Pojednanie

   1.      Pojednanie wprowadzenie

Pojęcie pojednania jest to nam obraz dobrze znany. Kiedy potrzebujemy pojednania w jakich sytuacjach? Do czego musiało dojść, że strony potrzebują pojednania? Oczywiście pojednanie jest potrzebne wtedy gdy została zerwana relacja między stronami i nastąpiła wrogość. Jedna ze stron lub obie są do siebie źle usposobione żywiąc negatywne uczucia. Wtedy mówimy, że trzeba się pojednać. Biblia uczy nas, że w wyniku upadku w grzech człowiek stał się wrogo usposobiony do Boga Kolosan 1,21; Rzymian 5,10.

Jak Słowo Boże opisuje relacje między Bogiem, a człowiekiem zanim człowiek uwierzy w Chrystusa?

Na czym polega wrogość człowieka w kierunku Boga zanim się nawróci Rzymian 8,7?

W wyniku grzesznej i wrogiej natury spowodowanej upadkiem w grzech, człowiek nie może mieć dobrej przyjacielskiej relacji z Bogiem. Z jednej strony przeszkodą jest niechęć i wrogość człowieka do posłuszeństwa, a z drugiej grzech musi zostać ukarany. Bóg wymierza w człowieka swój gniew Rzymian 1,18-32, mamy list dłużny względem Boga, dług który musi zostać zapłacony, a zapłatą za grzech jest śmierć Rzymian 6,23.

Z powodu tej wrogiej relacji nie mamy pokoju z Bogiem, pokój następuje dopiero osobistym przyjęciu wiarą Pana Jezusa Chrystus i działa Krzyża Rzymian 5,1.

Tak więc pojednanie z Bogiem dotyczy przede wszystkim przywróceniem przyjacielskiej relacji między stronami Jana 15,14. Różnica miedzy usprawiedliwieniem a pojednaniem polega na tym, że usprawiedliwienie  jest prawnym statusem przed naszym sędziom. Bóg w wyniku wiary w działo Krzyża ogłasza nas sprawiedliwymi. Pojednanie natomiast jest wejściem w przyjacielski związek z Bogiem. Zarówno jedno jak i drugie przyszło przez Krzyż. Tak więc działo Krzyża Pana Jezusa Chrystusa było jedno, ale przyniosło wiele błogosławieństw.

2.      Pojednanie w Starym Testamencie

Idea pojednania w Nowym testamencie nie  jest czymś nowym. Jest urzeczywistnieniem długo zapowiadanych obietnic oraz cieni i typów, wskazujących na Chrystusowe przywrócenie relacji Boga z człowiekiem.

Po wyjściu Izraelitów z Egiptu Bóg nakazuje im składać ofiary pojednania lub ofiary biesiadne Ks. Wyjścia 20,24; Kapłańska 7,11-21; Liczb 10,10; Ezechiela 45,15

Jaka była różnica np. między ofiarą całopalną, a ofiarą pojednania?

Ofiara całopalna w całości musiała być spalona na ołtarzu, a z ofiary pojednania tylko niektóre jej części inne natomiast spożywano. Niezwykłe jest to, że ofiara pojednania w swojej istocie zbliża człowieka do Boga, człowiek ją spożywa, a przy tym raduje się przed swoim Bogiem. W ten sposób Bóg staje się dla człowieka kimś bliskim z kim człowiek przez ofiarę wchodzi w relacje.

Ofiara pojednania była składana po ofiarach za grzech i ofiarach całopalnych. Najpierw musiały być dopełnione wszystkie obowiązki oczyszczenia zanim nastąpiło zbliżenie do Boga przez ofiarę pojednania. Podobnie i w Nowym Testamencie najpierw musiało nastąpić nasze usprawiedliwienie dopiero mogło przyjść pojednanie. Nie widzimy tego tak wyraźnie jak w Starym Testamencie, bo wszystko ma dzisiaj miejsce w wyniku jednej ofiary złożonej przez Chrystusa z samego siebie. Nie mniej jednak i tu możemy mówić o podobnej kolejności. Najpierw usprawiedliwienie, a później przywrócenie zerwanej relacji.

3.      Pojednanie w Nowym Testamencie.

·         W Nowym Testamencie całkowite pojednanie między Bogiem, a człowiekiem stało się faktem przez Krzyż Jezusa Chrystusa. Ofiara Jezusa Chrystusa przyniosła zarówno usprawiedliwienie jak i pojednanie.

Rzymian 5,8-11 Widzimy w Liście do Rzymian, że pojednanie jest następstwem usprawiedliwienia. Paweł najpierw mówi o usprawiedliwieniu (w 9), żeby przejść do pojednania (w 10).

Przy pojednaniu mówi, w wierszu 10 że w wcześniej byliśmy nieprzyjaciółmi Bożymi. To więc skoro będąc nieprzyjaciółmi dostąpiliśmy pojednania, kim więc się staliśmy. Wydaje się, że wniosek jest oczywisty, dzisiaj jesteśmy przyjaciółmi,  mamy pokój z Bogiem Rzymian 5,1

·         Drugim fragmentem Nowego Testamentu mówiącym o pojednaniu w Chrystusie jest

2 List Pawła do Koryntian 5,17- 5,21

Kto zainicjował pojednanie między Bogiem, a człowiekiem?

Kiedy Bóg i człowiek na nowo spotykają się ze sobą jako przyjaciele?

Co wynika z pojednania między Bogiem a człowiekiem?

Jaką służbę Bóg zlecił tym, którzy pojednali się z Nim przez wiarę w Jezusa Chrystusa?

4.      Błogosławieństwa pojednania

·         O jednym błogosławieństwie już mówiliśmy to pokój z Bogiem Rzymian 5,1

Co dla ciebie oznacza, że mamy pokój z Bogiem?

·         Drugim wspaniałym błogosławieństwem jest adopcja. Bóg uczynił nas swoimi dziećmi Jana 1,12; 1 Jana 3,1-2 Apostoł Paweł adopcje wyraził przez synostwo Galacjan 4,3,25-4,7; Rzymian 8,15-16

Jak myślisz co to oznacza,  że jesteśmy dziećmi Bożymi? Bycie dzieckiem Bożym jest związane ze szczególnymi błogosławieństwami jak: bardzo bliska relacja z Bogiem, Bóg bowiem staje się naszym Ojcem. Jezus do Boga zwracał się Abba Ojcze Marka 14,36

Dzieci Boże mogą cieszyć się szczególną Bożą opieką i szczególną Bożą dyscypliną. Przez wiarę w Chrystusa staliśmy się częścią Bożej rodziny.

Synostwo Boże też mocno jest związane z dziedzictwem. Jeśli jesteśmy dziećmi Bożymi to i dziedzicami Bożymi.

Synostwo Boże również wiąże się z podobieństwem do swego Ojca. Bóg zrodził  wierzących przez „Słowo Prawdy” (ewangelię) mocą Ducha Św. Zostaliśmy zrodzeni do nowego życia jakie w mocy Ducha mamy prowadzić.

·         Trzecim wspaniałym błogosławieństwem jaki otrzymujemy w wyniku pojednania jest przystęp do  Boga Efez 2,17-18; 3,12; Hebrajczyków 10,19-22. Oznacza on żywą wspólnotę, aktywną relację z Bogiem (szczególnie w modlitwie)

Tak więc pojednanie umożliwia trzy bardzo ważne rzeczy; pokój z Bogiem, adopcje – stanie się częścią Bożej rodziny, oraz przystęp do obecności Bożej.

W ten sposób możemy śmiało mówić o nowym, żywym związku z Bogiem.

Również innym ważnym aspektem pojednania z Bogiem jest pojednanie z innymi ludźmi. Pojednanie z Bogiem umożliwia pojednanie między zwaśnionymi ludzkimi stronami w kościele. W kościele nie mają znaczenia żadne podziały i nie powinny  mieć Ap. Paweł szczególnie odniósł to, do Żydów i pogan Efezjan 2,11-22. Ale jasne jest, że zastosowanie jest dużo szersze i dotyczy wszelkich możliwych podziałów między ludźmi.