Cel Prawa Mojżeszowego, Studium Listu do Galacjan 3,19-22

Oponenci Pawła po tym jak Paweł dowiódł, że zbawienie z łaski przez wiarę objawione Abrahamowi jest wciąż aktualne i prawo mojżeszowe nie znosi uprzednio danej obietnicy mogli powiedzieć Pawłowi „to po co w takim razie prawo Boże”? Po co Bóg dał zakon, skoro nie w tym celu żeby człowiek był przez niego zbawiony?

Więc Paweł teraz wyjaśnia cel nadania prawa i pokazuje, że Prawo Mojżeszowe wcale nie stoi w opozycji do zbawienia z łaski przez wiarę jak twierdzili judaizujący nauczyciele. Oni mówili „no dobrze Pawle, jeśli zbawienie jest z łaski przez wiarę jak mówisz, to w takim razie zakon byłby zupełnie niepotrzebny. Pomijasz Pawle całkowicie Mojżesza, odwodzisz ludzi od przestrzegania Bożego prawa. W rzeczywistości, to ty jesteś Pawle fałszywym nauczycielem, a nie my. To ciebie należy zwalczać, a nie nas (Dzieje Ap 21,28)

Wtedy Paweł wskazuje, że celem zakonu nie jest zbawiać człowieka, czy uzupełnić zbawienie z łaski i nigdy nie było, nie w tym celu Bóg nadał Prawo Mojżeszowe, ale zakon ma prowadzić człowieka do Chrystusa i zawsze maił taki cel.

w. 19 – 20

W jakim celu został nadany zakon pyta Paweł.

Po co apostoł Paweł zadaje to pytanie?

Doskonale wie, że gdy zostanie zrozumiany cel zakonu, to wtedy znikną wątpliwości, czy przestrzeganie zakonu jest potrzebne do zbawienia.

Zakon został nadany, by objawić wielkość i moc grzechu. Zakon również został nadany, by pokazać że człowiek sam własnymi uczynkami nie jest w stanie się zbawić. Pomimo tego, że ma prawo, przykazania i tak nie jest w stanie ich przestrzegać jak wymaga tego od człowieka Bóg.

Rzymian 7,1-13; Rzym 3,20; Rzym 4,15

Zakon miał swoją rolę i swój czas. Zwróć uwagę do kiedy miał pełnić swoje zadanie (w 19). Do przyjścia potomka. Potomkiem tym jak wcześniej wykazał Paweł jest Pan Jezus Chrystus. Więc z chwilą przyjścia potomka rola zakonu się zakończyła dla tych co przyjęli Chrystusa.

Dala tych zaś, którzy Go nie poznali to cel zakonu wciąż jest ten sam, ma prowadzić ludzi do Chrystusa. Pokazywać grzeszną naturę, wskazywać na konieczność zaufania Zbawicielowi. Gdy człowiek uwierzy w Chrystusa znajduje się już pod łaską, a nie pod zakonem.

Tak więc co powinien człowiek poznać zanim przedstawi mu się łaskę?

Powinien poznać prawo, Boże wymagania. Powinno mu się zwiastować o tym, że jest grzesznikiem, którego prawo Boże potępia. Należałoby przypomnieć takiemu człowiekowi Boże przykazania i powiedzieć – zobacz takie są Boże wymagania jeśli ich dopełnisz będziesz żył. Ale oczywiste jest, że nikt nie może dorównać Bożym standardom, więc zaufanie Chrystusowi jako swojemu Zbawicielowi staje się konieczne, by wszyscy byli zbawieni z łaski, a nie z uczynków.

Wtedy kiedy ktoś już jest przekonany przez Prawo Boże, że jest potępionym grzesznikiem i nic sam z siebie nie może uczynić, by zmienić ten stan. Wtedy jest miejsce dla Bożej łaski w Chrystusie.

Słowo Boże i Duch Św. najpierw przekonuje człowieka o jego grzechu. Dopiero człowiek przekonany o grzechu jest w stanie skutecznie skorzystać z łaski (Jan 16,8; Rzym 7,7)

A co jeśli ktoś nie zna Prawa Bożego?

To że ktoś nie zna Prawa Bożego nie zmienia Bożych standardów świętości. Co najwyżej może być to okoliczność łagodząca, może otrzymać mniejszy wyrok, ale również jest winny. Bóg nadał Prawo Mojżeszowi którego streszczeniem jest 10 przykazań, by wszyscy się dowiedzieli jakie są Boże wymogi sprawiedliwości.

Jednak wiele osób zamiast dostrzec w przykazaniach przewodnika do Chrystusa uczyniło je celem samym w sobie co jest sprzeczne z ideą nadania prawa.

Teraz Paweł wykazuje w 19 i 20 wierszu, że w kategorii doniosłości i wielkości chwały zakon jest niżej niż zbawienie z łaski przez wiarę. Wykazuje to przedstawiając nadanie jednego i drugiego – łaski i zakonu

Zwróć uwagę ja Bóg nadawał zakon?

Czynił to przez pośrednika. Z jednej strony pośrednikiem w nadaniu Bożego prawa między ludem, a Bogiem był Mojżesz, a z drugiej strony między Bogiem a Mojżeszem byli aniołowie.

Teraz przypomnij sobie jak Bóg nadawał obietnice łaski?

Abraham wcześniej wspomniany przez Pawła otrzymał obietnice zbawienia z łaski bezpośrednio od samego Boga. Bóg mu dał obietnice osobiście Ks. rodz. 12,1-3

To więc już w sposobie otrzymania jednego i drugiego widać zasadnicze równice tego, co jest bardziej wzniosłe i ważniejsze. Obietnica dana Abrahamowi jest obietnicą z pierwszej ręki. Zakon zaś przychodzi do ludzi z trzeciej ręki. Najpierw Bóg, później aniołowie, następnie Mojżesz, a dopiero lud.

Pośrednik był konieczny, przy nadaniu zakonu, bo zakon był umową w której zarówno Bóg jak i lud mieli warunki do spełnienia. W objawieniu łaski podczas obietnicy nadanej Abrahamowi nie było potrzeby pośrednika, bo Bóg sam ratyfikował przymierze z Abrahamem, był tylko On - Abraham spał. Abraham nie miał żadnych warunków do spełnienia. (Rodz 15,17-18) i Bóg przysiągł na siebie samego że dotrzyma obietnicy Rodz. 22,16; Hebr. 6,13-14.

Tak więc, obietnica nadania potomka i błogosławieństwa dla wszystkich narodów nie zależała od wierności Abrahama, ale tego czy Bóg mógł jej dotrzymać!

Czy więc wtedy zakon jak twierdzili Judaizujący jest przeciw Bożym obietnicom? Czy te dwie rzeczy wzajemnie się wykluczają?

Oczywiście nie. Wprost przeciwnie, nadany zakon wzmacnia obietnice łaski i czyni ją konieczną. Pokazuje wspaniałość obietnicy i jeszcze bardziej uwydatnia jej głębie oraz miłosierdzie Boga. Tego właśnie nie rozumieli Judaizujący, że zakon utwierdza łaskę, a nie ją znosi jak oni twierdzili.

w. 21-22

Judaizujący wzywali do zachowywania zakonu, a wtedy mówili że człowiek będzie Zbawiony. Paweł natomiast pokazuje, że żaden zakon przez który człowiek mógłby być zbawiony nie został człowiekowi nadany. Jest jeden rodzaj zbawienia, zbawienia wyłącznie z łaski przez wiarę. Gdyby Bóg miał dla ludzi jakąś inną drogę zbawienia z pewnością by ją objawił. Ale droga Krzyża, droga na której Chrystus zapłacił za wszystkie nasze grzechy jest jedyną drogą zbawienia jaką Bóg dał człowiekowi (Ew Jana 14,6). Więc przeciwstawianie Zakonu łasce jest znoszeniem łaski i zabieganiem o zbawienie z uczynków. Jest w rzeczywistości odrzucaniem jedynej drogi zbawienia jakie Bóg dał ludzkości. Przyjmowanie przykazań jako drogę do zbawienia, usprawiedliwienia przed Bogiem nie jest utwierdzaniem łaski, ale zaprzeczeniem łaski.

Zakon dowodzi, (Pismo dowodzi), że wszyscy są grzesznikami, że cały świat poddany jest grzechowi. Jest tak dlatego, że obietnica ma być z łaski przez wiarę.

Skoro wszyscy podani są grzechowi, wszyscy też potrzebują łaski (1 Król 8,46; Ps 143,2; Przyp 20,9; Izaj 53,6; Rzym 3,23; 3,19 ;11,32.

Ci którzy to zrozumieją i przyjmą Jezusa Chrystusa jako swego Pana i Zbawiciela i będą zbawieni.

Paweł pokazuje, że cała ludzkość została schwytana przez grzech niczym ławica ryb w sieć i cała ludzkość potrzebuje wyzwolenia. Na wszystkich ludzi ciąży Boży gniew, a jedyna droga ucieczki przed potępieniem jest w ramiona Zbawiciela, Jezusa Chrystusa i zostało nam to  dane z łaski Boga.

w. 23-24

co to znaczy zanim przyszła wiara byliśmy zamknięci i trzymani pod strażą zakonu?

Prawo z powodu swej doskonałości i świętości było niemożliwym do spełnienia warunkiem i w  ten sposób zwróciło się przeciwko człowiekowi i potępiło go (Rzym 6,23; Kol 2,14).

Było niczym strażnik, który nie pozwala nam wyjść z niewoli. Ciągle przypominało nam o naszych grzechach i Bożych wymaganiach. Nie miało znaczenia jak mocno ludzie starali się wydostać spod niewoli prawa i tak zawsze gdzieś uchybili Bożym wymaganiom, a wtedy wyrok potępienia zwracał się przeciwko nim.

Tak było do czasu, gdy Bóg dał wyczekiwaną drogę zbawienia przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Wtedy Gdy człowiek przyjmuje Chrystusa potępiający wyrok prawa zostaje zdjęty z Jego serca (Rzym 6,14).

Słowo przewodnik, którego używa Paweł oznacza niewolnika którego zadaniem było pilnowanie dzieci, aż do chwili, gdy dziecko osiągnęło dorosłość. Każde dziecko znajdujące się pod strażą takiego przewodnika tęskniło za dniem kiedy zostanie wyzwolone spod jego władzy. Tak chrześcijanie zostali wyzwoleni od zakonu. Wszyscy którzy oczekiwali Zbawiciela wraz z dniem Jego przyjścia doznali poczucia ulgi rozumiejąc, że łaska Boża jest lepsza niż najlepsze prawo.

Mieszanie zakonu i łaski, dodawanie coś do zbawienia z łaski przez wiarę jest zaprzeczeniem Bożej łaski. Nasze dobre uczynki nie dają nam usprawiedliwienia z naszych grzechów, czyni to jedynie wiara w ofiarę Chrystusa.

Właściwe zrozumienia prawa Bożego zawsze prowadzi ludzi do Chrystusa. Niewłaściwe zrozumienie stawia na tronie człowieka.

Zwróć uwagę jak Biblia jest spójna jak pasują do siebie kolejne elementy układanki. Kto mógł sprawić coś takiego? Tylko Bóg. Tylko Bóg mógł sprawić, że droga zbawienia odkrywana przez wieki ma swoją ciągłość i spójność co widzimy na podstawie Słowa Bożego.

Zwróć uwagę na miłosierdzie Boże, że Bóg mógł nas potępić bez zakonu, bez objawienia nam Zbawiciela. Ale objawił swoje prawo i posłużył się nim, by pokazać nam głębie naszego grzechu byśmy nie mieli wątpliwości, że potrzebujemy Zbawiciela.