Powołani do służby Chrystusowi i sobie nawzajem.

Bóg który powołał kościół pragnie, by każdy z nas służył w kościele swoimi darami i talentami. Kościół nie jest i  nie powinien być miejscem do którego tylko przychodzimy, ale kościół powinien być społecznością w której służymy. Dlatego każdy z nas powinien mieć pragnienie, by służyć w kościele innym tym darem jakim Bóg go obdarzył, swoimi talentami i starać się duchowy wzrost społeczności.

Tekst przewodni Efezjan 4,15-16

Do czego apostoł Paweł przyrównuje kościół?

Paweł mówiąc o kościele ma przed sobą wizje ciała, które spojone ze sobą różnymi członkami wzajemnie zasila się i wspiera. 1 Koryntian 12,12-28; Kolosan 2,19

1.      Jak metafora ciała pozwala nam lepiej sobie wyobrazić funkcjonowanie kościoła i co z tego wynika?

ü  Powinniśmy wzajemnie się wspierać i sobie służyć

ü  Nie możemy dbać tylko o własny wzrost duchowy, ale innych i zważać na to, by robili postępy w wierze.

ü  Mamy patrzeć na kościół jak na jeden organizm, którego jestem częścią. Nikt zdrowy na umyśle nie niszczy siebie samego, wprost przeciwnie dba o siebie. Podobnie i w kościele naszą odpowiedzialnością przed Bogiem jest dbanie o siebie nawzajem i służenie sobie nawzajem.

ü  Poszczególni członkowie ciała Chrystusowego nie powinni i nie mogą gardzić sobą nawzajem, ubliżać sobie, uważać że ktoś jest bezwartościowy, małoistotny. Postawa taka jest niszczeniem ciała Chrystusowego. Słowo Boże ostrzega, że niszczenie kościoła spotka się z surową odpłatą od Boga. Zwróć uwagę  Na Ew Marka 10,35 – 45. Dlaczego prośba Jakuba i Jana nie spodobała się Panu Jezusowi? Powiedz jaką postawę względem ludzi miał Pan Jezus? Jaką postawę względem siebie powinniśmy mieć idąc za przykładem Jezusa Chrystusa?

ü  Nikt z członków kościoła nie może i nie powinien czuć się niepotrzebni w kościele skoro sam Bóg mówi przez Słowo Boże, że każdy z nas jest istotnym elementem układanki. Nawet najmniej istotny wierzący jest potrzeby w tym ciele podobnie jak nasze członki. Niektóre z nich mogą wydawać się mało istotne jak np. mały palec, ale mają swoje przeznaczenie i bez tego członka organizm jest niekompletny, a przez to w jakiś sposób ułomny. Jak myślisz dlaczego możemy czuć się niepotrzebni w społeczności, podaj jakieś powody?

ü  W jaki sposób możemy służyć sobie nawzajem, podaj jakieś praktyczne przykłady?

2.      Cel Kościoła i moc kościoła Efezjan 4,15-16

ü  Co jest głównym celem kościoła?

Celem kościoła i każdego poszczególnego członka powinno  być coraz bliższe poznawanie Pana Jezusa Chrystusa i upodabnianie się do Niego we wszystkich aspektach naszego życia (Jana 17,3). Celem kościoła i każdego członka ciała co nie powinno być? Nie mogą być nasze osobiste ambicje, nasze interesy czyli ja sam. Tu nie chodzi o mnie, tu chodzi o Pana Jezusa Chrystusa. Celem też nie może być jakaś pro-forma, sama religijność czy jej pozory. Celem też nie jest sam kościół. Kościół został powołany do tego by realizować cele Pana Jezusa Chrystusa

ü  Skąd kościół i każdy poszczególny członek może brać potrzebne siły, do budowania ciała Chrystusowego?

Kościół i każdy poszczególny chrześcijanin potrzebną moc do budowania ciała Pana Jezusa Chrystusa bierze od Chrystusa. Chrystus jest zarówno celem jak i źródłem od którego pochodzą te wszystkie życiodajne soki. Więc od czego zależy zdrowie społeczności?

3.      Bóg umieszcza wierzących w kościele w konkretnym celu.

ü  Zwróć uwagę że Bóg ma konkretne przeznaczenie dla każdego członka kościoła. Słowo Boże uczy nas, że nie jest przypadkiem to w jakiej jestem społeczności i z jakimi ludźmi. Bóg umieścił mnie w kościele bym służył w taki sposób, do którego on mnie powołał. Czy Bóg ma rzeczywiście zadanie dla każdego z nas? 1 Kor 12,18; Efez 4,16. Powinniśmy dążyć do tego, by służyć i rozpoznawać dary i talenty, którymi Bóg nas obdarzył, by nawzajem sobie usługiwać i budować kościół 1 Piotra 4,10-11.

ü  Nie możemy też złościć się, czy być niezadowolonym z naszego obdarowania i miejsca w kościele, to Bóg umieszcza poszczególne członki tak jak sam chce i obdarza ich darami, talentami i umiejętnościami według swojego uznania 1 Kor 12,4-11

ü  Czego możemy się nauczyć o kościele z historii zapisanej w Ks. Wyjścia 18,13-26?

ü  Spróbuj wymienić przeszkody jakie musimy pokonać, które powodują że nie służymy w Kościele lub nie chcemy tego czynić?

·         Możemy uważać, ze brakuje nam czasu.

·         Uważamy, że nie mamy żadnych darów i nic nie możemy robić.

·         Przyczyną braku służenia w kościele może być lenistwo i niechęć do poświęcania czasu i sił na rzeczy, które w naszym przekonaniu nie są w naszym interesie.

·         Porównywanie się z innymi i obawa przed krytyką mogą powodować, ze nie chcemy się angażować w służbę.

·         Możemy uważać, że inni powinni to zrobić bo są……

I wiele innych

4.      Jak Chrystus patrzy na nasze zaangażowanie w kościele lub jego brak

Ew. Mateusza 25,14-30

Kto jest tym, który udał się w daleką drogę (w 14)?

Kim są słudzy (w 14)?

Co słudzy zrobili z talentami (w 16-18)?

Kiedy nasze talenty i dary rozwijają się, jak myślisz jak to się ma do podobieństwa o talentach?

Kiedy nasze talenty i dary nie rozwijają się, i jak to się ma do podobieństwa o talentach?

Jak odniósł się Pan po swoim powrocie do swoich sług, w jaki sposób można to odnieść do naszej służby w kościele?

Jakie usprawiedliwiał sługa zły? O za ciężko, brak czasu, za dużo Panie ode  mnie wymagałeś, bałem się i dlatego nie podjąłem działania. Postawa tego sługi potwierdziła, że tak naprawdę był niewierzący, bo nie podjął się zadać jakie Pan mu wyznaczył.

Z wróć uwagę, że sprawdzianem służby w podobieństwie o talentach nie było ile zrobili, ale jak bardzo się starali. Zarówno który zyskał 5 talentów jak i ten co zyskał 2 są nazwani sługami dobrymi. Ten co nie zyskał nic jest nazwany sługą złym i leniwym. Nie chciało mu się angażować.

Prawdziwym sprawdzianem dla każdego sługi będzie powrót naszego Pana, dlatego dzisiaj żyjmy tak jakby miał powrócić jutro.