzywającym nas by chwalić Boga w pieśniach, w podziwie dla Jego stworzenia, chwalić Go z Bożym ludem, chwalić Go na instrumentach, chwalić Go za Jego dzieła i wysławiać imię Jego. Nie zawsze to czujemy, że powinniśmy to czynić, jest to wynik naszej grzeszności. Nie mniej jednak powinniśmy czynić to zawsze. Tym właśnie różni się człowiek wierzący od niewierzącego, że ten pierwszy chce przede wszystkim chwalić i wysławiać Boga. Widzi jak wiele Mu zawdzięcza, jak wiele łaski Bóg okazuje mu każdego dnia. Jak wspaniale ratuje Go i zbawia. Wierzący zawsze ma wiele powodów do uwielbiania Boga. Niewierzący zaś nie widzi tego, raczej narzeka na Boga, oskarża Go i jest niezadowolony.

Charles Spugeron w jednym z kazań powiedział, „że większość ludzi są jak wieprze pod dębem, którzy jedzą żołędzie spadające z niego i nigdy nie pomyślą o dębie. Nigdy nie podniosą głowy by spojrzeć na dąb i podziękować mu. Często chcą zajadać Jego dary i szemrać na dawcę”

Czy nie tak właśnie jest. Cały świat codziennie zjada Boże dary. Biorą z Bożej ręki wszystko co Bóg im daje. Ale niezbyt wielu jest tych, którzy widzą, że wszystko co mają i czego używają pochodzi od Boga.

Dawid był człowiekiem, który prawdziwie to widział oraz wiedział że Bugu należy się dziękczynienie i uwielbienie za Jego łaskę i wszystkie Jego dary. Uwielbienie za to, kim jest i co dla nas uczynił.

I Dawid w tej pieśni wymienia kilka sposobów przez które powinniśmy chwalić Pana. Chciałem je krótko wymienić:

1.      Pierwsze to jest wysławiać Boga. „Wysławiajcie Pana” (w. 8). Wysławianie jest chwaleniem Boga. Mówieniem w modlitwie Bogu o wspaniałych Jego przymiotach. O Jego mądrości, dobroci, miłosierdziu, wszechmocy, zbawieniu i ratunku. Wychwalamy Jego świętość, sprawiedliwość. Mówimy Bogu w modlitwie jaki jest wspaniały i jakie wspaniałe są Jego dzieła. Dawid mówi w 35 wierszu „Zgromadź nas i wyrwij nas spośród narodów, abyśmy sławili Święte Imię Twoje i rozgłaszali chwałę twoją” (w 35). Sławmy Boga, sławmy Go naszym śpiewem, naszą modlitwą i całym sobą.

2.      Innym sposobem chwalenia Boga jest śpiewanie i granie na chwałę Bożą. „Śpiewajcie Mu i Grajcie” (w 9) „Śpiewaj Panu cała ziemio” (w. 23) Dawid powołał nawet specjalną grupę ludzi, którzy grali na instrumentach i śpiewem chwalili Boga. Bóg chce być uwielbiony w naszym życiu we wszystkim, również przez nasze emocje i głosy. Bóg tak ukształtował człowieka, że wyraża On swoje emocje na różne sposoby. I nie wszystko jesteśmy w stanie wyrazić mową, czasami potrzebujemy poezji, a innym razem śpiewu. Tak jest ukształtowana nasza dusza przez Boga, że śpiew jest Bożym darem dla człowieka, by w ten sposób człowiek wyrażał swoje uczucia i chwalił Boga. I czasami mówimy że Bóg jest wielki, ale czujemy że to nie wystarczy. Więc napiszemy wiersz, poezje by to wyrazić, ale czujemy że to też jest zbyt mało. I dopiero jak zaśpiewamy pieśń, daje nam to jakieś głębokie poczucie tego, co chcieliśmy wyrazić.

3.      Jeszcze innym sposobem chwalenia Boga o którym mówi Dawid jest ogłaszanie chwały Boga. Opowiadanie o Jego dziełach „opowiadajcie o wszystkich cudach Jego” (9), „Chlubcie się świętym Jego imieniem” (w.10), „wspominajcie po wieki przymierze Jego” (w.15). Później te wezwania powtarzają się w 23 wierszu, w 24 i w 35. Opowiadać o dziełach Bożych mogą tylko ci, którzy te dzieła dostrzegają, którzy uwierzyli w świadectwa Boże, którzy w końcu doświadczyli żywego Boga we własnym życiu. To co przeżywamy z Bogiem, to co Bóg dla nas uczynił i co czyni cały czas nie powinno być gdzieś zapomniane i zakopane. Ale Bóg pragnie, by świadectwa Jego działania były niesione dalej. Pragnie byśmy o Nim opowiadali następnemu pokoleniu, naszym dzieciom, naszym znajomym i sąsiadom. Najbardziej naturalnie wychodzi to wtedy, kiedy opowiadamy o tym co Bóg uczynił w naszym życiu. Jak się nad nami zmiłował, jak przebaczył nam grzechy, jak obdarzył nas życiem wiecznym. I jak ratuje nas każdego dnia. Jeśli coś przeżywasz z Bogiem, jeśli coś Bóg czyni dla ciebie, czy uczynił dla ciebie. Nie chowaj tego, nie ukrywaj, ale dziel się tym z innymi.

4.      W pieśni Dawida pojawia się również często wezwanie by pamiętać o dziełach Bożych. „Wspominajcie cuda Jego” (w.12). Wspominanie właśnie jest jednym ze sposobów by podtrzymywać naszą pamięć. Wiemy jaka nasza pamięć jest słaba i ulotna, jak często zapomina i trzeba nam przypominać o wielu sprawach. Gdy spotykamy się razem, gdy rozmawiamy ze sobą powinniśmy dzielić się tym co Bóg uczynił i co czyni w naszym życiu. Podobnie robimy by nie zapomnieć naszych bliskich, którzy odeszli. Niektórzy spisują pamiętniki, my możemy spisywać dzieła Boże.

5.      I kolejnym ważnym wezwaniem na chwalenie Boga jest mieć kult Boga. W Starym Testamencie to była świątynia. Ludzie przychodzili do świątyni. Jeszcze wcześniej był namiot spotkania. Tam w tym namiocie był kult Boga Jahwe. Boga Izraela. Tam stał ołtarz i tam składano ofiary. Ludzie przychodzili pokłonić się Bogu i mieć z Panem społeczność. Dawid mówi, że kult jest ważną częścią uwielbienia

1Kronik  16:27  Chwała i zacność są przed nim, Moc i dostojeństwo są tam, gdzie On.

28  Przynieście Panu, rodziny ludów, Przynieście Panu chwałę i moc,

29  Przynieście Panu chwałę imienia jego, Przynieście ofiarę i wejdźcie przed oblicze jego! Oddajcie pokłon Panu w świętej ozdobie!

Dzisiaj ten kult Boga jest w kościele, gdy kościół się spotyka by wielbić Pana, by wysławiać imię Jezusa, by rozważać i wykładać Jego słowo. Kult Boga częścią uwielbienia Bożego ludu.

Tak więc drodzy nie bądźmy jak te wieprze o których wspominał Spugeron, które położyły się pod dębem zajadając bez refleksji żołędzie, nie wiedząc że to wszystko pochodzi z ręki Bożej. Pamiętajmy by zawsze uwielbiać Boga i wysławiać Jego wspaniałe imię, to zarówno jest nasz obowiązek jak i przywilej.  Wierze głęboko, że wtedy kiedy z głębi serca i ze szczerej duszy chwalimy Pana doznajemy od Niego wzmocnienia i pocieszenia, a moja dusza ożywa.