Wieczne obietnice Studium listu do Galacjan 3,15-18

Paweł wykazał na przykładzie Abrahama że doktryna usprawiedliwienia wyłącznie z wiary jest jak najbardziej zasadna. Argumentem przeciwników Pawła mogło być to, że prawo nadane Mojżeszowi na górze Synaj było nowym przymierzem i lepszą zmianą w stosunku do sytuacji w jakiej był Abraham. Apostoł wyszedł naprzeciw takim oskarżeniom i dowiódł wyższość przymierza z Abrahamem nad przymierzem z góry Synaj.

3,15

Testament Grecki raz napisany i zapieczętowany nie mógł już być zmieniany ani modyfikowany. Inaczej było z Testamentami Rzymskimi, można było ostatnią wolę zmienić lub dodać do testamentu jakieś poprawki.

W każdym razie ani jeden ani drugi testament nie może być zmieniony po śmierci zmarłego.

Paweł odnosi się tutaj do stosunków między ludzkich i na przykładzie testamentu pokazuje, że ludzkie postanowienia, ostatnia wola ma znaczenie. Nikt tej ostatniej woli nie zmienia, ale ją szanuje. Skoro szanuje się ostatnią wolę zmarłego, to tym bardziej jest ważne przymierze z wiecznym prawdomównym Bogiem, które Bóg zawarł z Abrahamem. Wszak to była jego wola by ci którzy mają dostąpić usprawiedliwienia, dostąpili go wyłącznie z samej wiary.

To więc przymierze z Mojżeszem nie było przymierzem na mocy którego Izraelici mieli dostępować Zbawienia, było jedynie zapowiedzią lepszego przymierza, cieniem nadchodzącego, które miało się wypełnić w Jezusie Chrystusie.

Przymierze spod Góry Synaj miało za zadanie jeszcze bardziej potwierdzić, że konieczne jest przymierze łaski, bo skala i obrzydliwość grzechu w oczach Bożych jest porażająca. Przymierze z Mojżeszem wcale nie znosiło przymierza z Abrahamem, było natomiast kolejnym krokiem do pełnego objawienia łaski w Jezusie Chrystusie.

Dwa przymierza

Przymierze z Abrahamem jest całkowicie różne od przymierza które Bóg zawarł z Mojżeszem.

Przymierze z Abrahamem

Rodz. 12,1-3; 13;15; Rodz. 15,1-18;22,16-18; 26,3-4; 28,13-14

Zwróć uwagę kto ma dopełnić obietnicy, kto jest gwarantem jej wypełnienia?

Bóg cięgle mówi, że on coś zrobi, że On coś uczyni, że On daje mu ziemię, że On da mu potomstwo, że On sprawi iż w Abrahamie będą błogosławione wszystkie plemiona ziemi. Bóg ciągle powołuje się na siebie i wypełnienie obietnicy nie zleży od Abrahama, czy od Jego posłuszeństwa, ale od Boga.

A czego Bóg wymagał od Abrahama?

Wymagał jedynie wiary w obietnice?

Zauważ również, że obietnice dane Abrahamowi nie straciły na ważności po Jego śmierci, Bóg powtórzył te obietnice zarówno Izaakowi jak i Jakubowi. Tak jak Paweł pisał w 15 wierszu. Skoro ludzki Testament jest ważny po śmierci, tym bardziej Boże obietnice dane Abrahamowi, przeszły one na następne pokolenie.

Przymierze z Mojżeszem

Jakie było przymierze z Mojżeszem?

Ks. Wyjścia 24,1-11

Przymierze z Mojżeszem pod górą Synaj było oparte o przestrzeganie Zakonu. Z jednej strony Bóg gwarantował swoje błogosławieństwo pod warunkiem, że Izrael będzie dopełniał Prawa. Czego naród nie uczynił. Tak więc to przymierze straciło swoją ważność, bo zostało zerwane. Jeremiasza 31,31

3,16

Następnie Paweł powołuje się na fragmenty Słowa Bożego, gdzie jest powiedziane, że wieczne przymierze dane Abrahamowi dotyczyło potomka, a nie potomków (Rodz 3,15;22,18.

Obietnice miały ziścić się przez potomka Abrahama którym jest Chrystus, a nie naród Żydowski jak twierdzili fałszywi nauczyciele, bo jakże przez naród miał cały świat dostąpić błogosławieństwa.

Jasne się robiło, że głębia danej obietnicy Abrahamowi ma swoje podłoże duchowe, a nie dotyczy wyłącznie ziemi i cielesnego błogosławieństwa dla narodu jak rozumieli to Żydzi

3,17-18

Teraz Paweł przechodzi do jasnego przedstawienia swojego argumentu, skoro Testament po śmierci jest nie do podważenia, a obietnica zbawienia dotyczyła potomka, a nie potomków, to jest oczywiste, że zakon nie unieważnia wcześniejszych danych Abrahamowi obietnic jak twierdzili Judaizujący. Zakon został nadany 430 lat po tym jak Jakub wyruszył do Egiptu, około 1445 r a 645 lat po tym jak Abrahamowi została złożona obietnica. Więc do wypełnienia się obietnicy danej Abrahamowi od jej złożenia minęło około 2090 lat.

Dlaczego Przymierze z Abrahamem nie mogło być anulowane?

Nie mogło być anulowane, bo Bóg nie nakazał Abrahamowi spełniać żadnych dodatkowych warunków np. dobrych uczynków, czy jakiś dodatkowych zasług, ale przysiągł na siebie samego, że dotrzyma danej mu obietnicy.

Dlaczego Judaizujący fałszywi nauczyciele nie mogą mieć racji wiersz 18?

Jeśli mieli by racje, że zbawienie nie jest tylko z łaski przez wiarę, ale też z uczynków zakonu, to by znaczyło że obietnica dana Abrahamowi nie polega na łasce, ale na uczynkach. Dziedzictwo dane Abrahamowi nie może być oparte o jedno i drugie, albo jest oparte o łaskę, albo o uczynki.

Ale jak czytamy w 18 wierszu Bóg obdarzył Abrahama obietnicą dziedzictwa i uczynił to, przez swoją łaskę, a nie przez uczynki. Jest to dar od Boga, który Abraham otrzymał bezpłatnie, bez zasług i na zawsze. Obietnica ta jest tak wiążąca jak testament człowieka, a nawet jeszcze bardziej, bo jest złożona przez samego prawdomównego Boga. To więc każdy grzesznik, który uwierzy obietnicy jak uwierzył Abraham będzie miał przebaczone grzechy i otrzyma życie wieczne, bezpłatnie i na zawsze co gwarantuje mu Bóg w Jezusie Chrystusie. (Rzym 4,13-14)

Nie można ufać trochę łasce i trochę uczynkom. Albo ufamy Bożej łasce zbawienia, albo ufamy własnym uczynkom. Albo Bóg mnie zbawia, albo ja sam próbuje się zbawić.

Jakie wyzwalające prawdy niesie ze sobą wiadomość, że obietnica została dana Abrahamowi niezależnie od Jego uczynków?

Dlaczego łaska jest bardziej pewna niż próba zasłużenia sobie na zbawienie naszymi uczynkami?

Czego obietnica dana Abrahamowi uczy nas o Biblii?

Co mówią nam te wszystkie lata rozwoju biblijnego objawienia o Bogu i o wyższości Biblii nad innym księgami religijnymi?