Dusza i życie po śmierci.

Drodzy dzisiaj zaczniemy studium, które będzie trwało kilka tygodni i będzie dotyczyło zagadnień eschatologicznych tzn.  czasów ostatecznych i wiecznego przeznaczenia człowieka. Słowo Boże uczy nas, że życie człowieka nie kończy wraz ze śmiercią ciała, ale gdy ciało człowieka umiera istniejemy nadal i nasz stosunek do Chrystusa decyduje o wiecznym przeznaczeniu. Jeśli powierzyliśmy swoje życie Chrystusowi żyjąc na ziemi to możemy mieć pewność, że po śmierci będziemy w niebie z Chrystusem. Jeśli zaś nie wierzyliśmy w Chrystusa i nie byliśmy odrodzonymi ludźmi to wraz z momentem śmierci naszym wiecznym przeznaczeniem będzie piekło. Pismo Święte również na żadnym miejscu nie daje nadziei na czyściec jak się naucza w kościołach. Według Biblii czyściec nie istnieje, a sama nauka o czyśćcu jest sprzeczna z przesłaniem ewangelii i podważa fundamenty zbawienia z łaski przez wiarę w Chrystusa.

Na początku prześledźmy teksy, które dowodzą, że człowiek po śmierci istnieje. Niektóre kościoły lub organizacje religijne twierdzą, że po śmierci człowiek śpi np. Adwentyści dnia siódmego lub Świadkowie Jehowy, Ale wszystkie teksty, które odnoszą się do snu dotyczą snu ciała, a nie duszy. Owszem ciało spoczywa i czeka na zmartwychwstanie dusza zaś istnieje nadal i jest świadoma siebie samej.

Zwróćcie uwagę na kilka tekstów Kaznodziei Salomona 12,7 (Duch wraca do Boga) Mateusza 10,28 (nikt nie może zabić duszy) Mateusza 17,1 – 3 ukazali się Mojżesz i Eliasz   co świadczy o tym że oni nadal istnieją 2 Kor 5,1 (rozpadnięcie się ziemskiego namiotu) 2 Kor 5,8 wyjście z ciała Łuk 16,19 - 31  Bogacz i łazarz Obj 6,9 – 11 dusze zabitych z powodu świadectwa o Jezusie – wołają do Boga są świadome swego istnienia i swego życia przed śmiercią.

Więc nie ma żadnych wątpliwości, że człowiek po śmierci istnieje i jest świadomy tego co się z nim dzieje.

Jeśli chodzi o wieczne przeznaczenie istnieją tylko dwa miejsca w które człowiek po śmierci może trafić, piekło które jest miejscem wiecznej kary za grzech i niebo które jest darem Bożej łaski z powodu wiary w Chrystusa.

Zwróćmy uwagę co mówi na ten Temat Biblia. Starym Testament jest ograniczony w swoim objawieniu i o życiu po śmierci nie mówi tak wiele jak Nowy Testament.

 W starym Testamencie pojawia się słowo „Szeol” które oznacza miejsce przebywania dusz lub duchów zmarłych i najczęściej jest to słowo neutralne np. Ps. 89,49 1 Mój. 37,5 Ozeasz 13,14 Hiob 21,13

Stary Testamenty najczęściej określa słowem „szeol” miejsce oczekiwania dusz po śmierci, krainę zmarłych nie rozróżniając na niebo lub piekło. Niektóre fragmenty sprawiają wrażenie jakby zarówno sprawiedliwi jak i bezbożni szli na jedno miejsce, schodzili do szeolu.

W nowym Testamencie natomiast pojawiają się dwa słowa, które są odpowiednikiem słowa „Szeol” to słowo „hades” i gehenna i najczęściej oznaczają miejsce kaźni, wiecznej kary za grzechy ludzi którzy nie uwierzyli w Bożego Syna Jezusa Chrystusa i nie okazali Mu posłuszeństwa. Np. Łazarz cierpiał w hadesie męki Łk 16,23 Jezus ostrzega przed gehenną w Mat 5,22 Mat 18,9 Mt 10,28 Mt 25,41 2 Tes 1,9 zatracenie wieczne 2 Piotr 2,17 Judy 1,13 Mrok ciemności na wieki Obj 14,10 – 12 wieczna męka Mk 9,42-48 cierpienie i wieczna męka Obj 20,10 oraz 20,15 (Jezioro ognia miejsce wiecznego cierpienia niezbawionych ludzi). Tak więc piekło to realne miejsce gdzie znajdują się ludzie nie znający Boga i nie będący posłuszni Jezusowi Chrystusowi. Zaraz po śmierci już w jakimś stopniu doświadczają kary za swoje grzechy jak np. bogacz z historii z Ew. Łuk 16,19-31 kara ta jest odczuwalnym cierpieniem i będzie trwała na wieki. Pełny wymiar tej kary niewierzący otrzymają po sądzie ostatecznym, wtedy zostaną wrzuceni do jeziora ognia i siarki gdzie znajduje się zwierzę i fałszywy prorok.

Jest również niebo, to miejsce przebywania ludzi zbawionych – tych co uwierzyli ewangelii Jezusa Chrystusa i stali się Jego uczniami. Chociaż samo słowo raj nie pojawia się zbyt często w Nowym Testamencie,  bo tylko trzy razy to jednak Biblia mówi w wielu miejscach o odpoczynku gdzie człowiek doświadcza wiecznego szczęścia i np.

Jezus obiecuje łotrowi na Krzyżu, że z nim jeszcze tego samego dnia będzie w Raju Łk 23,43 Obj 2,7 zwycięzca będzie w raju Bożym i będzie tam spożywał z drzewa żywota. Jezus mówił o domu ojca gdzie jest wiele mieszkań z pewnością tym domem ojca jest niebo Jan 14,2. Paweł mówił o mieszkaniu w niebie do którego pójdą ludzie wierzący w Chrystusa gdy ich ziemskie ciało się rozpadnie 2 Kor 5,1 - 2  Niebo jest również ojczyzną ludzi wierzących jest, domem. Hebr. 11,16 według autora listu do Hebrajczyków mamy dziedzictwo w niebie, oczekujemy mieszkania w niebie, Bóg przygotował dla wierzących miasto w sensie wiecznego odpocznienia, szczęścia, radości, pokoju 1 Piotr 1,4 Jezus zstąpił do nas z nieba J 6,50 – 51 Jezus zachęca by gromadzić skarby w niebie Mt, 6,20 Mt 19,21 w niebie otrzymamy nagrodę Mt 5,12 radość z nawróconego grzesznika w niebie Łk 15,7 -10

Podsumowanie:

Życie człowieka nie kończy się wraz ze śmiercią ciała. Dusza jest nieśmiertelna i jak dowiedliśmy przez to studium biblijne człowiek po śmierci żyje nadal. Jego wieczne przeznaczenia zależy od jego stosunku do Chrystusa. Jeśli Jezus jest naszym Panem i uwierzyliśmy w Niego będziemy w niebie i będziemy radować się społecznością z Bogiem na wieki. Ale jeśli nie staliśmy się uczniami Pana i nie uwierzyliśmy w niego znajdziemy się w piekle w miejscu kary i kaźni gdzie cierpienie będzie na wieki wieków. I ktoś kiedyś zapytał jak długo trwają męki w piekle? Ja odpowiadam, tak długo jak szczęście w niebie. `